รักแรกพบของฮิโระและอะโอะ

เสียงฝนโปรยปรายกระทบกระจกใสของร้านกาแฟริมถนนในย่านธุรกิจ ผู้คนสับสนวุ่นวายกับการหาที่หลบฝน อะโอะกึ่งวิ่งกึ่งเดินเข้าไปในร้าน เสื้อเชิ้ตสีฟ้าของเขาเปียกชื้นบางส่วน ผมสีน้ำตาลอ่อนชื้นเหม่อลอยเพราะฝนที่ตกกระหน่ำ

เขาสั่งกาแฟแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะริมหน้าต่าง มองออกไปด้านนอก ถนนยังแน่นไปด้วยรถที่ติดขัดเพราะสายฝน ในจังหวะนั้นเองที่เขารู้สึกว่ามีสายตาของใครบางคนจับจ้อง

ชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่ไม่ไกล ใส่สูทเรียบหรูสีดำ ผมดำสนิทถูกเซ็ตอย่างดี ร่างสูงโปร่งสง่างามราวกับนายแบบ ใบหน้าคมคายของเขาทำให้อะโอะเผลอจ้องตอบไปชั่วขณะ

"...ขอโทษครับ ผมจ้องมากไปหรือเปล่า?"

เสียงทุ้มต่ำของชายคนนั้นดังขึ้นพร้อมรอยยิ้มบาง อะโอะสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหัวเราะเบา ๆ

"ไม่หรอกครับ... ผมแค่รู้สึกว่าคุณดูคุ้น ๆ ยังไงก็ไม่รู้"

ชายคนนั้นเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะยกกาแฟขึ้นจิบ ดวงตาคมจับจ้องที่อะโอะด้วยสายตาที่บอกไม่ถูกว่าเป็นความสนใจหรือความพึงพอใจ

"ผมฮิโระครับ ฮิโระ ทาจิบานะ"

"...อะโอะ คาวาซากิ ครับ"

พวกเขาเริ่มบทสนทนาเล็ก ๆ น้อย ๆ จนได้รู้ว่าทั้งคู่ทำงานอยู่ในบริษัทที่ตั้งอยู่ในตึกเดียวกัน เพียงแต่อยู่กันคนละชั้น นี่อาจเป็นเหตุผลว่าทำไมอะโอะถึงรู้สึกว่าฮิโระดูคุ้นตา

สายฝนยังคงตก แต่เวลาของทั้งสองคนเหมือนหยุดลง พวกเขาคุยกันตั้งแต่เรื่องงาน อาหารที่ชอบ ไปจนถึงเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ในชีวิต

"ผมไม่ค่อยชอบฝนเท่าไหร่" อะโอะพูดขึ้นขณะมองออกไปนอกหน้าต่าง "มันทำให้รู้สึกเหงายังไงไม่รู้"

"ผมชอบฝนนะ" ฮิโระตอบพลางยิ้มบาง "มันทำให้บรรยากาศดูโรแมนติกดี โดยเฉพาะถ้าได้คุยกับใครสักคนที่ถูกใจ"

อะโอะหันมามองเขา ดวงตาสีน้ำตาลของเขาเบิกกว้างเล็กน้อย ก่อนที่ใบหน้าจะขึ้นสีระเรื่อ

"คุณนี่พูดเก่งจังนะครับ..."

"ผมแค่พูดความจริง"

ฮิโระมองอะโอะด้วยแววตาที่ไม่อาจซ่อนความรู้สึกได้ ทุกการกระทำของเขาชัดเจนพอที่อะโอะจะรับรู้ได้ว่า ฮิโระสนใจเขา

และอะโอะก็รู้ตัวดีว่าหัวใจของเขาเองก็กำลังเต้นแรง

---

หลังจากวันนั้น พวกเขาเริ่มพบกันบ่อยขึ้น ไม่ว่าจะเป็นในลิฟต์ของบริษัท ที่ร้านกาแฟเดิม หรือแม้แต่ในช่วงพักกลางวัน จนในที่สุดวันหนึ่ง

"อะโอะ..."

ฮิโระเรียกชื่อของเขาด้วยน้ำเสียงที่มั่นคงและจริงจัง "คุณรู้ใช่ไหมว่าผมรู้สึกยังไงกับคุณ"

อะโอะหลบตาเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ เขาเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน

"งั้นคุณล่ะ?"

อะโอะสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะเงยหน้ามองฮิโระ ดวงตาของเขาส่องประกายเล็กน้อย

"...ผมก็รู้สึกเหมือนกัน"

รอยยิ้มของฮิโระกว้างขึ้น ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปจับมือของอะโอะ

สายฝนเริ่มโปรยปรายลงมาอีกครั้ง แต่คราวนี้มันไม่ได้ทำให้อะโอะรู้สึกเหงาอีกต่อไป เพราะครั้งนี้ มีใครบางคนอยู่เคียงข้างเขาแล้ว

---

หลังจากที่อะโอะยอมรับความรู้สึกของตัวเอง ฮิโระก็จับมือเขาไว้แน่นขึ้น ราวกับจะสื่อว่าเขาจะไม่ปล่อยให้หลุดมือไปง่าย ๆ

"ผมขอเดทกับคุณได้ไหม?"

เสียงของฮิโระยังคงมั่นคง แต่อ่อนโยนพอให้หัวใจของอะโอะเต้นแรงกว่าเดิม อะโอะไม่ได้ตอบในทันที เขาเม้มปากเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ

"ก็ได้ครับ..."

รอยยิ้มของฮิโระยิ่งกว้างขึ้น ดวงตาของเขาส่องประกายพอ ๆ กับแสงไฟในเมืองที่สะท้อนลงบนพื้นเปียกฝน

"งั้น... ผมขอเป็นคนพาคุณกลับบ้านวันนี้เลยได้ไหม?"

อะโอะเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย "คุณจะรีบไปหน่อยหรือเปล่า?"

"ก็แค่ถือโอกาสทำคะแนนไง" ฮิโระพูดติดตลก แต่แววตาของเขากลับจริงจัง

อะโอะหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะถอนหายใจ "ก็ได้ครับ แต่อย่าขับรถเร็วเกินไปนะ"

ฮิโระหัวเราะ ก่อนจะกางร่มออกมาบังฝนให้ทั้งคู่ อะโอะมองมือของฮิโระที่จับร่มไว้อย่างมั่นคง ขณะที่มืออีกข้างยังคงกุมมือเขาไว้ราวกับกลัวว่าเขาจะหายไป

เมื่อพวกเขาเดินออกจากร้านกาแฟ ฝนยังคงตกปรอย ๆ แต่อะโอะกลับรู้สึกว่ามันไม่ได้หนาวเลยสักนิด

เพราะตอนนี้ มีใครบางคนคอยอยู่เคียงข้างเขาแล้วจริง ๆ

---

คืนวันแรกของการเป็น "คนพิเศษ"

หลังจากฮิโระขับรถไปส่งอะโอะที่หน้าคอนโด เขาก็ยังไม่ยอมปล่อยมือจากอะโอะง่าย ๆ

"อืม... ฮิโระ?"

"ผมยังไม่อยากกลับเลย"

อะโอะหัวเราะออกมาเบา ๆ "คุณทำงานมาทั้งวันไม่เหนื่อยหรือไง?"

"เหนื่อยสิ แต่พอเห็นคุณแล้วผมก็หายเหนื่อย"

อะโอะหน้าแดงทันที เขาเบือนหน้าหนีเล็กน้อยก่อนจะก้าวลงจากรถ แต่ฮิโระกลับจับข้อมือเขาไว้ก่อน

"อะโอะ..."

"หืม?"

"พรุ่งนี้ไปกินข้าวเย็นด้วยกันนะ ผมอยากใช้เวลากับคุณมากกว่านี้"

อะโอะมองเข้าไปในดวงตาของฮิโระ และเขาก็รู้ดีว่าคำตอบของเขาจะเป็นอะไร

"...อืม"

ฮิโระยิ้มออกมาก่อนจะปล่อยมือจากอะโอะ "งั้นพรุ่งนี้เจอกันนะ"

"อืม..."

อะโอะเปิดประตูคอนโดขึ้นไปโดยที่หัวใจยังเต้นแรงไม่หยุด

บางที... ฝนในวันนั้น อาจจะเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่ดีที่สุดในชีวิตของเขาก็ได้

---

(จบ)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***