ไม่มีแม้แต่คำลา

อีกแค่หนึ่งเดือนภูริก็จะเรียนจบเขาไม่เคยรู้ถึงอาการป่วยของกฤษณะเลย จนกระทั่ง มีข่าวสังคมลงในสื่อโซเชียลว่า หุ้นของบริษัทจิระไพศาลกรุ๊ปได้ลดลงเนื่องจากท่านประธานบริหาร กฤษณะ จิระไพศาล ล้มป่วยกระทันหัน ถึงท่านเข้าห้อง ICU อาการรุนแรงและมีแนวโน้มว่าจะไม่น่ารอด เพราะโรคหัวใจที่เขารักษามานานหลายปี ภูริได้เห็นหน้าข่าวก็ตกใจจนทำของที่อยู่บนมือตกลงกับพื้น ภูริคิดว่าอย่างไรเขาก็ต้องกลับไปดูอาการของกฤษณะผู้เป็นพ่อของเขาให้ได้ อาการทรุดลงเช่นนี้ภูริมุ่งเป้าไปที่พิพิมพ์ในทันที ภูริรีบจองตั๋วเครื่องบินเที่ยวบินที่เร็วที่สุด เพื่อกลับเมืองไทยโดยมีเคท ติดสอยห้อยตามไปด้วย แต่เมื่อเขามาถึงเมืองไทย ในขณะที่เขาก้าวเท้าเข้าไปในบ้าน ความว่างเปล่าเงียบเหงาก็ทำให้ภูริเริ่มรู้สึกใจไม่ดี ภายในบ้าน มีเพียงแม่บ้านเพียงคนเดียวที่เฝ้าบ้าน

“คุณภูได้รับข้อความจากคุณพิมพ์แล้วหรือคะทำไมกลับมาเร็วจัง?”

“ข้อความอะไรทำไมต้องให้นังนั่นส่งมาให้ผมด้วย?”

“ คุณผู้ชาย เสียแล้วค่ะ เมื่อไม่กี่ชั่วโมงนี้ คุณพิมพ์รีบโทรหาคุณทันที แต่คุณไม่ได้รับโทรศัพท์ คุณพิมพ์จึงส่งข้อความก่อนที่จะรีบไปจัดการกับงานศพของคุณผู้ชาย”

“พ่ออยู่ไหน?”

“ อยู่ที่วัดค่ะกำลังจัดการเรื่องงานศพอยู่”

ภูริบคว้ากุญแจรถที่จอดอยู่ในบ้าน แล้วขับรถตรงไปวัดที่กำลังจัดงานศพของ กฤษณะ ผู้เป็นพ่อของเขายังเร็ว ด้วยหัวใจที่แตกสลาย ไม่มีแม้แต่คำร่ำลา

“พ่อ อีกแล้วนะ ไม่เคยเห็นผมอยู่ในสายตา ไม่เคยคิดที่จะบอกอะไรผมเลย ไม่เคยคิดที่จะลาผมสักคำ ครั้งที่ผมต้องจากบ้านเกิดเมืองนอนไปไกลๆพ่อก็ยังไม่คิดจะไปส่งผมเลย เกลียดผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ ถ้าพ่อเกลียดผมมากขนาดนั้น คอยดูนะผมจะทำลายและทำร้ายคนที่พ่อรัก ไอ้พัฒ”

ภูริคว้ารถออกมาโดยที่เขาลืมพาเคทออกมาด้วย เคทจึงให้แม่บ้านพาเธอขึ้นไปนอนรอที่ห้องของภูริก่อน เคท มองรอบๆเธอไม่เคยรู้เลยว่าภูริมีฐานะร่ำรวยขนาดนี้

“นี่เรากำลังตกถังข้าวสารอยู่หรือนี่ คงปล่อยให้ภูริหลุดมือไปไม่ได้แล้วสิ”

ริมฝีปากของเคท ยกยิ้มเธอมีบางอย่างที่คิดไว้ในใจ หลังจากที่ภูริทำตัวเป็น Playboy อยู่สักพักเขาก็ได้เจอกับเคท และหยุดอยู่ที่เธอเพียงคนเดียว แล้วก็ไม่เคยคิดที่จะนอกใจเคท หลังจากที่ภูริขอเคท คบกันอย่างเป็นตัวเป็นตน แต่ทว่าภูริไม่เคยรู้เลยว่าลับหลังของเขาเคท ชอบแอบไปมีความสัมพันธ์ลับๆกับผู้ชายคนอื่นอยู่เสมอ จากการชอบเที่ยวเตร่ปาร์ตี้และสังสรรค์ จนบางครั้งความมึนเมาทำให้เคท ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับผู้ชายที่เจอตามผับและบาร์ ภูริขับรถเข้ามาจอดในวัด เจ้าหน้าที่จัดพื้นที่ไว้สำหรับแขกที่ขับรถเข้ามา ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งผิวพรรณสะอาดตา ใบหน้าคมเข้ากับดวงตากลมเรียวรับกับคิ้วที่หนาดกยาวได้รูปรับกับใบหน้าริมฝีปากหยัก ไม่เล็กไม่ใหญ่จนเกินไป ชุดสูทสีดำที่เขาคว้ามาสวมใส่ทับก่อนที่จะออกจากบ้านนั้นทำให้ภูริดูภูมิฐานขึ้นมากและดูโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะกว่าแต่ก่อน ภูริเดินเข้าไปในศาลาที่ตั้งศพของ กฤษณะ บิดาของเขา พิพิมพ์ นั่งร้องไห้โดยมีพิพัฒน์นั่งปลอบใจอยู่ข้างๆ ชายหนุ่มผู้มาเยือนดูโดดเด่นและเป็นสง่าเดินเข้ามา พิพัฒน์หันไปมองตามเสียงฝีเท้าที่เดินตรงเข้ามาใกล้ๆ หัวใจของพิพัฒน์มันเต้นแรง แรงเสียจนพิพิมพ์รู้สึกถึงกันสั่นสะเทือนภายในหัวใจของลูกชายสุดที่รัก เธอเอื้อมมือมาแตะที่บ่าของพิพัฒน์ แล้วปลอบประโลมลูกชายว่า

“ไม่ต้องกลัว เรามีสิทธิ์ทุกอย่างเทียบเท่ากับเขา”

พิพิมพ์ เข้าใจผิดคิดว่าพิพัฒน์คงกลัวภูริมากจึงตื่นกลัวจนหัวใจเต้นแรง ภูริจุดธูป 1 ดอกเพื่อเป็นการเคารพศพของผู้เป็นพ่อ ไม่มีแม้แต่น้ำตาสักหยดออกมาจากตา ของภูริ แม้แต่หางตาก็ยังไม่ชายตามามองพิพัฒน์และพิพิมพ์เลย ในความรู้สึกที่คลุมเครือเช่นนี้อีกใจหนึ่งของพิพัฒน์ก็รู้สึกโล่งใจ ที่ภูริไม่เกรี้ยวกราดเหมือนครั้งก่อนแต่อีกใจหนึ่ง พิพัฒน์ ก็รู้สึกเจ็บ ในหัวใจอย่างบอกไม่ถูก เมื่อเขาไม่ได้มีคำทักทายอะไรเลย ราวกับว่าเขาได้ลืมความสัมพันธ์ในคืนวันนั้นไปเสียหมดสิ้นแล้ว

“ความสัมพันธ์ในคืนนั้น นายลืมมันไปหมดแล้วสินะ ใช่สิชั้นก็ลืมมันไปแล้ว”

ใบหน้าที่งดงามของพิพัฒน์ได้สะดุดตา ต้องใจ ใครหลายๆคนในแวดวงสังคมชั้นสูง ถึงแม้ว่าพิพัฒน์จะไม่เคยแสดงตนว่าตัวเองเป็นอะไรแต่ พิพิมพ์ก็รู้ว่าพิพัฒน์ ไม่เคยชอบผู้หญิง และพิพิมพ์ ก็เปิดกว้างตามใจลูกชาย มีความรักตามรสนิยมที่ตัวเองชอบ แต่พิพัฒน์ก็ยังไม่เคยเปิดใจให้ใคร ความรู้สึกที่เขาเก็บเอาไว้ภายในใจนั้นไม่สามารถที่จะบอกใครได้ เพราะความสัมพันธ์ภายในครอบครัวของเขากับภูรินั้น ในแวดวงสังคมรู้ๆกันอยู่ว่าเขากับภูริเป็นพี่น้องกัน ภูริจุดธูปเสร็จแล้วเขาก็เดินเข้าไปทักทายผู้บริหารในบริษัทจิระไพศาล เพื่อแสดงตัวว่าเขานั้นคือผู้ที่จะกลับมาสืบทอดกิจการของผู้เป็นพ่อ

“ หน่วยก้านไม่ธรรมดา สายเลือดของจิระไพศาลโดยแท้จริง ลุงรอ ภู อยู่นะแต่ว่า คุณพิมพ์กับลูกชายก็มีบทบาทสำคัญในบริษัทด้วยน่ะสิขาดเธอไปก็คงจะไม่ได้”

“เมื่อผมจบกับมาแล้วผมจะแสดงให้เห็นว่าสองแม่ลูกนั่นไม่ได้มีความสำคัญกับบริษัทเลย”

ผู้คนที่เข้ามาอำลานักธุรกิจใหญ่ที่มีชื่อเสียงในแวดวงสังคม กฤษณะ จิระไพศาล เป็นครั้งสุดท้าย ได้เริ่มทยอยกลับไปกันจนหมดแล้ว ภูริจึงไม่รออยู่เพราะเป็นห่วง เคท กลัวว่าเธอจะแปลกที่ ภูริขับรถกลับถึงบ้านแม่บ้านบอกว่าเคสขึ้นไปรออยู่บนห้องแล้ว

“ทำไมภูไม่พาเคทไปเปิดตัวว่าเราคบกันอยู่หรอคะ?”

“ทำไมเหรอคุณพร้อมที่ จะทิ้งความสนุกแล้วมาอยู่กับผมที่เมืองไทยแล้วงั้นสิ?”

“ใช่ค่ะ เคทรักคุณนี่คะหากไม่มีคุณอยู่เคียงข้างเคทคงทำใจไม่ได้”

“ ถ้าอย่างนั้นเมื่อผมเรียนจบคุณก็กลับมาพร้อมกับผมเลยแต่ผมจะไม่มีเวลาอยู่กับคุณตลอดเวลาเหมือนแต่ก่อนแล้วนะเพราะผมต้องทำงานผมจะต้องทำคะแนน แสดงความสามารถเพื่อให้ผู้บริหารเห็นความสำคัญของผมแทนที่จะเป็น….คนอื่น”

“ ใครหรือคะคนอื่นที่ว่านั่น?”

“ แม่เลี้ยง กับลูกติดของมัน”

“ไม่เห็นจะยากเลยคุณก็ทำงานไปเคทก็จะนอนรอคุณอยู่ที่บ้านคอยปรนนิบัติคุณทุกวันดีไหมคะ?”

ภูริยิ้มให้เคทเขาพาเคล็ดมาเพื่อกันตัวเองไม่ให้ว้าวุ่นใจ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับพิพัฒน์ ภูริพยายามข่มอารมณ์จนแทบจะเป็นบ้า เมื่อได้เจอพิพัฒน์ในงานศพของ กฤษณะ ภูริยืนมองรอดูว่าพิพัฒน์จะกลับมาเมื่อไหร่ ด้วยหัวใจที่เต้นระทึก ในขณะที่เคท หลับไปแล้วหลังจากที่เธอได้เล่นสวาทกับภูริไปเพื่อช่วยให้เธอได้รับลงได้ เรื่องเซ็กส์ เปรียบเสมือนยานอนหลับหากแม้วันใดเคท ไม่ได้มันเธอจะว้าวุ่นและนอนไม่หลับ แสงไฟหน้ารถสาดส่อง เข้ามาภายในบ้านภูริหัวใจเต้นแรงเมื่อเห็นพิพัฒน์เปิดประตูเดินลงมาจากรถ และ เข้ามาในบ้านสักพักก็ได้ยินเสียง ปิดประตูห้องข้างๆห้องของเขา พิพัฒน์ได้ย้ายขึ้นมาอยู่ชั้นบนแล้ว เหมือนคนที่เป็นโรคจิต ภูริแนบหูตรงผนังห้องที่ติดกันเพื่อแอบฟังเสียง เขาได้ยินเสียงน้ำที่กำลังเปิดอยู่อย่างแผ่วเบา นั่นหมายถึงว่าพิพัฒน์กำลังอาบน้ำอยู่ ภาพโป๊เปลือยที่เขาเคยถ่ายคลิปเพื่อกลั่นแกล้งพิพัฒน์ มันผุดขึ้นมาในความทรงจำของเขา โลหิตในกายวิ่งสั้นไปทั่วร่างเมื่อนึกถึงคืนวันอันเร่าร้อนที่เขาเคยกระทำกับพิพัฒน์ ภูริข่มอารมณ์ให้หลับตาในขณะที่นอนอยู่ข้างๆเคทที่หลับสนิท แต่ยิ่งพยายาม ก็ยิ่งทรมานด้วยความคิดถึงและห่วงหาอาทรคนที่อยู่ข้างห้องเขา ตัวตนของเขามันเรียกร้องจนแข็งชันความรู้สึกวาบหวามเช่นนี้มันยากเกินที่จะควบคุม พิพัฒน์ที่กำลังเหนื่อยล้าจากการวิ่งวุ่น กับการช่วยงานศพของผู้มีพระคุณของเขา พิพัฒน์อาบน้ำเสร็จด้วยความเหนื่อยและเพลียเขาหลับลงไปอย่างง่ายดาย และรู้สึกตัวเมื่อเขาสัมผัสได้ถึงมือที่อบอุ่นลูบไล้ไปทั่วร่างกายของเขา และมือที่อบอุ่นนั้นมันสัมผัสลงมาเรื่อยจนถึงเป้าของเขา มือใหญ่อบอุ่นล้วงเข้าไปภายใต้กางเกงชุดนอนขายาวแต่ภายในไม่ได้มีกางเกงชั้นในสวมไว้จึงง่ายต่อการ ล่วงล้ำของมืออบอุ่นนั้น ตัวตนของเขาเริ่มลุกชันขยายใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ และผงกหัวพร้อมสู้กับสิ่งแปลกปลอมที่ชโลมไล้ พิพัฒน์เริ่มรู้สึกตัวว่าเขากำลังถูกกระทำอนาจารจากใครคนหนึ่ง เขาเริ่มขัดขืน และต่อสู้ในทันที แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้ตอบโต้อะไรมากนัก มือของพิพัฒน์ก็ถูกรวบตรึงไว้ด้วยมือใหญ่ของอีกฝ่ายเสียงกระซิบดังที่ข้างหูของพิพัฒน์ มันทำให้พิพัฒน์ระบุตัวผู้กระทำได้ในทันที

“กูจะมาทวงของของกูคืน มึงกับแม่มึงใช้เงินพ่อกูอยู่กันอย่างสุขสบายส่วนกูต้องไปอยู่อย่างโดดเดี่ยวตามลำพัง แล้วนี่คือดอกเบี้ยที่มึงต้องจ่าย”

“นาย…ภู… ยะ…อย่า อื๊อ…”

ริมฝีปากภาพประกบแนบแน่นพร้อมกับแท่งลิ้นที่แทรกซุกไซร้ไปทั่วโพรงปากนุ่มของพิพัฒน์ที่ หอมหวาน มือที่ยังว่างของภูริจัดการกับเสื้อผ้าของอีกฝ่ายที่พยายามดิ้นรนขัดขืนทั้ง ๆที่ภายในหัวใจก็มีความคิดถึงและต้องการไม่ต่างจากภูริเลย แต่พิพัฒน์ไม่อยากจะมีความสำคัญกับผู้นี้อีกแล้ว หลายปีที่ผ่านมาเขาเจ็บปวดกับความรู้สึกเช่นนี้ แล้วมันก็เริ่มจะดีขึ้นแต่เมื่อภูริย้อนกลับมาทำเช่นนี้กับเขาอีกครั้งมันเหมือนกับว่า ภูริได้ทำให้รอยแผลที่ปิดสนิทไปแล้วได้เปิดออกมาใหม่อีกครั้ง

“มึงจะฝืนความต้องการของตัวเองทำไมวะ? อยากก็บอกว่าอยาก ทำเป็นสะดิ้งดีดดิ้นขัดขืนสุดท้ายมึงก็ยอมกูอยู่ดี”

“ ชั้น ไม่ได้…อื๊อ…”

เรียวลิ้นที่ละเลงบดบี้หัวนมสีชมพูขนาดจิ๋วของพิพัฒน์ทำให้อารมณ์ของเขาเตลิด อ่อนระทวย จนไม่สามารถควบคุมได้อีก ในความสุขของอารมณ์ที่มีความทุกข์ความขื่นผมปนเปอยู่ด้วย ความสับสนประหม่าและความกลัว กลัวว่าตัวเองจะเผลอใจไปรักผู้ชายใจร้ายอย่างภูริเข้า พิพัฒน์ไม่อาจขัดขืนเขาได้เหมือนครั้งก่อน น้ำตารินไหลออกมาตรงหางตา ไหลยาวลงมาอาบแก้ม หน้าอกกระเพื่อมสั่นไหว แต่ก็ไม่ได้ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกผิด ภูริยังคงทำต่อไป พิพัฒน์ไม่ได้เสียใจที่ถูกเขารังแกข่มเหง แต่เสียใจที่ตนเองนั้นกลับชอบในสิ่งที่ภูริกระทำให้เขา เหมือนกับว่ากำลังทรยศตัวเอง ที่ตั้งมั่นตั้งใจอย่างแน่วแน่ว่าจะเกลียดภูริ จะไม่ยอมอีกต่อไป แต่ร่างกายและหัวใจมิได้ไปตามคำสั่งของเหตุผลและสมอง เรียวลิ้นละเลียดชโลมเลียไปตามร่องกล้ามเนื้อบนเรือนกายของพิพัฒน์ จนทำให้พิพัฒน์เผลอแอ่นหยัดอกรับเรียวลิ้นเร่าร้อนของภูริอย่างลืมตัว จนทำให้พิพัฒน์เพ้อแอนหยัดอกรับเรียวลิ้นเร่าร้อนของภูริอย่างลืมตัวและไม่สามารถจะหยุดยั้งความต้องการของหัวใจและร่างกายได้อีกต่อไปหัวหยักปลายชมพูถูกครอบครองด้วยโพรงปากร้อน ภูริปลดปล่อยพันธนาการกับร่างกายของอีกฝ่ายไปตั้งนานแล้ว ความปรารถนาที่ถูกเก็บซ่อนไว้อย่างมิดชิด ได้ถูกเปิดออกโดยภูริ พิพัฒน์พ่ายแพ้ต่อความต้องการของตัวเอง โพรงปากร้อนของภูริ สาวชักรูดแท่งสีอ่อน ของพิพัฒน์ ในขณะที่มือของภูริได้สำรวจเรือนกายของพิพัฒน์อย่างคะนึงหา ทั้งบีทคลึงทุกส่วนที่แน่นตึง เรือนร่างของพิพัฒน์ที่เปลี่ยนไป เขาเติบใหญ่ขึ้นมากกว่าครั้งนั้น พิพัฒน์เองก็แอบสัมผัสร่างกายของภูริเช่นกัน กล้ามเนื้อเป็นก้อนแข็งแน่นตึงไปเสียทุกส่วนโดยเฉพาะส่วนนั้นของภูริที่ดูเหมือนจะใหญ่ขึ้น มืออุ่นของพิพัฒน์สัมผัสกับความร้อนกลางกายของภูริ เมื่อได้รับการสัมผัสสิ่งนั้นของภูริก็ยิ่งร้อนระอุดั่งเปลวไฟ

“อื๊อ…มือมึงแม่งอย่างกับหนวดปลาหมึกซุกซนจริง”

ภูริจับเรียวขาของพิพัฒน์ขึ้นพาดบ่าของเขาพร้อมดันแท่งร้อน เข้าโพรงจีบไปอย่างเนิบช้า ความคับแน่นยังคงเหมือนเดิม แต่ในครั้งนี้ประสบการณ์ในครั้งนั้นสอนให้เขารู้จักบางอย่างที่ทำให้อีกฝ่าย ไม่รู้สึกเจ็บ สารหล่อลื่นได้ถูกชโลมทาบนแท่งเนื้อยักษ์ทำให้การเสียดสีลื่นไหล สร้างความรู้สึกแปลกใหม่และเสียวมากขึ้น

“อ๊า…ภู…ภู…”

แท่งร้อนที่เสียดสี กับโพรงจีบอย่างเร่าร้อนจนทำให้ทั้งสองรู้สึกถึงความสุขสม ซ่านเสียว ไฟราคะ พี่คุกรุ่น พร้อมที่จะแทนเขาเรือนกายที่บดเบียดกันอยู่บนเตียงให้มอดไหม้ไปพร้อมกัน ท่วงท่าได้แปรเปลี่ยนไปตามอารมณ์ ภูริจัดพลิกร่างของพิพัฒน์ให้นอนคว่ำลง และสอดเสียดแท่งเนื้อร้อนเข้าโพรงจีบอีกครั้ง บั้นท้ายกลมขยับเขยื้อนตามแรงกระแทกที่รุน แท่งร้อนเสียบเฉย สาวเข้าออกโพรงจีบครั้งแล้วครั้งเล่า จนทำให้พูดถูกกระทำ ครางด้วยแรงกระสัน จนแทบขาดใจ ความสุขสม เปร่ง ออกมา เป็นเสียงครวญครางที่เริ่มทวีความดัง ภูริยิ่งมีอารมณ์ขึ้นจากสิ่งเร้าของเขาและพิพัฒน์เมื่อเขาเห็นตัวตนความเป็นชายที่ถูกดันเข้าออก โพรงจีบรัก ในจังหวะสุดท้ายขอความสุขเสียงครางลากยาวพร้อมทั้งร่างกายได้ปล่อยน้ำข้น ขาวแห่งรักของทั้งคู่ที่ออกมาพร้อมกัน เป็นอีกครั้งที่พิพัฒน์มีความสุขและต้องทุกข์เมื่อเสร็จสม เขากลับไปอย่างไม่ใยดีเหมือนครั้งก่อน ไม่มีแม้แต่การแสดงความรักหลังจากที่ ได้ร่วมรัก กันจนเสร็จแล้ว ภูริกลับมานอนข้างๆเคท เขาหลับตาลงได้อย่างสบายใจ ส่วนพิพัฒน์ไม่สามารถข่มตาให้หลับลงได้เลย ส่วนพิพัฒน์ไม่สามารถข่มตาให้หลับลงได้เลยเพราะความสับสน พิพัฒน์ไม่สามารถรู้ใจตัวเองได้ว่าต้องการอะไรจากภูริเขารู้สึกอะไรกับพี่ชายต่างสายเลือดกันแน่

“นี่เราชอบไอ้เลวนั่นจริงๆเหรอ หรือว่าที่จริงแล้วเรารักเขา”

พิพัฒน์ไม่รู้ว่าภูรินั้นได้พาผู้หญิงที่เขาคบมาด้วย เช้าวันใหม่ แม่บ้านเตรียมอาหารเช้าไว้ให้สำหรับทุกคน เพื่อได้กินก่อนไปงานศพ ของกฤษณะ พิพัฒน์ที่ไม่ได้หลับเมื่อคืนนี้เขาลงมาช่วยแม่บ้านจัดโต๊ะอาหารแล้วก็รู้สึกแปลกใจว่าทำไมแม่บ้านจัดการเกินไป 1 ที่ ที่แต่ ที่แต่พิพัฒน์เข้าใจผิดว่าแม่บ้านคงคุ้นเคยต้อง จัดเผื่อกฤษณะ จนพิพัฒน์ต้องทักท้วงขึ้น

“ป้า คุณลุงไม่อยู่แล้วนะครับทำไมมีจานเพิ่มมา 1 ใบ”

“อ๋อที่ตรงนั้นสำหรับแฟนของคุณภูค่ะ”

พิพัฒน์รู้สึกชาไปทั้งตัว จนของที่อยู่ในมือตกลงพื้นเสียงดังสนั่น

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***