) 3 คู่หมั้น

...3...

...คู่หมั้น...

...

หลังจากจบคำทักทายของเขา ร่างบางก็รีบตั้งสติลุกขึ้นยืนให้ได้ทันทีก่อนที่จะมีคนเข้ามาเห็นจริงๆ

พอลุกได้แล้วเธอก็ถอยห่างออกมาจัดแจงเสื้อผ้าหน้าผมให้เรียบร้อยใหม่ก่อนจะคีพลุคคุณหนูอีกครั้ง แทยอนมองการกระทำทั้งหมดอย่าง พิจารณาคนตรงหน้าแบบระเอียด พลางคิดในใจว่าเขาจะมีเจ้านายที่น่ากินขนาดนี้เลยเหรอ! ให้ตายเถอะ แทยอนรีบสบัดความคิดทิ้งแล้วรีบโค้งหัวให้เจ้านายคนสวยทันทีที่เธอหันมามอง

เธอมองอีกคนสลับกับแฟ้มข้อมูลในมือตัวเองก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้โต๊ะทำงานไขว้ห้างวางแฟ้มลงบนโต๊ะ แทยอนเผลอจิกมือตัวเองตอนที่อีกฝ่ายขยับตัว ได้แต่ยืนหลบตาทันที ให้ตายเถอะนั้นเจ้านายเราหรือนางฟ้า! เขาคิดอะไรได้ไม่นาน ก็มีเสียงมาเรียกสติ 

"คุณคิมแทยอน"

หลังจากปล่อยให้ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบสักพักเธอเริ่มพูดขึ้นก่อน

เจ้าของชื่อรีบตั้งสติเงยหน้ามาสบตาคนที่เอ่ยเรียกชื่อเขา คีพลุคนิ่งไว้ก่อนจะเอ่ยตอบรับไป

"คะ?"

"คุณมีแฟนหรือยังคะ?"

เขาแอบตกใจกับคำถามนิดหน่อย เธอเห็นอีกคนทำหน้าแปลกๆก็เลยรีบบอกเหตุผลออกไปเพื่อไม่ให้เข้าใจผิด

"ที่ถามเนี่ยคือฉันหมายถึงว่า ฉันไม่ชอบคนที่ติดแฟนหรือมีภาระหน้าที่อะไรติดตัวนะคะ"

"อ่อ.. ไม่มีค่ะ ฉันโสดค่ะ"

พอเธอได้ยินคำตอบของเขาก็เผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว แต่ก็ได้หุบยิ้มทันทีพอมีคนเคาะประตู ก๊อกๆ 

"เข้ามาได้" สิ้นสุดคำอนุญาตของเจ้าของห้อง

เลขาสาวก็เปิดประตูเข้ามาเอากาแฟมาเสิร์ฟที่โต๊ะก่อนจะรายงานว่ามีใครบางคนมารอเธออยู่สักพักแล้วที่ห้องรับแขก

" กาแฟได้แล้วค่ะ คุณทิฟฟานี่คะ คุณนิชคุณมารออยู่ห้องรับแขก VIP ค่ะ "

" อ่า ขอบใจจ้ะ บอกเขาว่าฉันขอเวลา 5 นาทีแล้วกัน "

" ค่ะ " เลขาสาวรับคำแล้วโค้งให้เจ้านายก่อนจะขอตัวออกไป

..

ตอนนี้ทั้งห้องก็กลับมาเหลือแค่เขาและเธอดั่งเดิม 

คนที่ยืนกุมมือเงียบๆอยู่นานตอนนี้ใจเต้นแทบหลุดออกมาจากอก ยิ่งมองทุกการกระทำของคนที่อยู่ตรงหน้า เขายิ่งรู้สึกว่าแอร์ในห้องนี้ไม่มีความเย็นเอาซะเลย 'คนหรือนางฟ้า จะสวยขนาดนี้ไม่ได้!' แอบบ่นในใจ ทันใดนั้นเสียงของร่างบางก็เรียกเขาให้ได้สติจากความคิดบ้าบอของตัวเอง

"คุณแทยอนคะ"

"คะ?"

"เอาเป็นว่า ฉันจะพิจารณาเป็นพิเศษ กับคุณจากการทำงานนะคะ เริ่มตั้งแต่วันนี้เลย "

" ห้ะ.. แ แล้วฉัน ต ต้องทำอะไรบ้างคะ"

แทยอนถามออกไปด้วยความตั้งตัวไม่ทันเล็กน้อยเพราะเขาก็ไม่รู้ว่าต้องเริ่มจากตรงไหนจริงๆ

ก็ร่างบางไม่ได้ถามอะไรมากมายอย่างที่คิดไว้ด้วย ถามแค่คำถามเดียว.. เรื่องสถานะ 

เธอยิ้มมุมปากเมื่อเห็นหน้าตามึนงงของอีกคนระหว่างเก็บของใส่กระเป๋าเสร็จแล้ว ลุกขึ้นก่อนจะเดินไปที่ประตูเธอก็มาหยุดยืนตรงหน้าอีกฝ่ายแล้วโน้นตัวมากระซิบข้างหูเบาๆ..

" เอาใจฉันไงคะ " 

พูดจบก็ถอยห่างออกมายิ้มหวานให้แล้วเดินออกไปทันทีโดยไม่ได้หันกลับมามองอีก

ทิ้งให้เขายืนใจสั่นหน้าแดงอยู่คนเดียวภายในห้อง แทยอนเอามือมาทาบที่อกข้างซ้ายของตัวเองสัมผัสได้ว่ามันเต้นแรงมากแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนเลย

..

ทิฟฟานี่เดินยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวเมื่อนึกถึงท่าทางของเขาพอถึงหน้าห้องที่มีใครรออยู่เธอเลยรีบเปลื่ยนสีหน้าทันที

ก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไปเธอได้ยินคนข้างในกำลังโวยวายอยู่พอดีและ เพื่อไม่ให้เสียเวลาไปมากกว่านี้ร่างบางเปิดประตูเข้าไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม พอคนที่กำลังจะก่อพายุขึ้นอีกครั้งเห็นเธอมาก็สงบลงทันทีแล้วเปลื่ยนสีหน้าท่าทางอารมณ์ดีเดินตรงมาหากัน 

"รอนานมั้ยคะ มีอะไรกันหรือป่าว?"

"สำหรับคุณ เมื่อไหร่ผมก็รอได้เสมอครับ"

จริงๆเธอก็พอจะรู้นิสัยของเขาบ้าง ที่นิชคุณพูดออกมาก็แค่เพื่อเอาใจเธอแค่นั้นเอง

ครอบครัวของเราสองคนรู้จักกันมานานและมีธุรกิจร่วมกันหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็น ห้างสรรพสินค้า หรือ อสังหาริมทรัพย์ เพราะแบบนี้รุ่นลูกถึงสนิทสนมกัน ดูเหมือนคุณฮวังตั้งใจจะให้เราเป็นทองแผ่นเดียวกันด้วย

"เราไปกันเลยมั้ยคะ เสียเวลามามากแล้ว"

"ครับ ไปสิ"

จังหวะที่เธอดินควงแขนนิชคุณเปิดประตูออกมาก็เจอกับบอดี้การ์ดคนใหม่พอดี แทยอนเลิกลั่กนิดหน่อย รีบก้มหน้ากุมมือหลีกทางให้อย่างไว

แต่ก่อนจะผ่านไปทิฟฟานี่หยุดยืนและยื่นกุจแจรถให้พร้อมพูดบอกเขาไว้ว่า

"ฉันจะให้เขาไปส่งนะ ช่วยขับรถกลับไปที่บ้านได้เลยค่ะอยู่ชั้น S ช่องจอดVIP ไม่ต้องรอ"

แทยอนยื่นมือไปรับกุญแจรถมาไว้ในมือแล้วเอ่ยตอบรับคำสั่งทันที

"ค่ะคุณทิฟฟานี่"

สายตาชายหนุ่มขมวดคิ้วมองสงสัยเพราะเขาไม่เคยเห็นคนคนนี้ในบริษัทมาก่อนเลย

เธอเห็นนิชคุณมองเชิงตั้งคำถามเลยพูดให้คลายความสงสัยทันที

"บอดี้การ์ดคนมาใหม่ของฟานี่เองค่ะ พอดีคุณพ่อให้มาแทนคนเก่าที่ลาออกไปแล้วน่ะ"

แทยอนถูกสายตาของชายคนตรงหน้ามองหัวจรดเท้าเหมือนกำลังคิดว่าผู้หญิงตัวเล็กแบบเขานั้นจะดูแลทิฟฟานี่ได้จริงหรือเปล่า

ร่างบางไม่อยากให้เกิดการเปิดศึกบางอย่างกับบอดี้การ์ดคนใหม่ของเธอ เลยรีบพานิชคุณออกไปจากตรงนี้โดยเร็ว

"เรารีบไปดีกว่าค่ะ ฟานี่หิวแย่แล้ว"

คำพูดเธอทำให้เขาละสายตาจากคนตัวเล็กกลับมาสนใจที่ตัวเอง

เขายิ้มตอบก่อนจะพากันเดินควงแขนไปที่ลิฟพ์เพื่อที่จะลงไปที่ลานจอดรถแล้วก็ขับออกไปดินเนอร์กัน

เขายังคง งงๆกับหน้าที่ของตัวเองอยู่บ้าง ปกติก็ไม่เคยต้องมาคอยตามใครแบบนี้ 

หลังจากที่ทั้งคู่ออกไปแทยอนก็มานั่งดูโทรศัพท์ไปเรี่อยที่โซฟาตัวเล็กตรงหน้าห้องจนเลื่อนไปเจอของกินแล้วท้องก็ร้อง..

เนื่องจากตอนนี้คุณเจ้านายไม่อยู่ เขาก็จะขอออกไปหาอะไรทานบ้าง เพราะเขารีบมากจนไม่ได้หาอะไรรองท้องก่อนจะมาที่นี่ หิวมากกกก 

คิดได้อย่างนั้นก็ลุกไปบอกคุณเลขาที่อยู่ไม่ไกลกันมาก ว่าเขาจะขอตัวออกไปหาอะไรทานสักหน่อยแล้วจะรีบกลับมา

"เอ่อ คุณมินกยองคะ ฉันขอตัวออกไปหาอะไรทานได้มั้ย คือตอนนี้หิวมากเลยค่ะ" 

ร่างเล็กพูดไปทำสายตาอ้อนวอนพลางลูบท้องตัวเองเบาๆ

และเหมือนจะได้ผลเพราะอีกคนตอบกลับมาว่า

"ได้ค่ะ รีบกลับมาด้วยนะคะ"

แทยอนได้ยินคำตอบก็ยิ้มกว้างพร้อมทำท่า ตะเบ๊ะ อย่างทะเล้นทำให้อีกคนเอ็นดูขึ้นมาเลย

"รับทราบค่ะ จะรีบกลับมาครับผม!"

เมื่อได้รับการอนุญาติแล้วเขาก็รีบวิ่งออกไปเหมือน เดอะแฟรซ 

แต่เหมือนนึกบางอย่างได้เลยหันกลับไปบอกเลขาหน้าห้อง

"ฉันไม่กลับมาแล้วนะคะ จะไปรอคุณเจ้านายที่บ้านเลย ลาก่อนค่ะ" 

พูดจบก็โค้งให้แบบรีบๆก่อนเขาวิ่งมากดลิฟต์เพื่อจะลงไปชั้นที่จอดรถไว้

พลางดูนาฬิกาที่ข้อมือ ตอนนี้เทื่ยงกว่า

เวลาเดินไวจัง.. เขาคิดในใจ ยืนรอไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออก 

ก้าวเข้าไปแล้วเมื่อประตูปิดลงก็กดเลือกชั้นล่างสุด ระหว่างรอเขาหยิบโทรศัพท์ออกมาส่งข้อความหาพี่ชาย

"เจอคุณเขาแล้วนะ

แต่ ทำไมพี่ไม่บอกว่าเขาสวยขนาดนี้!!"

เขากดส่งไปแล้วก็เก็บมันใส่กระเป๋าดั่งเดิมก่อนประตูลิฟพ์จะเปิดออกพอดี

จังหวะที่เขาก้าวขาออกมาก็มีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งมาชนด้วยความเร่งรีบ

โอ้ะ!

แฟมเอกสารและอีกหลายอย่างในมือที่น้องคนนั้นถือมาร่วงกระจาย

"ข ขอโทษค่ะ พอดีรีบไปหน่อย ไม่น่ามาสายเลย"

ประโยคหลังอีกฝ่ายตั้งใจบ่นกับตัวเอง

แทยอนรีบก้มลงไปช่วยเก็บ พลางเอ่ยขอโทษไปเช่นกัน

"ไม่เป็นไรค่ะเราเข้าใจ จริงๆก็ขอโทษด้วยเหมือนกันนะ"

ระหว่างที่ช่วยน้องเก็บของที่หล่นอยู่นั้นมือของทั้งคู่ก็เผลอไปแตะที่แฟ้มอันสุดท้ายพร้อมกัน

อีกฝ่ายเลยได้จังหวะเงยหน้ามามองเขา ทุกอย่างเหมือนหยุดหมุนไป 

แทยอมหยิบแฟ้มนั้นแล้วลุกขึ้นยืนก่อนจะส่งให้เจ้าของพร้อมยิ้มบางๆ

ซอลฮยอน ค่อยๆยื่นมือไปหยิบแต่สายตายังคงจ้องที่เขาอยู่

คนตัวเล็กเห็นอีกฝ่ายจ้องหน้าเขาอยู่นานเลยเอ่ยถามออกไปด้วยความสงสัย

"มีอะไรติดที่หน้าเราหรือเปล่าคะ?" ถามพลางเอามือจับหน้าตัวเอง

สาวน้อยได้สติจากภวังค์ตอนเขาพูดพอดีก่อนจะรีบลุกขึ้นยืนแล้วส่ายหัวไปมาอย่างไว

"ป ป่าวค่ะ ม ไม่ได้มีอะไรติดเลยค่ะ"

เธอเอ่ยพูดโดยไม่ได้สบตาอีกคนด้วยความเขินอายแต่ก็ไม่ลืมที่จะเอ่ยขอบคุณเขาพร้อมโค้งให้เล็กๆ

"ขอบคุณนะคะพี่.."

"แทยอนค่ะ" 

เขายกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกาต้องรีบบอกลาทันทีเพราะจะไม่มีเวลาแล้ว

"ยังไงต้องขอตัวก่อนนะคะ มีธุระต่อ"

พูดจบก็รีบเดินไปเลย

ซอลฮยอนยังไม่ทันได้เอ่ยอะไรก็ได้แต่มองตามหลังอีกคนจนลับตาไป

ทำไมเราคุ้นหน้าเขาจังนะ.. สาวน้อยได้แต่คิดในใจกับตัวเองระหว่างที่เดินไปกดลิฟต์

..

แทยอนรีบเดินไปที่ลานจอดรถแล้วกวาดสายตามองหาช่องวีไอพีตามที่คุณเขาบอกมา

อะ! เจอแล้ว แต่ทำไมมีหลายคันจังวะ เขาบ่นกับตัวเองก่อนจะสังเกตเห็นสัญญาลักษณ์บางอย่างที่บ่งบอกว่ารถคันนี้เป็นของใคร

ตัวอักษรภาษาอังกฤษตัว T สีชมพูหน้ารถนั้น.. 

คนตัวเล็กมองพลางอมยิ้มส่ายหัวเบาๆแล้วหยิบรีโมทออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วก็กดสตาร์ทรถและเปิดประตูขับออกไปทันที

..

นิชคุณพาว่าที่คู่หมั้นคนสวยมาทานอาหารร้านโปรดในห้างแห่งหนึ่ง 

ทั้งสองกำลังทานกันอย่างเอร็ดอร่อยสักพักนึงก็ มีผู้หญิงคนนึงเข้ามาทักเธอ

"สวัสดีค่ะ คุณสเตฟานี่ใช่มั้ยคะ?"

ร่างบางวางช้อนในมือลงก่อนจะหันมองชายหนุ่มแวบนึงแล้วหันกลับมาตอบอีกฝ่ายและถามด้วยความสงสัย

"ใช่ค่ะ คุณเป็นใครคะ!?"

"อ่อ ฉันคือ.." สาวหมวยพูดเว้นวรรคสายตามองชายหนุ่มหวังจะแกล้งเขาให้หวาดหวั่นเล่นๆก่อนจะหันมองคนตรงหน้าแล้วพูดต่อ

"คือ เพื่อนสนิท ของนิชคุณเขาน่ะค่ะ^^"

"อ่อ คุณไม่เคยบอกฟานี่เลยนะคะว่ามีเพื่อนเป็นผู้หญิงด้วย"

อีกฝ่ายพยายามเก็บสีหน้าไม่เลิ่กลั่กแล้วค่อยๆพูด

"เอ่อ.. พอดีเราไม่ค่อยได้เจอกันหรอกค่ะ ปกติแล้วชอบ คุยกันส่วนตัวมากกว่า"

เขายังไม่ทันได้พูดบอกอะไรอีกคนก็พูดแทรกขึ้นมาก่อนเสร็จสรรพแถมยังตั้งใจเน้นประโยคสุดท้ายอีกด้วย

"เดี๋ยวผมขอไปคุยกับเพื่อนแปปนึงนะครับ ฟานี่ทานไปก่อนนะ"

"โอเคค่ะ"

เมื่อเธอตอบรับแล้วเขายิ้มให้บางๆแล้วก็ดึงแขนผู้หญิงคนนั้นออกไปคุยกันอยู่ตรงหน้าร้าน

ร่างบางมองดูท่าทางของสองคนนั้นแวบนึงระหว่างที่เขาคุยกันพอนิชคุณหันมาสบตาเลยเปลี่ยนกลับมาสนใจอาหารตรงหน้าต่อทันที

ไม่นานเขาก็เดินเข้ามานั่งที่เดิมด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เดินกลับมาด้วยเธเลยเอ่ยถามออกไป

"อ้าว แล้วเพื่อนคุณไปไหนล่ะคะ?"

"เขากลับไปแล้วน่ะ บอกว่ามีธุระเลยขอตัวกลับไปก่อนครับ"

"อ่อออ ค่ะ" เธอได้แต่ยิ้มตอบไปและความสงสัยไว้ในใจเพราะไม่อยากพูดต่อ

"เราทานต่อกันดีกว่าครับ เดี๋ยวผมตักให้นะ" 

"ขอบคุณค่ะ^^"

ทั้งสองคนก็ทานอาหารกันต่อ บรรยากาศกลับมามีความสุขเช่นเดิม 

โดยมีสายตาริษยาของใครบางคนยืนมองอยู่อีกฝั่ง

"มีความสุขกันให้เต็มที่เลยนะคะ" เธอพูดพลางยิ้มร้าย

..

"โอ้ย อิ่มจัง"

แทยอนเดินลูบท้องเบาๆและกำลังคิดว่าจะซื้ออะไรไปทำอาหารให้เจ้านายคนสวยคนนั้นที่บ้านดี

เอ้ะ! ระหว่างที่เขาเดินๆอยู่นั้นก็เหมือนจะบังเอิญไปเห็นใครบางคนที่หน้าคุ้นๆ

กำลังนั่งทานข้าวอยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง

เจ้านายคนสวยของเรานี่หว่า..

คนตัวเล็กยกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกา บ่ายโมงเกือบจะบ่ายสองแล้ว เขาหันมองสลับกับร่างบางที่อยู่ในร้านนั้น

และพูดกับตัวเองว่า

"ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็มีมื้อเย็นนะไอ้แท"

..

คิดได้อย่างนั้นก็หันมองเธออีกสักพักก่อนจะเดินขึ้นบันไดเลื่อนไปชั้นสองเพื่อเลือกซื้อของทำอาหารมื้อเย็นให้คุณเขาทาน

คุณเจ้านายคนสวยเขาจะชอบกินอะไรน้า

หรือเราจะถามพี่จีอุงดี ถามดีกว่า

ท่าทางครุ่นคิดคุยกับตัวเองเสร็จก็หยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากดเข้าแอพพลิเคชันสีเขียวและก็พิมพ์ยุกยิกๆส่งไปแล้วรออีกฝ่ายตอบมาสักพัก

ไลน์! รอไม่นานเสียงแจ้งเตือนก็ดังขึ้น เขารีบกดเข้าแชททันที

ได้ส่งรูปภาพให้คุณ..

แทยอนกดเปิดดูแล้วก็พบว่ามันคือ ลิสท์อาหารที่เจ้านายคนสวยเขาทานทุกวัน

เขาเลื่อนลงไปที่อาหารเย็น สลัดไข่ต้ม..

งั้นเอาอันนี้แหละ เมื่อได้เมนูแล้วเขาก็ไปจัดการเลือกหาซื้อวัตถุดิบที่ต้องใช้เลย

..

ผ่านไปไม่ถึงชั่วโมงเขาก็ซื้อของทุกอย่างครบแล้วแต่ก่อนจะไปเช็คบิล

เขาทำการตรวจเช็คของในรถเข็นให้แน่ใจก่อนว่าครบจริงๆ

แล้วก็เดินไปคิดเงินให้เรียบร้อย

..

เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จหมดแล้วเขาก็ลงมาที่ชั้นล่างแต่ก่อนที่จะออกตรงไปที่รถเขาแกล้งเดินกลับมาดูตรงจุดที่เจอร่างบางก่อน 

พยายามชะเง้อมองแต่ก็ไม่เห็น หรือว่ากำลังกลับบ้านนะ..

แทยอนคิดได้อย่างนั้นก็เลยตรงดิ่งออกประตูมาที่รถทันที

เมื่อเดินมาถึงก็เปิดหลังรถจัดเรียงของให้เสร็จเรียบร้อยและก็ไปเปิดประตูด้านคนขับขึ้นไปนั่งแล้วก็ปิดประตูขับออกไปเลย

..

16:30 

ออกจากห้างสรรพสินค้าได้สักพักใหญ่ๆ

ระหว่างทางรถติดอยู่เขาก็เปิดหาเส้นทางไปบ้านของเจ้านายคนสวยตามที่พี่ชายส่งมาให้ดู

และรูปภาพบ้านหลังใหญ่พอสมควร.. คนรวยอ่ะเนอะ

แทยอนเปิดดูคร่าวๆแล้วก็กลับมาจดจ่อกับการขับรถต่อ

Line bro! : ต้องไปให้ทันก่อนเขาจะถึงบ้านนะ ไม่งั้น

แก โดน ลง โทษ แน่!!!

เชี่ย.. เขาสบถในใจเบาๆ

..

จริงๆแล้วคนตัวเล็กไม่ค่อยชินกับการขับรถใหญ่เท่าไหร่เพราะส่วนใหญ่ตัวเองซิ่งแต่บิ้กไบร์คู่ใจอย่างเดียว

เอาไงดีนะเรา รถติดชิบห*

ต้องค้นหาทางลัด! 

เขาไม่รอช้ารีบเปิดGPSหาทางลัด(ที่คิดว่าจะมี)เพื่อไปให้ถึงบ้านของคุณเจ้านายก่อนที่เจ้าตัวจะถึงก่อนให้ได้ 

นิ้วเล็กกดพิมพ์ยุกยิกๆในโทรศัพท์ไม่นานก็เจอ

เยส! เจอแล้ว ทางนี้แหละ พอเขาเงยหน้าขึ้นมาก็เจอไฟเขียวพอดี 

เมื่อเห็นว่าทางสะดวกแล้วก็เริ่มขับไปตามเส้นทางใหม่ทันที

..

17:00

นิชคุณขับรถเข้ามาส่งทิฟฟานี่ที่บ้านแล้วก่อนที่เธอจะเปิดประตูเธอมองรอบๆก่อนแวบนึง

ยังไม่มาถึงอีกเหรอเนี่ย โดนแน่ เธอพูดกับตัวเองในใจก่อนจะหันมาบอกลาว่าที่คู่หมั้น

"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง กลับบ้านดีๆนะ^^"

พูดจบก็กำลังจะเปิดประตูลงจากรถแต่โดนอีกฝ่ายโน้มตัวมากั้นไว้ก่อน

เมื่อเธอหันมาจะทักท้วงแต่พอหันมาแล้วก็พบว่าหน้าเราสองคนใกล้กันมากจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกันทีเดียว..

ชายหนุ่มยิ้มมุมปากค่อยๆขยับเข้ามาใกล้ทีละนิด ร่างบางเผลอเอามือทั้งสองข้างดันอกเขาไว้อัตโนมัติพลางเบือนหน้าหนี

ทำไมเธอถึงรู้สึกรังเกียจแปลกๆนะ.. นี่คู่หมั้นเธอนะฟานี่

เธอเก็บความสงสัยไว้ในใจปากเอ่ยห้ามอีกฝ่ายตอนที่รู้สึกว่าเขาไม่หยุดแถมจะจับมือเธอออกด้วย

"นิชคุณคะ อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ"

เขายังไม่ยอมแพ้แถมเอ่ยพูดด้วยเสียงแผ่วเบาข้างหูเธอ

"ทำไมละครับ ไหนๆเราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้วนี่"

เธอไม่ฟังที่เขาพูดแถมเริ่มทนไม่ไหวแล้วออกแรงดันอีกฝ่ายให้ถอยห่างพร้อมกับเอ่ยปากห้ามไปด้วย

"นิชคุณ ปล่อยนะ ถอยไป ฟานี่จะเข้าบ้าน"

"ไม่ปล่อย ผมขอไม่ได้เหรอ"

"ปล่อยนะ!!"

ยื้อกันไปมาสักพักก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะหลุดพ้นเลย

หรือเธอต้องยอมเขาจริงๆเหรอ.. คิมแทยอน คุณอยู่ไหนเนี่ย

อยู่ดีๆในใจก็เผลอคิดถึงบอดี้การ์ดคนใหม่ขึ้นมา

..

หลังจากที่เขาหาทางลัดเพื่อที่จะมาถึงที่บ้านก่อนเจ้าของบ้านนั้นก็สำเร็จแล้ว 

แทยอนขับรถเข้ามาจอดทางหลังบ้านแต่เนื่องจากประตูมันล็อคก็ได้ความช่วยเหลือจากพี่ชายที่แสนดีเช่นเดิมถึงได้เข้ามาจนได้

เมื่อจอดรถแล้วก็เดินไปเอาเท้าแตะเล็กน้อยเพื่อให้ประตูหลังรถเปิดออกช้าๆ

เขาจัดการรวบถุงทั้งหมดมาไว้ในอ้อมแขนแล้วก็เอาไปวางไว้ที่หน้าประตูก่อนจะเดินกลับมาปิดประตูล็อครถให้เรียบร้อย

ในขณะที่แทยอนกำลังก้มลงไปรวบถุงวัตถุดิบที่ซื้อมาไว้ในอ้อมแขนอีกครั้ง

และกำลังจะเดินเข้าบ้านก็ต้องหยุดชะงักแปปนึงเพื่อฟังอะไรบางอย่าง..

"นี่ €€#€#$$#$$"$" เหมือนใครทะเลาะกันอยู่ป่ะวะ.. ฟังไม่รู้เรื่องเลย

ด้วยความสงสัยเขาเลยรีบเอาของเข้าไปเก็บแล้วค่อยๆย่องออกไปดูตรงหน้าบ้าน

รถใครมาเล่นโยกเยกอยู่หน้าบ้านวะ เขาค่อยๆเดินไปชะเง้อมองดู

ก็เห็นเหมือนเงาผู้หญิงคุ้นๆในรถ 

เหมือนคุณทิฟฟานี่เลย เห้ย! หรือว่าจะเกิดอะไรขึ้น!!!

แทยอนคิดได้อย่างนั้นก็รีบเดินตรงดิ่งไปที่รถคันนั้นทันที

ยิ่งเดินเข้าไปใกล้เรี่อยๆและเรี่อยๆ ก็ยิ่งชัดว่า.. ใช่จริงๆด้วย

เมื่อคนตัวเล็กเดินไปถึงแล้วเขาจะไม่รีรอที่จะเปิดประตูทันที แต่ ประตูมันล็อก!

โชคดีที่เธอเห็นเขาพอดี ทั้งพยายามเคาะพยายามดึงก็ไม่ออก

มือขยับปากก็เอ่ยบอกอีกฝ่ายปลดล็อกไม่หยุด

ชายหนุ่มยิ้มเยาะที่อีกคนทำอะไรไม่ได้ ร่างบางก็พยายามบอกให้ปล่อยและปลดล็อกรถเดี๋ยวนี้แต่เขาก็ไม่ฟัง

แทยอนทนอยู่เฉยไม่ไหวอีกต่อไปที่เห็นเจ้านายตกอยู่ในสถานการณ์น่าอึดอัดในฐานะบอดี้การ์ด

ในเมื่อเจ้าของรถไม่ยอมเปิดดีๆก็ช่วยไม่ได้ที่ต้องใช้ความรุนแรงแล้วแหละ

"จะเปิดหรือไม่เปิด ไม่งั้นยิงประตูพังนะ"

คุณบอดี้การ์ดเอ่ยเสียงเรียบพลางหยิบปืนพกออกมาแล้วจ่อไปที่ประตูรถหรู

"นับ 1 ถึง 3

1 2.. 3"

.

..

TBC.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***