สุชาติ ชายกลางคนสวมชุดเต็มยศ ด้วยสูทสีดำ ผูกเนคไทสีน้ำเงินเข้ม สีหน้าเรียบเฉยแต่นัยตากับมีแต่ความอาฆาตแค้น ความโลภ ที่กัดกินใจ และความดำมืดนี้กำลังจะเผยตัวตนออกมาให้ทุกคนได้เห็น
“เอ้าสุชาติ นายมีไรหรอถึงมาหาฉัน”
ท่านเดชาประธานบริษัทโวเคลกรุ๊ป เอ่ยถามเพื่อนรักด้วยความสงสัยเพราะปกติเพื่อนรักของตนแทบไม่มาให้เห็นหน้าค่าตาสักเท่าไหร่
“เปล่าฉันก็แค่อยากมาแสดงความยินดีกับเพื่อนรักสักหน่อย”
เมื่อนายสุชาติพูดจบสีหน้าเรียบเฉยก็แปรเปลี่ยนเป็นความแค้น ความอิจฉาริษยาโดยทันที และพร้อมชักปืนสีดำจ่อหน้าเพื่อนรักโดยทันที
“แก! แกจะทำอะไรน่ะ!”
ท่านเดชา เอ่ยถามออกมาด้วยความหวาดกลัวเมื่ออยู่ๆเพื่อนรักของตนก็จ่อปืนมาราวกับว่าเป็นศัตรูกัน
“หึ! ฉันเฝ้ารอมาเป็นสิบสิบปีหวังว่าทุกคนจะให้ฉันประธานบริษัทแต่เมื่อถึงเวลามัน! กับให้มึงเป็น แทนที่มันจะเป็นกู! มึงรู้ไหมกูรอวันนี้มานานแค่ไหนวันที่จะได้ฆ่ามึงตายชะเถอะไอ้เพื่อนเลว!”
“อย่ะ... อย่านะ! สุชาติตั้งสตินะ ฉันไม่เคยคิดอยากจะแย่งตำแหน่งแกไปเลยแต่ทุกคนต้องการให้ฉันเป็นทั้งๆที่ฉันไม่อยากเป็นเรามาคุยกันดีๆดีกว่าไหม ทิ้งปืนนะ ยังไงเราก็เป็นเพื่อนรักกันนะ”
“หึ! เพื่อนรักหรอ กูต้องเเสแสร้งทำดีกับมึงแค่ไหนทั้งๆที่กูอยากจะฆ่ามึงแต่กูก็ต้องแสร้งทำดีกับมึงเพราะกูหวัง หวังว่าสักวันกูจะมีทุกอย่างที่กูต้องการ แต่ไม่ กูไม่ได้อะไรเลย! เพราะมึง เพราะมึงคนเดียวมึงแย่งทุกสิ่งทุกอย่างไปจากกู!”
“ไม่จริง! ฉันไม่เคยคิดจะแย่งอะไรไปจากแกเลย”
“หยุดพูดได้แล้ว! วันนี้และมันจะเป็นวันตายของแก! ฮ่าๆลาก่อนนะเพื่อนรัก”ปัง!
เสียงปืนดังลั่น ลูกกระสุนเล็กๆทะลุที่ขมับขวาอย่างรวดเร็วร่างของเขาล้มลงพื้นอย่างแรงลมหายใจเริ่มแผ่วลงและหลับไปในที่สุด
“มีอะไรครับคุณสุชาติ”
ร.ป.ภ. ประจำบริษัทวิ่งหอบมาด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเสียงปืนดังมาทางนี้
“เอ่อ... ใครก็ไม่รู้สวมไอ้โม่งมายิงท่านประธานนะครับผมได้ยินก็เลยวิ่งมาดูแต่ว่าก็พบท่านประทานนอนจมกองเลือดเเล้ว ผมว่าเราอย่าพึ่งถามเลยรีบพาไปโรงพยาบาลก่อน”
“ครับๆ”
เมื่อถึงโรงพยาบาลหมอและพยาบาลพยายามปั้มหัวใจและผ่าตัดอย่างรวดเร็วแต่ไม่ทัน ลมหายใจเฮือกสุดท้ายสิ้นแล้ว
ฮือ... ฮือ “พ่อครับ พ่ออย่าทิ้งผมไปแบบนี้่! อย่าจากผมไป พ่อ!”
“เบกอล พ่อเขาไปแล้ว ฮือ เขาไม่ลุกมาหาพวกเราอีกแล้ว”
“แม่ครับ พ่อโดนยิงได้ไง ผมไม่เชื่อว่าพ่อจะฆ่าตัวตาย”
“แม่ก็ไม่เชื่อว่าพ่อจะฆ่าตัวตายเหมือนกัน”
“ไม่จริง!! มันไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหมแม่ ผมไม่เชื่อว่าพ่อจะจากเราไป พ่อ! ตื่นมานะ พ่อจะมาทิ้งผมกับแม่ไปได้ยังไงพ่อตื่นมา พ่อ! ฮือ ฮือออออพ่อครับผมรักพ่อนะ พ่อตื่นมาอวยพรวันเกิดผมก่อน พ่อลืมแล้วหรอว่าวันนี้เป็นวันเกิดผม พ่อจะมาหลับแบบนี้ไม่ได้นะ พ่อ!”
เสียงลูกชายของท่านเดชาร้องเรียกผู้เป็นพ่อจนแทบจะขาดใจเมื่อรู้ว่าพ่อของตนจากไปตลอดกาลไม่มีวันหวนคืนกลับมาได้อีก
(2ปีผ่านมา)
เมื่อความสูญเสียหัวหน้าครอบครัวของชายหนุ่ม ก็ส่งผลกระทบต่อรายได้มหาศาลทำให้มารดาของเขาเล่นการพนันจนผีพนันเข้าสิง จนถอนตัวไม่ขึ้น
“โว๊ย! เล่นกี่ตากี่ตาก็โดนเเดกไม่เล่นแล้วโว๊ย!”
หญิงวัยกลางคนใบหน้าเริ่มแห้งเหี่ยวไปตามกาลเวลาใส่เสื้อขาดรุ่งริ่งกางเกงขายาวครึ่งขาเดินโซซัดโซเซหอบกระเป๋าสะพายใบเล็กๆเดินมายังบ้านของตนพร้อมทั้งปาข้าวของหล่นกระจัดกระจายเต็มบ้านด้วยความโมโหเมื่อไม่ได้ดั่งใจที่ตนต้องการ
“แม่ แม่เป็นไรครับ”
“กูไม่เป็นไรโว๊ย”
“ไม่เป็นไรได้ไงเเม่เดินแทบจะล้มอยู่แล้วนี่แม่ไปเล่นพนันมาอีกแล้วใช่ไหม”
“เออกูไปเล่นมาจะทำไมวะ”
“แค่นี้เราก็แทบไม่มีบ้านให้อยู่ แล้วแม่ยังจะสร้างหนี้ให้ผมอีกหรอ”
“แกหุบปากไปเลยนะ กูต้องหาเงินมาให้มึงเรียน ไม่ได้อยู่สบายแบบไอ้สุชาติเพื่อนพ่อแกไงมันโกงบริษัทยังโง่ไปไว้ใจมันอีก พูดถึงพ่อแกก็ไอ้หน้าโง่ตายแล้วยังจะเอาหนี้มาให้ฉันอีก โว๊ย!”
“แม่ ค่อยๆเดินเดี๋ยวกอลพาไป”
“ไม่ต้อง! ฉันเดินเองได้”
“แม่”
แม่ขี้เหล้าโวยวายพร้อมทั้งปัดมือลูกชายเดินเป็นปูนาไปยังห้องของตน
(เช้าต่อมา)
เมื่อความจนทำให้คนจนตรอก เมื่อไม่มีหนทางผู้เป็นแม่ก็จำเป็นที่ต้องขายลูกเพื่อเอาเงิน
“เบกอลลูก กินข้าวยังเดี๋ยวแม่เอามาให้นะ”
เมื่อลูกชายได้ยินที่มารดาพูดพูดกับตนก็อดแปลกใจไม่ได้ที่มารดาพูดดีกับตน
“ผมกินแล้วครับแม่”
“หรออ่ะๆงั้นไม่เป็นไรเดี๋ยวแม่เอากระเป๋าให้”
“แม่ครับไม่ต้องเดี๋ยวผมเอาเอง”
“จ่ะๆก็ได้ อ๋อวันนี้จะมีเพื่อนแม่มาตอนเย็นลูกกลับมาเร็วๆนะ”
“ครับงั้นผมไปเรียนก่อนนะครับ”
“จ่ะ”
เมื่อลูกชายเดินออกจากบ้านไปผู้เป็นแม่ก็ยิ้มออกมาด้วยเล่ห์เหลี่ยม
“ไอ้กอลทำไรวะ”
“เฮ้ย! มึงมาทำไมวะ กูไม่ได้ทำไรขอตัวก่อนนะ”
“เปล่าไรวะกูเห็นมึงอ่ะเอารูปของไอ้บอยมาดูอย่าบอกนะว่ามึงเป็น...”
“เป็นอะไรวะกูไม่ได้หยิบมาดูมันทำตกเอาไว้ก็เลยจะเอาไปคืนมัน”
“หรอวะ”
“ก็เออน่ะสิ กูไปละ”
น้ำเสียงร้อนลนกับสีหน้าท่าทางร้อนลนของชายหนุ่มกับทำให้เพื่อนๆยิ่งพากันสงสัยมากขึ้น
“ไอ้วอลกูว่านะไอ้กอลมันเเปลกๆ”
“กูก็ว่างั้นและท่าทางมันเหมือนเป็นเกย์เลยว่ะ”
“งั้นเราต้องพิสูจน์”
“ยังไงวะ”
“กูก็ยังไม่รู้ว่ะ แต่ถ้ามันเป็นจริงๆกูโครตขยะแขยงเลยว่ะอยู่ดีๆจะมาชอบเพศเดียวกันได้ไงฟ้าไม่ผ่าตายก็บุญเท่าไหร่ละ”
“เออๆกูก็ว่างั้น”
เสียงต่อว่านินทาของเพื่อนรุ่นเดียวกันดังมาเป็นระยะแต่หารู้ไม่ว่าเบกอลยังคงแอบฟังอยู่หลังกำแพงใหญ่เมื่อเพื่อนของชายหนุ่มพูดจบความเสียใจก็ผุดออกมาหัวใจเจ็บจี๊ดเพราะคำพูดของเพื่อนห้องเดียวกัน
(เย็น17.00น.)
“เบกอล มาสิลูกสวัสดีน้าพาสิลูกนี่เพื่อนแม่”
“สวัสดีครับ”
“สวัสดีจ่ะ”
“อ๋อนี่น้องลินลูก”
“สวัสดีค่ะพี่เบกอล”
“ครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับแม่การบ้านเยอะ”
“เอ้าเดี๋ยวก่อนสิ”
“เอ่อไม่เป็นไรหรอกค่ะ”
“คุณพาไม่ต้องเป็นห่วงนะคะยังไงๆตากอลต้องแต่งงานกับหนูลินแน่นอนค่ะ ดูๆแล้วหนูลินก็ชอบตากอลดีเลยค่ะจะได้เข้ากันได้ดี”
“ใช่ค่ะก็ลูกของคุณ... เนี่ยทั้งหล่อทั้งเก่งนี่คะใครๆก็ต้องชอบอยู่แล้ว”
“แหมก็ไม่ขนาดนั้นหรอกคะคุณพาก็ชมเกินไป”
“ไม่เกินหรอกค่ะงั้นดิฉันกลับก่อนนะคะ”
“ค่ะ”
“สวัสดีค่ะคุณน้า”
“จ่ะ”
เมื่อสองแม่ลูกเดินออกไปแล้วผู้เป็นลูกก็รีบเดินออกมาด้วยความรวดเร็วพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงผิดหวังและเสียใจที่มารดาจะจับคลุมถุงชนกับคนที่ไม่ได้รัก
“แม่ทำไม แม่ทำแบบนี่ล่ะครับ”
“ทำอะไรห่ะ! ฉันทำอะไร”
“อย่าคิดว่าผมไม่รู้นะว่าแม่จะจับแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น”
“เออทำไมฉันอุตส่าห์หาผู้หญิงดีๆที่เพียบพร้อมทั้งฐานะและหน้าตามาให้แกถึงที่ แกยังไม่เอาอีกหรอระวังเหอะจะโดนหมาคาบเอาไปชะก่อน”
“แต่ผมไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้นนี่”
“ฉันไม่สนหรอกนะว่าแกจะรักหรือไม่รักยังไงๆแกก็ต้องแต่งงานกับหนูลิน”
“ไม่! ผมไม่แต่งถ้าแม่อยากแต่งแม่ก็แต่งเองสิ”
“นี่! ตากอล! อย่ามาย้อนฉันนะแกรู้ไหมกว่าฉันเนี่ยจะเลี้ยงแกมาจนโตฉันต้องเหนื่อยขนาดไหนโตมาแกยังมาเนรคุณฉันอีก”
“ผมไม่ได้ขอร้องว่าจะเกิดมานี่พ่อกับแม่นั่นเเหละที่เอากันจนทำให้ผมเกิดมาถึงแม่จะเลี้ยงผมมาแต่แม่ไม่มีสิทธิ์ที่จะมาบังคับอะไรทั้งนั้นชีวิตเป็นของผมผมจะกำหนดชีวิตผมเองแม่ไม่ต้องมายุ่ง! อ๋อแล้วอีกอย่างนะผมไม่ได้ชอบน้องลินอะไรของแม่ทั้งนั้นเพราะผมเป็นเกย์ ผมชอบ ผู้ชายเข้าใจนะครับคุณแม่” “ไม่! ไม่จริงตากอลไอ้ลูกสารเลว แก แกหลอกฉันใช่ไหมหะ!”
“ผมไม่ได้หลอกแม่ทั้งนั้นแหละผมพูดความจริงผมเป็นเกย์”
“ไม่! ฉันจะไม่มีวันให้แกเป็นไอ้ตัวประหลาดนั่นหรอกแกต้องแต่งงานกับหนูลินเท่านั้น”
“ผมไม่แต่ง!”
เมื่อชายหนุ่มพูดจบก็รีบเดินออกไปอย่างเร็วเมื่อผู้เป็นแม่จะให้แต่งงานกับผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้
“เบกอล! เบกอล! กลับมานะอย่ามาทำแบบนี้กับฉันนะ”
ชายหนุ่มไม่ยอมฟังคำคัดค้านของผู้เป็นแม่แม้แต่น้อยหัวใจดวงน้อยกลับถูกคนที่รักทำลายไปตั้งแต่ที่มารดาบังคับให้แต่งงานกับหญิงที่ไม่ได้รักและมีท่าทีไม่ยอมรับตัวตนของเขาแม้แต่น้อย ความเจ็บปวดก่อตัวในชั่วข้ามคืนความคิดที่เลวร้ายถูกแทรกเข้ามาในหัวทันที
“ถ้าไม่มีใครเข้าใจผม ผมก็ไม่รู้จะอยู่ต่อไปได้ยังไง”
เมื่อชายหนุ่มกำลังยกเท้าขึ้นเก้าอี้เพื่อผูกเชือกหวังผูกคอตายทันใดนั้นเองสมองกลับคิดถึงชายที่แอบรัก แอบรักมานาน ความคิดกลับผุดเรื่องราววัยเด็กที่มีเด็กหนุ่มวิ่งเล่นกันอยู่หน้าบ้านอย่างมีความสุข เมื่อยามเจ็บไข้เด็กๆต่างเช็ดตัวให้กัน
“ฉันขอโทษนะ บอยกูรักมึงนะรักมานานมากรักมาตั้งแต่เด็กแต่กูรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ลาก่อนนะ”
ชายหนุ่มพูดกับตัวเองเบาๆน้ำตาใสๆไหลลงอาบแก้มดวงตาแดงกล่ำพร้อมทั้งหยิบเชือกสีเขียวมาแขวนคอตัวเองด้วยความเจ็บปวด
“คุณน้า! คุณน้าเป็นไรครับ”
บอยเพื่อนสนิทของเบกอลรีบวิ่งออกมาด้วยความตกใจเมื่อได้ยินบ้านเสียงข้าวของตกกระจัดกระจาย
“ไม่มีไรหรอกน้าทะเลาะกับไอ้กอลมัน”
“เอ่อ... แล้วไอ้กอลอยู่ไหนครับ
“มันเดินไปที่ห้องโน่นแหละ”
“คุณน้าใจเย็นๆนะครับไปนั่งพักก่อนเดี๋ยวผมพาไป”
“น้าอยากจะมีลูกแบบบอยจริงๆเอาใจน้าใส่ใจน้าส่วนไอ้กอลมันไม่สนใจน้าเลยสักนิด”
“กอลคงมีเหตุผลนะครับคุณน้านั่งพักก่อนนะครับเดี๋ยวผมไปดูไอ้กอลก่อน”
“จ่ะ”
เมื่อเพื่อนสนิทของชายหนุ่ม สังหรณ์ใจไม่ดีกลัวจะเกิดไรขึ้นกับเพื่อนรักก็รีบวิ่งหน้าตาตื่นไปยังห้องนอนของเพื่อนทั้งทีและภาพที่เห็นก็ทำให้ตกใจออกมาอย่างมากเมื่อเพื่อนของเขาแขวนคออยู่กับเชือก
“ไอ้กอล!”
ชายหนุ่มรีบวิ่งไปปลดเชือกอย่างเร็วเมื่อเห็นเพื่อนรักกำลังจะขาดอากาศหายใจ
แฮก! แฮก!
“ไอ้กอลมึงทำอะไรวะ ถ้ามึงตายขึ้นมากูจะอยู่ยังไง”
“มึงก็อยู่แบบนี้ไง”
“มึงทะเลาะอะไรกับแม่มึง”
“ไม่มีไร”
“เหี้ยไรวะมึงจะฆ่าตัวตายเนี่ยนะบอกไม่มีไร”
“แม่จะจับกูแต่งงาน”
“ห่ะ! แต่งงาน”
“ใช่แต่กูไม่อยากแต่ง”
“มึงก็ควรบอกเขาว่ามีเหตุผลอะไรไม่ใช่ทำอะไรสิ้นคิดแบบนี้”
“กูบอกแล้วแต่แม่ก็ตะจับแต่งอยู่ดี”
“เออๆมึงไม่เป็นไรก็ดีแล้วไปนอนบ้านกูก่อนเดี๋ยวมึงคิดสั้นอีก”
“ขอบใจนะไอ้บอยขอบคุณมึงจริงๆที่คอยอยู่ข้างกูคอยให้คำปรึกษากู กูรักมึงนะโว๊ย”
“กูก็รักมึง แต่อย่าทำแบบนี้อีกนะรู้ไหม”
“กูสัญญากูจะมีชีวิตอยู่เพื่อมึง”
ขอบคุณทุกๆท่านเลยนะคะที่เข้ามารับชมผลงานของเตยทุกท่านสามารถแนะนำและติผลงานได้นะคะเตยจะเอาไปแก้ตามคำแนะนำของทุกๆท่านค่ะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
