) 1 บอดี้การ์ดคนใหม่

...1...

...บอดี้การ์ดคนใหม่...

"อะไรนะ! นายจะลาออก!! "

ไม่ได้เด็ดขาดยังไงเธอก็ไม่ยอมอีกอย่างในบรรดาคนของคุณพ่อทั้งหมดเขาเป็นผู้ชายคนเดียวที่เธอไว้ใจมากที่สุดและก็ไม่อยากหาคนใหม่ด้วย

"ฉันไม่อนุญาต"

สเตฟานี่พูดพรางทำหน้านิ่งและโยนซองขาวคืนให้คนตรงหน้าที่ยืนก้มหัวให้เธออยู่

"แต่ว่า.."

"ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น ออกไปได้แล้ว"

เธอพูดดักเขาไว้ก่อนจะปัดมือให้ออกไปได้แล้ว

"ครับ.."

เขาเองเคยทำงานเป็นตำรวจมาก่อนจะถูกเลือกให้เข้ามาอยู่ที่นี่ตั้งแต่คุณหนูใหญ่ยังไม่ได้ขึ้นบริหารและฝึกฝนจนได้ขึ้นมาเป็นหัวหน้าบอดี้การ์ดของแก๊ง กุหลาบไฟ และโชคดีที่เขามีน้องสาวที่อายุใกล้เคียงกันแล้วตอนนี้ก็โตเป็นสาวพอๆ กันเลยได้รับเลือกให้มาเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวให้สเตฟานี่เพราะคิดว่าจะรับมือกับความเอาแต่ใจของเธอได้ดี

หลังจากที่ออกมาจากห้องของสเตฟานี่ก็มีคนบอกว่านายใหญ่เรียกพบ พอเปิดประตูเข้ามายืนนิ่งอยู่ตรงหน้าก็รับรู้ได้ทันทีว่าลูกสาวเขาไม่อนุญาติ

"ยัยสเตฟไม่ยอมให้นายออกล่ะสิ"

"ครับผม.."

คุณฮวังหัวเราะหึหึพรางหมุนปากกาในมือเล่น จริงๆ ก็พอรู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ เพราะยัยสเตฟไม่ใช่คนไว้ใจใครง่ายๆ พอไว้ใจก็ไม่ปล่อยให้ไป แต่ถ้ามีตัวแทนก็ไม่แน่..

"มีตัวแทนมั้ยล่ะเผื่อลูกสาวฉันอาจจะเปลื่ยนใจก็ได้นะ"

หลังจากคุยกันอยู่นานก็ถึงเวลาเลิกงานขับรถไปส่งเจ้านายเสร็จแล้วก็เปลี่ยนรถขับกลับห้องของตัวเอง เมื่อเข้ามาข้างในห้องได้ก็ถอดรองเท้าปลดเนคไทเดินมาล้มตัวลงนอนที่เตียงทันทีเอาแขนกายหน้าผากขมวดคิ้วคิดตามที่นายท่านพูดวันนี้

"ตัวแทนงั้นเหรอ.."

ใครกันที่มีฝีมือเท่าๆ กันกับเขานอกจาก..

คิมแทยอน

เขารีบสะบัดหัวทิ้งความคิดนั้นไปเลยเพราะไม่มีทางที่จะเป็นน้องสาวเขาเด็ดขาด รายนั้นถ้าขืนเอามาอยู่กับคุณสเตฟานี่มีหวังได้โดนฆ่าแน่ แถมตอนนีี้ก็เพิ่งสอบเข้าเป็นตำรวจได้ไม่กี่ปีเลยด้วยซ้ำ..

"กวนโอ๊ยขนาดนั้นถ้าไปกวนคุณหนูใหญ่เข้ามีหวังได้ตายกันหมดแน่ๆ "

พูดจบก็ทำท่าขนลุกกับความคิดตัวเอง

"ป่านนี้จะเป็นไงบ้างนะไอ้แสบ"

อยู่ดีๆ คิดถึงขึ้นมาก็เลยหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงออกมากดโทรหามันหน่อยดีกว่าไม่ได้คุยกันนานเหมือนกันเพราะเขาต้องคอยช่วยงานทั้งสองพ่อลูกจนไม่มีเวลาทำอะไรเท่าไหร่นัก

21:55

....

ช่วงนี้ทางทีมตำรวจกำลังทำงานกันอย่างหนัก แทยอนจำเป็นต้องขนของทุกอย่างมานอนที่ออฟฟิศและไม่ได้กลับบ้านมาสองวันแล้วเพราะกำลังพยายามหาข้อมูลพวกแก๊งค้ายารายใหญ่ที่เป็นข่าวอยู๋ตอนนี้ โดยมียุนอาและพวกลูกทีมอีกสองสามคนช่วยกัน ระหว่างที่คุยกันอย่างเคร่งเครียดก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำให้ต้องผละออกจากตรงนั้นและเดินมาหยิบดู

เมื่อหน้าจอขึ้นชื่อว่า.. พี่ชาย ก็ไม่รอช้ากดรับสายทันทีก่อนจะกรอกเสียงแสดงความดีใจใส่ปลายสายไป

"ฮัลโหล พี่จีอุง! "

(ฮ่าๆ .. เออพี่เอง เป็นไงบ้างไอ้แสบ)

"ก็หนักนิดนึงช่วงนี้ แล้วพี่ล่ะเป็นบอดี้การ์ดให้มาเฟียสนุกป่ะะ"

(สนุกอะไรล่ะเป็นบอดี้การ์ดไม่ไช่วิ่งเล่นไล่จับนะเว้ยย!!)

"อ้าวเหรอ!! 5555555555"

...

แทยอนคุยไปคุยมาหัวเราะคิกคักจนทุกคนหันมามองเขากันหมด พอรู้สึกตัวก็หันขวับไปชี้ให้ทำงานกันต่อไปสิไม่ต้องสนใจทางนี้

ผ่านไปชั่วโมงหนึ่ง.. คิดว่าคุยกันนานพอสมควรเขาก็ขอวางสายเพื่อไปทำงานต่อ

"พี่ เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะแทต้องไปทำงานต่อแล้วอ่ะ"

(ฝากความคิดถึงพ่อแม่ด้วยนะ)

"โอเค ไว้จะบอกให้นะ บายจ้า"

...เมื่อวางสายจากพี่ชายแล้วเขาก็กลับไปนั่งทำงานต่อเกือบทั้งคืน มีกระดาษวางรายเรียงอยู่เต็มโต๊ะและคอมพิวเตอร์ โน๊ตบุ๊คอีกสองเครื่อง แทยอนพยายามหาพยายามค้นจนเริ่มเครียดอีกรอบแล้วก็เผลอนั่งกัดเล็บจนรุ่นน้องที่นั่งข้างๆ อย่างยุนอาเห็นเข้าเลยแกล้งทักเสียงดัง

"พี่แท กัดเล็บอีกแล้วนะ! "

พอเห็นพี่มันตกใจสะดุ้งโหยงก็กลั้นขำไว้ไม่อยู่ แถมทำท่าล้อเลียนจนอีกคนโมโห คว้ากล่องทิชชู่ปาใส่เข้าให้ เล่นเอาหลบแทบไม่ทัน

"เห้ยๆๆ อุ๊ยๆ หลบทันด้วยย55555"

"มันใช่เวลามาเล่นเหรอ? "

แทยอนถามเสียงนิ่งๆ ยุนอาเลยตอบกลับไปแบบกล้าๆกลัวๆ

" มะ ไม่ ไม่ใช่จ้ะ แหะๆ"

และเขาก็ตอบรับสั้นๆ

"เออ"

เพื่อไม่ให้โดนด่าอีกยุนอาเลยหยุดเล่นแล้วมาสนใจที่หน้าจอโน๊ตบุ๊คแทน ปล่อยให้พี่มันคิดอะไรไปคนเดียว

13:00

..

แทยอนขับรถกลับมาถึงบ้านตอนสายๆ เปิดประตูลงจากรถอย่างคนง่วงนอนเต็มที่ล๊อครถเสร็จก็ไปถอดรองเท้าเดินเข้ามาในบ้านแล้วหันไปเจอแม่อยู่ในครัวพอดีเลยแอบย่องเข้าไปสวมกอดจากด้านหลัง ทำเอาคุณนายคิมตกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร

"ว๊าย!! เจ้าแท"

เจ้าลูกคนนี้นี่ชอบแกล้งเธออยู่เรื่อย แสบที่หนึ่ง

"ทำอะไรอยู่คะแม่ หอมจัง"

เจ้าแทชะโงกหน้าไปดูก่อนจะปล่อยให้จัดการเทใส่จานให้เรียบร้อยและยกตามออกมา

"เสร็จแล้วล่ะ ไปนั่งรอไปเราน่ะเดี๋ยวแม่จัดการเอง"

"ค่าาาาา"

แทยอนตอบรับคำเสียงยืดยาวแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะตามคำสั่ง เมื่อนั่งลงแล้วเขาก็เอ่ยถามหาพ่อเพราะบ้านดูเงียบๆมองหาใครก็ไม่เจอเหมือนมีแค่เราสองแม่ลูกแค่นั้นเอง

"แล้วพ่อไปไหนคะ ไม่มากินข้าวเหรอ"

คุณนายคิมหยิบถ้วยมาตักข้าว ปากก็เอ่ยตอบลูกสาวไปด้วย

"ไปทำงานจ้ะ บอกไว้ว่าจะกลับมืดหน่อยไม่ต้องรอ ให้กินก่อนได้เลย"

แทยอนพยักหน้ารับรู้แล้วยื่นมือไปรับถ้วยข้าวที่แม่ส่งมาให้ก่อนจะยิ้มหวานพร้อมเอ่ยขอบคุณไป

"ขอบคุณค่ะ  จะกินแล้วน้าาา"

"เต็มที่เลยจ้ะ"

ตอนแรกเขาว่าจะแค่มาทักทายแม่นิดหน่อยแต่เห็นกำลังกับข้าวอยู่เลยตัดสินใจนั่งกินด้วยกันก่อนขึ้นไปพักดีกว่าและจะได้บอกเรื่องจีอุงด้วย 

ผ่านไปไม่นาน.. กับข้าวบนโต๊ะก็โดนเจ้าแทฟาดเรียบอย่างกับไปอดอยากมาจากที่ไหน แต่จริงๆคิดถึงอาหารฝีมือคุณนายคิมต่างหากเลยกินซะกลิ้งเลยน่ะ 

เมื่อกินเสร็จแล้วเจ้าแทก็ช่วยยกไปไว้ที่อ่างล้างจานก่อนจะช่วยกันล้างแต่แม่จะห้ามไว้ยังไงเขาก็ดื้อจะช่วยอยู่ดี ระหว่างนั้นแทยอนก็ชวนคุยไปด้วย

"แม่คะ เมื่อคืนจีอุงโทรมาหาแทด้วยนะ"

ได้ยินชื่อลูกชายคนโตหลังจากห่างหายกันมานานก็มีชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะตอบรับไปปกติ

"แล้วพี่เขาว่าไงบ้างล่ะ สบายดีมั้ย"

"สบายดีค่ะ ฝากบอกคิดถึงพ่อกับแม่ด้วยล่ะ"

แทยอนพูดพรางเช็ดทำความสะอาดจานไปด้วย 

"อ่อจ้ะ.."

คุณนายคิมตอบกลับมาสั้นๆก่อนจะล้างมือให้สะอาดแล้วปิดก๊อกแล้วเดินไปนั่งอ่านหนังสือทำเป็นไม่รู้สึกอะไร แต่จริงๆเขารู้ดีว่าไม่ใช่..

แล้วเราก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีก

หลังจากเก็บจานใบสุดท้ายเสร็จก็ล้างไม้ล้างมือเตรียมตัวจะขึ้นไปพักบนห้องแต่แทยอนเลือกจะแอบเดินมาหอมแก้มคุณแม่ก่อนจะรีบวิ่งหนีไป

ฟอด~

"อุ้ย! เล่นเป็นเด็กนะเจ้าแท"

คุณนายคิมได้แต่มองตามแล้วส่ายหัวให้กับความทะเล้นนี้

...

เดินขึ้นมาถึงบนห้องแล้วก็ปิดประตูถอดแจ็คเก็ตหนังโยนไว้บนเตียงก่อนจะกระโดดขึ้นไปนอนกลิ้งไปกลิ้งมา ถอนหายใจคิดเรื่องที่จีอุงบอกเมื่อคืน

เฮ้ออ.. เครียดเรื่องงานก็เครียดยังจะมีมาเพิ่มอีกแล้วสิ จีอุงนะจีอุงทำไมอยู่ดีๆถึงจะให้เราไปดูแลพวกมาเฟียแทนกันนะแล้วแถมยังจะให้ไปเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของยัยคุณหนูอะไรนั้นอีก..  ถ้าอายุเกือบเท่าๆกัันก็น่าจะเลิกนิสัยเหวี่ยงๆวีนๆได้แล้วหรือเปล่าแต่เท่าที่ฟังจากที่เล่ามาล่าสุดยังดุมากกว่าเดิมอีกด้วย เราไม่ใช่คนใจเย็นแบบจีอุงซะหน่อยที่จะทำได้น่ะ  แทยอนนอนขมวดคิ้วบ่นพึมพำกับตัวเองอยู่นานจนเผลอหลับไปเพราะความเหนื่อย

..

ภายใต้หน้านิ่งๆนั้นได้แต่พูดกับตัวเองอยู่ในใจ..

ในที่สุดเขาก็ต้องให้น้องมาแทนจนได้เพราะคิดว่าถึงไอ้แสบมันจะกวนประสาทแค่ไหนแต่ก็ยังทำงานออกมาได้ดีและเขาก็เชื่อว่าแทยอนจะดูแลคุณสเตฟานี่ได้ดีกว่าเขาด้วย.. หวังว่าจะไปได้ดีนะ

วันนี้ตั้งแต่เช้าสเตฟานี่มาตรวจความเรียบร้อยของโรงแรมและก็แต่ละห้องที่จะมีงานจัดเลี้ยงจนถึงเที่ยงแล้วกลับมาดูโครงการและประชุมที่บริษัทต่อเช่นเดิมเหมือนทุกวัน เขาเลยยังไม่มีโอกาสจะขอคุยอีกครั้ง 

พอประชุมเสร็จก็เข้ามาเคลียร์งานในห้องต่อ..

15:40

...

ระหว่างที่เธอยืนหาเอกสารอยู่ในห้องพอหาเจอแล้วก็กำลังจะเดินมาที่โต๊ะ จังหวะที่กำลังจะหมุนตัวหันกลับมาก็จ๊ะเอ๋กับใครบางคนที่มายืนอยู่ข้างหลังเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ พร้อมกับยื่นดอกไม้ช่อใหญ่ในมือมาตรงหน้าเธอพร้อมรอยยิ้มที่สาวๆเห็นก็ต้องกรี๊ด แต่ไม่ใช่กับเธอ..

"อ้ะ นิชคุณมาได้ไงคะเนี่ย"

"ดอกไม้สำหรับคนสวยครับ^_^"

"ขอบคุณค่ะ"

ถือเอกสารไว้แนบอกก่อนจะยื่นอีกมือไปรับดอกไม้ไว้แล้วเดินมานั่งที่โซฟาโดยมีเขาเดินตามมานั่งด้วยกัน

เมื่อนั่งลงแล้วก็เอาดอกไม้กับเอกสารวางไว้บนโต๊ะตรงหน้าก่อนจะหันไปพูดคุยกับนิชคุณ

"มาที่นี่ มีธุระอะไรหรือป่าวคะ"

ถามออกไปอย่างงั้นแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากเพราะเหมือนจะรู้แล้ว 

นิชคุณยิ้มกว้างพร้อมกับคว้ามือเธอไปกุมไว้ก่อนจะพูด..

"ไปทานข้าวด้วยกันนะครับฟานี่ นะนะ"

ประโยคชวนปนอ้อนหน่อยๆ ที่เขาชอบทำทุกครั้งเวลาจะชวนเธอไปไหนหรือทำอะไร แต่ก็ไม่ได้ยอมให้ตลอดหรอกนะ

สเตฟานี่เลื่อนมืออกจากมือเขาเบาๆยังไม่ตอบอะไรเปลี่ยนมานั่งไขว้ห้างแล้วหยิบเอกสารขึ้นมาเปิดดูไปเรื่อยก่อนจะตอบเลี่ยงๆไป

"คงไม่ได้หรอกค่ะ ฟานี่ยังเคลียร์งานไม่เสร็จเลย"

เขาเองก็เหมือนจะรู้ว่าเวลาเธอจะปฏิเสธก็มักจะบอกแบบนี้เสมอ แต่ก็ไม่ได้ยอมแพ้เลย

"โธ่ ฟานี่แต่มันเย็นมากแล้วนะครับที่รัก"

นิชคุณคือลูกชายของหนึ่งในหุ้นส่วนของบริษัทที่รองลงมาจากคุณพ่อของเธอ

และ

อีกอย่างก็คือคนที่คุณพ่ออยากให้แต่งงานด้วย เขาถึงสามารถเข้าออกที่นี่ได้สบายแถมยังทำตัวเหมือนเป็นแฟนเธอถึงแม้จะตามจีบอยู่ก็ตาม ทั้งคำพูดและการกระทำเพราะแบบนี้เธอถึงให้จีอุงเข้ามายืนอยู่ในห้องด้วยทุกครั้งเวลาที่เขาจะมาหา อย่างน้อยจะได้ไม่กล้าทำอะไรเกินไป

เป็นอีกเหตุผลที่เธอยังไม่ให้จีอุงลาออกไปไหนเด็ดขาดเพราะกว่าจะหาแบบนี้ได้ไม่ใช่ง่ายๆ ถ้าเป็นคนอื่นคงเป็นใจให้เขากันหมดน่ะสิ

สเตฟานี่ได้ยินเขาเรียกแบบนั้นก็ปิดเอกสารวางไว้ก่อนจะหันมามองแล้วพูดตอบเสียงราบเรียบ

เธอเคยบอกแล้วนี่ว่า เธอไม่ชอบ

"ฟานี่เคยบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอคะว่าไม่ชอบให้เรียกแบบนี้"

นิชคุณเริ่มอารมณ์เสียขึ้นมานิดหน่อยที่ยังไม่ได้ดัั่งใจเขาซะทีแต่ก็พยายามข่มไว้ในใจเพราะผู้หญิงคนนี้ไม่เหมือนใครที่เขาเคยควง

เขาคว้าสองมือเธอไปกุมไว้ก่อนจะพูดเสียงอ่อน

"ขอโทษค้าบบบ ไปทานข้าวกันนะฟานี่ ผมรู้นะว่าคนสวยของผมยังไม่ได้ทานอะไรเลย.. ไปกันนะครับ"

พูดจบก็ส่งสายตาอ้อนวอนมาให้ร่างบาง

อีกคนก็ทำเพียงแค่ยิ้มหวานตอบกลับไปแต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรก็มีคนเปิดประตูเข้ามาก่อน เลยทำให้เธอเผลอดึงมือออกจากเขาอัตโนมัติ พอเห็นว่าเป็นใครก็แอบดีใจขึ้นมาทันที

"ยัยเจส!"

เจสสิก้าจอง หรืออีกชื่อก็ จองเจสสิก้านั้นแหละเป็นหนึ่งในเพื่อนสาวคนสนิทของเธอตั้งแต่เด็ก ครอบครัวของเราสนิทกันมานานแล้ว รู้ความลับทุกเรื่องของเธอ  นอกจากคุณพ่อก็มียัยคนนี้ที่รู้ใจเธอแทบทุกอย่างเลย แถมเป็นคนที่แต่งงานไปก่อนคนแรกในกลุ่มด้วย

ดาราสาวเปิดประตูเข้ามาโดยที่ไม่ได้เคาะก่อนเลยเหมือนจะมาเห็นอะไรเด็ดๆเข้าพอดี เธอยิ้มทักทายนิชคุณเล็กน้อยแล้วแอบส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ไปให้เพื่อนสาวที่ทำตาโตใส่แต่ก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เจสสิก้าเดินเอาขนมที่แวะซื้อมาฝากวางบนโต๊ะแล้วนั่งลงที่โซฟาอีกตัวข้างๆกันก่อนจะแกล้งพูดแซวทั้งสองคน

"แหมมม โซสวีทททมากกนะคะสองคนเนี่ย"

นิชคุณหันไปมองหน้าสเตฟานี่แล้วหันมายิ้มให้เจสสิก้าก่อนจะพูดว่าทำไมเขาถึงมาที่นี่

"ผมมาชวนฟานี่ไปทานข้าวน่ะครับแล้วจะได้ไปส่งที่บ้านด้วยเลย^^"

เธอพยักหน้ารับรู้กำลังจะเอ่ยแซวต่ออีกแต่ใครบางคนก็แทรกขึ้นมาก่อน

"ยัยคังไม่มาด้วยเหรอ

แล้วแกมาทำอะไรเนี่ย"

"ก็พอดีว่างอ่ะ เลยแวะมาหา ส่วนยูรามันบอกว่าเดี๋ยวตามมา นี่คือสวีทกับผู้จนไม่ได้จับโทรศัพท์เลยถูกม้ะ"

ประโยคหลังตั้งใจพูดเสียงเบาให้ได้ยินกันแค่สองคนเท่านั้นเลยโดนมองค้อนตอบกลับมาแต่ก็หาสนใจไม่ ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อีกเหมือนเดิม

"ไฮฮ~"

ไม่นานทุกคนก็ต้องหันไปสนใจที่ประตูทันทีเพราะคนที่เพิ่งพูดถึงก็มาถึงพอดีแต่เสียงมาก่อนตัวซะอีก 

"คังยูรา!/ยัยคัง!"

สองสาวเรียกชื่อพร้อมกันจนคนที่เปิดประตูเข้ามาหันขวับมาทำหน้าเป็นงง

"เรียกทำไมเหรอ ??"

"พวกชั้นอยู่นี่ ฮัลโหลลล!"

เจสสิก้าพูดเรียกสติเพราะนังตัวดีเดินตรงไปหาผู้ชายก่อนเพื่อนยังมาทำไม่รู้เรื่อง

อีกคนหันมามองหน้าผู้ชายที่เกาะแขนอยู่แล้วแกล้งทำเป็นตกใจพูดเสียงเล็กเสียงน้อยก่อนจะรีบผละออกห่างเดินมาหาเพื่อนทันที

"อุ้ย! นี่จีอุงเหรอนึกว่าใคร ไม่ใช่เพื่อนเรานี่นา"

เขาก็ทำเพียงส่งยิ้มตอบเท่านั้นเพราะเคยชินแล้ว

 เดินมานั่งลงข้างๆที่เจสสิก้า สองสาวก็พร้อมใจกันมองบนใส่ แต่ไม่แคร์นะ

พออยู่กันสามสาวครบแก็งแบบนี้คนที่ดูเป็นส่วนเกินในห้องนี้ก็ดูเหมือนจะเป็นขาเอง นิชคุณรู้สึกอย่างงั้นเพราะหลังจากนั้นสเตฟานี่ก็ไม่สนใจเขาเลยคุยแต่กับเพื่อน

ระหว่างที่คุยกันอยู่เขาก็แทรกขึ้นมาว่าจะขอตัวกลับก่อนดีกว่า

"ฟานี่  เดี๋ยวผมขอตัวกลับก่อนนะไว้วันหลังต้องไปทานข้าวด้วยนะครับคนสวย"

พูดจบก็ยิ้มให้และไม่รอให้เธอได้ตอบอะไรก่อนจะเปิดประตูโบกมือบายบ๊ายสามสาวแล้วออกไปเลย

เมื่อเขาพ้นประตูออกไปแล้ว ทั้งสองคนก็ย้ายมานั่งประกบเธอทันที ก่อนที่ยูราจะเป็นคนเริ่มคำถาม

"ยังไงอ่ะเตฟ ตกลงคบแล้วงี้?"

และตามมาด้วยเจสสิก้าเสริมต่อ

"นั้นสิคะเพื่อนน ตกลงยังไง"

สเตฟานี่ค่อยๆยกแก้วชาขึ้นมาจิบเล็กน้อยก่อนจะตอบเพื่อนของเธอไปสั้นๆ

"ยังหรอก"

แล้วเธอก็หยิบเอกสารลุกเดินมานั่งที่โต๊ะทำงานเพื่อจะทำงานต่อแต่สองสาวก็ยังจะตามมาพูดต่ออีก

"จ้ะ แม่คนสวยเลือกได้!"

17:00

...

แทยอนตื่นขึ้นมานั่งงัวเงียหันมองนาฬิกาก็พบว่าเขาหลับไปนานพอสมควรเลย บิดขี้เกียจไปมาก่อนจะลุกไปคว้าผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป 

ผ่านไปสิบนาทีก็ออกมาในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์หยิบแจ็คเก็ตตัวเดิมมาสวม ยืนเช็คความเรียบร้อยหน้ากระจกเล็กน้อย เสร็จแล้วก็เดินไปหยิบกระเป๋าเป้บนหลังตู้และเปิดตู้เสี้อผ้าถอดไม้แขวนจับยัดๆใส่เข้าไปในเป้อย่างไว ก่อนจะออกจากห้องก็มองดูให้แน่ใจก่อนว่าไม่ลืมอะไรเสร็จแล้วก็รีบลงมาข้างล่างมองซ้ายมองขวาหาว่าแม่อยู่ไหนพอเห็นว่ายังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่เดิมเลย คิดว่าจะแอบย่องออกไปดีกว่าแต่ตัวยังไม่ทันพ้นประตูบ้าน พ่อก็กลับมาพอดีเลยจ้ะเอ๋กันจนได้

"อ้าว เจ้าแทจะไปไหนเนี่ย"

เสียงพ่อที่เอ่ยทักเลยทำให้แม่หันมองเขาเลยรีบตอบออกไปแบบเดิมที่ทำทุกครั้งเวลามีงานสำคัญ

"อ่อ ก็ไปนอนค้างที่ออฟฟิศไงคะมีงานเยอะนิดนึง^^" 

คุณคิมพยักหน้ารับรู้ก่อนจะพูดให้กำลังใจนิ่งๆตามสไตล์แล้วเดินเข้าบ้านไป

"ไปดีๆละ"

คุณนายคิมเองก็เดินมาสวมกอดลูกสาวแล้วพูดให้กำลังใจเช่นกัน

"ทำงานอย่าลืมดูแลตัวเองให้ดีด้วยนะเจ้าแท รู้มั้ย"

แทยอนทำท่าตะเบ๊ะรับทราบ

"ครับผม!"

นี่แนะ! แล้วก็โดนฝามือแม่ฟาดเข้าให้ 

เขาแกล้งร้องโอ้ยลูบแขนปอยๆแล้วยิ้มกว้างก่อนจะขอตัวลาไปจริงๆ

"ไปแล้วนะคะ พ่อแม่ก็ดูแลตัวเองดีๆเหมือนกัน ครั้งนี้แทไปนานหน่อยนะ"

พูดจบเขาก็วิ่งไปที่บิ๊กไบค์คู่ใจแล้วบิดออกไปเลย

จริงๆแล้วเขาไม่ได้ไปนอนออฟฟิศหรอกแต่เข้าเมืองต่างหากที่เลือกบอกไปแบบนั้นเพราะไม่อยากให้ท่านเป็นห่วงเพราะเขาดันรับปากไปแล้วน่ะสิเลยต้องรีบไปให้ถึงก่อนจะมืด

และถึงเขาจะเก่งเรื่องการต่อสู้อยู่แล้วแต่ก็ต้องไปฝึกฝนเพื่มเติมอีกหลายอย่างไหนจะต้องรับทราบข้อมูลทุกอย่างๆเพื่อเตรียมตัวให้พร้อม 

สำหรับการเป็น.. 

บอดี้การ์ดคนใหม่ของคุณสเตฟานี่

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***