ความลับในหมู่บ้าน

...บทที่  5...

...ความลับในหมู่บ้าน...

แต่ในขณะที่การต่อสู้ดำเนินไป เซี่ยหลันก็เริ่มรู้สึกได้ถึงพลังที่อ่อนแอลง พลังแห่งความมืดของชายในชุดคลุมยังคงแรงกล้า และมันเริ่มเข้ามาครอบงำพลังของเธอ เธอเริ่มรู้สึกว่ากำลังจะพ่ายแพ้ “ข้าไม่สามารถปล่อยให้มันจบลงแบบนี้ได้!” เซี่ยหลันคิดในใจ แต่ในขณะเดียวกันเธอก็รู้สึกถึงการสนับสนุนจากเฟิงหลิว เขายืนอยู่ข้างเธอและไม่ยอมแพ้เช่นกัน

“เซี่ยหลัน เจ้าต้องเชื่อในตัวเอง!” เฟิงหลิวตะโกนขึ้น “พลังของเจ้าไม่ได้มาจากความแค้น แต่มาจากความรัก ความหวัง และความเชื่อมั่น ใช้มันให้เต็มที่ เจ้าจะชนะได้!”

คำพูดของเฟิงหลิวทำให้เซี่ยหลันรู้สึกถึงพลังที่เพิ่มขึ้นมาอีกครั้ง เธอรวบรวมพลังทั้งหมดที่เธอมี และปลดปล่อยพลังที่แท้จริงของเธอออกมา พลังที่บริสุทธิ์และเปี่ยมด้วยแสงสว่าง มันปะทะกับพลังแห่งความมืดและทำให้ทุกอย่างหยุดนิ่ง

ชายในชุดคลุมสีดำเริ่มสั่นคลอน “นี่มันเป็นไปไม่ได้ เจ้าคือใครกันแน่”

เซี่ยหลันตอบด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น “ข้าเป็นคนที่ใช้ชีวิตด้วยความหวัง ข้าจะไม่ยอมให้ความมืดครอบงำอีกต่อไป ข้าคือเซี่ยหลัน และข้าจะปกป้องทุกสิ่งที่ข้ารัก!” พลังแห่งแสงสว่างของเซี่ยหลันพุ่งเข้าปะทะกับชายในชุดคลุม เขาร้องคำรามอย่างเจ็บปวดก่อนที่จะถูกพลังนั้นทำลายล้างไปหมด

หมอกควันสีดำที่แผ่ออกมาก่อนหน้านี้ก็สลายไปในอากาศ ทุกอย่างกลับคืนสู่ความสงบอีกครั้ง เซี่ยหลันหายใจเข้าลึก ๆ และรู้สึกถึงความเหนื่อยล้าที่เข้ามาแทนที่พลังที่เธอใช้ไปทั้งหมด แต่เธอก็รู้ว่าเธอได้ชนะการต่อสู้นี้แล้ว

เฟิงหลิวเดินเข้ามาหาเธอและกอดเธอแน่น “เจ้าได้ทำมันแล้ว เซี่ยหลัน เจ้าได้ชนะตัวเจ้าเอง”

เซี่ยหลันมองเขาด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น “ข้าไม่ได้ทำมันเพียงลำพัง ท่านก็อยู่เคียงข้างข้าเสมอ ข้าขอบคุณท่านมาก เฟิงหลิว”

เฟิงหลิวส่ายหน้าเบา ๆ “ไม่ใช่เพราะข้า มันเป็นเพราะเจ้าเอง เจ้าคือคนที่แข็งแกร่งและเปี่ยมไปด้วยความรัก ข้าภูมิใจในตัวเจ้า”

หลังจากการต่อสู้ที่ดุเดือด เซี่ยหลันและเฟิงหลิวกลับมาที่หมู่บ้านพร้อมกับความสงสัยและความวิตกกังวลที่ยังคงหลงเหลือ พวกเขาเดินผ่านถนนที่เงียบสงบ ชาวบ้านมองพวกเขาด้วยสายตาเต็มไปด้วยความขอบคุณและความหวาดหวั่น พวกเขารู้ว่าคนเหล่านี้คงจะรับรู้ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในทุ่งหญ้า

เซี่ยหลันหยุดยืนกลางหมู่บ้าน มองรอบ ๆ ตัว เธอรู้สึกว่าหมู่บ้านนี้ยังคงมีบางสิ่งที่เธอไม่รู้ ที่ถูกซ่อนไว้ภายใต้ความสงบสุขที่ดูเหมือนจะไม่สั่นคลอน

“เฟิงหลิว ท่านคิดว่ามีอะไรบางอย่างที่พวกเราไม่รู้เกี่ยวกับหมู่บ้านนี้หรือไม่” เซี่ยหลันถามเสียงเบา

เฟิงหลิวเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบ “ข้าคิดว่ามันมีบางสิ่งที่ถูกซ่อนอยู่ เบื้องหลังการมาอยู่ที่นี่ของพวกเราอาจไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เจ้ารู้สึกไหมว่าทุกอย่างมันช่างพอดีเกินไป”

เซี่ยหลันพยักหน้า “ข้ารู้สึกเช่นนั้น ตั้งแต่ที่เรามาถึงที่นี่ ข้ารู้สึกว่ามีบางอย่างที่ดึงดูดเรา แต่ข้าไม่สามารถบอกได้ว่ามันคืออะไร”

ในขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกัน ชายชราคนหนึ่งเดินเข้ามาหาพวกเขา เขาคือหัวหน้าหมู่บ้าน ชายที่มีผมหงอกขาวและดวงตาที่แฝงไปด้วยความลึกซึ้ง เขามองเซี่ยหลันและเฟิงหลิวด้วยสายตาที่เป็นมิตรแต่แฝงด้วยความกังวล “ข้ารู้ว่าพวกเจ้าสงสัยในบางสิ่ง” หัวหน้าหมู่บ้านกล่าวเสียงนุ่ม “และข้าคิดว่ามันถึงเวลาที่ข้าจะบอกความจริงบางอย่างกับพวกเจ้า”

เซี่ยหลันและเฟิงหลิวมองหน้ากันด้วยความสงสัย “ความจริงอะไร” เซี่ยหลันถาม

หัวหน้าหมู่บ้านหันหลังและโบกมือให้พวกเขาเดินตาม “ตามข้ามา ข้าจะเล่าให้พวกเจ้าฟัง”

พวกเขาเดินตามหัวหน้าหมู่บ้านไปยังบ้านหลังหนึ่งที่ตั้งอยู่บนเนินเขา บ้านหลังนี้เก่าแก่และมีประวัติศาสตร์ยาวนาน หัวหน้าหมู่บ้านเปิดประตูให้ทั้งสองเข้าไปข้างใน เมื่อเข้ามาในบ้าน เซี่ยหลันสังเกตเห็นภาพเขียนโบราณที่ประดับอยู่บนผนัง และตู้ไม้เก่าแก่ที่เต็มไปด้วยหนังสือและเอกสารเก่า ๆ “หมู่บ้านนี้ไม่ได้เป็นเพียงแค่หมู่บ้านธรรมดา” หัวหน้าหมู่บ้านเริ่มเล่า “มันเป็นที่หลบซ่อนของผู้ที่หนีจากภัยสงคราม ผู้ที่หลีกหนีจากความวุ่นวายในโลกภายนอก และมันยังเป็นที่ซ่อนของสมบัติล้ำค่าที่ถูกปกป้องมานานนับพันปี”

“สมบัติล้ำค่า” เฟิงหลิวถามอย่างสงสัย

หัวหน้าหมู่บ้านพยักหน้า “ใช่ สมบัตินั้นไม่ได้เป็นเพียงสิ่งของธรรมดา แต่มันคือพลังที่สามารถเปลี่ยนแปลงโลกได้ และนั่นคือเหตุผลที่หมู่บ้านนี้ถูกปกป้องด้วยพลังพิเศษ ผู้ที่รู้ความลับนี้มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น”

เซี่ยหลันรู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแรง “แล้วท่านรู้ได้อย่างไรว่าพวกเราคือคนที่ถูกดึงดูดมาที่นี่”

หัวหน้าหมู่บ้านมองเธอด้วยสายตาอ่อนโยน “เพราะเจ้ามีพลังที่ไม่ธรรมดา ข้ารู้ว่าเจ้าคือคนที่สามารถปกป้องสมบัตินี้ได้ และเจ้าจะเป็นผู้ที่ทำให้มันถูกใช้ในทางที่ถูกต้อง”

เฟิงหลิวถามขึ้น “แล้วชายในชุดคลุมสีดำล่ะ เขาคือใคร เขาต้องการอะไรจากที่นี่”

หัวหน้าหมู่บ้านถอนหายใจ “เขาคือหนึ่งในกลุ่มผู้ที่ต้องการใช้สมบัตินั้นในทางที่ผิด พวกเขารู้ว่าสมบัตินี้มีพลังที่จะครอบงำโลกได้ พวกเขาต้องการมันเพื่อนำไปใช้ในการสร้างความโกลาหล”

เซี่ยหลันรู้สึกถึงความหนักใจที่กดทับหัวใจ “แล้วข้าต้องทำอย่างไรต่อไป”

หัวหน้าหมู่บ้านมองเซี่ยหลันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวัง “เจ้าจะต้องหาสมบัตินั้นให้เจอก่อนที่พวกเขาจะหาเจอ มันซ่อนอยู่ในสถานที่ที่พิเศษ ซึ่งเจ้าจะรู้สึกถึงมันเมื่อถึงเวลา”

เฟิงหลิวจับมือเซี่ยหลันแน่น “ข้าอยู่เคียงข้างเจ้าเสมอ ไม่ว่าเจ้าจะต้องทำอะไร”

เซี่ยหลันพยักหน้า “ข้าเข้าใจแล้ว ข้าจะไม่ปล่อยให้พวกเขาได้สมบัตินั้นไป ข้าจะปกป้องมันเพื่อให้โลกนี้ยังคงอยู่ในความสงบสุข”

หัวหน้าหมู่บ้านมองทั้งสองด้วยความภูมิใจ “ข้าขอฝากพวกเจ้าด้วย จำไว้ว่าพลังที่ยิ่งใหญ่มาพร้อมกับความรับผิดชอบที่ใหญ่ยิ่ง และข้ารู้ว่าเจ้าจะทำได้”

หลังจากได้รับคำสั่งจากหัวหน้าหมู่บ้าน เซี่ยหลันและเฟิงหลิวตัดสินใจเริ่มต้นการเดินทางเพื่อค้นหาสมบัติล้ำค่าที่ถูกซ่อนไว้ พวกเขาเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางครั้งนี้ด้วยความระมัดระวัง ทั้งสองรู้ดีว่าภารกิจนี้ไม่ใช่เพียงการค้นหาสมบัติ แต่ยังเป็นการต่อสู้เพื่อปกป้องสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับพวกเขา

เช้าตรู่วันถัดมา พวกเขาออกเดินทางจากหมู่บ้าน มุ่งหน้าสู่ป่าลึกที่ทอดยาวไปยังทิศตะวันตก ป่าที่เต็มไปด้วยความลึกลับและเรื่องราวที่ถูกเล่าขานมาหลายชั่วอายุคน ว่ากันว่าสมบัติล้ำค่าถูกซ่อนอยู่ในสถานที่ที่ไม่เคยมีใครพบเห็นมาก่อน และที่นั่นก็เต็มไปด้วยอันตรายที่พร้อมจะทำลายผู้ที่เข้าไปในป่าแห่งนี้ พวกเขาเดินผ่านทิวทัศน์ที่สวยงามของภูเขาและแม่น้ำ แต่ยิ่งพวกเขาเข้าไปลึกในป่าเท่าไหร่ ความมืดก็ยิ่งเข้าครอบงำ พืชพรรณเปลี่ยนจากสีเขียวสดใสกลายเป็นสีหม่น หมอกหนาคลุ้มคลุมเส้นทาง และอากาศเริ่มหนาวเย็นลงอย่างผิดปกติ

“เจ้ารู้สึกถึงอะไรไหม เซี่ยหลัน” เฟิงหลิวถามขณะพวกเขาเดินอยู่ท่ามกลางหมอกหนา

เซี่ยหลันพยักหน้าเล็กน้อย “ข้ารู้สึกถึงบางสิ่งที่ไม่ปกติ เหมือนกับว่ามีบางอย่างกำลังเฝ้าดูเราอยู่”

เฟิงหลิวหันมามองเธอด้วยความเคร่งเครียด “พวกเราต้องระวังตัว ข้าเชื่อว่าป่านี้ไม่ใช่ที่ที่จะต้อนรับพวกเราโดยง่าย”

ทันใดนั้น เสียงกรอบแกรบดังขึ้นจากด้านหลัง ทั้งสองหยุดเดินและหันกลับไปมอง พวกเขาเห็นเงาร่างบางอย่างเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วผ่านหมอก เฟิงหลิวเตรียมพร้อมจะต่อสู้ แต่เซี่ยหลันหยุดเขาไว้ “เดี๋ยวก่อน!” เซี่ยหลันกระซิบเบา ๆ “มันอาจจะไม่ใช่ศัตรู ข้ารู้สึกว่ามันกำลังพยายามบอกอะไรบางอย่างกับเรา”

เงาร่างนั้นหยุดลง และค่อย ๆ ปรากฏตัวขึ้นเป็นสิ่งมีชีวิตที่คล้ายหมาป่า แต่มีขนาดใหญ่กว่าปกติ ขนของมันเป็นสีเงินระยับตัดกับหมอก มันมองเซี่ยหลันและเฟิงหลิวด้วยสายตาที่แฝงไปด้วยความสงสัยและความรู้สึกบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้ เซี่ยหลันก้าวไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง “เจ้าเป็นใครกัน และเจ้าต้องการอะไรจากพวกเรา”

หมาป่าขนเงินจ้องมองเธอด้วยสายตาที่ดูเหมือนจะพูดได้ มันค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้เธอ แล้วโน้มศีรษะลงต่อหน้าเซี่ยหลัน ราวกับกำลังแสดงความเคารพ

เฟิงหลิวประหลาดใจ “มันทำแบบนี้ทำไม”

เซี่ยหลันจ้องมองหมาป่าอย่างลึกซึ้ง “ข้าคิดว่ามันต้องการบอกเราบางอย่าง หรือไม่ก็ มันอาจจะเป็นผู้พิทักษ์ของป่าแห่งนี้”

หมาป่าขนเงินลุกขึ้นยืนเต็มความสูงของมัน มันหันหลังแล้วเริ่มเดินช้า ๆ ไปตามเส้นทางที่ทอดยาวผ่านป่า เซี่ยหลันและเฟิงหลิวมองหน้ากัน ก่อนจะตัดสินใจเดินตามมันไป

“ข้าคิดว่ามันอาจจะนำทางเราไปยังสถานที่ที่ซ่อนสมบัติอยู่” เซี่ยหลันพูดด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความหวัง “หรืออย่างน้อยมันก็อาจจะช่วยพวกเราได้”

เฟิงหลิวพยักหน้า “ข้าหวังเช่นนั้น มันดูเหมือนจะไม่เป็นศัตรู ข้าเชื่อว่าเราควรตามมันไป”

พวกเขาเดินตามหมาป่าขนเงินไปยังส่วนลึกของป่า ที่ซึ่งหมอกหนาขึ้นและทิวทัศน์กลายเป็นสิ่งที่ไม่คุ้นเคย ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงหน้าผาสูงที่ตั้งอยู่กลางป่า

หมาป่าขนเงินหยุดเดินและมองไปยังหน้าผานั้น ก่อนจะหันกลับมามองเซี่ยหลัน เซี่ยหลันก้าวขึ้นมาดูที่หน้าผา เธอเห็นปากถ้ำที่ซ่อนอยู่หลังม่านน้ำตกที่ไหลลงมาจากหน้าผา “นี่มัน…” เธอเริ่มตะลึง “ข้าคิดว่านี่อาจเป็นที่ที่สมบัตินั้นถูกซ่อนไว้”

เฟิงหลิวมองไปยังปากถ้ำด้วยความสนใจ “เราไปตรวจสอบดูเถอะ แต่เราต้องระวังตัว มันอาจจะมีอันตรายซ่อนอยู่ในนั้น”

เซี่ยหลันพยักหน้าและก้าวเข้าไปในถ้ำโดยมีเฟิงหลิวตามมา หมาป่าขนเงินเดินตามพวกเขามาด้วยความเงียบสงบ เมื่อเข้ามาในถ้ำ พวกเขาพบว่ามันลึกและมืดมาก มีแสงอ่อน ๆ ที่ส่องผ่านช่องเล็ก ๆ บนผนังถ้ำทำให้พอเห็นทางเดิน

ขณะที่พวกเขาเดินลึกเข้าไปในถ้ำ พวกเขารู้สึกถึงพลังที่รุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนกับว่าพลังนั้นกำลังดึงดูดพวกเขาไปยังส่วนลึกของถ้ำ

ทันใดนั้น พวกเขาก็มาถึงห้องใหญ่ที่อยู่ลึกในถ้ำ ผนังของห้องนั้นเต็มไปด้วยลวดลายโบราณที่บอกเล่าเรื่องราวของการต่อสู้ระหว่างแสงสว่างและความมืด ในกลางห้อง มีแท่นหินที่ตั้งอยู่ และบนแท่นนั้นมีสิ่งของหนึ่งที่เรืองแสงออกมาอย่างนุ่มนวล

เซี่ยหลันมองสิ่งของนั้นด้วยความตื่นเต้น “นี่คือ สมบัติล้ำค่า”

เฟิงหลิวพยักหน้าอย่างเคร่งเครียด “ใช่ ข้าคิดว่านี่คือสิ่งที่พวกเรากำลังมองหา แต่พวกเราต้องระวัง ถ้ามีใครตามมาหาเรา พวกเขาอาจจะต้องการมันเช่นกัน”

เซี่ยหลันก้าวไปข้างหน้าและยื่นมือออกไปสัมผัสสมบัตินั้น ทันทีที่เธอสัมผัส แสงสว่างก็แผ่กระจายออกจากสมบัติ และพลังที่ไหลเข้ามาในตัวเธอทำให้เธอรู้สึกถึงความแข็งแกร่งที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน “ข้ารู้สึกได้ถึงพลังที่ยิ่งใหญ่” เซี่ยหลันพูดด้วยเสียงที่แฝงไปด้วยความตื่นเต้นและความหวัง “ข้าเชื่อว่านี่คือพลังที่จะช่วยเราในการต่อสู้เพื่อปกป้องโลกจากความมืด”

เฟิงหลิวมองเธอด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความภูมิใจ “เจ้าคือผู้ที่ถูกเลือก เซี่ยหลัน ข้าเชื่อว่าเจ้าจะใช้พลังนี้ในทางที่ถูกต้อง”

หมาป่าขนเงินนั่งลงข้างพวกเขา มันมองเซี่ยหลันด้วยสายตาที่ดูเหมือนจะบอกว่าเธอได้ผ่านการทดสอบแล้ว และมันจะคอยปกป้องเธอในการเดินทางครั้งต่อไป

“พวกเราไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้นาน” เฟิงหลิวเตือน “เราต้องรีบกลับไปที่หมู่บ้าน ก่อนที่ศัตรูจะรู้ว่าเราเจอสมบัตินี้แล้ว”

เซี่ยหลันพยักหน้า “ใช่ พวกเราจะต้องปกป้องสมบัตินี้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***