) 2 เจ้านายคนสวย

...2...

...เจ้านายคนสวย...

แทยอนขับรถมาถึงที่นัดพี่ชายเอาไว้แล้วหยุดมองสำรวจดูแถวๆหน้าบ้านหลังใหญ่ก็เห็นมีแต่ผู้ชายซะส่วนใหญ่เลย เขาขับไปจอดแอบๆก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความบอกว่ามาถึงแล้วนะ คิดว่าจะรีบมาก่อนมืดได้แต่สุดท้ายก็มืดอยู่ดี ป่านนี้จะหลับหรือยังก็ไม่รู้อีก

จีอุงนั่งรออยู่ม้าหินตรงหน้าบ้านเห็นข้อความที่น้องส่งมาแล้วก็เดินหลบออกไปหลังบ้านทันที

เมื่อออกมาได้แล้วก็มองเห็นรถของน้องจอดอยู่ไกลๆ เขาเดินเข้าไปหาเงียบๆ เอามือแตะไหล่เบาๆให้อีกคนหันมา 

แทยอนกระโดดกอดพี่ชายทันทีหลังจากไม่ได้เจอกันนานมากกกกกกกเพราะจีอุงไม่มีเวลาจะกลับบ้านเลยด้วยหน้าที่ที่เป็นทั้งเลขาและคนสนิทของคนที่ชื่อฮวังๆอะไรสักอย่างนั้นแหละ

"เป็นไงบ้างอ่ะพี่ แล้วนี่มีอะไรต้องทำบ้าง?"

สองพี่น้องคุยกันแบบกระซิบเพราะกลัวใครจะได้ยินเข้า

"หลายอย่างอยู่ แกพร้อมมั้ยล่ะ"

"พร้อมดิ ว่าแต่.."

แทยอนพูดพรางพยายามชะเง้อมองเข้าไปในบ้านเพื่อมองหาใครบางคน จีอุงเห็นทำท่าแปลกๆเลยขมวดคิ้วสงสัย

"อะไร มองหาอะไรของแกเนี่ย"

"อยากเห็นคนที่ต้องมาดูแลไง อยู่ไหนอ่ะ เขาอยู่ในนั้นป่ะ"

ปากเอ่ยถาม แววตาฉายความตื่นเต้นออกมาแทบปิดไม่มิด แค่อยากรู้ตัวจริงจะสวยแค่ไหนกันนะ คิดในใจอย่างนั้นคอก็ชะเง้อมองหาไปเรี่อย 

"คุณสเตฟานี่ ไม่ได้อยู่ที่นี่เว้ย

เขาอยู่ที่บ้านใหญ่โน้น"

ฟังพี่พูดจบก็หันมองตามนิ้วที่ชี้ให้ดูได้แต่ลูบท้ายทอยแก้เก้อ แล้วเปลื่อนเรื่องคุยไปเลย

"แล้วๆแทต้องทำยังไงบ้างอ่ะพี่ แบบ.. ถ้าแททำงานพลาด เขาจะไม่ฆ่าทิ้งใช่ป่ะวะ"

พูดพรางทำหน้าหวาดระแวง อีกคนได้ยินก็ขมวดคิ้ว

"แกดูหนังเยอะไปป่ะเนี่ย ให้มันเบาๆหน่อย"

คุยเล่นกันไปมาอยู่นานพอสมควร ก่อนจะบอกสิ่งที่แทยอนต้องไปเตรียมพร้อมหลายๆอย่าง และย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่แทนเขาในวันพรุ่งนี้แต่วันนี้ให้หาที่นอนเองไปก่อน

จังหวะที่เขาเลี้ยวรถออกมาก็สวนกับรถหรูคันนึงสะดุดตาที่มีใครบางคนนั่งอยู่ในนั้นแต่กระจกติดฟิล์มดำเลยทำให้มองไม่เห็นอะไรด้านในก่อนจะผ่านเลยไป หลังจากนัั้นเหมือนไม่่รู้อะไรดลใจทำให้เขาหยุดรถแล้วหันกลับมามองตามรถที่ขับผ่านไปแวบเดียวจนพ้นสายตาแล้วค่อยสตาร์ตรถไปต่อ

สเตฟานี่กลับบ้านพร้อมคุณพ่อ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันเธอหอมแก้มท่านไปหนึ่งทีก่อนจะขอตัวขึ้นไปพักผ่อนบนห้องของตัวเอง

"ฟานี่ขอตัวไปอาบน้ำนอนแล้วนะคะ ฝันดีค่ะสุดหล่อ"

คุณฮวังลูบหัวด้วยความเอ็นดูลูกสาวเต็มที่ก่อนจะ ยิ้มให้พยักหน้ารับรู้แล้วหันมาสนใจหน้าจอไอแพตในมือต่อเหมือนเดิม เขาเป็นคนที่ทำงานแทบจะตลอดเวลา เธอทั้งสองที่เป็นลูกทำได้แค่คอยเตือนให้เขาดูแลตัวเองบ้างเท่านั้น 

ร่างบางเปิดประตูเข้าห้องมาหันไปปิดให้สนิทและเดินมาวางกระเป๋าไว้บนโซฟาปลายเตียงก่อนแล้วไปถอดชุดเตรียมตัวอาบน้ำ

หลังจากชำระร่างกายเสร็จเรียบร้อยก็มานั่งทาครีมบำรุง อยู่ดีๆเธอก็เผลอไปนึกถึงคนที่ขับบิ๊กไบค์ผ่านตอนที่เธอนั่งรถกลับมากับคุณพ่อ

"คิดอะไรของเราเนี่ย.... ทำงานหนักเกินไปแล้วมั่ง"

ใครกันนะ.. ดูดีแปลกๆ คิดในใจอย่างงั้นก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเผลอตัวคิดอะไรแปลกๆไปจริงๆเลยรีบสลัดหัวทิ้งแล้วไปแต่งตัวเตรียมเข้านอนทันที

..

ในที่สุดเขาก็หาที่นอน(ชั่วคราว)ได้ซะที โชคดีที่แถวๆนี้มีโรงแรมเลยไม่ต้องหาที่ไหนไกลให้วุ่นวาย  แทยอนกำลังจะเดินเข้ามาถามพนักงานที่เคาน์เตอร์ เหมือนพี่ชายเราจะมีสัมผัสพิเศษยังไงอย่างงั้นนี่ยังไม่ทันได้เอ่ยถามอะไรทางนั้นก็หยิบคีย์การ์ดมาวางไว้ให้ตรงหน้าพร้อมบอกว่ามีคนโทรมาจองไว้ให้ล่วงหน้าเรียบร้อยแล้ว

"คุณคิมใช่มั้ยคะ  คีย์การ์ดห้องของคุณค่ะ พอดีมีคนโทรมาจองไว้ให้แล้ว"

"ใช่ค่ะ ขอบคุณนะคะ"

เขายิ้มให้แล้วโค้งขอบคุณเล็กน้อยก่อนจะยื่นมือไปรับคีย์การ์ดมาไว้ในมือ แล้วเดินไปกดลิฟท์เมื่อประตูลิฟท์เปิดให้เข้ามาได้ก็กดเลือกชั้นที่ต้องการทันที

เมื่อมาถึงก็เดินตรงไปที่ห้องของตัวเองใช้สายตาไล่มองเบอร์ห้องมาเรื่อยๆจนมาหยุดยื่นอยู่หน้าห้อง 903 เสียบคีย์การ์ดเพื่อปลดล็อคประตูแล้วเปิดเข้าไปเลย แทยอนเดินเข้ามาวางกระเป๋าก่อนค่อยเดินไปปิดประตูให้สนิท กดรีโมทเปิดแอร์ก่อนจะเดินกลับมาทิ้งตัวลงบนเตียงขนาดคิงไซซ์ ตอนแรกเขาคิดว่าจะสำรวจห้องซะหน่อยแต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแหละ

"ขอนอนเล่นแปปนึงล่ะกัน"

คิดได้อยางนั้นก็ลุกไปเปิดกระเป๋าหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วเดินกลับมานอนเล่นเกมส์สบายใจ

แต่ยังไม่ทันได้กดอะไรก็มีคนโทรเข้ามาพอดี 

Krystal 📞.. เพื่อนสนิทเรานั้นเองเห็นเบอร์แล้วก็ทำหน้าเซ็งก่อนจะกดรับสาย

"มีอะไร โทรมาทำไม"

(เสียงห้วนมากกกกก เหมือนกูโทรมาขัดจังหวะอะไรมึงนะ)

"ก็ไม่เชิง ตกลงมีอะไรอ่ะ"

(ก็ป่าว ได้ข่าวว่ามาโซล ก็อยากจะเห็นหน้าเพื่อนซะหน่อยยย)

แทยอนมองบนใส่ปลายสายก่อนจะพูดตอบ

"ที่ไหน"

(มันต้องแบบนี้สิ! ส่งโลไปให้ละ see you soon my friend จุ้บ)

อีกฝ่ายรีบพูดแล้วก็กดวางสายไปก่อนไม่ให้เขาได้พูดอะไรอีก 

"ไอ้ตัล!"

เขาพูดชื่อเสียงดังใส่โทรศัพท์ทั้งที่รู้ว่ามันตัดสายวางไปแล้วเพื่อระบายอารมณ์ก่อนจะกดปิดเก็บใส่กระเป๋ากางเกง เอือมมือคว้าแจ็คเก็ตที่ถอดไว้มาสวมเข้าที่เดิมและเดินมาหยิบกุญแจรถแล้วมานั่งใส่รองเท้าผ้าใบเสร็จก็เปิดประตูออกไปทันทีหันกลับมาล็อคให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินควงกุญแจรถชิวๆไปกดลิฟท์ ยืนรอสักพักประตูเปิดออกให้เดินเข้าไปได้ พอเข้ามาแล้วก็ค่อยๆเลื่อนปิดลง แทยอนกดลิฟท์ลงไปชั้นใต้ดินที่จอดรถไว้เสร็จก็มายืนเงียบๆมุมนึงเพราะในนี้ไม่ได้มีเขาแค่คนเดียว

.

ใช้เวลาไม่นานในการซิ่งบิ๊กไบท์มาถึงผับแห่งนึงที่เพื่อนของเขาบอกไว้ เลี้ยวเข้ามาจอดแล้วดับเครื่อง จัดการถอดหมวกกันน็อกวางไว้ที่เบาะรถและถอดถุงมือใส่ท้ายรถปิดล็อค

"เฮ้! แท"

เสียงเพื่อนตัวดีตะโกนเรียกโบกไม้โบกมือให้อยู่หน้าทางเข้า

เขาหันไปมองแล้วก็หันมาจัดเสื้อผ้าหน้าผมให้เรียบร้อยเสร็จก็เดินตรงเข้าไปหามันทันที

เมื่อเข้ามาด้านในได้คริสตัลก็พาแทยอนไปนั่งที่โต๊ะประจำก่อนจะเรียกสาวเสิร์ฟมารับออเดอร์

"เอาB-52ค่ะ เสิร์ฟมาเรี่อยๆนะ"

พูดจบแทยอนก็ยิ้มบางๆปิดท้ายตามสไตล์ให้ไปหนึ่งที

สาวเสิร์ฟคนนั้นรับทราบแล้วก็ส่งสายตายั่วยวนมาให้เขาเช่นกันก่อนจะเดินไปส่งให้บาร์เทนเดอร์จัดการตามที่สั่ง

คริสตัลมองดูเหตุการณ์ทั้งหมดเงียบๆด้วยสายตามีเลศนัยเตรียมจะเอ่ยแซวหลังจากนั้น

"แหมมมม เพิ่งจะมาถึง ก็จะเอาเลยเหรออเพื่อนน เบาหน่อยย"

คนโดนแซวยักไหล่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่นระหว่างรอ

อีกคนเห็นท่าทางของเพื่อนก็เบ้ปากใส่

..

เมื่อเครื่องดื่มที่สั่งได้มาเสิร์ฟ เขาก็หยิบหลอดอันเล็กที่พกมาด้วยออกมาแล้วก็รอให้จุดไฟเสร็จแทยอนจัดการรีบดูดกลืนลงไปจนหมดแก้วอย่างรวดเร็ว

ทั้งสองคนก็เริ่มมัวเมากันไปเรี่อยๆช่วงเวลาระหว่างที่สนุกสนานกันก็มีสาวๆแวะเวียนมาขอชนแก้วบ้างชวนคุยบ้างนิดๆหน่อยๆจนถึงเวลาที่ผับใกล้ปิด

..

02:30

ได้เวลาผับปิดแล้วทั้งสองก็แยกกันกลับบ้านตัวเอง แทยอนเป็นคนถึงจะเมายังไงเขาก็มีสติพอที่จะขับรถกลับบ้านไปนอนอย่างปลอดภัยส่วนอีกคนส่งขึ้นแท๊กซี่ไปแล้ว

.. ตลอดทางที่ขับรถมา เขาก็คิดว่าพรุ่งนี้จะเตรียมตัวไปเจอเจ้านายยังไง ต้องแต่งตัวแบบไหน แอบตื่นเต้นอยู่ไม่น้อย

แทยอนใช้เวลาขับรถไม่นานก็มาถึงที่พัก

เขาขับเข้าไปจอดที่ๆล๊อคไว้ให้ก่อนจะดับเครื่องเอาขาตั้งลงแล้วค่อยๆลงจากรถถอดหมวกกันน๊อควางไว้ที่เบาะเสร็จถอดถุงมือใส่ไว้ที่ช่องหน้ารถ เมื่อจัดการเรียบร้อยหมดแล้วก็ขยี้หัวตัวเองเพื่อเรียกสติเดินเข้าไปในตึก เขาเดินโซเซเล็กน้อยเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไป รปภ.เห็นก็ได้แต่เอาใจช่วยเพราะไม่กล้าพอจะเข้ามาช่วยพยุงเดี๋ยวจะเข้าใจผิดกันได้

ในที่สุดเขาก็เดินมาหยุดยืนอยู่หน้าลิฟท์จนได้

ยืนนิ่งหลับตาสบัดหัวไปมาสักพักก่อนจะเอือมมือไปกดลิฟท์เสร็จแล้วก็ค่อยๆขยับตัวมายืนพิงกำแพงเพื่อรอลิฟท์มา

"พรุ่งนี้จะตื่นได้มั้ยวะเนี่ยย" เขาพูดบ่นกับตัวเองและขยี้หัวรอบที่เท่าไรก็ไม่รู้เพื่อเรียกสติให้เดินไปต่อ จริงๆตอนแรกก็ไม่ได้ขนาดนี้หรอกแต่ขับมาตามทางลมมันพัดบวกกับแอลกอฮอล์ในร่างกายที่พลุ่งพล่านอยู่ตอนนี้เลยทำให้เขามึนหัวสุดๆ

ลิฟท์เปิดออกแล้วร่างเล็กก็เดินเข้าไปอย่างทุลักทุเลเล็กน้อย พอประตูลิฟท์ปิดลงก็มีเสียง ติ๊ง! ข้อความเข้า เขาพยายามล้วงกระเป๋ากางเกงเอาโทรศัพท์ออกมาดู 

Line bro! : พรุ่งนี้มารายงานตัว 9:00 นะ ห้ามลืม!!!!

รู้ได้ไงว่าเรายังไม่นอน.. แทยอนคิดในใจและกำลังจะเลื่อนเปิดอ่านแต่ก็ชะงักไว้ก่อน คิดอีกทีถ้าเราเปิดอ่าน เขาก็รู้แน่ว่าเรายังไม่นอนจริงๆงั้นไม่เปิดดีกว่า คิดได้อย่างนั้นเขากดล๊อคหน้าจอแล้วยัดลงกระเป๋าเหมือนเดิม เอามือเสยผมเงยหน้าขึ้นมาลิฟท์ก็เปิดถึงชั้นห้องตัวเองพอดี เขาไม่รอช้าเดินตรงไปหาเลขห้องของตัวเองทันที เมื่อเจอแล้วเอาคีย์การ์ดแตะก่อนจะรีบเปิดเข้าไปเลย

หลังจากเข้ามาให้ห้องได้แล้วเขาก็จัดการสบัดรองเท้าให้หลุดไปคนละทิศคนละทางก่อนจะเดินตรงไปที่เตียงทันที

กระโดดลงที่นอนเต็มแรง นอนพลิกไปพลิกมาดิ้นๆเล่นสักพักแล้วลุกไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าจากนั้นก็เดินกลับมานั่งลงที่ปลายเตียง เขาขยับตัวไปหยิบโทรศัพท์ที่นอนอยู่ตรงกลางของเตียงขึ้นมากดเช็คดู เห็นข้อความที่เพื่อนส่งมาว่า

Line Krystal : กูถึงห้อวแล้สนะ 

"ไอ้บ้านี่เมาขนาดนั้นยังมีสติส่งมาบอก"  เขาพูดกับตัวเองแล้วยกยิ้มมุมปากนึกขำเพื่อน แต่ไม่ได้ตอบไปแค่กดอ่านเท่านั้น

แทยอนเดินเลื่อนๆโทรศัพท์ดูสักพักเข้าแอพโน้นออกแอพนี้ก่อนจะย้ายตัวเองมานอนบนเตียงดีๆแล้วสุดท้ายก็กดเข้าที่นาฬิกาเพื่อตั้งเวลาให้ตัวเองตื่นพร้อมสำหรับ เรื่องสำคัญ พรุ่งนี้เสร็จก็กดปิดวางไว้ตรงหัวเตียงและเอือมมือไปกดปิดไฟเตรียมตัวห่มผ้าหลับตาพริ้ม

..

7:00 ติ๊งงงง! นาฬิกาปลุกให้คนสวยที่นอนอยู่บนเตียงต้องตื่นลุกแต่งตัวเพื่อไปทำงานได้แล้ว

สเตฟานี่เอื้อมมือไปกดปิดนาฬกาปลุกแล้วลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนจะเดินหยิบผ้าขนหนูและเข้าห้องน้ำไปชำระร่างกายให้เรียบร้อย 

20นาทีผ่านไป..

ร่างบางออกมาด้วยชุดคลุมสีขาวเดินมานั่งหน้ากระจกเพื่อชะโลมครีมสองสามตัวแล้วก็แต่งหน้าบางๆแล้วหยิบลิปสีแดงมาทาปากนิดหน่อยพอเสริมความมั่นใจเช็คความเรียบร้อยเสร็จแวะเปิดผ้าม่านดู เห็นว่ารถมารอแล้วก็เลยเดินมาหยิบชุดที่วางอยู่บนเตียงไปสวมใส่ในห้องแต่งตัว

เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วทั้งเสื้อผ้าหน้าผมพร้อมแล้วเธอก็เดินไปหยิบกระเป๋าใบโปรดก่อนจะเปิดประตูลงไปข้างล่างเพื่อขึ้นรถไปบริษัททันที 

แต่พอเธอล็อคประตูบ้านเสร็จหันกลับมา คนที่มารับเธอไม่ใช่คนเดิมเหมือนอย่างเคย ทำไมเป็นมินโฮ.. แล้วจีอุงไปไหนล่ะ 

เธอขมวดคิ้วสงสัย คนเปิดประตูรถรอก็ยิ้มกว้างต้อนรับเจ้านายอย่างดี แต่เธอไม่มีเวลาจะมายึกยักอะไรนานยอมเก็บความสงสัยไว้ในใจก้าวขาขึ้นรถไปแต่โดยดีก่อนค่อยไปเคลียร์บนรถทีหลัง เมื่อเจ้านายขึ้นนั่งเรียบร้อยแล้วชายหนุ่มก็วิ่งไปขึ้นฝั่งคนขับและสตาร์ตรถออกตรงไปบริษัทเลย

..

8:50 

แทยอนบิดตัวอยู่บนเตียงก่อนจะค่อยๆปรับแสงลืมตาขึ้นมาสบัดหัวไปมาแล้วค่อยๆเอื้อมตัวไปหยิบโทรศัพท์มากดดูเวลาพอปรับสายตามองดีๆก็ต้องสบถออกมาโดยอัตโนมัติ

"เชี่ย! อีกสิบนาทีเก้าโมง!!"

แทยอนรีบลุกคว้าผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำไปอย่างลุกลี้ลุกลน

"แม่งเอ้ยย นาฬิกาไม่ปลุกวะ"

..

5นาทีผ่านไป..

แทยอนออกมาในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกางเกงสีดำคาดเข็มขัดผูกเน็คไทไว้ที่คอหันมองนาฬิกาบนฝาผนังเป็นพักๆ เหลือเวลาอีก5นาทีต้องไปให้ถึงบริษัท เขาจัดการรวบผมเป็นหางม้าแล้วจัดทรงให้เรียบร้อยก่อนจะหยิบนาฬิกามาใส่และเดินไปคว้าสูบสีดำที่แขวนไว้มาสวมเสร็จแล้วก็เดินกลับมาหยิบน้ำหอมกลิ่นโปรดตรงหัวเตียงฉีดใส่ตัวสักสองสามทีเมื่อแน่ใจว่าจัดการตัวเองให้ดูดี ดูสุภาพเสร็จเรียบร้อยอย่างดีแล้วก็หันไปหยิบกุญแจรถที่วางอยู่บนเตียงและรีบไปใส่รองเท้าเปิดประตูออกมาปิดล็อคห้องเสร็จก็รีบวิ่งไปกดลิฟท์เพื่อไปชั้นที่จอดรถไว้

เขาพยายามทำเวลาให้ไปถึงแบบไม่สายเกินไปมากนัก

..

หลังจากที่ร่างบางรู้เรื่องจากมินโฮบนรถพอถึงบริษัทเธอก็รีบสับขาเดินตรงมาที่ห้องท่านประธานใหญ่ทันที 

ในขณะที่เขากำลังเซ็นเอกสารอยู่นั้นเธอเปิดประตูเข้ามาเสียงดังโดยที่ไม่ได้ตั้งตัวกันเลย

"จีอุงไปไหนคะ ทำไมคนที่ไปรับหนูถึงเป็นมินโฮ!?"

แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็รู้ว่าเธอต้องการจะคุยเรื่องอะไรและเขาก็เตรียมคำตอบเรื่องนี้ไว้แล้วด้วย

ก็คือ..

"จีอุงไปแต่งงาน"

บอกไปตามตรงนั้นแหละ

"อะไรนะคะ!"

ลูกสาววางกระเป๋าและเท้าแขนบนโต๊ะทำงานจ้องหน้าพ่อตัวเอง 

คุณฮวังก็ทำไม่รู้ไม่ชี้กับท่าทางของลูกตัวเองที่ดูจะไม่พอใจอย่างมากที่อนุญาตให้ลาออกไปโดยไม่บอกอะไรเธอเลย

"ตามนั้นแหละ"

ปากเขาพูดไปแต่มือยังคงจับแฟ้มงานอยู่

เธอเห็นเขาไม่ได้สนใจอะไรเลยเปลื่ยนใจย้ายไปนั่งสงบสติอารมณ์ที่โซฟาแทน

สเตฟานี่นั่งไขว่ห้างคิ้วขมวดกอดอกพ้นลมออกจมูกเป็นมังกร

คนเป็นพ่อก็เลือบมองท่าทีของลูกสาวอยู่แวบนึงก่อนจะจรดปากกาเซ็นหน้าสุดท้ายเสร็จแล้วปิดแฟ้มส่งให้เลขาเอาไปจัดการต่อเมื่อนั้นเขาค่อยหันมาพูดกับเธอ

"เขากลัวว่าถ้าเขาบอกลูก ลูกก็จะไม่ยอมให้เขาไปน่ะสิ เขาเลยมาขอพ่อ"

"คุณพ่อก็เลยยอมให้เขาไปโดยที่ไม่บอกฟานี่สักคำเหรอคะ"

"ก็จะบอกแต่ยังไม่มีจังหวะจะบอกครับลูก"

เธอคงไม่มีทางเลือกอะไรได้แล้วสินะ คิดในใจอย่างนั้นก็ถอนหายใจออกมาก่อนจะเอ่ยถามเขาว่าใครจะมาเป็นคนของเธอต่อจากจีอุง

"แล้วใครจะมาแทนจีอุงคะ คุณพ่อก็รู้ว่าฟานี่คงไม่ให้ใครเข้าบ้านง่ายๆนะคะ"

คุณฮวังไม่ได้พูดตอบแต่ให้เลขาเปิดประตูเอาแฟ้มใสที่มีข้อมูลบางอย่างมาวางไว้ตรงหน้าเธอแทน

สเตฟานี่มองแฟ้มที่อยู่ตรงหน้าสลับกับมองหน้าคุณพ่อ เธอเอื้อมมือไปหยิบแฟ้มขึ้นมาดู เขาเลยพูดไขข้อสงสัยให้ว่าคืออะไร..

"นั้นคือคนที่จะมาเป็น บอดี้การ์ดคนมาใหม่ของลูก"

..

หลังจากนั้นเธอก็ขอตัวกลับมาห้องทำงานของตัวเองพร้อมกับแฟ้มที่ถือติดมือมาด้วย

จังหวะที่เปิดประตูเข้ามาเหมือนจะก้าวผิดไปหน่อยทำให้ส้นพลิกล้มทับใครบางคนเข้าอย่างจัง! 

และต้องตกใจยิ่งกว่านั้นเพราะจมูกเธอไปแตะโดนแก้มคนคนนั้นพอดี เป๊ะ! เธอตั้งสติรีบถอยหน้าออกแทบไม่ทันแล้วเขาก็หันมาสบตากับเธอพร้อมยิ้มหวานให้ก่อนจะเอ่ยทักทายทั้งๆที่ยังอยู่ในท่าล่อแหลมพอสมควรถ้าใครมาเห็นเข้า..

"สวัสดีค่ะเจ้านายคนสวย :)"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***