ตอนที่ 2: ความรักที่เบ่งบาน

แสงแดดส่องผ่านหน้าต่างไม้ของกระท่อมเล็กๆ ที่ลึกเข้าไปในป่า ลู่เจี้ยน รู้สึกถึงความอบอุ่นจากแสงแดดที่ไล้ใบหน้า เขาลืมตาขึ้นมองเพดานไม้และรับรู้ถึงกลิ่นหอมของสมุนไพรที่อบอวลอยู่ในอากาศ สถานที่นี้ต่างจากวังหลวงอันหรูหราที่เขาคุ้นเคย แต่กลับให้ความรู้สึกสงบและปลอดภัยอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

เสียงขยับเบาๆ ดังขึ้นที่หน้าประตู ซูเหม่ยหลิน เดินเข้ามาพร้อมถาดใส่อาหารและน้ำแกงสมุนไพรที่นางเตรียมไว้สำหรับลู่เจี้ยน นางวางถาดลงบนโต๊ะข้างเตียงแล้วหันมายิ้มให้เขา

"ท่านรู้สึกดีขึ้นบ้างหรือยัง?" นางถามด้วยเสียงอ่อนโยน

ลู่เจี้ยนยิ้มตอบและพยักหน้า "ข้ารู้สึกดีขึ้นมากแล้ว ขอบคุณเจ้ามาก ซูเหม่ยหลิน เจ้าดูแลข้าอย่างดี" เขาพูดด้วยความซาบซึ้ง

เหม่ยหลินนั่งลงข้างเตียงและเริ่มป้อนน้ำแกงให้เขา ทั้งสองคุยกันเบาๆ ลู่เจี้ยนได้เรียนรู้ว่าเหม่ยหลินอาศัยอยู่ที่นี่คนเดียวหลังจากพ่อแม่ของนางจากไป นางมีความสามารถในการใช้สมุนไพรและมักจะช่วยเหลือชาวบ้านในหมู่บ้านด้วยความกรุณาของนาง

"เจ้าช่างใจดีนัก ซูเหม่ยหลิน ข้าไม่เคยเจอใครที่มีจิตใจอ่อนโยนเช่นเจ้า" ลู่เจี้ยนเอ่ยขึ้นขณะมองหน้านางอย่างอ่อนโยน

"ข้าเพียงแค่ทำในสิ่งที่ข้าทำได้ ท่านเองก็ต้องเป็นคนดีมากถึงได้รับการช่วยเหลือจากข้า" เหม่ยหลินตอบด้วยรอยยิ้ม

วันเวลาผ่านไป ลู่เจี้ยนฟื้นตัวขึ้นอย่างช้าๆ ด้วยการดูแลเอาใจใส่ของเหม่ยหลิน แต่ละวันทั้งสองใช้เวลาร่วมกัน ทั้งการพูดคุย การทำงานบ้าน และการเดินเล่นรอบๆ ป่า ความใกล้ชิดและความเข้าใจระหว่างเขาและเหม่ยหลินทำให้เกิดความรู้สึกที่ลึกซึ้งและเกินกว่าจะห้ามใจได้

คืนหนึ่งขณะที่ท้องฟ้าประดับด้วยดวงดาว ลู่เจี้ยนและเหม่ยหลินนั่งอยู่ข้างนอกกระท่อม แสงจันทร์สาดส่องให้เห็นใบหน้าของทั้งสองชัดเจน ลู่เจี้ยนมองไปยังเหม่ยหลิน นางงดงามในแสงจันทร์ นัยน์ตาของนางมีความอ่อนโยนและความสงบที่ทำให้เขารู้สึกสบายใจ

"ซูเหม่ยหลิน... เจ้าทำให้ข้าเห็นความงามที่แท้จริงของชีวิต ข้าไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อน" ลู่เจี้ยนเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความรู้สึก

เหม่ยหลินหันมามองเขา นางรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ไหลเข้ามาในใจ "ข้าก็เช่นกัน ข้าไม่เคยรู้สึกมีความสุขเท่านี้มาก่อน ท่านเป็นเหมือนแสงสว่างที่เข้ามาในชีวิตข้า" นางพูดเบาๆ

ทั้งสองมองตากันอย่างลึกซึ้ง ก่อนที่ลู่เจี้ยนจะเอื้อมมือมากุมมือของเหม่ยหลินไว้ ความอบอุ่นจากสัมผัสนั้นทำให้หัวใจของทั้งสองเต้นแรง ราวกับว่าทุกสิ่งในโลกนี้หยุดลงชั่วขณะ เพื่อให้พวกเขาได้มีเพียงช่วงเวลานี้สำหรับกันและกัน

"ข้ารักเจ้า ซูเหม่ยหลิน ข้ารู้ว่าความรักนี้อาจไม่สมควร แต่ข้าห้ามใจตัวเองไม่ได้อีกต่อไป" ลู่เจี้ยนสารภาพด้วยความจริงใจ

เหม่ยหลินรู้สึกเหมือนหัวใจของนางจะพองโต นางยิ้มและกุมมือเขาแน่นขึ้น "ข้าก็รักท่าน ลู่เจี้ยน แม้ว่าความรักของเราจะต้องเผชิญกับอุปสรรค ข้าพร้อมจะยืนเคียงข้างท่านเสมอ" นางตอบกลับด้วยน้ำเสียงเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

ความรักของทั้งสองเบ่งบานขึ้นในคืนนั้น ท่ามกลางเสียงกระซิบของสายลมและแสงจันทร์ที่สาดส่อง แม้ว่าอนาคตจะไม่แน่นอนและเต็มไปด้วยอุปสรรค แต่ในขณะนี้ ความรักที่พวกเขามีต่อกันคือสิ่งที่ทำให้ชีวิตของพวกเขามีความหมาย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***