บทที่5

บทที่5 โดนแบบนี้ห้ามปฏิเสธ

สถานการณ์ตึงเครียดอย่างมาก ทุกสายตาที่โต๊ะอาหารจับจ่องมาที่บลู เธอสั่นไปทั้งตัวไม่รู้จะเริ่มอย่างไรดีจนไม่ทำให้บ้านแตกเสียก่อน เธอสูดหายใจเข้าเต็มปอดก่อนจะเริ่มเล่าเหตุการณ์อย่างกะอักกะอ่วนในใจนั้นเอง"เอ่อ..คือว่าเรื่องมันเริ่มที่หน้าโรงเรียนที่หนูทำงานอยู่น่ะค่ะ มีรถสีดำมาจอดอยู่ใกล้ปากทางหน้าโรงเรียนจอดอยู่ประมาณห้านาทีได้มั้งคะ? ก่อนที่ชายคนหนึ่งจะลงมาผู้ชายคนนั้นแหละค่ะ! เขาเดินตรงมาที่หนู หนูคิดว่าเขาจะมารับเด็กคนไหนหรือเปล่าเลยถามเขาไปเเต่เขาก็ไม่ตอบอะไร" บลูหยุดเพื่อหายใจก่อนเล่าฉากสำคัญ "เล่าต่อสิ" พ่อเริ่งเหล้ามากขึ้นจนเธอต้องเล่าต่อ"จากนั้นหนูก็ถามเขาไปว่ามีธุระอะไรหรือมาหาใครแต่เขาก็ยังคงไม่ตอบ เขานิ่งเงียบไปไม่กี่วินาทีหลังจากนั้นเขาก็...จูบหนูเฉยเลย! ตอนนั้นมีคนอยู่เต็มไปหมดทุกคนต่างตกใจรวมหนูด้วย! จากนั้นเขาก็บอกว่าจะคุยกับผอ.หนูเลยบอกทางเขาไป จากนั้นอีกห้านาทีเขาก็ออกมาแล้วก็ขออนุญาติหนูจากนั้นก็อุ้มหนูขึ้นรถแล้วก็ขับไปบ้านเขาเฉยเลย" พูดมาถึงตรงนี้ดวงตาแม่ส่องประกายวิววับราวกลับดูละครหลังข่างอย่างไรอย่างนั้น แม่ตื่นเต้นหนักมากจนต้องเร่งให้บลูพูดต่อให้จบโดยด่วน! ไม่งั้นเธอคงขาดใจตายแน่ๆซะอย่างนั้น บลูเลยต้องเล่าต่อยาวไป "พอถึงบ้านเขาเขาก็เร่งให้หนูเข้าไปกับเขาส่วนรถก็ให้คนขับรถที่บ้านมั้งคะเอาไปเก็บให้" "โอ้ๆมีคนขับรถด้วยหรอ? ลูกเขิยแม่สุดยอดจริงๆ!" เป็นแม่อีกครั้งที่กล่าวอย่างดีใจ สาวๆต่างทำหน้าหนักใจกับแม่ของตน ไวท์บอกให้บลูเล่าต่อ"เล่าต่อเถอะบลูก่อนที่เเม่จะไม่ไหวเอา"บลูรับคำ"อืม ในบ้านเขามีห้องโถงกว้างทางเดินยาวๆด้วย เขาให้หนูนั่นที่เก้าอี้ในห้องรับเเขกส่วนเขานั่งที่โซฟา ทันใดนั้นเด็กผู้ชายคนหนึ่งก็เดินลงมาจากชั้นบนเขาตัวเล็กน่ารักมากๆเลย! อายุน่าจะสี่ขวบสาวขวบได้ละมั้ง เด็กคนนั้นมานั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามแล้วพูดว่าจะให้หนูมาเป็นแม่ให้เขา พอเห็นหนูทำหน้างุนงงผู้ชายคนนั้นเลยบอกว่าหนูต้องมาเป็นแม่ให้เขาโดยการแต่งงานกับผู้ชายคนนั้น คือหนูตกใจหนักกว่าเติมชายคนนั้ยเลยพูดให้ชัดว่า..." " แต่งงานกับฉันนะ" แม่พูดแทรกขึ้นมาทำเอาทั้งโต๊ะนิ่งเงียบ"คุณนี่จริงๆเลบเลิกพูดเเทรกลูกซักที บลูว่าต่อ" "แม่พูดถูกค่ะเขาพธดแบบนั้นแหละค่ะ" "แล้วลูกตอบว่าไง"พ่อถาม "เรื่องนี้มันต้องใช้เวลาอีกอย่างต้องปรึษาพ่อแม่ก่อน เขาเลยบอกว่าให้หนูมาถามพ่อแม่ก่อนอีกอย่างเขาบอกว่าถ้าหนูตกลงเขาจะมาหาพ่อแม่ด้วยตัวเอง จากนั้นก็ส่งหนูกลับบ้านเขาขับรถมาส่งเองที่เขาคุยกับผอ.คือเรื่องขอลางานให้หนูสองสัปดาห์ เรื่องมีประมาณนี้ค่ะ" บลูไม่ได้บอกว่าเขาจัมารับไปหาพ่อแม่เขาวันพรุ่งนี้เพราะกลัวพ่อแม่จะทึกทักกันไปก่อน "แล้วลูกคิดว่ายังไงจะตกลงกับเขาไหมพ่อแม่เคารพการตัดสินใจของลูกนะ"พ่อพูด "ตกลงไปเลยลูกโดนแบบนี้ห้ามปฏิเสธ!" แม่พูด "ไม่รู้สิคะ การขอแต่งงานสายฟ้าแร็บแบบนี้มันจะดีจริงๆหรอ? อีกอย่างถึงเขาจะดูรักษาคำพูดซื่อสัตย์ แข็งแกร่งมาดนิ่งหล่อรวย มีลูกชายน่ารัก แต่หนูก็ไม่รู้ขอดีเขาสักอย่างเลยนะคะ" "ที่พูดมานั่นมันขอดีทุกอย่างที่เธอเห็นจากเขาในไม่กี่ชั่วเลยนี่!" กรีนพูดอย่างตื่นเต้น อะโอเคข้อนี้ยอมรับเธอพูดมันไปหมดเหลือแต่ขอเดียวคือเขาก็'มองเห็นความดีในตัวเธอ'เช่นกัน นี่คงจะเพียงพอให้เธอตกลงได้อยู่ล่ะนะ....

ในเวลาเดียวกัน บ้านเกล์

ชั้นบนสุดหลังจากที่หญิงสาวกลับไปเด็กชายตัวน้อยขึ้นไปชั้นบน ชั้นบนนั้นห้องห้องหนึ่งเด็กหญิงตัวน้อยอีกคนที่คาดว่านะจะเป็นฝาแฝดกัน เธอทำลังอ่านนิทานเล็มใหญ่อยู่เด็กชายพูดกับเด็กหญิงว่า"เพิลวันนี้เราอาจจะได้แม่แล้วนะเธอสวยมานิสัยแตกต่างจากคนอื่นๆที่มาบ้านเราเลยล่ะ" เด็กหญิงเงยหน้าจากหนังสือนิทานก่อนถามไปว่า"เธอดูใจดีหรือเปล่า?น่ารักไหม?" เด็กชายตอบ"อื้อ เธอมีท่าทางใจดีมากๆเลยน่าตาก็น่ารักจริงๆ จริงสิเธอมีตาเหมือนพวกเราเลยนะ! บังเอิญสุดๆไปเลย!" แววตาของเด็กหญิงเป็นกายด้วยความอยากรู้อยากเห็น"จริงๆหรอ? อยากเจอเธอจัง เธอจะมาเป็นแม่ให้พวกเราใช่ไหม?" "แน่นอน! คุณพ่อต้องทำสำเร็จแน่ๆพรุ่งนี้คุณพ่อจะพาเธอไปหาคุณปู่คุณย่าล่ะ เราลองไปแอบดูกับไหม" "อื้ม"เด็กหญิงตอบรับแบบอารมณ์ดีสุดๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***