กลางดึกในอพาร์ตเมนต์ของคิริว
แสงจันทร์ส่องผ่านกระจกหน้าต่าง อาบไล้ร่างของหญิงสาวที่นั่งอยู่ริมหน้าต่าง อาเรียเงยหน้ามองดวงดาวเบื้องบน ดวงตาของเธอสะท้อนแสงระยิบระยับราวกับเป็นส่วนหนึ่งของจักรวาล
เธอยกมือขึ้นเบาๆ เหมือนจะเอื้อมไปแตะดวงดาว แต่ทันใดนั้น—
"อาเรีย..."
เสียงของคิริวดังขึ้นจากด้านหลัง อาเรียหันไปมอง เห็นเขายืนพิงประตูห้องนอน ดวงตาสะลึมสะลือ คิริวยกมือขึ้นเสยผมยุ่งๆ อย่างไม่สบอารมณ์
“เธอทำอะไรอยู่?”
“ข้ากำลังดูดาว” อาเรียยิ้มบางๆ “มันสวยมาก เจ้าลองมองดูสิ”
คิริวขมวดคิ้ว “ดึกขนาดนี้แล้ว นอนได้แล้ว”
อาเรียหัวเราะเบาๆ “ข้าไม่ง่วง”
“แต่ฉันง่วง”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเจ้า?”
“เธอทำเสียงดัง”
“ข้าทำเสียงดังตอนไหน?”
คิริวถอนหายใจยาว ก่อนจะเดินเข้ามานั่งข้างเธอ “โอเค ไหนลองบอกมาสิ... มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับดาวบนฟ้าพวกนั้นนัก?”
อาเรียมองเขาด้วยรอยยิ้ม “ดวงดาวแต่ละดวงมีเรื่องราวของมันนะ”
คิริวยกคิ้ว “หืม?”
อาเรียยกมือขึ้น นิ้วเรียวของเธอชี้ไปยังกลุ่มดาวเบื้องบน
“นั่นคือ ดาวอาร์เคเซีย …เป็นดาวที่ส่องแสงเพราะมันเคยเป็นแหล่งรวมของความปรารถนา”
“ความปรารถนา?”
อาเรียพยักหน้า “ในอดีต คนที่มีความหวังแรงกล้าจะสามารถส่งความปรารถนาของตนขึ้นไปสู่ดวงดาว และเมื่อถึงเวลา ดาวเหล่านั้นจะเปล่งแสงเพื่อตอบกลับความหวังเหล่านั้น”
คิริวพ่นลมหายใจเบาๆ “ฟังดูเป็นนิทานก่อนนอนชะมัด”
“แต่มันเป็นเรื่องจริง”
เขาหัวเราะในลำคอ “งั้นเธอก็มาจากที่นั่นเหรอ? มาจากหมู่ดาวที่รวมความปรารถนาของผู้คน?”
อาเรียหันมามองเขานิ่งๆ ก่อนจะพูดเบาๆ “บางที... ข้าอาจเป็นความปรารถนาที่ถูกลืม”
คิริวชะงักไปครู่หนึ่ง เขามองเข้าไปในดวงตาของเธอ มีบางอย่างในนั้นที่ทำให้หัวใจเขาสั่นไหว
— บางอย่างที่เศร้า... และโดดเดี่ยว
---
เช้าวันรุ่งขึ้น
แสงแดดอ่อนๆ ส่องลอดผ่านม่านบาง คิริวเดินออกมาจากห้องนอนด้วยสภาพสะลึมสะลือ แต่ทันทีที่เขาก้าวเข้าสู่ห้องนั่งเล่น...
เขาก็ต้องหยุดชะงัก
ตรงกลางห้อง อาเรียกำลังยืนลอยอยู่เหนือพื้นเล็กน้อย รอบตัวเธอมีเศษแสงสีขาวระยิบระยับเหมือนฝุ่นดวงดาว
เธอหลับตา ปลายนิ้วเคลื่อนไหวราวกับกำลังร่ายรำ และรอบตัวเธอมีสิ่งเล็กๆ ที่ลอยคว้างอยู่ในอากาศ—
--- หนังสือ, ปากกา, กระดาษ
คิริวเบิกตากว้าง “เฮ้! เธอทำบ้าอะไรน่ะ!?”
อาเรียลืมตา ก่อนที่ทุกอย่างจะร่วงลงสู่พื้นตามแรงโน้มถ่วง
ปึก!
หนังสือปะทะพื้นกระจายเต็มไปหมด
อาเรียทำหน้าเหลอหลา ก่อนจะหัวเราะเบาๆ “อุ๊บ... ดูเหมือนข้าจะเผลอใช้พลังอีกแล้ว”
คิริวอ้าปากค้าง
“เธอ— เธอทำบ้าอะไร!?”
อาเรียยิ้ม “ข้าแค่... ลองดูว่าข้ายังใช้พลังได้มากแค่ไหน”
“แล้วทำไมไม่ทำที่อื่น!?”
“ก็ข้าอยู่ที่นี่”
คิริวเอามือกุมขมับ เขาเริ่มปวดหัวกับผู้หญิงคนนี้มากขึ้นทุกวัน
---
ไม่กี่วันต่อมา
คิริวนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ พยายามจะเขียนนิยาย แต่สมาธิของเขากลับหลุดไปทุกครั้งที่สายตาของเขาเหลือบไปเห็นอาเรีย
เธอกำลังนั่งพับกระดาษเป็นรูปดาวเล็กๆ หลายดวง และกระจายมันไปทั่วห้อง
“เธอทำอะไรอีกเนี่ย?”
“ข้ากำลังเติมพลังให้ห้องของเจ้า”
“ห๊ะ?”
อาเรียหันมายิ้ม “แสงดาวเป็นสิ่งที่ช่วยให้มนุษย์รู้สึกอบอุ่น ข้าเลยคิดว่าห้องของเจ้าควรมีมัน”
คิริวมองดาวกระดาษพวกนั้นก่อนจะถอนหายใจ
— เธอเป็นตัวปัญหา
— แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกว่า... ห้องนี้อบอุ่นขึ้นจริงๆ?
เขาส่ายหัว พยายามไม่คิดอะไรไปมากกว่านี้ ก่อนจะหันกลับไปที่หน้าจอ
เขาเริ่มพิมพ์นิยายของตัวเองอีกครั้ง...
แต่คราวนี้ ต่างจากทุกครั้งที่ผ่านมา
---
กลางดึกคืนนั้น
คิริวนั่งมองต้นฉบับของตัวเองที่เริ่มเป็นรูปเป็นร่าง
เขาเงยหน้ามองไปยังอาเรียที่กำลังหลับอยู่บนโซฟา เส้นผมสีเงินของเธอสะท้อนแสงจันทร์ ดูราวกับประกายของดวงดาวจริงๆ
เขายังไม่เข้าใจว่าเธอเป็นใครกันแน่
แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขาแน่ใจ—
— ตั้งแต่ที่เธอเข้ามาในชีวิตของเขา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป
---
เช้าวันรุ่งขึ้น
คิริวเดินเข้าไปในห้องครัว แต่ทันทีที่เขาเห็นสิ่งที่อยู่บนโต๊ะอาหาร
เขาก็แทบจะเป็นลม
— ขนมปังไหม้เกรียม, ไข่ทอดที่ดูเหมือนหิน, และซุปสีดำสนิทที่ไม่สามารถระบุได้ว่าคืออะไร
อาเรียยืนยิ้มแฉ่ง “ข้าทำอาหารให้เจ้า”
“.........”
คิริวหันไปมองอ่างล้างจานที่เต็มไปด้วยชามกระจัดกระจาย
เขาหยิบซุปขึ้นมาดู ก่อนจะถามเสียงเรียบ “...นี่คืออะไร?”
“ข้าเรียกมันว่า ‘ซุปแห่งดวงดาว’”
“นี่มันน้ำต้มถ่านชัดๆ”
อาเรียทำหน้ามุ่ย “เจ้าไม่คิดจะลองชิมมันหน่อยหรือ?”
“ฉันอยากมีชีวิตรอดไปถึงพรุ่งนี้”
เธอหัวเราะ “ก็ได้ คราวหน้าข้าจะลองใหม่”
คิริวมองดูความวุ่นวายที่เธอสร้าง ก่อนจะถอนหายใจ
— เขาควรจะโกรธเธอใช่ไหม?
แต่ทำไมถึงรู้สึกว่า...
— ชีวิตของเขาไม่เคยน่าสนใจขนาดนี้มาก่อนเลย?
---
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 32
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments