มอบของขวัญเสร็จก็ออกเดินทางได้

"นี้พวกเจ้ากำลังทำอะไรกัน"

หึ ก็คิดว่าใครที่แท้ก็คุณชายใหญ่แห่งจวนตระกูลซูนี้เอง มาถึงก็มาว่างอำนาจเชียวนะตั้งแต่มาที่นี้ก็คิดว่าคนตระกูลซูมันจะหน้าตาดีซักแค่ไหนกันเชียว แต่ดูจากหน้าตาของคุณชายใหญ่ตอนนี้ก็บอกได้เลยว่าน่าจะหน้าตาดีกันทั้งตระกูล

"พี่ใหญ่ ไม่มีอันใดเจ้าคะข้าก็แค่มาทักทายพี่รองก็เท่านั้น"นางวิ่งไปกอดแขนพี่ชายด้วยใบหน้าอ่อนหวานแตกต่างจากก่อนหน้านี้ลิบลับ

หึ คุณหนูสี่ท่านเล่นละครเก่งเหมือนกันนะเนี่ย

เยว่หานผสานมือทำความเคารพด้วยท่านอบน้อม"ใช่ ขอรับแต่ดูถ้าว่าตอนนี้น้องสี่จะเหนื่อยพี่ใหญ่พานางไปพักเถอะขอรับ น้องสี่คราวหน้าเจ้าไม่ต้องมาหาพี่แล้วก็ได้นะเดี๋ยวเจ้าจะเหนื่อยป่าว"หากคุณหนูสี่นางไม่โง่เกินไปย่อมรู้ว่านั้นไม่ใช่ความเป็นห่วงแต่กลับเป็นคำเเซะนางว่าคราวหน้าก็อย่ามาหาเรื่องทะเลาะกับข้าแค่ยืนเถียงกับข้ายังไม่ถึงครึ่งเค่อก็เหนื่อยซะแล้ว เจ้ามันอ่อนหัด

"เช่นนั้นก็กลับเถอะ"คุณชายใหญ่ปรายตามองซูเยว่หานเล็กน้อยก่อนจะหันหลังเดินไปพร้อมกับคุณหนูสี่เยว่หานที่เห็นสายตาของคูณชายใหญ่มองแบบนั้นก็อยากจะกลอกตาใส่ซักล้านรอบ

"เหอะ คิดว่าสูงส่งมาจากใหนกัน หน้าตาก็หล่อแต่นิสัย เห้อ"

"คุณชายท่านเถียงเก่งขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร"

"ตั้งแต่คิดอยากจะออกจากจวนนี้ไง"

หลังจากเหตุการณ์วันนั้นก็ผ่านไปราวหนึ่งถึงสองสัปดาห์ได้แล้วเยว่หานที่โดนถิงถิงลากให้ลุกขึ้นมาฝึกวรยุทรและขี่ม้าทั้งวันจะพักได้ก็แค่ท่านกินข้าวเท่านั้น

ฮื่อ~ในความทรงจำถิงถิงไม่ได้โหดแบบนี้นี้น่านี่คือคำที่บ่นอยู่ในหัวของเยว่หานตอนช่วงแรกแต่พอนานเข้าก็เริ่มที่จะชินร่างกายเองก็เริ่มที่จะปรับตัวได้แล้วด้วยพูดตามตรงร่ายกายนี้อึกมากตอนฝึกร่างกายก็แทบจะไม่เหนื่อยเลยด้วยซั้าแต่ที่เหนื่อยคือวิญญาณที่อยู่ในร่างต่างหากก็อย่างว่าตอนชาติก่อนเขาไม่เคยออกกำลังกายเลยด้วยซํ้าจะเหนื่อยก็ไม่แปลกแต่ว่านะตอนนี้เขาพร้อมจะออกจากจวนนี้แล้วละ แต่จะออกไปเฉยๆก็กระไรอยู่เพราะชะนั้นเลยต้องมอบของขวัญให้ซักหน่อยก่อนไป

พอตกดึกสองนายบ่าวก็ได้เริ่มแผนการทันทีถิงถิงพาม้าไปรออยู่ที่กำแพงจวนทางใต้ส่วนเยว่หานไปมอบของขวัญให้คนตระกูลซูเยว่หานที่ตอนนี้ใช้วิชาตัวเบาขึ้นไปบนหลังคาจวนของคุณหนูสี่และฮูหยินเม่ยจินได้ลอบเขาไปวางเพลิงจวนคุณหนูสี่และเรื่องนอนของบ่าวที่เคยลังแกเจ้าของร่างเดิมและกลับไปเผ่าจวนของตัวเองด้วยและถือว่าเป็นโชคดีของเยว่หานที่ที่คุณชายใหญ่ ซูมู่เฉินไม่อยู่ที่จวนไม่อย่างงั้นเขาคงโดนจับได้ไปนานแล้ว

แล้วจึงไปหาถิงถิงๆที่รออยู่ประตูจวนทางใต้ก่อนจะรอบหนีออกจากจวนไปในที่สุดและกว่าคนในจวนจะรู้ตัวจวนคุณหนูสี่ก็โดนเผ่าไปเกือบครึ่งและถึงแม้จะไม่มีใครเป็นอะไรแต่ก็เสียหายไปไม่น้อยเช่นเดียวกัน

ด้านเยว่หานที่ตอนนี้ออกนอกเขตของเมืองหลวงแล้วและกำลังมุ่งหน้าไปที่เมืองอวิ๋นชางหากขี้ม้าไปแบบไม่หยุดพักน่าจะซักประมาณ3-4วันในการเดินทางแต่ทั้งสองคนไม่สามารถทำได้เนื่องจากม้าจะเหนื่อยเกินไปนั้นอาจจะทำให้การเดินทางยุ่งยากกว่าเดิม

จึงจำเป็นต้องหยุดพักม้าเวลากลางคืนและเนื่องจากไม่ใช่ทุกที่จะมีโรงเตี้ยมทำให้ต้องนอนกลางดินกินกลางทรายกันบ้างเป็นเรื่องธรรมดาจนกว่าจะถึงเมืองอวิ๋นชาง แต่วันนี้เยว่หานกลับรู้สึกแปลกๆขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

"วันนี้ข้ารู้สึกแปลกๆเหมือนวันนี้เราจะมีปัญหาพุ่งเขาหาอย่างไรก็ไม่รู้"

"ไม่มีอันใดหรอกเจ้าคะคุณชายอย่าคิดมากไปเลยหากมันมีอะไรจริงถึงตอนนั้นเราค่อยคิดกันอีกที"

เยว่หานที่ได้ยินเช่นนั้นก็ทำอะไรไม่ได้ได้แต่ภาวนาอย่าให้มันเป็นจริงเลยหรือหากเป็นจริงก็อย่าให้ร้ายแรงมากก็พอ

...****************...

ตกดึกคืนนั้นระหว่างที่สองนายบ่าวกำลังหาที่พักกันอยู่ก็ได้มีคนชุดดำกลุ่มนึ่งกำลังสู้กับใครบ้างคนและดูเหมือนจะเป็นชนชั้นสูงด้วยเยว่หานที่หลบอยู่หลังต้นไม้ไกล้ๆกำลังลังเลว่าจะออกไปช่วยดีไหม แต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหวจนต้องเข้าไปช่วยอยู่ดี

ถิงถิงที่เห็นอย่างนั้นก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องออกไปช่วย อีกแรง

เห้อ คุณชายท่านนี้ชอบทำอะไรไม่ปรึกษากันเลยซักนิด

คนชุดดำที่กำลังจะฟันดาบสุดท้ายไปเพื่อหวังให้คุณชายปริศนาตายเยว่หานที่พุ่งตัวออกไปช่วยใช้เท้าถีบที่ด้านข้างก่อนจะใช้กระบี่เยว่ซินตัดเลือดใหญ่ที่คอในกระบวนท่าเดียว

พอสถานะการณ์เริ่มสามารถควบคุมได้แล้วเยว่หานจึงเข้าไปดูอาการของคุณชายปริศนาโดยที่มีถิงถิงค่อยช่วยระวังหลังให้

"คุณชายท่านพาเขาไปหลบก่อน คนพวกนี้ข้าจะจัดการเอง"

"ระวังตัวด้วย"พูดจบเยว่หานก็ใช้วิชาตัวเบาพาคุณชายปริศนาไปหลบในถํ้าแห่งนึ่งไกล้ๆกับท่างเข้าเมืองอวิ๋นชาง พอทุกอย่างปลอดภัยเยว่หานก็เข้าไปดูอาการให้คนเจ็บตรวจไปซักพักก็พบว่าคนเจ็บถูกพิษ

"แต่น่าเสียดายที่ไม่รู้ว่านี้คือพิษอะไร คราวหน้าคงต้องตั้งใจเรียนจากถิงถงให้มากน้อย"ผ่านไปซักพักถิงถิงก็กลับมาพร้อมกับชายปริศนาอีกสองคนเยว่หานเห็นก็ขมวดคิ้วเพราะท่าทางของสองคนนี้ดูไม่ธรรมดากลิ่นอายที่แผ่ออกมาทำให้รู้ว่าสองคนนี้คือยอดฝีมือเยว่หานจึงหันไปถามกับถิงถิงว่า

"ถิงถิงพวกเขาเป็นใคร"

"อ่อ พวกเขาคือคนสนิทของ หลานอ๋อง เฉินเวินอวี่ เจ้าค่ะ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***