รักแท้มีอยู่จริงใช่ไหม
สุชาติ ชายกลางคนสวมชุดเต็มยศ ด้วยสูทสีดำ ผูกเนคไทสีน้ำเงินเข้ม สีหน้าเรียบเฉยแต่นัยตากับมีแต่ความอาฆาตแค้น ความโลภ ที่กัดกินใจ และความดำมืดนี้กำลังจะเผยตัวตนออกมาให้ทุกคนได้เห็น
“เอ้าสุชาติ นายมีไรหรอถึงมาหาฉัน”
ท่านเดชาประธานบริษัทโวเคลกรุ๊ป เอ่ยถามเพื่อนรักด้วยความสงสัยเพราะปกติเพื่อนรักของตนแทบไม่มาให้เห็นหน้าค่าตาสักเท่าไหร่
“เปล่าฉันก็แค่อยากมาแสดงความยินดีกับเพื่อนรักสักหน่อย”
เมื่อนายสุชาติพูดจบสีหน้าเรียบเฉยก็แปรเปลี่ยนเป็นความแค้น ความอิจฉาริษยาโดยทันที และพร้อมชักปืนสีดำจ่อหน้าเพื่อนรักโดยทันที
“แก! แกจะทำอะไรน่ะ!”
ท่านเดชา เอ่ยถามออกมาด้วยความหวาดกลัวเมื่ออยู่ๆเพื่อนรักของตนก็จ่อปืนมาราวกับว่าเป็นศัตรูกัน
“หึ! ฉันเฝ้ารอมาเป็นสิบสิบปีหวังว่าทุกคนจะให้ฉันประธานบริษัทแต่เมื่อถึงเวลามัน! กับให้มึงเป็น แทนที่มันจะเป็นกู! มึงรู้ไหมกูรอวันนี้มานานแค่ไหนวันที่จะได้ฆ่ามึงตายชะเถอะไอ้เพื่อนเลว!”
“อย่ะ... อย่านะ! สุชาติตั้งสตินะ ฉันไม่เคยคิดอยากจะแย่งตำแหน่งแกไปเลยแต่ทุกคนต้องการให้ฉันเป็นทั้งๆที่ฉันไม่อยากเป็นเรามาคุยกันดีๆดีกว่าไหม ทิ้งปืนนะ ยังไงเราก็เป็นเพื่อนรักกันนะ”
“หึ! เพื่อนรักหรอ กูต้องเเสแสร้งทำดีกับมึงแค่ไหนทั้งๆที่กูอยากจะฆ่ามึงแต่กูก็ต้องแสร้งทำดีกับมึงเพราะกูหวัง หวังว่าสักวันกูจะมีทุกอย่างที่กูต้องการ แต่ไม่ กูไม่ได้อะไรเลย! เพราะมึง เพราะมึงคนเดียวมึงแย่งทุกสิ่งทุกอย่างไปจากกู!”
“ไม่จริง! ฉันไม่เคยคิดจะแย่งอะไรไปจากแกเลย”
“หยุดพูดได้แล้ว! วันนี้และมันจะเป็นวันตายของแก! ฮ่าๆลาก่อนนะเพื่อนรัก”ปัง!
เสียงปืนดังลั่น ลูกกระสุนเล็กๆทะลุที่ขมับขวาอย่างรวดเร็วร่างของเขาล้มลงพื้นอย่างแรงลมหายใจเริ่มแผ่วลงและหลับไปในที่สุด
“มีอะไรครับคุณสุชาติ”
ร.ป.ภ. ประจำบริษัทวิ่งหอบมาด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเสียงปืนดังมาทางนี้
“เอ่อ... ใครก็ไม่รู้สวมไอ้โม่งมายิงท่านประธานนะครับผมได้ยินก็เลยวิ่งมาดูแต่ว่าก็พบท่านประทานนอนจมกองเลือดเเล้ว ผมว่าเราอย่าพึ่งถามเลยรีบพาไปโรงพยาบาลก่อน”
“ครับๆ”
เมื่อถึงโรงพยาบาลหมอและพยาบาลพยายามปั้มหัวใจและผ่าตัดอย่างรวดเร็วแต่ไม่ทัน ลมหายใจเฮือกสุดท้ายสิ้นแล้ว
ฮือ... ฮือ “พ่อครับ พ่ออย่าทิ้งผมไปแบบนี้่! อย่าจากผมไป พ่อ!”
“เบกอล พ่อเขาไปแล้ว ฮือ เขาไม่ลุกมาหาพวกเราอีกแล้ว”
“แม่ครับ พ่อโดนยิงได้ไง ผมไม่เชื่อว่าพ่อจะฆ่าตัวตาย”
“แม่ก็ไม่เชื่อว่าพ่อจะฆ่าตัวตายเหมือนกัน”
“ไม่จริง!! มันไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหมแม่ ผมไม่เชื่อว่าพ่อจะจากเราไป พ่อ! ตื่นมานะ พ่อจะมาทิ้งผมกับแม่ไปได้ยังไงพ่อตื่นมา พ่อ! ฮือ ฮือออออพ่อครับผมรักพ่อนะ พ่อตื่นมาอวยพรวันเกิดผมก่อน พ่อลืมแล้วหรอว่าวันนี้เป็นวันเกิดผม พ่อจะมาหลับแบบนี้ไม่ได้นะ พ่อ!”
เสียงลูกชายของท่านเดชาร้องเรียกผู้เป็นพ่อจนแทบจะขาดใจเมื่อรู้ว่าพ่อของตนจากไปตลอดกาลไม่มีวันหวนคืนกลับมาได้อีก
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments