การเจอกันอีกครั้งในงานเลี้ยงรุ่น3

บทที่ 3: ความรู้สึกที่ซ่อนอยู่

ทั้งฮิโระและอาโอะยืนอยู่ที่มุมหนึ่งของห้องจัดงานเลี้ยงรุ่น บรรยากาศรอบๆ ยังคงคึกคัก มีเสียงหัวเราะและเสียงพูดคุยดังมาเป็นระยะๆ แต่นั่นกลับทำให้พวกเขารู้สึกเหมือนอยู่ในโลกของตัวเอง สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขาทั้งสองในขณะนี้นั้นมันเหนือกว่าคำพูดใดๆ ที่จะอธิบายได้

"ฮิโระ..." อาโอะพูดเสียงเบา ขณะที่เขายังมองสบตากับชายหนุ่มตรงหน้า "รู้ไหม... ตอนที่เราไม่ได้เจอกันหลังจากจบการศึกษา... ฉันรู้สึกเหมือนขาดอะไรไป"

ฮิโระนิ่งไปชั่วครู่ ความรู้สึกอบอุ่นและยากจะอธิบายปะทุขึ้นในใจของเขา "ฉันก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน... มันเหมือนกับว่าอะไรบางอย่างหายไป... ฉันคิดถึงช่วงเวลาที่เราทำอะไรด้วยกัน" เขาพูดออกมาอย่างไม่รู้ตัว ท่ามกลางเสียงดนตรีที่ดังอยู่เบาๆ เขารู้สึกเหมือนจะกลับไปยังวันเก่าๆ ที่ทุกอย่างยังคงเป็นเรื่องง่าย

"ฉันยังจำตอนที่เราไปทำโปรเจกต์ด้วยกันได้... ตอนที่เราไปคาเฟ่ใกล้มหาวิทยาลัย" อาโอะกล่าว น้ำเสียงเขามีความคิดถึงบางอย่าง "ตอนนั้นมันเป็นช่วงเวลาที่ดีมากๆ"

"ใช่... เราทำงานกันจนดึก แล้วก็ขำกันไปทุกเรื่อง..." ฮิโระหัวเราะเบาๆ ขณะที่นึกถึงเหตุการณ์เหล่านั้นในใจ "ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันที่เราไม่ได้ติดต่อกันแบบนี้"

"บางครั้งมันก็ยากที่จะติดต่อกัน... บางทีเราก็ห่างกันไปเรื่อยๆ โดยไม่รู้ตัว" อาโอะกล่าวเสียงต่ำ ราวกับกำลังคิดถึงช่วงเวลานั้น

"มันเป็นเรื่องแปลกนะ..." ฮิโระพูดไปพลางสายตายังคงจับจ้องที่อาโอะ "เราทั้งคู่ก็รู้ดีว่าเรามีความรู้สึกอะไรบางอย่าง แต่เราก็เลือกที่จะไม่พูดออกไป... หรือบางที... เรากลัวที่จะพูดมันออกมา"

อาโอะหยุดคิดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มออกมาเบาๆ "มันไม่ง่ายเลยนะฮิโระ... ความรู้สึกแบบนั้น... มันทำให้เราหลบหน้ากันแทนที่จะเปิดใจ"

"ใช่... ฉันเข้าใจ" ฮิโระตอบ ความรู้สึกอัดอั้นในใจค่อยๆ ปะทุออกมา "ตอนนั้นฉันรู้สึกเหมือนตัวเองไม่กล้าพอ... ไม่กล้าที่จะบอกว่า... ฉันชอบคุณ"

คำพูดของฮิโระทำให้อาโอะเงียบไปชั่วครู่ ราวกับไม่คาดคิดว่าจะได้ยินคำพูดเหล่านั้นจากปากของฮิโระ "ฮิโระ..." อาโอะเรียกชื่อเขาเสียงเบา "คุณรู้ไหม... ตอนนั้นฉันเองก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน แต่ฉันไม่เคยกล้าที่จะพูดออกไป ฉันกลัว... กลัวว่าจะทำให้ทุกอย่างแย่ลง"

"แล้วตอนนี้ล่ะ?" ฮิโระถามด้วยความอยากรู้

อาโอะหันมามองเขาอย่างจริงจัง สายตาของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ซ่อนอยู่ในนั้น "ตอนนี้... ฉันคิดว่าเราทั้งคู่ควรจะลองเปิดใจอีกครั้ง... ถ้าเรายังมีโอกาส"

ความเงียบเข้าครอบงำพวกเขาไปชั่วขณะ ไม่มีคำพูดอะไรที่ต้องพูดต่อ แต่ทั้งสองคนต่างรู้สึกได้ถึงความรู้สึกที่มันก่อตัวขึ้นมาในใจ พวกเขารู้สึกเหมือนความรู้สึกที่ซ่อนอยู่ในตัวมาตลอดหลายปี มันเริ่มก่อตัวเป็นบางสิ่งบางอย่างที่ไม่อาจหลบหลีกได้

ฮิโระยิ้มออกมาเล็กน้อย "ถ้าอย่างนั้น... เราค่อยๆ เริ่มใหม่กันดีไหม?"

อาโอะหันมามองฮิโระ ก่อนจะยิ้มตอบ "ดีเลย... ฉันคิดว่าเราเริ่มต้นใหม่ได้"

ทันใดนั้นเอง บรรยากาศรอบตัวกลับดูเหมือนจะจางหายไป เสียงพูดคุยและเสียงเพลงดูเหมือนจะเบาลงราวกับว่าทั้งสองคนอยู่ในโลกของตัวเอง ทุกอย่างรอบตัวดูเหมือนจะหยุดหมุนไปสักพักเมื่อทั้งสองคนสบตากัน

"ฮิโระ... คุณคิดว่าเราจะยังเป็นเพื่อนกันได้ไหม?" อาโอะถามขึ้นหลังจากความเงียบมาเนิ่นนาน

"ไม่แค่เพื่อนหรอก..." ฮิโระตอบก่อนจะยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน "เราอาจจะมากกว่านั้น... แต่... ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้"

อาโอะมองฮิโระด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเข้าใจ "บางที... การเริ่มต้นใหม่มันก็ไม่จำเป็นต้องมีคำตอบในตอนนี้หรอกนะ"

"ใช่..." ฮิโระตอบเบาๆ ขณะที่เขาหยุดคิด เขารู้ว่าเขาไม่สามารถหาคำตอบให้กับทุกอย่างในตอนนี้ได้ แต่เขาก็รู้ว่าอย่างน้อยที่สุด ในตอนนี้ เขาได้เปิดใจให้กับอาโอะแล้ว

ทั้งสองคนยืนอยู่ในความเงียบงันอีกสักครู่ บรรยากาศที่เต็มไปด้วยคำพูดที่ไม่ได้กล่าวออกไป กลายเป็นความอบอุ่นที่สองคนสามารถสัมผัสได้ผ่านแค่สายตา

"คุณจะไม่ไปไหนใช่ไหม?" ฮิโระถามด้วยเสียงแผ่วๆ เมื่อรู้สึกว่าตัวเองไม่อยากให้การพูดคุยนี้จบลง

อาโอะยิ้มบางๆ "ไม่ไปไหนหรอก... ฉันจะอยู่ที่นี่... กับคุณ"

คำตอบของอาโอะทำให้หัวใจของฮิโระรู้สึกเหมือนจะหลุดออกจากอก ในขณะที่ความรู้สึกบางอย่างในใจเริ่มที่จะเติบโตขึ้นอย่างมั่นคง

คืนนี้... พวกเขากำลังจะเริ่มต้นอะไรบางอย่างที่ไม่อาจย้อนกลับไปได้ แต่ทั้งคู่ต่างรู้ดีว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต พวกเขาก็พร้อมที่จะเดินไปข้างหน้าด้วยกัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***