สายลมแห่งการต่อสู้(2)

ศัตรูเคลื่อนที่ด้วยความเร็วราวกับเป็นส่วนหนึ่งของสายลม ร่างในชุดคลุมสีดำหายไปก่อนที่ Dokuritsu จะทันมองเห็น และปรากฏตัวอีกครั้งด้านหลัง ดาบสั้นฟันเฉียดผ่านหลังเขาไปเพียงเสี้ยววินาที

Dokuritsu เบี่ยงตัวหลบด้วยสัญชาตญาณ แต่ก็ยังรู้สึกถึงปลายดาบที่กรีดผ่านเสื้อ เขากัดฟันแน่น ขณะที่หอบหายใจหนักขึ้นเรื่อยๆ ทุกการโจมตีของศัตรูรวดเร็วเกินกว่าจะตั้งรับได้อย่างสมบูรณ์แบบ และยิ่งเขาพยายามตั้งรับมากเท่าไร ก็ยิ่งรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกดันให้ติดมุมกำแพง

“แบบนี้ต่อไปไม่ดีแน่...” เขาคิดในใจ ขณะที่ดาบสั้นอีกครั้งเฉือนผ่านอากาศมาทางด้านขวาของเขา เขายกมีดโลหิตขึ้นป้องกันทันเวลา แต่แรงกระแทกทำให้เขาเซถอยหลังไปสองก้าว ลมหายใจของเขาหนักหน่วงขึ้น เหงื่อไหลซึมผ่านขมับ มือที่กำมีดแน่นเริ่มสั่นเล็กน้อย ไม่ใช่เพราะความกลัว แต่เป็นเพราะความอ่อนล้าจากการตั้งรับอย่างต่อเนื่อง

“ต้องทำอะไรสักอย่าง...” แต่จะสวนกลับยังไง ในเมื่อศัตรูหายตัวไปก่อนที่เขาจะได้โจมตี? หรือเขาควรหนีออกไปตั้งหลักก่อน?

ความคิดในหัวของเขาวิ่งวนไม่หยุด แต่ในช่วงเวลาที่กำลังตัดสินใจนั้น ศัตรูก็โผล่มาอีกครั้ง คราวนี้จากด้านบน ดาบสั้นฟันเฉียดผ่านลำคอของเขา Dokuritsu กระโจนตัวหลบออกไปด้านข้าง แต่เท้าก็เสียหลักเล็กน้อยจากพื้นหิน เขาเบี่ยงตัวไปพิงผนังหินที่แตกร้าว หอบหายใจหนักและมองไปรอบๆ อย่างรวดเร็ว เสียงหัวใจเต้นรัวในอกเหมือนเสียงกลองศึกที่ไม่มีวันหยุด

"คิดสิ....นึกให้ออกสิ!" Dokuritsu กดดันตัวเองอย่างหนัก พยายามนึกหาหนทางที่จะพลิกสถานการณ์นี้ได้ ในขณะนั้นเอง ศัตรูเคลื่อนที่ด้วยความรวดเร็ว ดาบสั้นในมือมันฟันเฉียดผ่านอากาศใกล้ตัว Dokuritsu แสงสะท้อนจากใบมีดวูบไหวขณะมันพุ่งเข้าหาเขาราวกับนักล่าที่ไม่คิดจะให้เหยื่อได้มีเวลาหายใจ Dokuritsu เบี่ยงตัวหลบไปทางซ้ายก่อนจะพุ่งไปหลบหลังซากกำแพงหินที่อยู่ใกล้สุด

เสียงฝีเท้าของศัตรูหยุดลงทันที เสียงลมที่เคยพัดแรงรอบตัวกลับเงียบลงจนผิดปกติ เหมือนลมหายใจของพายุที่หยุดพักเพียงชั่วครู่ก่อนจะพุ่งเข้าทำลายทุกสิ่ง

เขากดแผ่นหลังแนบกับผนังหิน หัวใจยังคงเต้นรัวดังก้องในอกเหมือนกลองศึกที่บีบจังหวะให้เลือดสูบฉีดไม่หยุด มือของเขากำโซ่โลหิตแน่น พยายามหายใจช้าๆ เพื่อสงบจิตใจ ตอนนี้เขารู้แล้วว่าถ้าทำพลาดแม้เพียงเล็กน้อย เขาอาจกลายเป็นเหยื่อของศัตรูทันที

“จะซ่อนตัวอีกนานแค่ไหน?” เสียงของศัตรูดังขึ้นจากอีกฝั่งของกำแพง น้ำเสียงที่เจือไปด้วยความเย้ยหยันและความมั่นใจว่าตัวเองเหนือกว่า

Dokuritsu ไม่ตอบ เขาเพียงแต่ยกดาบโลหิตขึ้นมาตรวจดูพลางคิดแผนอย่างรวดเร็ว เขามองหาวิธีต่างๆที่จะทำให้เขาสามารถพลิกสถานการณ์ตอนนี้ จนเมื่อเขามองไปที่มือที่กำลังกำมีดแน่นทำให้เขาคิดอะไรบางอย่างออก

Dokuritsu สูดลมหายใจลึก และค่อยๆ โยนมีดโลหิตออกไปด้านหน้าตัวเอง มีดหมุนคว้างกลางอากาศก่อนจะปักลงบนพื้นหินตรงหน้า แสงสีแดงเข้มจากใบมีดยังคงเปล่งประกายเบาๆ ราวกับเลือดที่ยังคงเต้นเป็นจังหวะ เสียงฝีเท้าของศัตรูหยุดชั่วครู่ ก่อนจะดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ช้าลงและหนักแน่นขึ้น

“ยอมแพ้แล้วเหรอ? ทำได้แค่นี้เองเหรอ” ศัตรูหัวเราะเบาๆ เสียงของมันแฝงไปด้วยความพอใจ มันก้าวเข้ามาเรื่อยๆ ทีละนิด ราวกับอยากจะยืดเวลาความทุกข์ทรมานของเหยื่อให้ยาวนานที่สุด

เมื่อปลายเท้าของมันแตะลงบนมีดโลหิตที่เขาโยนไว้ Dokuritsu กระตุกยิ้มเล็กๆ เขาส่งกระแสพลังผ่านโซ่ที่เชื่อมอยู่กับมีดในทันที ใบมีดพลันเปลี่ยนรูป! มันหมุนตัวและพุ่งแทงขึ้นจากพื้น ปลายมีดเสียบลึกเข้าที่ขาของศัตรู เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังก้องในอากาศ

ศัตรูร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ดวงตาของมันเบิกกว้าง ขณะที่เลือดหยดลงบนพื้น

Dokuritsu พุ่งตัวออกจากที่กำบัง โซ่โลหิตที่พันรอบข้อมือของเขาสั่นไหวขณะเขาเหวี่ยงมันออกไปพร้อมดาบที่ยืดขึ้นมาในมือ

แต่ในเสี้ยววินาทีที่ดาบของเขากำลังจะปักลงกลางอกของศัตรู มันกัดฟันและใช้แรงทั้งหมดในการเคลืื่อนย้่ายตัวเองออกไปในชั่วพริบ เลือดไหลหยดลงจากขาของมัน รอยยิ้มเย้ยหยันเมื่อครู่หายไป เหลือเพียงใบหน้าที่บิดเบี้ยวด้วยความโกรธแค้น

"แกไม่ตายดีแน่ ไอ้บ้านี่!" มันตะโกนขณะพยายามยืนขึ้น มือกุมบาดแผลที่ต้นขาไว้แน่น

Dokuritsu หัวเราะในลำคอ "อะไรนะ? นี่แค่บาดแผลเล็กน้อยก็ร้องแล้วเหรอ?" น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความเย้ยหยัน "โอ๋ๆนะ แผลนิดเดียวเดี๋ยวก็หาย"

ใบหน้าของศัตรูบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ "หุบปาก!!" มันคำราม เสียงเต็มไปด้วยความเดือดดาล

Dokuritsu ไม่รอให้มันตั้งหลัก เขาพุ่งตัวไปข้างหน้าอีกครั้ง โซ่โลหิตสะบัดออกไปพร้อมกับใบมีดที่ก่อตัวขึ้นใหม่ แต่ก่อนที่เขาจะได้โจมตีให้จบ ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปในพริบตา

—เสียงกระแทกของน้ำแข็งแตกดังขึ้นมาจากอีกฝั่งหนึ่งของซากเมือง—

Dokuritsu ชะงักมือ ดวงตาหรี่ลงขณะจับจ้องไปยังการต่อสู้ที่เกิดขึ้นไม่ไกลจากเขา เสียงน้ำแตกกระเซ็นปะทะกับน้ำแข็งที่ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว ละอองน้ำแข็งลอยฟุ้งอยู่กลางอากาศราวกับเศษกระจกที่สะท้อนแสงแดดที่ส่องทะลุผ่านเมฆหมอก แต่ก่อนที่ Dokuritsu จะได้ประเมินอะไรเพิ่มเติม ทันใดนั้นคู่ต่อสู้ของเขาก็หายตัวไปจากข้างหน้าเขาก่อนที่จะไปปรากฏตัวอยู่ข้างๆผู้ใช้พลังน้ำแข็ง

“สภาพดูไม่ได้เลยนะ” ผู้ใช้พลังน้ำแข็งกล่าวเรียบๆ ดวงตาคมมองแผลของอีกฝ่าย

“หุบปาก ฉันจะจัดการมันให้สาสมเลย” เขาตอบกลับเสียงหงุดหงิด มือรับน้ำยารักษาที่ถูกยื่นมา ก่อนจะเปิดขวดกระดกของเหลวสีฟ้าลงคอทันที

Dokuritsu ขมวดคิ้ว สายตาจับจ้องทั้งสองคน แค่เพียงการเคลื่อนไหวไม่กี่อย่างก็ทำให้เขารู้ได้ทันที สองคนนี้เป็นพันธมิตรกัน นั่นหมายความว่าในตอนนี้เขามีศัตรูอยู่สองฝั่งคือ ฝั่งผู้ใช้พลังน้ำ และ ฝั่งผู้ใช้พลังน้ำแข็งและพันธมิตรของ

Dokuritsu กัดฟันแน่น สถานการณ์ตอนนี้เลวร้ายกว่าที่คิด ศัตรูที่อยู่ตรงหน้าของเขาไม่ใช่แค่คนเดียวอีกต่อไป แต่เป็นผู้ใช้พลังน้ำแข็งและพันธมิตรของมัน ส่วนอีกด้านหนึ่งคือ ผู้ใช้พลังน้ำที่ดูเหมือนจะอยู่ฝั่งตรงข้ามของพวกนั้น

"ไม่มีเวลาให้คิดมากแล้ว..." เขาพึมพำในใจ

—และทันใดนั้น การต่อสู้ก็ปะทุขึ้นอีกครั้ง—

เสียงฉีดน้ำพุ่งออกมาจากฝ่ามือของผู้ใช้พลังน้ำ มันพุ่งตรงไปที่ผู้ใช้พลังน้ำแข็งด้วยแรงดันสูงราวกับหอกเหลวใสที่ตัดผ่านอากาศ ปลายของมันหมุนวนเป็นเกลียวเพื่อเพิ่มความเร็วในการทะลวงเป้าหมาย

แต่ผู้ใช้พลังน้ำแข็งไม่ใช่เป้าหมายที่ง่ายดายขนาดนั้น เขากางมือออก ของเหลวรอบตัวเริ่มแข็งตัวในพริบตา กระแสน้ำที่กำลังพุ่งมาถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นเสาน้ำแข็งก่อนที่มันจะกระจายเป็นชิ้นแหลมคมและพุ่งกลับไปหาอีกฝ่าย

ผู้ใช้พลังน้ำกระโดดหลบได้อย่างหวุดหวิด แต่เข็มน้ำแข็งบางชิ้นก็เฉือนผ่านแขนของเขาเป็นแผลตื้นๆ

Dokuritsu ใช้โอกาสนั้น พุ่งตัวเข้าไปหาผู้ใช้พลังน้ำแข็งทันที โซ่โลหิตถูกเหวี่ยงออกไป เส้นเลือดสีแดงฉานหมุนวนกลางอากาศ ก่อนจะพุ่งตรงไปที่เป้าหมาย แต่ไม่ทันจะถึงตัวเป้าหมาย ร่างของคู่ต่อสู้จากศึกที่แล้วก็โผล่ขึ้นขวางทางเขา

"คิดจะเล่นทีเผลออีกรึไง?"

ดาบสั้นของมันฟาดออกมาอย่างรวดเร็ว Dokuritsu รีบเบี่ยงตัวหลบ แต่แรงเฉือนของคมดาบก็ยังบาดเข้าที่สีข้างของเขา เขากระโดดถอยห่างออกมาทันที มือกุมบาดแผลแน่นก่อนจะถ่มเลือดลงกับพื้น

"บ้าเอ๊ย..." สายตาของเขากวาดมองรอบตัวอย่างรวดเร็ว ไม่มีที่ให้หนีอีกแล้ว

ตอนนี้ทุกฝ่ายกำลังเข้าปะทะกันอย่างเต็มกำลัง

ผู้ใช้พลังน้ำ ใช้แรงดันน้ำยิงเข้าใส่ผู้ใช้พลังน้ำแข็ง แต่พลังของมันถูกเปลี่ยนเป็นน้ำแข็งทุกครั้งก่อนจะถึงตัว

ผู้ใช้พลังน้ำแข็งแค่นหัวเราะ "น้ำของแกน่ะ ยังไม่มีพลังพอจะทะลุผ่านเกราะของฉันได้หรอก!"

Dokuritsu ลอบมอง การต่อสู้ระหว่างพลังทั้งสองมันคล้ายกับเกมของสมดุลน้ำ—หากควบคุมผิดพลาด ฝ่ายน้ำแข็งก็จะเป็นต่อเสมอ

แต่ก่อนที่เขาจะได้ขบคิดอะไรเพิ่มเติม ศัตรูตรงหน้าก็เข้าจู่โจมอีกครั้ง

Dokuritsu หายใจแรง ดวงตาของเขาสอดส่องการเคลื่อนไหวของศัตรู ทุกครั้งที่มันจะเข้าโจมตีจะปาหินก้อนนึงมาก่อนเสมอ หายไปก่อนจะปรากฏตัวขึ้นในจุดใหม่ มักจะมีบางอย่างเกิดขึ้นก่อนเสมอ—หินที่มันปาไปก่อนหน้าเปล่งแสงวูบหนึ่ง ก่อนที่ร่างของมันจะไปปรากฏตรงจุดนั้น

Dokuritsu หอบหายใจ ดวงตาคมจับจ้องทุกการเคลื่อนไหวของศัตรู มีบางอย่างผิดปกติ... ทุกครั้งที่มันพุ่งเข้าโจมตี มักจะปาหินออกไปก่อนเสมอ และในเสี้ยววินาทีก่อนที่มันจะหายตัว หินก้อนนั้นจะเปล่งแสงแวบหนึ่ง ก่อนที่ร่างของมันจะไปปรากฏตรงจุดนั้นแทน

มันไม่ได้หายตัว...แต่มันกำลัง 'สลับที่' กับบางสิ่ง

ทันใดนั้น ผู้ใช้พลังวาร์ปกระโจนเข้าหาเขาอีกครั้ง ดาบสั้นของมันพุ่งตรงมาหมายจะปักเข้ากลางอก

Dokuritsu ตัดสินใจในเสี้ยววินาที—เขาเหวี่ยงโซ่ของตนออกไปทางขวาแทน แต่ไม่ได้หวังโจมตีศัตรู หากสมมุติฐานที่ตั้งเป็นจริง เขาจะสามารถจับศัตรูที่หายตัวได้อย่างอยู่หมัด

Dokuritsu ไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดมือ เขาตวัดสายตามองไปยังหินก้อนหนึ่งที่เพิ่งถูกศัตรูปาไปเมื่อครู่—มันกำลังเปล่งแสง

"จับได้แล้ว..." เขายิ้มบางๆ

หากศัตรูของเขาสามารถสลับที่กับวัตถุที่มันทำสัญลักษณ์ไว้ก่อนหน้า นั่นหมายความว่าถ้าเขาสามารถเดาได้ว่ามันจะไปโผล่ตรงไหน...เขาก็สามารถโจมตีก่อนที่มันจะเคลื่อนที่ได้

สมมุติฐานของเขาถูกต้อง ศัตรูปรากฏตัวตรงที่หินเรืองแสงอย่างเหมาะเจาะ เขาไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดมือ ดาบโลหิตพุ่งเข้าใส่ในทันที! ทว่าแท่งน้ำแข็งก็มาสกัดดาบโลหิตของเขาไว้ทันที

"คิดว่าฉันจะยอมให้แกจบเรื่องนี้ง่ายๆ รึไง!"ผู้ใช้พลังน้ำแข็งกล่าว

ผู้ใช้พลังน้ำ ก็กระโจนเข้ามาทางด้านข้าง แล้วใช้พลังน้ำของเขาโจมตีผู้ใช้พลังน้ำแข็งให้เสียจังหวะ

การต่อสู้ระเบิดขึ้นทันที พลังจากทุกฝ่ายปะทะกันจนพื้นดินแตกร้าว กระแสน้ำ ฟันดาบ และคมมีดโลหิตตัดผ่านอากาศเป็นระลอก Dokuritsu ต้องคอยหลบการโจมตีที่เข้ามาจากหลายทิศทาง สถานการณ์ตอนนี้เลวร้ายอย่างเห็นได้ชัด เขาต้องคอยระวังศัตรูรอบทิศทาง

"ถ้ายังเป็นแบบนี้ไม่ดีแน่" Dokuritsuคิดในใจก่อนที่จะมองไปที่ผู้ใช้พลังน้ำ เขาอยู่ในสถานการณ์เดียวกันที่ต้องรับศึกหลายทาง มันคงเป็นโอกาสที่จะสร้างพันธมิตรเพื่อหลุดจากสถานการณ์นี้ และ ดูเหมือนเขาก็ไม่ได้คิดเรื่องนี้เพียงคนเดียว

"มาร่วมมือกัน อย่างน้อยจนกว่าจัดการพวกมันได้ก่อน" ผู้ใช้พลังน้ำ กล่าวพลางถอยมาตั้งหลักเคียงข้างเขา

Dokuritsu หันมองเขาสั้นๆ ก่อนจะพยักหน้า แม้จะยังไม่ไว้ใจ แต่ตอนนี้ก็มีทางเลือกไม่มากนัก

Dokuritsu ก้าวถอยหลังหนึ่งก้าว จับดาบแน่นก่อนจะตวัดสายตามองสถานการณ์รอบตัว ลมพายุยังคงโหมกระหน่ำ เศษซากอาคารที่พังลงถูกพัดปลิวว่อน และศัตรูของเขาทั้งสองคนก็ไม่คิดจะปล่อยให้เขาหยุดหายใจ

ผู้ใช้พลังน้ำแข็งเคลื่อนตัวเข้าหาเขาอย่างรวดเร็ว ในขณะที่อีกฟากหนึ่ง ผู้ใช้พลังวาร์ปพุ่งไปเล่นงาน พันธมิตรของเขา เขา พบว่าศัตรูคนนี้ แตกต่างจากผู้ใช้พลังวาร์ปโดยสิ้นเชิง —ทุกการโจมตีของเขามีเป้าหมายชัดเจน พุ่งเข้าใส่จุดตายราวกับนักฆ่าผู้มากประสบการณ์ ไม่มีการเคลื่อนไหวที่สูญเปล่า ไม่มีความประมาท ไม่มีอารมณ์ มีเพียงการโจมตีที่แม่นยำและร้ายกาจ

Dokuritsuเหวี่ยงโซ่มีดออกไป ผู้ใช้พลังน้ำแข็งเบี่ยงตัวหลบได้อย่างง่ายดาย ก่อนจะตวัดน้ำแข็งแหลมคมเข้าหาเขา Dokuritsu พลิกตัวหลบได้ทัน แต่น้ำแข็งเฉือนผ่านแขนของเขาไปเล็กน้อย

ขณะเดียวกัน ฝั่งผู้ใช้พลังน้ำ ก็ปะทะกับศัตรูอย่างดุเดือด คลื่นพลังน้ำของเขาพุ่งเข้าใส่ศัตรูอย่างต่อเนื่อง แต่มันก็ยังคงวาร์ปหลบได้ทุกครั้ง! ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันอย่างสูสี พวกมันไม่ได้แค่โจมตี แต่ยังช่วยกันประสานพลัง ผู้ใช้พลังน้ำแข็งสร้างพื้นน้ำแข็งเพื่อจำกัดการเคลื่อนไหวของ Dokuritsu ขณะที่อีกฝั่งก็ประทะกันอย่างดุเดือด ต่างฝ่ายเริ่มได้บาดแผลมากขึ้น

Dokuritsu เริ่มสังเกตว่าท่าทีของฝั่งตรงข้ามเริ่มเปลี่ยนไป การประสานพลังเริ่มน้อยลงต่างฝ่ายเริ่มเอาตัวรอดกันมากขึ้น แต่ว่าพวกมันก็เริ่มเข้าใจวิธีการต่อสู้ของพวกเขาได้แล้ว จังหวะนั้น Dokuritsu เลยส่งสัญญาณให้ผู้ใช้เพื่อให้สลับคู่ต่อสู้กัน

—การต่อสู้ครั้งสุดท้ายจึงได้เริ่มขึ้น—

Dokuritsu อาศัยจังหวะว่างจากการเปลี่ยนคู่ต่อสู้เข้าโจมตีอย่างต่อเนื่อง เขาใช้โซ่ของตนพันรอบก้อนหินแล้วเหวี่ยงมันออกไป ก่อกวนวิสัยทัศน์ของผู้ใช้พลังวาร์ปเริ่มกดดันขึ้นเรื่อยๆ บาดแผลเล็กๆ จากการต่อสู้ทำให้กระบวนท่าของมันเริ่มเสียสมดุล

ผู่้ใช้พลังน้ำเองก็ไม่ต่างกัน แม้ว่าเขาจะเสียเปรียบผู้ใช้พลังน้ำแข็งในด้านพลัง แต่เขาก็ใช้ความเร็วและไหวพริบในการสู้ให้ได้เปรียบ

แต่แล้ว... ศัตรูก็เริ่มพยายามกดดันกลับ!

"จบแค่นี้แหละ!!!" ผู้ใช้พลังวาร์ปตะโกนก่อนจะปาก้อนหินจำนวนมากกระจายไปทั่วสนาม! หินจำนวนมากพุ่งตรงมาที่ Dokuritsu เขารู้ว่านี่ไม่ได้ทำเพื่อการโจมตีแต่เพื่อหลอกล่อเขาไม่ให้รู้ว่าศัตรูจะโผล่มาจากทางไหน

ทันใดนั้น ร่างของศัตรูหายไปจากสายตา! เขามองหาไม่เจอเลย จะเข้ามาจากตรงไหน ข้างหน้า ข้างหลัง หรือ ตรงไหนกันแน่ ในขณะที่คิดนั้น ศัตรูก็ปรากฏตัวอยู่ด้านหลัง แต่ก่อนที่ Dokuritsu จะได้ทันตั้งตัว กระแสน้ำแรงดันสูงพุ่งเข้าใส่ผู้ใช้พลังวาร์ปอย่างจัง! แรงปะทะนั้นทำให้ศัตรูเซไปชั่วขณะ

Dokuritsu ไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดมือ โซ่โลหิตของเขาพันรอบร่างของศัตรู ดึงมันเข้ามาอย่างรวดเร็ว

"จบกันตรงนี้ล่ะ!" เขาเหวี่ยงดาบลงสุดแรง! ศัตรูสะดุ้งเฮือก เลือดพุ่งกระเซ็นออกมา

"ไอ้...เว..." ศัตรูพยายามเปล่งเสียงแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว ร่างกายของเขาเริ่มสลายกลายเป็นละอองแสงอย่างช้าๆ ในขณะเดียวกัน ผู้ใช้พลังน้ำ กำลังปะทะกับผู้ใช้พลังน้ำแข็ง แม้จะเสียเปรียบทางพลัง แต่เขาก็ยังสามารถหลบหลีกและโจมตีได้ต่อเนื่อง

ผู้ใช้พลังน้ำพุ่งเข้าไปพร้อมคลื่นพลังน้ำหมายจะโจมตีเข้าจุดตาย! ผู้ใช้พลังน้ำแข็ง ใช้พลังน้ำแข็งขึ้นมาป้องกัน และเตรียมโจมตีกลับ ทันใดนั้นเอง Dokuritsu ใช้ โซ่โลหิตตวัดไปพันแขนของผู้ใช้พลังน้ำแข็งสุดแรง ทำให้ร่างของมันเสียสมดุล!

ผู้ใช้พลังน้ำ ไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอย เขาพุ่งเข้าไปจ่อมือที่เต็มไปด้วยพลังน้ำเข้ากับใบหน้าของศัตรู น้ำปริมาณมหาศาลพุ่งออกมาจากฝ่ามือของเขา ปกคลุมใบหน้าของศัตรูทันที! ผู้ใช้พลังน้ำแข็งสะบัดตัวอย่างรุนแรง แต่เมื่อไม่มีอากาศให้หายใจ—เขาก็ไม่อาจใช้พลังของตัวเองได้อีก!

ในที่สุด...ร่างของศัตรูล้มลงกับพื้น ไร้เรี่ยวแรงจะขยับตัว และ เริ่มสลายกลายเป็นละอองแสงอย่างช้าๆ เหมือนกับคู่หูของเขา

สงครามจบลง เสียงลมยังคงพัดผ่าน

Dokuritsu และ ผู้ใช้พลังน้ำยืนเผชิญหน้ากัน ดวงตาทั้งสองคู่จ้องกันนิ่ง ต่างฝ่ายต่างยังไม่ไว้ใจกันเต็มร้อย... แต่ทั้งคู่ก็รู้ดีว่า การร่วมมือกันอาจเป็นทางรอดที่ดีกว่า

"ดื่มซะสิ นายเองก็บาดเจ็บไม่น้อยเหมือนกัน" ผู้ใช้พลังน้ำหยิบน้ำยารักษาขึ้นมา ก่อนจะโยนไปให้ Dokuritsu

Dokuritsu รับขวดมา ก่อนจะจ้องไปที่ชายหนุ่มตรงหน้า

"ฉันว่า...เราทั้งคู่คงไม่มีเหตุผลให้สู้กันต่อสินะ" Dokuritsu เอ่ยปากถาม

"ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้น แล้วจะเอาอย่างไรต่อล่ะ" ผู้ใช้พลังน้ำ เอ่ยถามต่อ

"มาร่วมมืิอกันต่อไหม อย่างน้อยๆสองหัวก็คงดีกว่าหัวเดียวในโลกบ้าๆนี่" Dokuritsu กล่าว ยื่นมือออกไป

ผู้ใช้พลังน้ำ จับมือเขาแน่น

"ฉันชื่อKaiyo Takeda...เรียกฉันว่า Kaiyo ก็พอ นายล่ะ"

Dokuritsuพยักหน้า "Dokuritsu Shita"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***