ตอนที่ 4: สองหัวใจที่ต้องห่างไกล

หลังจากที่ ลู่เจี้ยน ถูกนำตัวกลับไปยังวัง ชีวิตของเขาไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป เขากลับไปเผชิญหน้ากับภาระและความรับผิดชอบในฐานะองค์รัชทายาท ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ แม้ว่าใจของเขาจะยังคงคิดถึง ซูเหม่ยหลิน อยู่ทุกขณะ แต่เขาก็ต้องเก็บความรู้สึกเหล่านั้นไว้ภายในลึกๆ เพื่อไม่ให้ใครสังเกตเห็น

ที่วัง ลู่เจี้ยนต้องเผชิญหน้ากับบิดาของเขา จักรพรรดิหยาง ผู้ที่มีความคาดหวังอย่างสูงต่อเขา จักรพรรดิหยางมีแผนการและพันธะสัญญาทางการเมืองที่ลู่เจี้ยนต้องปฏิบัติตาม เพื่อรักษาความมั่นคงของอาณาจักรและตำแหน่งของราชวงศ์

"ลู่เจี้ยน เจ้าต้องเข้าใจว่าการเป็นองค์รัชทายาทนั้นมีความสำคัญเพียงใด เจ้าต้องวางแผนชีวิตและการกระทำทุกอย่างให้รอบคอบ เรื่องรักนั้นเป็นสิ่งที่ต้องวางไว้อันดับสุดท้าย"

คำพูดของจักรพรรดิหยางดังขึ้นในห้องบรรทม พระองค์เตือนลู่เจี้ยนด้วยสายตาที่เคร่งเครียด ลู่เจี้ยนพยักหน้ารับแต่ในใจของเขารู้สึกเหมือนถูกบีบให้ต้องละทิ้งความรักที่แท้จริงของตน

ในขณะเดียวกันที่กระท่อมเล็กๆ ในป่า ซูเหม่ยหลิน พยายามที่จะกลับมามีชีวิตประจำวันตามปกติ แม้ว่าหัวใจของนางจะรู้สึกว่างเปล่า การลาจากลู่เจี้ยนทำให้นางรู้สึกเหมือนเสียส่วนหนึ่งของชีวิตไป ความรักที่นางมีต่อลู่เจี้ยนไม่ได้เลือนหายไปตามกาลเวลา แต่กลับเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่นางคิดถึงเขา

เหม่ยหลินใช้เวลาส่วนใหญ่ในการดูแลชาวบ้านในหมู่บ้าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ป่วยไข้ นางใช้สมุนไพรและความรู้ที่นางมีเพื่อช่วยเหลือผู้คน ซึ่งเป็นวิธีที่นางใช้เพื่อหันเหความสนใจจากความเจ็บปวดในใจของตน

"ข้าไม่รู้ว่าจะได้พบเขาอีกหรือไม่ แต่ข้าจะยังคงรอ" เหม่ยหลินพูดกับตัวเองขณะที่นางยืนมองออกไปยังป่าที่เคยมีลู่เจี้ยนอยู่เคียงข้าง นางรู้ว่าการรักองค์รัชทายาทเป็นสิ่งที่ยากและเต็มไปด้วยอุปสรรค แต่นางก็พร้อมที่จะรอจนกว่าชะตากรรมจะนำพาเขากลับมาหานางอีกครั้ง

วันเวลาเดินทางไปอย่างรวดเร็ว แต่ละวันเป็นการต่อสู้ของลู่เจี้ยนในการคุมความรู้สึกของตนเอง และการพยายามทำหน้าที่ขององค์รัชทายาทให้ดีที่สุด ในที่ประชุมของราชสำนัก เขาต้องเผชิญหน้ากับขุนนางที่มีความทะเยอทะยานและศัตรูที่ซ่อนเร้นภายในวัง การแข่งขันทางการเมืองและการแย่งชิงอำนาจทำให้เขาต้องระมัดระวังทุกย่างก้าว

"ท่านลู่เจี้ยน ข้าได้ยินข่าวลือว่าเจ้ามีหญิงสาวที่เจ้าเก็บไว้ในใจ" ขุนนางคนหนึ่งกระซิบข้างหูลู่เจี้ยนในงานเลี้ยงอาหารค่ำ ลู่เจี้ยนหันมามองขุนนางคนนั้นด้วยสายตาที่เย็นชา

"ข้าไม่สนใจข่าวลือพวกนั้น องค์รัชทายาทย่อมต้องมีหน้าที่และความรับผิดชอบที่มากกว่าเรื่องรัก" เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น แต่ในใจของเขารู้สึกเจ็บปวดจากการปฏิเสธความจริงของตัวเอง

ในคืนที่เงียบสงบ ลู่เจี้ยนยืนอยู่บนระเบียงห้องของเขา มองออกไปยังท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว เขาคิดถึงเหม่ยหลิน ความคิดถึงที่ไม่สามารถพูดออกมาได้ และความรักที่ถูกกักเก็บไว้ภายใน เขาหวังว่าสักวันหนึ่ง เขาจะได้อยู่กับเหม่ยหลินโดยไม่มีสิ่งใดมาขวางกั้น

ทั้งสองคนยังคงเฝ้ารอวันนั้น วันที่ชะตากรรมจะนำพาพวกเขากลับมาเจอกันอีกครั้ง แม้ว่าหนทางข้างหน้าจะเต็มไปด้วยอุปสรรคและความท้าทาย แต่พวกเขาก็เชื่อมั่นในความรักที่แท้จริงที่มีให้แก่กัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***