เมื่อเรื่องร้ายจบลงชายหนุ่มก็ได้พาเพื่อนสนิทมาพักผ่อนยังบ้านของตน
“นอนกับกูนี่และไปอาบน้ำไป
”กูคงต้องรบกวนมึงสักพักนะ”
“ไม่เป็นไรเราเพื่อนกันไม่รบกวนหรอก”
“เพื่อน... กูคงเป็นได้แค่เพื่อนสินะ”
ปัง!เสียงปิดประตูดังลั่น เมื่อพูดจบความเสียใจและความน้อยเนื้อต่ำใจก็เกิดฉนวนขึ้นอีกครั้งเมื่อได้ยินคำว่าเพื่อน
“ไอ้กอล! มึงเป็นอะไร ไอ้กอล!
กูขอโทษที่พูดอะไรไม่ทันคิดก่อนกูไม่รู้ว่ากูพูดอะไรผิดไปกูขอโทษนะโว๊ย”
“มึงไปเหอะว่ะกูอยากอยู่คนเดียว กูมันผิดเองเเหละที่...
ไม่มีไรหรอกกูแค่เครียดเรื่องบ้านน่ะมึงไปเถอะกูอยากพักผ่อน”
“เออๆก็ได้ ถ้าจะเอาอะไรก็เรียกแล้วกัน”
เสียงฝีเท้าค่อยๆเดินจากออกไป
“มึงคงรังเกียจที่กูชอบมึงใช่ไหมบอย มึงคงขยะแขยงกูที่กูเป็นเกย์ มึงคงคิดว่ากูเป็นตัวประหลาดที่หลายๆคนชอบพูดกันใช่ไหม”
ชายหนุ่มพูดกับตัวเองเบาๆมือบางค่อยๆทาบลงที่อกข้างซ้ายอย่างเบามือเพื่อเป็นการปลอบใจตัวเองว่าไม่เป็นไรแต่ในความเป็นจริงหัวใจกลับเจ็บอย่างบอกไม่ถูกเมื่อได้ยินคำว่า เพื่อน
(เช้าต่อมา)มหาลัย...
เสียงดังชุบชิบให้ได้ยินผ่านลอดออกมา ไม่มีใครไม่รู้เรื่องหน้าอายของชายหนุ่ม
“นี่ๆแกฉันน่ะได้ยินว่าเบกอลน่ะบอกแม่ตัวเองว่าเป็นเกย์”
“หรอจริงอ่ะ ตายๆเป็นผู้ชายอยู่ดีๆนี่จะรักเพศเดียวกันหรอ”
“นั่นน่ะสิเสียดายของว่ะฉันน่ะอุส่าหลงชอบที่แท้ก็ชอบเพศเดียวกัน”
“นั่นสิ”
เสียงซุบซิบและคำต่อว่านินทาทำให้ชายหนุ่มไม่อาจทนอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไป เมื่ออยู่แล้วไม่มีความสุขจะอยู่ต่อไปเพื่ออะไร
“เฮ้ยไอ้กอลมึงลาออกทำไมวะ”
“กูไม่อยากอยู่ให้คนมานินทากูแบบนั้นหรอก”
“ถ้ามึงไม่ได้เป็นอย่างที่เขาพูดมึงไม่จำเป็นต้องฟังก็ได้”
“กูไม่ทนอยู่หรอกถ้าอยู่แล้วไม่มีความสุข กูก็จะไม่อยู่ให้หมดความสุข”
“เออๆแล้วแต่มึงละกัน ไปเที่ยวกันเดี๋ยวกูพาไปคลายเครียด”
“โอเครๆเจอกันหนึ่งทุ่ม”
“เออเร็วๆนะ”
(1ทุ่มตรง)ผับ...
“อ้าวชน”
เมื่อความเครียดสะสมชายหนุ่มจึงจะลบความทรงจำอันเลวร้ายให้หายไป
“ชนๆโว๊ย ฮ่าๆ”
ไม่ถึงสิบนาทีชายหนุ่มก็เมาหัวลาน้ำ
“เฮ้ยๆไอ้กอลไหวไหมวะ”
บอยเพื่อนสนิทเริ่มเป็นห่วงก็เบกอลเพื่อนรักของเขากลับกินอย่างกับเป็นน้ำเปล่า
“ไหวโว๊ย มาชน”
“พอเเล้วมึงเมามากแล้วนะ”
“ใครมาวไม่มาวชะหย่อย”
“ไม่เมาบ้าไรมึงพูดเป็นภาษามนุษย์ต่างดาวแล้วเนี่ยไปเดี๋ยวกูพากลับบ้าน”
“ม่ายกลับ! กูยังอยากดื่มต่อ กูม่ายอยากไปเจอนรกอีกแล้วคืนนี้กูจะขึ้นสวรรค์ฮ่าๆฮ่าๆ”
“ไอ้กอล! ไอ้บ้าเมาจนสติเพี้ยนหมดเเล้ว ไปกลับ!”
“ม่าย”
เสียงอ้อแอ้ตอบกลับมาอย่างคนไม่มีสติ ความทรงจำเริ่มจางหายไปในพริบตา
“ไอ้กอล! ไอ้กอล! โถ่เว๊ยสลบไปชะแล้วกูไม่น่าชวนมาเลยต้องมาแบกมึงกลับเนี่ยงั้นนอนโรงแรมแล้วกัน”
เมื่อมาถึงโรงแรมอย่างทุลักทุเลความอยากครอบครองความเป็นเจ้าของของคนไม่มีสติ มือบางโอบกอดชายที่รักอย่างแน่นพร้อมทั้งชะงกหัวไปมอบรอยจูบอันหวานชื่นให้เพื่อนรักอย่างจาบจ้วง
“ไอ้กอล! ไอ้กอล! มึงทำอะไรเนี่ยปล่อยกูนะ”
“ไม่ปล่อยกูจะพามึงไปขึ้นสวรรค์ไง”
“สวรรค์พ่อง! กูเพื่อนมึงนะกูไม่ใช่สาวๆของมึงปล่อยกู”
ชายหนุ่มไม่ยอมฟังคำคัดค้านของเพื่อนชายยังคงมอบรอยจูบให้ พร้อมทั้งปลดกางเกงลงอย่างช้าๆ
ถ้าผิดพลาดประการใดขออภัย ณ ที่นี้ด้วยนะคะพอดีเตยพึ่งแต่งแนวนี้ค่ะ ขอบคุณทุกๆคนมากๆเลยนะคะที่เสียเวลามาอ่านยังไงก็เป็นกำลังใจให้นายเอกผ่านเรื่องร้ายๆไปให้ได้ด้วยนะคะ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments