ตอนที่ 3: เริ่มต้นใหม่ที่ปลายทางเดิม

บรรยากาศยามเช้าของกรุงเทพฯเต็มไปด้วยความเร่งรีบ แสงแดดอ่อนๆ สาดส่องลงบนท้องถนนที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คนและเสียงรถยนต์ แต่สำหรับฉัน ทุกอย่างรอบตัวดูเหมือนจะช้าลงเมื่อฝ้ายยืนอยู่ข้างๆ

เราเดินไปตามฟุตบาทด้วยกัน รอยยิ้มของเธอสะท้อนแสงแดดจนหัวใจฉันอบอุ่นขึ้น ฝ้ายเหมือนเป็นคนเดิม แต่ในสายตาของฉัน เธอกลับดูแตกต่างไปเล็กน้อย ผมยาวขึ้น สีหน้ามีความมั่นใจมากขึ้น แต่สิ่งที่ไม่เปลี่ยนไปคือแววตาที่อบอุ่นซึ่งฉันจดจำได้ดี

"นนท์ วันนี้ไปเดินสวนลุมกันไหม?" ฝ้ายเอ่ยชวน

“สวนลุม? เธอไม่ได้ไปที่นั่นตั้งแต่เรา... เอ่อ ตั้งแต่ครั้งสุดท้ายเลยนะ” ฉันพูดพลางยิ้มจางๆ ความทรงจำเก่าๆ ยังวนเวียนอยู่ในหัว

“ใช่ ฉันรู้สึกว่าเราเริ่มต้นใหม่กันที่นั่นได้” ฝ้ายพูดด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่น

ฉันพยักหน้า แม้ในใจจะมีความรู้สึกแปลกๆ ผสมปนเปอยู่

---

สวนลุมพินีในยามสายเต็มไปด้วยผู้คนที่ออกมาวิ่งออกกำลังกายและนั่งพักผ่อนใต้ร่มไม้ เสียงนกร้องแว่วไปตามสายลม ฝ้ายเดินนำหน้าฉันไปบนทางเดินที่ทอดยาว

เราหยุดที่บริเวณม้านั่งตัวหนึ่งซึ่งเคยเป็นจุดที่เราชอบมานั่งด้วยกัน ฝ้ายยิ้มเมื่อมองไปรอบๆ "ยังเหมือนเดิมเลยนะ"

"แต่เราต่างออกไป" ฉันพูดเบาๆ

ฝ้ายหันมามองฉัน ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความจริงใจ "ฉันรู้ว่าฉันทำให้เธอเจ็บมาก แต่ฉันอยากเริ่มต้นใหม่จริงๆ นนท์ ครั้งนี้ฉันจะไม่หายไปไหนอีกแล้ว"

คำพูดของฝ้ายทำให้หัวใจฉันเต้นแรง ความลังเลที่เคยมีเหมือนถูกลบล้างไป

“ฉันดีใจที่เธอกลับมา" ฉันเอ่ยเสียงหนักแน่น "แต่ฉันขอถามได้ไหม ทำไมตอนนั้นเธอถึงไม่ติดต่อฉันเลย?"

ฝ้ายถอนหายใจยาว ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง "ตอนที่ฉันไปทำงานที่ต่างประเทศ มีเรื่องวุ่นวายหลายอย่างเกิดขึ้น ทั้งเรื่องงานและปัญหาครอบครัว ฉันไม่อยากให้เธอต้องมารับรู้ปัญหานั้น เลยเลือกที่จะเงียบไป"

"แล้วคิดว่าฉันจะไม่เป็นอะไรเหรอ?" ฉันถาม น้ำเสียงเจือไปด้วยความเจ็บปวด "ฉันรอเธอทุกวัน คิดถึงเธอทุกเวลา"

ฝ้ายหลบตา น้ำตาเอ่อคลอที่ขอบตา "ฉันผิดเองจริงๆ นนท์ ฉันขอโทษ... แต่ตอนนี้ฉันกลับมาแล้ว และฉันจะไม่ปล่อยให้ความผิดพลาดนั้นเกิดขึ้นอีก"

---

ฉันมองฝ้ายที่กำลังร้องไห้ตรงหน้า แล้วรู้ว่าความโกรธและความเสียใจที่เคยมีมันไม่ได้สำคัญอีกต่อไป สิ่งที่สำคัญคือเรามีโอกาสที่จะเริ่มต้นใหม่

ฉันเอื้อมมือไปจับมือเธอ "ฝ้าย เรามาลองใหม่ด้วยกันนะ"

เธอเงยหน้าขึ้นมองฉัน รอยยิ้มทั้งน้ำตาปรากฏบนใบหน้าของเธอ "ขอบคุณนะนนท์ ขอบคุณที่ไม่ทิ้งฉันไป"

---

สายลมเย็นพัดผ่านสวนลุม หอบเอาความรู้สึกหนักอึ้งที่เคยกดทับหัวใจฉันไปพร้อมกับมัน

การเริ่มต้นใหม่ของเราสองคนไม่ได้หมายความว่าเราจะลืมความเจ็บปวดในอดีต แต่หมายถึงการเรียนรู้และเติบโตไปพร้อมกัน

วันนี้ฉันรู้แล้วว่าบางครั้งปลายทางเดิมที่เคยเป็นความทรงจำเศร้าๆ อาจกลายเป็นจุดเริ่มต้นใหม่ที่งดงามได้เช่นกัน

และครั้งนี้ ฉันจะไม่ปล่อยให้ฝ้ายหายไปจากชีวิตของฉันอีก

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***