ตอนที่ 4 ความลับของมีนา

นทีขับรถออกจากบ้านในความมืดของกลางคืน เสียงเครื่องยนต์ห้าวๆ ก้องอยู่ในอากาศอย่างเดียวดาย ไม่มีแสงไฟจากเมืองส่องสว่างในที่ห่างไกลเพียงพอให้เขามั่นใจได้ว่าเขากำลังเดินทางไปในทางที่ถูกต้อง ทุกๆ กิโลเมตรที่เขาขับไป ความรู้สึกผิดและความสงสัยในใจของเขายิ่งเพิ่มพูนขึ้น

เขารู้ว่าคืนนี้เขาจะต้องพบกับมีนา และคำตอบที่เขากำลังจะได้ยินนั้นอาจจะทำให้ชีวิตของเขาเปลี่ยนไปตลอดกาล เขาคิดถึงทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้น เขารู้สึกถึงความสัมพันธ์ที่เขามีต่อมีนาในฐานะเพื่อนสนิท แต่ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกถึงความไม่สบายใจที่มันซ่อนอยู่ในมุมมืดของจิตใจ

เมื่อถึงสถานที่ที่เขานัดหมายกับมีนาไว้ เขาจอดรถและออกไปยืนท่ามกลางความเงียบสงบของสวนสาธารณะ มืดมิดและเงียบเหงาราวกับไม่มีชีวิตใดๆ อยู่ที่นี่ นทีเดินไปตามทางเดินที่มีแสงไฟจากเสาไฟสลัวๆ เขารู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างในอากาศ ราวกับว่าเขากำลังเดินเข้าไปในกับดักที่ถูกวางไว้เพื่อเขาโดยเฉพาะ

"มีนา!" เขาตะโกนออกไป เสียงของเขาดังขึ้นในความเงียบ แต่ไม่มีคำตอบกลับมา

ในตอนนั้นเอง เขาได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากทางด้านหลัง นทีหันไปมองเห็นมีนายืนอยู่ท่ามกลางความมืด รอยยิ้มของเธอเหมือนเคย แต่มันกลับดูเย็นชาและขาดความอบอุ่นเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา

"นที…" มีนาพูดอย่างช้าๆ ราวกับพยายามที่จะซ่อนบางสิ่งเอาไว้ในตัวเธอ "นายมาที่นี่ทำไม?"

นทีเดินเข้าไปใกล้เธอ สายตาของเขาจับจ้องไปที่ดวงตาของมีนาอย่างตรงไปตรงมา “ฉันมาหาคำตอบ มีนา… ฉันรู้ว่าคุณมีส่วนเกี่ยวข้องกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับมินตรา คืนที่มินตราตาย ฉันรู้ว่าคุณเป็นคนทำ”

มีนาหัวเราะเบาๆ แต่เสียงหัวเราะนั้นแห้งแล้งและไม่มีความสุข "นายยังไม่เข้าใจอะไรเลยนที..." เธอหันหน้าหนีไปด้านข้าง ก่อนจะพูดด้วยเสียงที่เบาลง "เธอไม่สมควรจะมีนาย... ฉันรักนายมาตลอด และเธอแค่ขวางทางของเรา"

นทีรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังถล่มลงมาทับตัวเขา การที่มีนาพูดออกมาแบบนั้นทำให้เขาตระหนักถึงความจริงบางอย่างที่เขาไม่อยากเชื่อ เธอไม่ได้เป็นแค่เพื่อนสนิทของเขาเท่านั้น แต่ยังเป็นคนที่คอยซ่อนเร้นความรู้สึกที่แท้จริงเอาไว้

“คุณฆ่ามินตราเพื่ออะไร?” นทีถามด้วยเสียงที่แฝงไปด้วยความตกใจและความผิดหวัง “แค่เพราะคุณรักผม?”

มีนาหันมามองเขา ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเย็นชาและราบเรียบ "ใช่... เพราะฉันรักนาย... และมินตราคืออุปสรรคที่ทำให้ฉันไม่ได้อยู่กับนาย" เธอพูดด้วยความเด็ดขาด "ฉันไม่สนหรอกว่าเธอจะเป็นใคร... ฉันแค่ต้องการให้นายเป็นของฉัน"

นทีรู้สึกเหมือนหัวใจของเขาหยุดเต้น ความจริงที่ถูกเปิดเผยทำให้เขาตระหนักถึงความโหดร้ายที่เกิดขึ้นในชีวิตของเขา แม้จะไม่อยากเชื่อ แต่เขาก็รู้ว่าเขาต้องเผชิญหน้ากับความจริงที่เจ็บปวดนี้

"คุณฆ่าเธอ... เพื่อให้ได้มาผม?" นทีถามอีกครั้งเสียงสั่นเครือ

มีนาพยักหน้าอย่างเย็นชา "ใช่… ฉันทำเพื่อเราสองคน… ตอนนี้นายก็ได้รู้แล้ว" เธอก้าวถอยหลังไปอีกก้าว ก่อนจะหันหลังให้เขาและเดินไปในความมืดที่ไม่มีแสงส่อง

นทียืนอยู่นิ่งๆ ท่ามกลางความเงียบ ความรู้สึกผิดและความเจ็บปวดยิ่งเพิ่มขึ้นในใจ เมื่อเขามองไปที่เงาของมีนาที่หายไปในความมืด เขาก็รู้ว่าโลกของเขาไม่มีวันเหมือนเดิมอีกต่อไป

“ฉันให้อภัยเธอไม่ได้มีนา ความรักของเธอไม่ได้เรียกว่ารัก…มันคือการครอบครอง” เขาเอ่ยอย่างเยือกเย็นแล้วสะบัดตัวเดินออกไป ปล่อยให้มีนาทรุดลงกับพื้นอย่างหมดแรง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***