บทที่ 3: การทดสอบ

บทที่ 3: การทดสอบ

หวังจั๋ว ตกตะลึงกับภาพตรงหน้าอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะได้สติกลับมา ความเย่อหยิ่งในใจของเขาถูกลดทอนลงไปอย่างไม่รู้ตัว

ในขณะนั้น ลำแสงดาบสายรุ้งอีกหลายสายก็พุ่งเข้ามา ทุกครั้งที่แสงเหล่านั้นจางหายไป จะมีศิษย์ของ สำนักเหิงเยว่ ปรากฏขึ้นเสมอ และข้างกายพวกเขามักจะมีเด็กวัยสิบห้าหรือสิบหกปีติดตามมาด้วย

ในบรรดาผู้มาใหม่ มีทั้งชายและหญิง พอพวกเขาเหยียบพื้น ต่างก็มีสีหน้าตื่นตะลึงกับทิวทัศน์ตรงหน้า สีหน้าของแต่ละคนแสดงออกถึงความรู้สึกที่แตกต่างกัน

ศิษย์ของ สำนักเหิงเยว่ ที่นำพวกเขามา ต่างยืนกระจัดกระจายและสนทนากันพลางสำรวจเด็ก ๆ เหล่านี้ หลังจากรออยู่ครู่หนึ่ง เมื่อเด็กที่ถูกคัดเลือกทั้งหมดมาถึงครบถ้วน ชายวัยกลางคนชุดดำ ก็กวาดตามองพวกเขาโดยไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ก่อนกล่าวขึ้นว่า

> "ในพวกเจ้าทั้งหมด มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะได้เป็นศิษย์ของสำนักเหิงเยว่"

เด็กหนุ่มสาวต่างรู้สึกตื่นกลัว หวังหลิน ยิ่งรู้สึกกระวนกระวาย เขาลองนับดู พบว่ามีผู้เข้าทดสอบทั้งหมด 48 คน

> "การบำเพ็ญเซียนให้ความสำคัญกับพรสวรรค์เป็นอันดับแรก การทดสอบแรกคือการวัดค่ารากวิญญาณของพวกเจ้า ใครที่ข้าระบุชื่อ ให้ออกมาข้างหน้า"

ชายวัยกลางคนกล่าวด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะชี้ไปยังเด็กหนุ่มคนหนึ่ง

เด็กหนุ่มผู้นั้นตัวสั่นเล็กน้อย ขณะที่เดินไปข้างหน้าด้วยความระมัดระวัง ชายวัยกลางคนยื่นมือกดลงบนศีรษะของเขา พลางกล่าวอย่างเย็นชา

> "ไม่ผ่าน ไปยืนฝั่งซ้าย"

เด็กหนุ่มราวกับสูญเสียพลังทั้งหมดไป สีหน้าเศร้าหมองและเดินไปยืนฝั่งซ้ายโดยไม่พูดอะไร

ต่อจากนั้น มีอีกหลายคนถูกเรียกออกมา และผลที่ได้คือ

> "ไม่ผ่าน"

"ไม่ผ่าน"

"ไม่ผ่าน"

เป็นเช่นนี้ติดต่อกันสิบกว่าคน ไม่มีใครผ่านเลยแม้แต่คนเดียว

เมื่อถึงตาของ หวังจั๋ว เขาไม่เหลือความหยิ่งผยองอีกแล้ว ใบหน้าซีดขาวขณะเดินไปข้างหน้า

> "เจ้าชื่ออะไร?" ชายวัยกลางคนถาม

> "ขอรับท่านเซียน ข้าน้อยชื่อ หวังจั๋ว"

ชายวัยกลางคนพยักหน้า ยิ้มเล็กน้อย

> "ที่แท้เจ้าก็คือหวังจั๋ว ที่ศิษย์พี่เต้าซวีเคยเอ่ยถึง เช่นนั้น จงไปยืนฝั่งขวา"

หวังจั๋วดีใจเป็นอย่างยิ่ง เขาเดินไปยืนฝั่งขวาท่ามกลางสายตาอิจฉาของทุกคน ความหยิ่งทะนงปรากฏขึ้นอีกครั้ง เขามองพวกที่ถูกคัดออกด้วยแววตาดูถูก

"บ้าจริง มันแค่โชคดี!" หวังฮ่าวพึมพำเบา ๆ พลางหันไปพูดกับ หวังหลิน

หวังหลินรู้สึกกดดันมากขึ้น ภาพใบหน้าของพ่อแม่ที่เต็มไปด้วยความหวังลอยเข้ามาในความคิดของเขา

จากนั้น ก็มีเด็กสาวคนหนึ่งถูกทดสอบ

> "ไม่เลว เจ้าไปยืนฝั่งขวา"

เวลาผ่านไปไม่นาน คนส่วนใหญ่ถูกทดสอบเสร็จ แต่ทางฝั่งขวากลับมีเพียง สองคน เท่านั้น

จากนั้นก็ถึงตาของ หวังฮ่าว

หวังฮ่าวรีบวิ่งขึ้นไปอย่างรวดเร็ว และยังไม่ทันให้ชายวัยกลางคนทดสอบ เขาก็คุกเข่าลงทันที กระแทกศีรษะกับพื้นหลายครั้งแล้วกล่าวเสียงดัง

> "ขอให้ท่านเซียนมีอายุยืนยาวเป็นนิรันดร์ ข้าน้อย หวังฮ่าว ท่านคงเหนื่อยมากหลังจากทดสอบหลายคน หากท่านอยากพัก ข้าน้อยไม่รีบร้อน รอได้เสมอ!"

ชายวัยกลางคนหัวเราะขึ้นมา

> "เด็กคนนี้ฉลาดที่สุดตั้งแต่ทดสอบมาเลยทีเดียว"

เขาวางมือบนศีรษะของหวังฮ่าว พลางส่ายหน้า

> "พรสวรรค์ของเจ้าอ่อนด้อย ไม่..."

หวังฮ่าวได้ยินดังนั้น ใบหน้าก็ซีดลงทันที แต่ยังไม่รอให้ชายวัยกลางคนพูดจบ เขารีบหยิบกล่องหยกออกมาจากอกเสื้อ แล้วยื่นให้ด้วยท่าทางประจบประแจง

> "ท่านเซียน นี่เป็นของที่บิดาข้าน้อยพบในภูเขา ลองเปิดดูหลายครั้งก็ไม่สำเร็จ ข้าน้อยจึงนำมาถวายแด่ท่าน"

ชายวัยกลางคนตั้งใจจะปฏิเสธ แต่เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นกล่องหยก เขาก็ชะงัก ดวงตาหรี่ลง ก่อนจะรีบหยิบกล่องขึ้นมาตรวจสอบ แล้วก็เผยสีหน้าปลื้มปีติ

> "ดีมาก! นี่คือ เห็ดหลินจืออายุ 300 ปี! กล่องนี้ถูกผนึกโดยผู้ฝึกตน ไม่แปลกที่บิดาเจ้าจะเปิดไม่ได้"

เขาหยุดคิดครู่หนึ่ง แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม

> "ข้ากำลังมองหาผู้ช่วยปรุงยา เจ้าเป็นเด็กฉลาด สนใจเป็นศิษย์ของข้าหรือไม่?"

หวังฮ่าวดีใจสุดขีด รีบตอบทันที

> "ข้าน้อยยินดีเป็นอย่างยิ่ง!"

ชายวัยกลางคนพยักหน้าพลางกล่าว

> "เป็นศิษย์ช่วยปรุงยาของข้า เจ้าก็จะได้ฝึกวิชาเช่นเดียวกับศิษย์คนอื่น จงไปยืนฝั่งขวา"

หวังฮ่าวตื่นเต้นจนแทบกลั้นยิ้มไม่อยู่ เมื่อเดินผ่านหวังจั๋ว เขายังจงใจส่งสายตาท้าทายให้

เด็กที่ไม่ผ่านการคัดเลือกต่างรู้สึกสิ้นหวัง บางคนถึงกับหลั่งน้ำตา

> "ใครที่ร้องไห้ ข้าจะส่งกลับเดี๋ยวนี้!" ชายวัยกลางคนกล่าวเสียงดัง

ศิษย์ของ สำนักเหิงเยว่ รีบเดินออกมา คว้าตัวเด็กที่ร้องไห้แล้วหายวับไปกับแสงดาบ

จากนั้น ชายวัยกลางคนชี้ไปที่ หวังหลิน

หวังหลินสูดหายใจเข้าลึก เดินไปข้างหน้าด้วยความตื่นเต้นและหวาดหวั่น หัวใจของเขาเต้นรัว ภาพของพ่อแม่ยังคงลอยอยู่ในใจ

> "ข้าต้องผ่านการทดสอบให้ได้!"

แต่แล้ว คำตอบที่เขาได้รับกลับทำให้ร่างกายเย็นเฉียบราวกับตกลงไปในน้ำแข็ง

> "ไม่ผ่าน"

หวังหลินรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบพังทลาย เขาเดินไปฝั่งซ้ายโดยไม่รู้ตัว ในหูของเขามีแต่เสียงดังก้องของคำว่า "ไม่ผ่าน"

...

จากนี้คือการทดสอบที่สอง "ความอดทน" และเป็นโอกาสสุดท้ายของหวังหลิน!

^.^

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***