II | ผมจะเลิกเป็นตัวร้ายหลังจากนี้ขอใช้ชีวิตอย่างสงบสุข

หลังจากที่โดนทำโทษไม่นานเท่าไหร่ศาสตราจารย์ก็เรียกตัวเราทั้งสองกลับเข้าไปเรียนอีกครั้ง ถึงแม้ว่าการเรียนครั้งนี้จะได้ยินคำศัพท์ภาษาแปลก ๆ เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง แต่ก็รู้สึกสนุกอย่างบอกไม่ถูก

เมื่อเรียนเสร็จแอซล่าก็รีบเดินเข้ามาหาเพื่อตามตัวผมกลับไปยังบ้านพักของพวกเรา

" ทำไมวันนี้นายถึงได้นั่งข้างโนแลนซ์ " ระหว่างทางที่กลับแอซล่ากลับเอ่ยถามผม จะบอกว่ายังไงดีผมเองก็แปลกใจที่โนแลนซ์เลือกมานั่งกับผมเช่นกัน " จริงๆ เขาก็นั่งกับอาคาเซียนั้นแหละ แต่เพื่อนของอาคาเซียมาขอแลกที่นั่ง "

เมื่อเราทั้งสองมาถึงบ้านพักแล้ว แอซล่าก็ตัดสินใจพาผมเดินตรงไปยังห้องอาหารของบ้านพักของเรา เขาพาผมไปนั่งที่โต๊ะอาหารด้านในสุด ซึ่งถ้าเป็นไปตามเนื้อเรื่องโต๊ะนี้เป็นโต๊ะประจำของกลุ่มพวกเราเอง

โดยมีตัวควินตัน แอซล่า ฟิลิปป์ และสาวๆ คนอื่นในบ้านอย่าง Lena Grandpett (เลน่า แกรนด์เพทต์) และ Charlotte Leeves (ชาร์ลอต ลีเวส) อย่างที่ผมได้บอกไปก่อนหน้านี้แค่การรวมตัวของ ควินตัน แอซล่า ฟิลิปป์เพียงสามคนเท่านั้น เหล่านักเรียนก็แทบแตกตื่นกันไปหมด แต่หากพบว่าเราทั้งห้าคนรวมตัวกันภายในโรงเรียนคือหายนะของเหล่านักเรียน นั้นเป็นสิ่งที่คนอื่นๆ คิด

" ฉันว่านายแปลกไปนะควินตัน "

" นั้นสิ ฉันได้ยินมาว่าวันนี้นายตัวติดกับโนแลนซ์บ้านมิราคลิส มันหมายความว่ายังไง "

" ไม่ได้มีอะไรสักหน่อย "

" จะไม่มีอะไรได้ไง ก็ก่อนหน้านี้นายเป็นคนพูดเองนี่ว่านายโนแลนซ์เป็นศัตรูหัวใจของนาย "

" ก็...ตอนนี้ฉันคิดได้แล้วไง อาคาเซียจะเลือกใครมันก็เรื่องของนาง ฉันไม่ได้สนใจแล้ว "

" เอ๋ นายเองก็ทำใจได้ไวเหมือนกันนะเนี้ย " หญิงสาวทั้งสองนั้นหลังจากได้ยินคำตอบ ก็เลิกเซ้าซี้ ก่อนที่อาหารต่างๆ จะค่อยๆ ทยอยมาเสิร์ฟที่โต๊ะของพวกเรา

" วันนี้นายจะไปที่ห้องปรุงยาต่อมั้ย "

" ฉันคงขอตัวกลับห้องพักก่อน รู้สึกเหนื่อยยังไงก็ไม่รู้ " ผมเอ่ยตอบไป ใจจริงก็อยากเดินออกไปสำรวจสถานที่ต่างๆ อีกครั้ง แต่ร่างกายเริ่มเหนื่อยล้าลงทุกทีถึงแม้จะเติมพลังด้วยอาหารแสนอร่อยนี้แล้วก็ตาม

" ว่าแต่นายเหอะแอซล่า ฟิลิปป์ วันนี้พวกนายเอาแต่ตามควินตันต้อยๆ ไม่เลิก เป็นอะไรกันไปอีก "

นั้นก็เป็นคำถามที่ผมเองก็อยากรู้นัก ในหนังสือภาคห้องใต้ดินไม่ได้บรรยายในส่วนของตัวร้ายอย่างควินตันและพ้องเพื่อนมากนัก จะเน้นเนื้อเรื่องของเหล่าพระเอกนางเอกเสียมากกว่า ผมเองเลยไม่คุ้นเคยว่ามีฉากที่ทั้งสองคนนั้นตามติดควินตันเช่นนี้

" ก็พวกเราสนิทกัน ไปไหนไปกันทุกที่ " ฟิลิปป์เป็นฝ่ายตอบโต้กลับ ซึ่งมันก็เป็นความจริงส่วนหนึ่งแหละนะว่าเขาทั้งสามคนสนิทกัน(?) ที่หมายถึงพวกเขาสองคนคิดกันไปเองว่าสนิท เพราะควินตันนิสัยเย่อหยิ่งไม่ได้อยากสนิทด้วยเสียเท่าไหร่ แต่เพราะสองคนนี้เป็นประโยชน์แก่เขาอยู่บ้าง ในบางเรื่อง

" ฉันขอตัวกลับห้องก่อนแล้วกัน " เมื่อทานอาหารเสร็จไม่นาน ผมก็ขอปลีกตัวออกมาจากห้องอาหารนั้นก่อนจะรีบสาวเท้าตรงไปยังห้องพักฝั่งผู้ชายทันที

เมื่อมาถึงผมก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงทันที ในหัวพลันคิดถึงเนื้อเรื่องภาคห้องใต้ดินของนิยายเรื่องนี้ ' ไม่รู้เลยแหะว่าโนแลนซ์จะเลือกไปที่ห้องใต้ดินนั้นในคืนนี้เลย หรือหลังจากเริ่มเรียนภาคปฎิบัติ ' สมองผมเริ่มเลือนลางกับเนื้อเรื่องในช่วงภาคแรก ๆ เสียแล้ว

" คืนนี้อยากนอนด้วยกันหรือไง ถึงได้มานอนที่เตียงของฉัน " เสียงที่คุ้นหูอย่างแอซล่าเอ่ยขึ้นเมื่อเขามาถึงยังห้องพัก

" ห ห้ะ!!! " ผมที่ไม่ทันได้สังเกตว่าตัวเองนั้นทิ้งตัวลงนอนบนเตียงของใคร จึงตกใจก่อนจะรีบลุกขึ้นในทันทีแต่กลับโดนอีกฝ่ายนอนล้มลงทับ

" คิดว่าตัวเองตัวเล็กหรือไง ปล่อย!! "

" ก็เห็นว่ามานอนที่เตียงของฉัน ฉันก็นึกว่านายจะอยากให้ฉันกอดนายเสียอีกควินตัน "

" เพ้อเจ้อ "

" วันนี้นายแปลกไปเยอะมากเลยนะ "

ก็พอจะรู้แหละนะว่าตัวเองทำให้ตัวละครควินตันเปลี่ยนไป ก็จะให้ทำตัวเย่อหยิ่งอย่างควินตันมันก็ดูจะยากเกินไป ผมทำไม่ได้นี่หน่า แต่ในคำว่าแปลกในมุมมองเพื่อนของควินตันนั้นมันแปลกยังไงกันนะ

" ยังไง "

" แววตานายเปลี่ยนไป จากที่ไม่แม้แต่จะมองใคร กลับเริ่มสนใจคนอื่นมากขึ้น จากที่ไม่แม้แต่จะคุยโต้ตอบกับใคร กลับเริ่มพูดคุยมากขึ้น "

" มันไม่ดีหรือยังไง "

" ดี ที่นายเริ่มสนใจพวกเรามากขึ้น แต่อย่าไปสนใจคนอื่นให้มันมากเกินไป " พูดจบร่างสูงใหญ่ก็ขยับตัวลุกขึ้นพร้อมกับก้มลงมองอีกฝ่าย

' แบบนี้มันใกล้เกินไป ตอนที่อ่านในหนังสือแอซล่าเป็นตัวละครที่เราแทบจะไม่เคยสนใจเลยด้วยซ้ำ ให้ตายเถอะ ' ผมรีบผลักอีกฝ่ายออกก่อนจะลุกขึ้นเดินไปยังเตียงนอนของตัวเองทันที

ในช่วงกลางดึกของคืนนั้น ผมคิดเกี่ยวกับเนื้อเรื่องอยู่ตลอดทั้งคืน จนไม่สามารถนอนหลับได้ลง กว่าจะรู้ตัวอีกทีสองเท้าก็เดินมาถึงโถงทางเดินที่ตรงไปยังห้องเก็บของนั้นแล้ว

สายตาพลันเห็นใครสักคนที่ยืนอยู่หน้าห้องนั้น ผมรีบหลบเข้าไปในมุมมืดทันทีก่อนจะค่อยๆ ชะเง้อมองการกระทำของบุคคลปริศนาผู้นั้นที่กำลังแอบลอบเข้าไปยังด้านในนั้น ผ้าคลุมสีดำปกปิดใบหน้าและสัดส่วนจนทำให้ไม่สามารถรับรู้ได้ว่าเป็นใคร

' โนแลนซ์หรอ? '

หลังจากที่บุคคลคนนั้นได้ทำการลอบเข้าไปยังห้องเก็บของนั้นสำเร็จ ผมเองที่กำลังจะเดินตามไป แต่แล้วก็สังเกตเห็นคนมาใหม่ที่มุ่งตรงไปยังห้องเก็บของนั้นเสียก่อน

คนมาใหม่เปิดประตูห้องเก็บของนั้นก่อนจะหันกลับมาปาดสายตามองไปรอบๆ แล้วปิดประตู

ในระหว่างนั้นผมสังเกตเห็นว่านัยต์ตาสีครามสวยคู่นั้น เช่นเดียวกับโนแลนซ์ หากเป็นเช่นนั้นแล้วคนแรกที่เข้าไปคือใครกันนะ ไม่รอช้าผมเองก็รีบเดินตามเข้าไปยังในห้องนั้นทันที

เมื่อเข้ามาในห้องเก็บของนั้นได้ ผมก็รีบมองหาช่องทางลับที่จะลงไปยังห้องใต้ดิน แต่ภายในห้องนี้กลับเต็มไปด้วยฝุ่นมากมาย แต่ที่พื้นกลับไม่มีร่องรอยอะไรที่คนก่อนหน้าทิ้งไว้เลย

ไม่นานผมก็เจอประตูบานเล็กที่ต้องใช้แรงในการเปิดมัน เมื่อเปิดมันออกแล้วผมค่อยๆ เดินลงตามบันไดและปิดประตูอย่างช้าๆ ไม่ให้เกิดเสียง ' ทางไปห้องใต้ดินมันน่ากลัวแปลกๆ แต่ที่นี่เมืองเวทมนตร์คงไม่มีสิ่งที่เรียกว่าผี หรอกใช่มั้ย ไม่เคยอ่านเจอในหนังสือด้วย คงไม่มีหรอก '

ผมเดินไปตามทางได้ไม่นาน ก็พบเจอกับแสงสว่างสีเขียว ซึ่งมันน่าจะเป็นคบเพลิงที่จุดด้วยพลังเวทย์ ถ้างั้นคนที่จุดก็น่าจะเป็นโนแลนซ์ หรือไม่ก็คนที่ลักลอบเข้ามาก่อนหน้านี้ ผมพยายามชะเง้อไปมองตามทางเดินข้างหน้าแต่ก็ไม่พบใครมีเพียงคบเพลิงสีเขียวที่ถูกจุดตามทางเดิน

ไม่นานก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น จากทางข้างหน้าไม่ไกลมากนัก เหมือนกับว่ามีใครสักคนกำลังใช้เวทมนตร์ในที่แห่งนี้ ' หรือจะเป็นไปตามเนื้อเรื่อง ที่โนแลนซ์แอบมาที่นี่แล้วโดนพ่อมดคนหนึ่งเล่นงานด้วยคาถาดำ '

ผมพยายามรีบวิ่งไปตามเสียงนั้นก่อนที่จะใครคนหนึ่งฉุดรั้งผมเข้ามุมมืด มือหนานั้นเอื้อมมือขึ้นมาปิดปากผมอย่างรวดเร็ว " ชู่วว\~\~ อย่างส่งเสียง "

" โนแลนซ์ "

" ใช่ ฉันเอง นายมาที่นี่ได้ยังไง "

" นายนั้นแหละทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ แล้วเมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้น "

อีกฝ่ายเงียบไม่ได้ตอบผมกลับแต่กลับยื่นใบหน้าออกไปปาดสายตามองบริเวณรอบๆ นั้น " เสียงมันเงียบไปแล้ว นายรีบออกไปจากที่นี่ซะ มันอันตราย "

" ถ้านายคิดว่ามันอันตรายก็กลับออกไปด้วยกันสิ ไม่อย่างนั้นฉันก็จะไปด้วย " หากโนแลนซ์ไปคนเดียวเขาจะต้องพบเจอกับพ่อมดสายดำที่เราไม่รู้จักมาก่อนอย่าง Roy Travis (รอย ทราวิส) เขาคือพ่อมดสายดำตัวฉกาจที่แอบหลบซ่อนอยู่ภายในชั้นใต้ดินในโรงเรียนแห่งนี้ บอกตามตรงว่า เพราะเขาทุกคนถึงคิดว่าควินตันและศาสตราจารย์ครูซคือคนร้าย เพราะคาถาดำนั้นมีเพียงไม่กี่คนที่สามารถใช้งานมันได้

" ดื้อ " สิ้นเสียงบ่นพึมพำของอีกฝ่าย มือหนาก็ยื่นมาคว้าแขนผมไว้ก่อนที่ร่างสูงจะเป็นฝ่ายเดินนำออกตัวไป

" นายคิดว่าคนนั้นคือใคร "

" ฉันไม่รู้ แต่ในความคิดแรกฉันนึกว่าเป็นศาสตราจารย์ครูซ หรือไม่ก็นาย แต่เพราะก่อนหน้านี้ฉันได้เห็นเขาใช้เวทย์อย่างชำนาญเลยไม่คิดว่านายจะทำแบบนั้นได้ "

" แบบนี้คือกำลังดูถูกกันใช่มั้ย "

โนแลนซ์หันมายิ้มให้กับผม ซึ่งนั้นคือคำตอบ ใช่ เขากำลังดูถูกควินตัน ไอ้ตำแหน่งพระเอกเนี้ยมันทำให้มั่นใจและข่มอีกฝ่ายได้ขนาดนี้เชียวรึไง ' หมั่นไส้ชะมัด '

" สรุปแล้วนายมาที่นี่ทำไม "

" เพื่อพิสูจน์ ว่าใครเป็นคนใช้เวทย์สายดำนั้น ถ้าฉันไม่ทำทุกคนก็จะคิดว่าเป็นพ่อฉัน หรือไม่ก็ฉัน " ถ้าตามเนื้อเรื่องแล้วควินตันแทบไม่สนใจในเรื่องนี้เสียด้วยซ้ำ เพราะคนร้ายตัวฉกาจอาจช่วยเขาทำลายโนแลนซ์ และคนอื่นๆ ด้วยความเกลียดชังโดยที่เขาไม่จำเป็นต้องลงมือด้วยตัวเอง

' แต่ตราบใดที่ผมยังอยู่ในร่างนี้ ผมจะไม่ยอมให้ใครเข้าใจผิดว่าควินตันคือคนร้าย ถ้านั้นไม่ใช่สิ่งที่เขาทำ '

" แสดงว่าเราใจตรงกันสินะ ที่เลือกมาที่นี้ในคืนนี้ "

" เพ้อเจ้อ แค่จุดมุ่งหมายก็ไม่ใช่ทางเดียวกันแล้ว นายพึ่งบอกฉันเองนะว่านายคิดว่าพ่อของฉันคือคนร้าย "

" มันก็เป็นการตั้งสมมติฐานไว้ก่อน ก็เพราะฉันเองไม่ได้รู้ว่าใครที่สามารถใช้คาถาดำได้ "

" มันเข้าห้องโถงตรงสุดทางเดินนั้นไปแล้ว นั้นมันคือห้องอะไร ฉันมองไม่เห็น " ผมพยายามมองไปในโถงใหญ่ที่บุคคลปริศนานั้นเดินเข้าไป ไม่นานแสงสีเขียวก็ปะทุขึ้น ในโถงใหญ่นั้นมีรูปปั้นเทพีขนาดใหญ่อยู่ ซึ่งมันสูงมากจนแทบประหลาดใจว่าชั้นใต้ดินของโรงเรียนนี้มีห้องโถงที่ใหญ่ขนาดนั้นได้ยังไง

" รูปปั้นนั้นใหญ่มาก เขาจะมาที่นี่ทำไม " ผมเอ่ยบ่นพึมพำกับตัวเอง แต่แล้วชายปริศนานั้นก็ค่อยๆ ถอดผ้าคลุมหัวออก เผยให้เห็นผมสีเงินสลวยที่สะท้อนแสงสีเขียวคบเพลิงเวทย์อย่างสง่า รูปร่างค่อนข้างหนา และดูเป็นชายวัยกลางคน " รอย ทราวิส " เสียงทุ้มของอีกฝ่ายเอ่ยชื่อใครคนหนึ่งออกมาอย่างแผ่วเบา

" นายรู้จัก? "

" ก็นักโทษที่หลบหนีออกมาจากคุกคาออริสไง ที่แท้มันก็หนีมาหลบอยู่ในชั้นใต้ดินโรงเรียนเรา "

" ขึ้นไปบอกศาสตราจารย์กันเถอะ ถ้าเข้าไปใกล้มากกว่านี้มันจะอันตราย "

" อืม "

" เดินตามมาเสียตั้งไกล จะกลับกันแล้วรึเด็ก ๆ "

Thx for reading naka

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***