เพราะเธอเด็ก...เลยทำให้ลุงหวั่นไหว
กฎเหล็กของบ้านแทนคุณ
วันอาทิตย์เช้า เสียงจานกระทบกันเบา ๆ ดังมาจากครัว ลุงแทนใส่เสื้อยืดสีดำ กางเกงลำลองขาสั้น กำลังทอดไข่ดาวในกระทะ ส่วนพายเพิ่งเดินลงมาพร้อมชุดอยู่บ้านแบบเรียบร้อย ใบหน้ายังง่วงเล็กน้อย
พาย(นายเอก)
(ในใจ) กลิ่นไข่ดาว...หอมมากเลย แถมวันนี้ลุงแทนดูสบาย ๆ ต่างจากตอนอยู่โรงพยาบาลอีก
ลุงแทน(พระเอก)
ลงมาพอดีเลย วันนี้จะประกาศกฎบ้านนะเด็กใหม่
พาย(นายเอก)
(ขมวดคิ้วงง ๆ) “กฎบ้านเหรอครับ?”
ลุงแทน(พระเอก)
(วางจานไข่ดาวตรงหน้าเด็กหนุ่ม แล้วยกแก้วน้ำส้มมาวางคู่กัน)
“ใช่ อยู่บ้านนี้มีกฎ 5 ข้อ ใครผิดโดนปรับเป็นล้างจานหนึ่งอาทิตย์”
พาย(นายเอก)
(หัวเราะ) “โอเคครับ ผมพร้อมรับฟังแล้ว!”
ลุงแทน(พระเอก)
(ยกนิ้วขึ้นนับ)
“ข้อหนึ่ง ห้ามโกหกกัน ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือใหญ่”
“ข้อสอง เวลาทะเลาะกันห้ามหนี ต้องนั่งคุยกันจนเคลียร์”
“ข้อสาม ทุกวันเสาร์บ่ายสอง ต้องมากินขนมด้วยกัน”
“ข้อสี่ ห้ามทำตัวเป็นแขก ถ้าหิวก็กิน ถ้าเลอะก็เช็ด”
“ข้อห้า…” (หยุดนิดนึง) “ห้ามแอบน่ารักใส่พี่แทนเกินวันละสามครั้ง”
พาย(นายเอก)
(หน้าแดงทันที) “พี่แทน! ข้อนี้ไม่ยุติธรรม!”
ลุงแทน(พระเอก)
(หัวเราะ) “งั้นถ้าทำเกิน จะหักล้างด้วยการล้างจานแทน”
พาย(นายเอก)
(กลั้นยิ้ม) “ไม่แฟร์เลย…”
ลุงแทน(พระเอก)
(ในใจ) ก็ทำไงได้วะ...อยู่ดี ๆ ก็ทำหน้าใส ๆ ส่งยิ้มแบบนั้นมาตั้งแต่เช้า ใจพี่แทบหลุดไปอยู่ในกระทะไข่ดาวแล้วเนี่ย
หลังอาหาร พายช่วยล้างจานเหมือนเดิม ระหว่างนั้นลุงแทนก็นั่งจิบกาแฟพร้อมเปิดแล็ปท็อปเช็กเคสผ่าตัดในสัปดาห์หน้า
พาย(นายเอก)
พี่แทนครับ ผมว่าผมจะเริ่มอ่านหนังสือเตรียมสอบพรุ่งนี้เลย
ลุงแทน(พระเอก)
ดีเลย ถ้าอยากได้หนังสือเพิ่ม เดี๋ยวพี่พาไปห้องสมุดที่โรงพยาบาลก็ได้
พาย(นายเอก)
ได้จริงเหรอครับ?
ลุงแทน(พระเอก)
เออ แต่มีข้อแม้… ต้องแลกกับการห้ามมองพี่ด้วยสายตาเหมือนลูกหมาแบบนั้น
พาย(นายเอก)
(เงยหน้ามองแล้วหัวเราะเบา ๆ) “พี่แทนพูดอะไรเนี่ย ผมไม่ได้มองแบบนั้นสักหน่อย”
ลุงแทน(พระเอก)
(ในใจ) แล้วที่ตาหวานเชื่อมจนคนแก่อายุสามสิบปลาย ๆ ใจสั่นแบบนี้ ไม่เรียกลูกหมาแล้วจะให้เรียกว่าอะไร…
พอถึงช่วงบ่าย ลุงแทนชวนพายมานั่งจัดตู้หนังสือห้องนั่งเล่น ซึ่งมีตำราแพทย์เต็มไปหมด พร้อมทั้งนิยายที่ดูแปลกตา
พาย(นายเอก)
“พี่แทนอ่านนิยายวายด้วยเหรอครับ?”
(หยิบหนังสือปกสีพาสเทลเล่มหนึ่งขึ้นมา)
ลุงแทน(พระเอก)
“อืม แค่อยากรู้ว่าคนเขียนเค้าคิดยังไง แต่ไม่ต้องห่วง ไม่อินเท่าไหร่หรอก”
พาย(นายเอก)
(ยิ้มมุมปาก) “แต่ผมว่าพี่แทนเข้าใจอารมณ์ตัวละครดีนะ”
ลุงแทน(พระเอก)
“ก็…ถ้ามีเด็กในบ้านมาทำให้หวั่นไหวทุกวันแบบนี้ ก็คงอินขึ้นเรื่อย ๆ แหละ”
พาย(นายเอก)
(เขินจนหน้าแดงแล้วรีบวางหนังสือ) “ผมไปจัดมุมโน้นต่อละกันครับ!”
ลุงแทน(พระเอก)
(มองตามหลังยิ้ม ๆ)
(ในใจ) แบบนี้แหละ เด็กดีน่ารักจนต้องตั้งกฎไว้กันใจตัวเอง
บ่ายวันนั้น ทั้งคู่จัดบ้านจนเสร็จเรียบร้อย ลุงแทนนั่งหลับอยู่บนโซฟา ส่วนพายก็เผลอหลับไปข้าง ๆ มือของทั้งสองคนวางใกล้กันจนเกือบชน
ความเงียบสงบในบ้านหลังนี้…กำลังจะกลายเป็นพื้นที่ปลอดภัยในใจของใครคนหนึ่ง
และเป็นสนามทดสอบหัวใจของอีกคน
Comments