ตอนที่3

“เบกอล! เบกอล! กลับมานะอย่ามาทำแบบนี้กับฉันนะ”

ชายหนุ่มไม่ยอมฟังคำคัดค้านของผู้เป็นแม่แม้แต่น้อยหัวใจดวงน้อยกลับถูกคนที่รักทำลายไปตั้งแต่ที่มารดาบังคับให้แต่งงานกับหญิงที่ไม่ได้รักและมีท่าทีไม่ยอมรับตัวตนของเขาแม้แต่น้อย ความเจ็บปวดก่อตัวในชั่วข้ามคืนความคิดที่เลวร้ายถูกแทรกเข้ามาในหัวทันที

“ถ้าไม่มีใครเข้าใจผม ผมก็ไม่รู้จะอยู่ต่อไปได้ยังไง”

เมื่อชายหนุ่มกำลังยกเท้าขึ้นเก้าอี้เพื่อผูกเชือกหวังผูกคอตายทันใดนั้นเองสมองกลับคิดถึงชายที่แอบรัก แอบรักมานาน ความคิดกลับผุดเรื่องราววัยเด็กที่มีเด็กหนุ่มวิ่งเล่นกันอยู่หน้าบ้านอย่างมีความสุข เมื่อยามเจ็บไข้เด็กๆต่างเช็ดตัวให้กัน

“ฉันขอโทษนะ บอยกูรักมึงนะรักมานานมากรักมาตั้งแต่เด็กแต่กูรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ลาก่อนนะ”

ชายหนุ่มพูดกับตัวเองเบาๆน้ำตาใสๆไหลลงอาบแก้มดวงตาแดงกล่ำพร้อมทั้งหยิบเชือกสีเขียวมาแขวนคอตัวเองด้วยความเจ็บปวด

“คุณน้า! คุณน้าเป็นไรครับ”

บอยเพื่อนสนิทของเบกอลรีบวิ่งออกมาด้วยความตกใจเมื่อได้ยินบ้านเสียงข้าวของตกกระจัดกระจาย

“ไม่มีไรหรอกน้าทะเลาะกับไอ้กอลมัน”

“เอ่อ... แล้วไอ้กอลอยู่ไหนครับ

“มันเดินไปที่ห้องโน่นแหละ”

“คุณน้าใจเย็นๆนะครับไปนั่งพักก่อนเดี๋ยวผมพาไป”

“น้าอยากจะมีลูกแบบบอยจริงๆเอาใจน้าใส่ใจน้าส่วนไอ้กอลมันไม่สนใจน้าเลยสักนิด”

“กอลคงมีเหตุผลนะครับคุณน้านั่งพักก่อนนะครับเดี๋ยวผมไปดูไอ้กอลก่อน”

“จ่ะ”

เมื่อเพื่อนสนิทของชายหนุ่ม สังหรณ์ใจไม่ดีกลัวจะเกิดไรขึ้นกับเพื่อนรักก็รีบวิ่งหน้าตาตื่นไปยังห้องนอนของเพื่อนทั้งทีและภาพที่เห็นก็ทำให้ตกใจออกมาอย่างมากเมื่อเพื่อนของเขาแขวนคออยู่กับเชือก

“ไอ้กอล!”

ชายหนุ่มรีบวิ่งไปปลดเชือกอย่างเร็วเมื่อเห็นเพื่อนรักกำลังจะขาดอากาศหายใจ

แฮก! แฮก!

“ไอ้กอลมึงทำอะไรวะ ถ้ามึงตายขึ้นมากูจะอยู่ยังไง”

“มึงก็อยู่แบบนี้ไง”

“มึงทะเลาะอะไรกับแม่มึง”

“ไม่มีไร”

“เหี้ยไรวะมึงจะฆ่าตัวตายเนี่ยนะบอกไม่มีไร”

“แม่จะจับกูแต่งงาน”

“ห่ะ! แต่งงาน”

“ใช่แต่กูไม่อยากแต่ง”

“มึงก็ควรบอกเขาว่ามีเหตุผลอะไรไม่ใช่ทำอะไรสิ้นคิดแบบนี้”