การเจอกันอีกครั้งในงานเลี้ยงรุ่น2

บทที่ 2: การเปิดใจ

หลังจากการทักทายและพูดคุยเล็กน้อย ฮิโระและอาโอะก็หาที่ยืนพูดคุยกันที่มุมหนึ่งของห้อง ที่ซึ่งพวกเขาสามารถพูดคุยได้โดยไม่ต้องมีใครมารบกวน ทั้งคู่ยังคงยืนอยู่ตรงกัน คำพูดจากอาโอะที่บอกว่าเขาคิดถึงฮิโระทำให้หัวใจของฮิโระเต้นแรงอีกครั้ง ราวกับว่าเวลาหลายปีที่ผ่านมามันไม่มีอยู่จริง

"อาโอะ... ฉันต้องยอมรับว่าฉันไม่เคยคิดว่าเราจะมาพบกันแบบนี้อีก" ฮิโระเริ่มพูดขึ้น สายตาของเขามองไปที่แก้วเครื่องดื่มในมือของเขา ก่อนจะหันกลับไปสบตากับอาโอะที่ยืนอยู่ข้างๆ

อาโอะยิ้มบางๆ และเบาๆ ยักไหล่เหมือนกับจะบอกว่าเขาเองก็ไม่คิดเหมือนกัน "แต่ก็ไม่แย่นี่... ที่เราได้พบกันอีกครั้ง" เขาพูดด้วยเสียงทุ้มที่มีความอ่อนโยน

"แล้วหลังจากจบการศึกษา... คุณไปทำอะไรบ้าง?" ฮิโระถามขณะที่เขายังรู้สึกตื่นเต้นกับการได้คุยกับอาโอะอีกครั้ง แม้ว่าจะผ่านไปนานมากแล้วก็ตาม

อาโอะมองไปที่ฮิโระ ก่อนจะถอนหายใจเล็กน้อย "ฉันย้ายไปทำงานต่างจังหวัดไง... ไม่ค่อยได้กลับมาที่กรุงเทพฯ เลย"

"เข้าใจแล้ว... แล้ว... มีใครคบหรือเปล่า?" ฮิโระถามออกไปอย่างไม่รู้ตัว เสียงของเขาหายไปเล็กน้อยกับคำถามนั้น

อาโอะนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะยิ้มออกมาอีกครั้ง "คบไหมนะ... ก็เคยมีบ้าง แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้คบใครเลย"

ฮิโระรู้สึกเหมือนกับว่าโลกทั้งโลกหยุดหมุนเมื่อได้ยินคำตอบนั้น เป็นความรู้สึกที่เขาไม่สามารถอธิบายได้ ชั่วขณะนั้น เขารู้สึกถึงความหวังบางอย่างในใจ

"เธอไม่คิดจะคบใครอีกเหรอ?" ฮิโระถามเสียงแผ่ว ในใจเขาเต็มไปด้วยคำถามมากมาย

อาโอะมองหน้าเขาเหมือนจะอ่านความรู้สึกของฮิโระออก "เอาอย่างนี้... ฉันคิดว่าคุณยังมีคำถามอีกเยอะ... ถ้าคุณอยากรู้อะไรเพิ่มเติม ก็ถามมาเถอะ" อาโอะตอบ พร้อมทั้งยิ้มอย่างอ่อนโยน

ฮิโระกลืนน้ำลายลงไป รู้สึกถึงความเขินอายที่เกิดขึ้นในใจ เขาหลุดเสียงหัวเราะเบาๆ ก่อนจะพยักหน้า "ดี... งั้นถามเลยแล้วกัน... ทำไมตอนนั้น... หลังจากจบการศึกษาเราถึงหายกันไป"

คำถามนั้นทำให้อาโอะดูเหมือนจะตั้งใจฟัง เขาหยุดคิดชั่วครู่ ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ "มัน... เป็นเรื่องยากที่จะพูดออกไปในตอนนั้น" เขาพูดเสียงเบา ท่าทางเหมือนจะกล้าๆ กลัวๆ ที่จะเปิดเผยสิ่งที่อยู่ในใจ

ฮิโระไม่อยากเร่งรัด แต่ก็รู้สึกว่ามันเป็นคำถามที่ต้องถาม "อะไรที่ทำให้มันยากที่จะพูด? เราเคยเป็นเพื่อนกันมา... ฉันคิดว่าเราไว้ใจซึ่งกันและกันนะ"

อาโอะเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะพูดออกมาอย่างช้าๆ "มันไม่ใช่ว่าไม่ไว้ใจ... แต่มันคือความรู้สึกที่... ซับซ้อนกว่านั้น ฮิโระ"

"ซับซ้อนยังไง?" ฮิโระถามอย่างไม่เข้าใจ

"ความรู้สึกที่ฉันมีต่อคุณ..." อาโอะพูดเบาๆ แต่เขาไม่ได้มองไปที่ฮิโระ เขามองไปที่พื้นเหมือนจะหาคำตอบ "มันไม่ใช่แค่ความเป็นเพื่อนสนิท มันเกินกว่านั้น แต่มันยากที่จะบอกคุณ เพราะมันอาจทำให้เราทั้งคู่ลำบากใจ"

คำพูดนั้นทำให้ฮิโระรู้สึกถึงแรงดึงดูดบางอย่างในใจ เขาไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าในช่วงเวลาที่พวกเขาเรียนด้วยกัน เขาเองก็เคยมีความรู้สึกคล้ายๆ กัน แต่ก็ไม่กล้าที่จะพูดออกไปในตอนนั้น

"อาโอะ..." ฮิโระพูดเสียงเบา พร้อมกับจับมือของอาโอะเบาๆ "ฉันเองก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน"

อาโอะหันกลับมามองหน้าเขาอีกครั้ง รอยยิ้มของเขายังคงอบอุ่น "จริงเหรอ?"

"จริง" ฮิโระตอบด้วยความมั่นใจ

ในช่วงเวลานั้น บรรยากาศรอบๆ ดูเหมือนจะจางหายไป พวกเขายืนอยู่ในโลกของตัวเอง ไม่มีใครมาแทรกแซง ทุกอย่างเงียบสงบ ราวกับว่าเวลาได้หยุดลง

"ฉันไม่รู้ว่าเราจะไปทางไหนต่อ... แต่ตอนนี้... ฉันอยากให้เราคุยกันต่อไป" ฮิโระพูดด้วยความจริงใจ

อาโอะยิ้มบางๆ และพยักหน้า "ฉันก็อยากให้เป็นแบบนั้น"

การพบกันในคืนนี้ไม่เพียงแค่ทำให้พวกเขากลับมาพูดคุยกันอีกครั้ง แต่ยังทำให้ทั้งสองคนได้เปิดใจให้กันและกัน ความรู้สึกที่มันเคยซ่อนไว้ในใจมานานหลายปี ตอนนี้มันกำลังจะได้เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***