ตอนที่ 3

บทที่ 3: ความจริงที่เริ่มเปิดเผย

คืนหนึ่ง ขณะที่นทีกำลังจะเข้านอน เสียงกระซิบแผ่วเบาดังขึ้นจากมุมห้องที่เขาไม่คุ้นเคย เสียงนั้นเหมือนจะสะท้อนในอากาศ ทำให้เขาหันไปมองอย่างตกใจ

“นที… เธอเป็นคนทำ”

เสียงนั้นดังก้องอยู่ในหูของเขา จนทำให้เขาต้องรีบหันไปมองที่มาของเสียง เมื่อสายตาของเขาสบกับเงาร่างของมินตราที่ยืนอยู่ตรงมุมมืดของห้อง ใบหน้าของเธอดูเศร้าและบอบช้ำเหมือนกับว่าเวลาหรือโชคชะตาได้บีบให้เธอกลับมาในสภาพนี้

“มินตรา…” นทีกระซิบออกมา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตกใจและความเจ็บปวด “คุณ…ทำไมถึงกลับมา?”

มินตราหลับตาลงช้าๆ แล้วค่อยๆ เปิดขึ้นมองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเศร้า “นายต้องรู้ความจริง นที… มีนา… เธอเป็นคนทำให้ฉันต้องตาย”

คำพูดนั้นเหมือนสายฟ้าฟาดกลางใจของนที เขารู้สึกเหมือนหัวใจของเขาหยุดเต้นไปชั่วขณะ ความรู้สึกที่เคยคุ้นเคยกับการสูญเสียกลับมาพร้อมกับคำสารภาพที่ไม่อาจเชื่อได้

“มีนา...” นทีพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ “คุณหมายความว่าไง? เธอทำอะไร?”

มินตราไม่ตอบทันที เธอเพียงแต่จ้องมองเขาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความเสียใจ ก่อนจะพูดออกมาด้วยเสียงที่แผ่วเบา “เธอหลอกนาย... หลอกให้ไปที่นั่น... แล้วทิ้งฉันไว้คนเดียว… นที... เธอทำให้ฉันตาย”

นทีรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบหมุนรอบตัวเขา ความสับสนเริ่มคลี่คลายตามที่มินตราพูด เมื่อเขานึกถึงเหตุการณ์ในคืนนั้น ข้อความแปลกๆ จากมีนาที่ส่งมาบอกให้เขาไปรับมินตราในที่เปลี่ยว และการตัดสินใจที่ช้าเกินไปของเขาที่ทำให้ไม่สามารถไปช่วยเธอได้ทัน

“ทำไม… ทำไมต้องทำแบบนี้” นทีพึมพำออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เขาไม่สามารถยอมรับความจริงที่เกิดขึ้นได้ แต่ความรู้สึกผิดและความจริงที่เขาได้ยินจากมินตรากลับทำให้เขาต้องสงสัย

“นายต้องหาความจริงให้เจอ นที… อย่าให้ทุกอย่างหลุดมือไป” มินตราพูดเสริม ดวงตาของเธอเหมือนจะขอร้องให้เขาทำอะไรบางอย่าง

เมื่อเธอพูดจบ ร่างของมินตราก็ค่อยๆ จางหายไปจากห้อง ทิ้งไว้เพียงความเงียบและความรู้สึกหนักหน่วงในใจของนที

เขานั่งลงบนเก้าอี้และหลับตา มันเหมือนกับว่าโลกทั้งโลกกำลังหมุนไปอย่างรวดเร็ว แต่นาทีเดียวเขาก็กลับพบว่าเขาต้องเผชิญกับความจริงที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง

นทีตัดสินใจที่จะสืบหาความจริงเกี่ยวกับคืนวันนั้นอีกครั้ง เขารู้ว่าเขาต้องหาคำตอบ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม

นทีลุกจากเก้าอี้และเดินไปที่โต๊ะทำงาน เขาเปิดลิ้นชักและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา มือของเขาสั่นเล็กน้อยเมื่อเขานึกถึงข้อความที่มีนาส่งมาในคืนนั้น ข้อความที่บอกให้เขาไปรับมินตราในที่เปลี่ยวที่ไม่เคยมีใครไปมาก่อน มันเหมือนกับสัญญาณบางอย่างที่เขามองข้ามไป ทั้งที่ในใจเขารู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลมาตลอด

เขาเปิดแอปข้อความและเริ่มเลื่อนหาข้อความเก่า ข้อความที่มินนาเคยส่งให้เขาในคืนนั้นมันยังคงอยู่ในประวัติการสนทนา ไม่ต่างจากการทิ้งร่องรอยที่ไม่สามารถลบออกไปได้

"ไปพบมินตราที่สวนสาธารณะตอนเที่ยงคืน" นทีอ่านข้อความที่มีนาเคยส่งมาและมันกรีดลึกลงไปในใจเขา ข้อความนั้นมันดูเหมือนจะธรรมดาในตอนแรก แต่เมื่อนึกย้อนกลับไป มันกลับทำให้เขารู้สึกถึงความไม่ปกติอย่างรุนแรง

นทีทบทวนความทรงจำของคืนนั้น เขานึกถึงทุกอย่างที่เกิดขึ้น แม้ในตอนนั้นเขาจะรีบร้อนและหลงไปตามคำขอของมีนา แต่กลับรู้สึกเหมือนตัวเองถูกหลอกให้ตกหลุมพรางของเธอ

"ทำไม… ทำไมต้องทำแบบนี้?" คำถามนั้นยังคงก้องอยู่ในหัวของเขา ขณะที่เขานั่งอยู่ในห้องมืดๆ ที่เต็มไปด้วยอดีตที่ไม่อาจลืม

เขาตัดสินใจว่าจะต้องหาคำตอบให้ได้ เขาต้องเจอกับมีนา และถามเธอตรงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นในคืนนั้น ทำไมเธอถึงต้องทำให้มินตราต้องจากไป และเธอมีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ยังไง

นทีลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานและมุ่งหน้าออกจากห้องไปอย่างตั้งใจ คืนนี้เขาจะหาคำตอบให้ได้... แม้ว่ามันจะทำให้เขาต้องเผชิญหน้ากับความจริงที่เขาไม่เคยคิดว่าจะเป็นไปได้ก็ตาม

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***