บทที่3

บทที่3 พบปากครอบครัว

คนรับใช้เดินเข้ามาเพื่อนํานํ้ามาให้ทั้งสาวของเธอแะเด็กชายตัวน้อยเป็นนํ้าผลไม้รวมส่วนของชายหนุ่มคือชาคาโมมาย เเม่เจ้า! เห็นแบบนี้เขาก็ดื่มชาเป็นด้วยหรอ? อะไรจะหาได้ยากบานนี้ผู้ชายสุขุมแบบนี้ดื่มชาเนี่ยนะ? เธอคิดอยู่ในใจพลางมองเขาด้วยแววตาอยากรู้อยากเห็น ท่าดื่มชานั่นมันอะไร? โครตเทพเลย!อย่างกับเทพบุตร ส่วนเด็กชายตัวน้อยก็ยกแก้วนํ้าแล้วพูดต่อว่า "คุณจะแต่งงานกับพ่อของผมไหมครับ?" บลูมีสีหน้าลังเลสัยสนก่อนจะตอบกลับไป"คะคือว่านะคะ เรื่องนี้มันจะไม่เร็วไปหรอคะ? ฉันหมายถึงเราพึ่งได้พบกันจู่ๆพูดแบบนี้มันจะดีจริงๆน่ะหรอคะ?" ชายหนุ่มวางแก้วชายลงแล้วตอบด้วยเสียงเรียบเช่นเคย "นั่นก็ใช่"

"คะ? คุณหมายความว่าอะไรนะ?" บลูทำหน้างุนงงอย่างที่สุด คิ้วของชายหนุ่มขมวดขึ้นเล็กน้อยก่อนตอบแบบเปี่ยงประเด็น"คุณมีแฟนหรือคู่หมั้นหรือเปล่า?" เขากล่าว "มะไม่มีค่ะ! แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้คะ?"

"ถ้าคุณไม่มีใครก็ดีผมจะได้สบายใจถ้าจะแต่งงารกันไป" เดี๋ยวใครเขาตกลงจะแต่งกับคุณกับล่ะ! "คุณคะนี่ไม่ใช่ประเด็น แต่คือฉันยังไม่รับคำขอของคุณเลยนะคะ"

"ก็รับซะสิ" บลูเลือดขึ้นหัวเดือดปุดๆ จะให้ฉันตกลงจนได้เลยใช่ไหมเนี่ย! เธอกระแอมคอเล็กน้อย แล้วพูดต่อ"เรื่องนั้นฉันต้องปรึษาพ่อแม่พี่น้องก่อนค่ะ!" นั่นเป็นคำขาดสุดถ้าของบลู เขาตอบกลับมาอย่างชัดเจนว่า"ขอแค่เธอตกลงฉันจะไปคุยกับพ่อแม่เธอพรุ่งนี้เลย" อะไรนะ! จะบ้าหรอ? พรุ่งนี้ด้วย? "คุณคะฉันว่าคงไม่เหมาะมั้งคะ" เข้านิ่งไปสามวินาทีก่อนโต้กลับ "งั้นพรุ่งนี้เธอไปเจอพ่อแม่ฉันก่อนก็แล้วกัน" "คะ?" บลูมีความตกใจและงงงวยเช่นเคย เขากระแอมแล้วลุกขึ้นพูดว่า"ฉันจะไปส่ง" "ค่ะ!"บลูตอบรับแบบอัตโนมัตไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร เธอลํ่าลาเด็กชายก่อนออกมา

ในรถ ความเียบเข้าปกคุมเธอถาม"คุณรู้ทางไปบ้านฉันด้วยหรอคะ?"เขาตอบแบบนิ่งๆตาไม่แม้จะมองเธอเลย"รู้" "ทำไมจู่ๆถึงต้อเป็นฉันคะ? มีคนอื่นตั่งหลายคนแล้วคุณคุยอะไรกับผอ.กันแน่คะ? คุณไม่จำเป็นต้องผืนทำแบบนี้นี้ก็ได้ค่ะ ฉันไม่มีดีอะไรเลยนะคะ?" เขาเงียบไปสักพักจึงค่อยตอบกลับแบบเป็นขั้นเป็นตอน"คำถามแรกเพราะเธอทำให้ฉันคุนเคยคับคลาอย่างบอกไม่ถูก... ข้อสองของคำถามสองฉันคุณกับผอ.เรื่องเธอขอดูที่อยู่ประวัติและก็ขและก็ขอลางานให้เธอ2อาทิศย์" อะไรนะ? "คุณไม่มีสิทธิ์มาลางานให้ฉันนะคะ! มันเป็นสิทธิ์ของฉันแถมยังขอลาตั่ง2อาทิศย์เงินเดือนของเดือนนี้คงไม่ต้องเอากันพอดี! และอีกอย่างคุณดูประวัติฉันก็เท่ากะบการละเมิทสิทธิ์ค่ะ!" เขาฟังเธอบ่นแบบเงียบรอจนเธอหยุดค่อยพูดต่อ "คำถามที่สามคุณอาจมีดีมากกว่าที่คุณคิด ผมเลยจะลองทำให้คุณเห็นความดีในตัวเองให้มากขึ้นไงล่ะ ที่ผมจอดรถที่หน้าโรงเรียนนานก็เพราะตรวจดูสภาพการกระทำคุณ" ใช่คำว่าสภาพเลยหรอ? ตรวจดูฉันทำไมต้องสนใจฉันด้วยเล่า! หลอกชมคนเก่งนะนายคนนี้

" เอ่อคือฉัน...ยังไงฉันก็ว่ามันไม่เหมาะอยู่ดี"

"อะไรไม่เหมาะ?" ตอนนี้เสียงของเขามีนํ้าแข็งเกาะอยู่ฟังดูเย็นเยือกชะมัดเลย!

"ไม่เหมาะตรงที่ว่าคนพึ่งเนอกันมาขอแต่งงานเลยมันจะมันจะไม่ดีนะคะ" เธอเลือกใช้คำที่คอบคุมและไม่คุมเครืออย่างระวังที่สุด "งั้นหรอ?ก็ได้ผมจะให้เวลาคุณ"

"จริงนะคะ? คุณไม่ได้หรอกกันนะ?" บลูดัใจจนออกหน้าออกตา "แต่พรุ่งนี้คุณก็ต้องไปพบพ่อแม่ผมกับผม ผมจะมารับตอนบ่ายสามห้ามสายล่ะ รออยู่หน้าบ้านคุณก็ได้" เข้ายื้นคำขาดที่เด็จขาดจนบลูไม่กล้าปฎิเสธเธอได้แต่ตอบไปว่า"งั้นก็ได้ค่ะ" ถึงแม้ในใจจะระเบิดอยู่แล้วก็ตาม เขามีลูกแล้วนะ!จะมาสนใจเธออีกทำไมไม่หาแม่แท้ๆให้ลูกล่ะ ทำไมกันนะหรือแม่เด็กตายแล้ว! พึ่งเจอกันแท้ๆเขากลับมาขอเธอแต่งงานแถมยังให้ไปเจอพ่อแม่เข้าพรุ่งนี้อีกเนี่ยนะ! นี่เป็นฝันร้ายชัดๆเมื่อไหร่จะตื่นกันนะ คิดได้ไม่นานรถสีดำคันนี้ก็จอดหน้าบ้านแล้ว "ถึงบ้านเธอแล้ว"

"ขอบคุณค่ะ" เธอรีบลงรถอย่างเชียบพรัน"เดี๋ยว" เขาจับมือเธอไว้"มีอะไรคะ?"

"แค่จะบอกว่าอย่าลืใที่นัดกันไว้ล่ะ แล้วก็ถามพ่อแม่เธอไว้ล่วงหน้าก็ดีนะ"

"คะ? อ่อได้ค่ะ!"

"อืม" เขาขับรถออกไป บลูเองก็รีบวิ่งเข้าบ้านอย่างบอกไม่ถูก พอเธอเข้าไปในบ้านก็พบกับออเร้นพี่สาวคนรองเธอทักท้ายกันตามปกติ"วันนี้กลับเร็วจังนะคะบลู" ออเร้นพูด

"ก็นิดหน่อยน่ะ"บลูตอบกลับแบบลนๆ

"ไม่มีอะไรจริงน่ะหรอ?เมื่อกี้มีคนมาส่งด้วยนี่?" กรีนที่พึ่งเข้ามาก็พูดสิ่งที่เห็นกลับตาออกมา ทั้งสามรวมถึงอีกสาวคนเป็นพี่น้องกัน บ้ารหลังนี้อยู่กันเจ็ดคนรวมแม่ด้วย

บรรดาหกพี่น้องคือ เรตพี่สาวคนโต ออเร้นพี่สาวคนรอง ไวท์ พี่สาวคนที่สาว กรีนพี่สาวคนที่สี่ บลูน้องรอง ไวโอเล็ตน้องคนสุดท้อง

อันที่จริงยังมีเเบล็กพี่ชายคนที่โตสุดในบ้านอีกหนึ่งคนแต่ไม่ได้อาศัยอยู่ที่บ้านเดียวกัน แต่ไปอยู่อเมริกากับพ่อเพราะบริษัทอยู่ที่นั่น

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***