ตอนที่ 5

เสียงฝีเท้าของนทีดังไปในความเงียบ มีนานั่งตัวสั่นอยู่ตรงนั้น น้ำตาเริ่มรินลงมาจากดวงตาของเธอ เธอไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องมาถึงจุดนี้ การที่เขาบอกว่าเธอไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้ทำให้เธอรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่เธอหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ในขณะเดียวกัน ความรู้สึกในใจของเธอก็ยิ่งเต็มไปด้วยความชัดเจน—เธอทำทุกอย่างไปเพื่อเขา ทั้งหมดที่เธอเคยทำ มันไม่เคยมีค่าในสายตาของเขาเลยแม้แต่น้อย

“นที...” มีนาเรียกออกมาเสียงสั่น “นายไม่เข้าใจ... ฉันทำทั้งหมดนี้...เพราะฉันรักนาย...”

แต่คำพูดของเธอกลับหายไปในอากาศ ท่ามกลางเสียงลมที่พัดผ่านจากหน้าต่าง เธอหันไปมองนทีที่กำลังเดินห่างออกไป ท่าทางของเขาดูมั่นคง แม้ในความมืด แต่ความเจ็บปวดในดวงตาของเขากลับส่องสว่างไปทั่วทุกๆ ก้าวที่เขาก้าวออกจากชีวิตของเธอ

มีนานั่งอยู่ตรงนั้น เหมือนเวลาได้หยุดเดินไปแล้ว ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาและความรู้สึกสูญเสีย ความรักที่เธอเคยคิดว่ามันบริสุทธิ์และจริงใจ ตอนนี้กลับกลายเป็นความหลอกลวงที่เธอสร้างขึ้นเอง ทุกอย่างที่เธอเคยทำ เพียงเพื่อหวังให้เขาหันมามองเธอ แต่ในที่สุด เธอก็ต้องเผชิญหน้ากับความจริงที่เจ็บปวด—ว่าความรักของเธอไม่เคยเป็นที่ต้องการของเขาเลย

“ฉัน… ทำผิดไปแล้วจริงๆ” เธอพูดเบาๆ กับตัวเอง มือของเธอจับหัวเข่าที่ย่นลงขณะนั่งอยู่บนพื้น ความรู้สึกของความผิดบาปเริ่มกัดกินตัวเธอทีละน้อย จนเธอไม่สามารถรับมันได้อีกต่อไป

ในที่สุด เธอก็รู้ว่าไม่มีทางกลับไปแก้ไขสิ่งที่เธอทำได้แล้ว ทุกอย่างมันลึกเกินไป และรอยแผลที่เธอทิ้งไว้จะไม่มีวันหายไป เธอสูญเสียทุกสิ่งที่เคยรักไปแล้ว

และขณะที่เธอนั่งอยู่ในความมืด ความเงียบก็ได้กลืนกินเสียงสะอื้นที่ค่อยๆ ดังก้องในหัวใจของเธอ...

มีนาใช้มือข้างหนึ่งเช็ดน้ำตาที่รินไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว แต่ยิ่งเช็ดมันกลับยิ่งออกมาไม่หยุด เธอรู้สึกเหมือนกับว่าทุกอย่างในชีวิตของเธอได้พังทลายลงจนหมดสิ้น ไม่มีทางที่จะย้อนกลับไปแก้ไขสิ่งที่เกิดขึ้นได้ ทุกคำพูดที่นทีพูดออกมา ยิ่งทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าเลยแม้แต่น้อย

เธอยกมือขึ้นมามองดู ปากของเธอสั่นระริก คำพูดที่ลั่นออกจากปากของนทียังคงดังก้องอยู่ในหัว "ความรักของเธอไม่ได้เรียกว่ารัก…มันคือการครอบครอง" คำพูดนั้นแทงใจเธอราวกับมีดอันคมกรีดลึกลงไปในจิตใจ

"ฉัน... ฉันทำไปเพราะรัก..." มีนาพึมพำออกมาเหมือนจะปลอบตัวเอง แต่เสียงของเธอกลับฟังดูอ่อนแอและขาดความมั่นใจ สิ่งที่เธอเคยคิดว่าถูกต้อง กลับกลายเป็นความผิดมหันต์ในสายตาของคนที่เธอรักที่สุด

ความเงียบยังคงปกคลุมรอบๆ ตัวเธอ มีนาเงยหน้าขึ้นไปมองท้องฟ้ากลางคืน ที่ที่ไม่มีดาวอยู่เลยแม้แต่ดวงเดียว มันเหมือนกับว่าโลกทั้งใบของเธอกำลังมืดมิดและไร้ความหวัง ทุกสิ่งที่เธอเคยคิดว่าเป็นความจริง กลับกลายเป็นการหลอกลวงที่เธอไม่สามารถหลบหลีกได้

บางครั้ง เธอก็ถามตัวเองว่าเธอจะทำอย่างไรต่อไปดี? จะทนกับความผิดนี้ไปจนตลอดชีวิตหรือจะหนีไปจากมัน?

แต่เมื่อเธอมองไปที่แสงไฟสลัวๆ จากเสาไฟที่อยู่ไกลออกไป เธอรู้ดีว่าทุกคำถามเหล่านี้ไม่สามารถหาคำตอบได้ง่ายๆ สิ่งที่เธอทำมันไม่สามารถย้อนกลับไปได้ ทุกการกระทำของเธอล้วนทิ้งร่องรอยเอาไว้ในชีวิตของนทีและตัวเธอเอง

“ทำไม...” มีนาพูดออกมาเสียงเบา ก่อนจะลุกขึ้นยืนด้วยความยากลำบาก ร่างกายของเธอสั่นเล็กน้อยจากการขาดพลัง แต่ในใจของเธอกลับเต็มไปด้วยความรู้สึกเคว้งคว้าง "ทำไมฉันถึงทำแบบนั้น... ทำไมฉันถึงต้องทำให้ทุกอย่างพังลงขนาดนี้?"

เธอหยุดยืนอยู่กลางสวน ปล่อยให้ลมพัดผ่านหน้า และในที่สุดก็เริ่มเดินออกไป เธอไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน ไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อจากนี้ แต่สิ่งหนึ่งที่เธอแน่ใจคือเธอจะต้องเดินหน้าต่อไป แม้จะไม่รู้ว่าจะมีอะไรอยู่ข้างหน้า

ขณะที่มีนาก้าวเดินออกไปในความมืด เธอรู้ว่ามันอาจจะไม่มีทางหาความสุขอีกต่อไป แต่เธอรู้ว่าเธอต้องเผชิญหน้ากับความจริงนี้ให้ได้ เธอไม่สามารถหลบหนีจากมันได้อีกแล้ว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***