บทที่4

บทที่4 ขอแค่ได้เจอคุณ

ในขณะที่สาวยืนคุยกันอยู่นั้นเสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้น เป็นคุณพ่อนั่นเองเขากลับมาแล้ว แม่ของสาวๆมีสีหน้าดัใจเป็นที่สุดที่สามีตัวเองกลับมาเสียที กรีนได้ก่าวแซวแม่ของตนว่า"แหมแม่คะ ดีใจเกินไปมั้ยคะแบ่งพวกเราดีใจบ้างสิ" แม่หุบยิ้มแสนดีใจลงเล็กน้อยก่อนจะหบันไปหาลูกสาวตัวดีที่กล้าแซวเธอ"แค่นิดหน่อยเองไม่เห็นจะเกินไปตรงไหนเลย" พอแม่พูดจบบลูก็เหลียวไปมองจ้างหลังของพ่อว่ามีใครหรือเปล่าก่อนถามอย่างน่าเสีนดานเล็กน้อย"พ่อคะแล้วพี่แบล็กไม่กับมาด้วยหรือคะ?"

"ใช่ พี่เขาขออยู่ทำงานต่อที่โน้นสักหน่อยน่ะสินเดือนน่าจะตามมาแล้วล่ะ" อีกสามสัปดาห์สิ้นเดือนพอดี "แล้วคุณจะกลับไปอีกเมื่อไหร่คะ?"คำถามนี้แม่เป็นคนถาม "ถ้าไม่มีงานเริ่งด่วนอะไรก็อยู่ได้สองเดือนน่ะ ดีใจมั้ยสาวๆ?" พอพ่อตอบแม่เสร็จก็หันยิ้มให้ลูกสาวทั้งหลาย สาวๆทุกคนกลับมาจากการทำงานแล้วต่างมารอพบพ่อตัวเองกันยกใหญ่ สาวๆทุกคนมีอาชีพแตกต่างกันไป เรตช่างแต่งหน้า ออนเร้นนักจัดงานเลี้ยง ไวท์ร้านดอกไม้ กรีนทำลังหางานบริษัทเล็กๆทำ บลูคุณครูสอนเด็กอนุบาล ไวโอเล็ตช่างภาพนักข่าว และสุดถ้าก็น่าจะเป็นพี่ใหญ่แบล็กที่บริหารบริษัทนั่นเอง แต่เดิมทีพ่อและพี่ชายจะกลับมาปีละหนและก็ไม่รู้ว่าจะอยู่นานเท่าไหร่ ส่วนใหญ่แล้วจะอยู่แค่สองสัปดาห์เป็นอย่างน้อย เพราะว่างานที่บริษัทค้นข้างจะยุ่งจึงไม่ค่อยมีเวลาซักเท่าไหร่ ที่บริษัทอยู่อเมริกาก็พ่อปู่เป็นลูกครึ่งอเมริกาจึงสร้างบริษัทที่โน้น แม่ของสาวๆเห็นว่าการเดินทางกลับประเทศค้นข้างลำบากจึงให้แค่พี่ชายและพ่อไปหรือบ้างครั้งก็ให้สาวๆคนใดคนหนึ่งไปช่วยบ้าง มื้อคํ่า พ่อและแม่นั่งตรงข้ามกันของโต๊ะอาหารรองด้วยสาวๆแบ่งกันนั่นฝั่งละสามคนถึงแม้บ้านของพวกเขาจะเป็นแบบขนาดกลางๆแต่ไม่ใช่กับโต๊ะอาหารที่ทั้งสวยทั้งมีความยาวใช้ได้โต๊ะตัวนี้พ่อได้จากเพื่อนของพ่อที่เมริกาหรือคือคุณลุงเอาเบิร์ทนั่นเอง บลูกินข้าวไปก็นึกถึงเรื่องวันนี้ขึ้นมาทันที ใบหน้าที่มีเสน่ห์นํ้าเสียงที่ถึงจะเรียบเฉยแต่ฟังดูเรื่อนหู แถมยังเรื่องที่เขาจูบเธอแล้วก็ขอแต่งงานนั่นอีก บลูเหม่อลอยคิดจนคนมองกัรทั้งโต๊ะ เป็นแม่ที่เอ่ยถามบลู "เป็นไรหรือเปล่าบลู?" บลูละเมอเผิลตอบไปว่า"แค่มีคนมาขอแต่งงานน่ะ...." คำพูดนี้ทำเอาทุกคนตกใจ บลูเรียกสติแล้วรีบแก้สถานะการฉับพลัน"ไม่ใช่ค่ะๆ! ไม่มีคนมาของหนูแต่งงานหรือจูบหนูแน่นอนค่ะ!..."

"อะไรนะใครกันที่กล้ามาจูบลูกพ่อ" พ่อตกใจร้องถามเสียงดัง"ใจเย็นๆก่อนเถอะคุณ" แม่รีบเข้ามาปลอบพ่ออย่างอ่อนโยนให้ใจเย็นก่อนจะหันไปถามบลูโดยตรง"มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่บลู?" สาวๆที่เหลือก็ต่างมองมาทางบลูกันหมด ไม่น่าเผิลพูดออกไปเลยเรา ปากพาซวยชัดๆ!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

บทที่3

บทต่อไป

บทที่5

