ตอนที่1.เจอเขา

ในคืนหนึ่งที่ผมไปซื้อนมกลางดึกผมหิวนมมากผมจึงออกไปนมมันจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมได้พบกับเขา ระหว่างที่เดินกลับบ้านได้พบร่างๆนึ่งที่อยู่ทามกลางป่าที่ปกคุมข้างทางเเละมีไฟส่องอยู่ร่างนั้นกำลังกุมเเขนเสื้อเอาไว้อยู่ ผมนั้นไม่คอยจะอยากเข้าไปช่วยเพราะว่าเขาอาดจะทำร้ายผมได้ผมที่พยายามทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเเละเดินตรงเข้าไป เเต่เเล้วผมก็พบว่าเขาหน้าซีดๆถึงจะเห็นไม่ชัดก็

เถอะผมจึงเข้าไปดูช้าๆ "คุณช่วยผมหน่อยได้มั้ย"

เสียงเเห่บๆของเขาทำให้ผมฉุดคิดขึ้นมาได้ว่าเขาอาจจะดาบเจ็บอยู่ผมจึงเดินเข้าไปใกล้ๆ ผมเห็นสีหน้าของเขาที่หล่อเหล่าเเต่ซีดหน่อยๆ ทำให้ผมไม่สะบายใจ "อา ... ได้สิ" เเต่ว่าผมก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเขาชื่ออะไร "เอ่อ คือว่าคุณชื่ออะไร" เขาตอบกลับมาด้วยเสียงที่ดีขึ้นหน่อยๆ "ผมชื่เดวิน" เขาทำสีหน้าที่ดีขึ้นมานิดนึ่งเเต่ว่าผมก็รู้สึกผิดเเบบงงๆ

"มันเป็นชื่อดีนะ" เหมื่อนผมจะเห็นว่าเขาหน้าเเดงขึ้นมานิดหน่อย "เเต่ผมว่าชื่อคุณดีกว่านะ" ผมคิดในใจว่าเขารู้ชื่อของผมได้ยังไงเเละหน้าตาของผมก็ออกสีหน้าเเบบงงๆว่าเขารู้ชื่อได้ยังไง "นายรู้ชื่อของผมได้ยังไงกัน" ทันทีที่ผมพูดออกไปเขาก็รีบตอบทันที "คื่อว่าผมก็เเค่คิดว่าชื่อของคุณดีกว่า"

สีหน้าของผมจึงคลายลงมาก "เเล้วคุณชื่ออะไร"

ผมอึดอัดหน่อยๆเเต่ก็ตอบเขาไป "ผมชื่อโซระ"

"นั้นไงชื่อของคุณต้องเพราะอยู่เเล้ว" เขาดีใจมากที่ได้รู้ชื่อของผมเดวินดึงเเขนเสื้อนิดหน่อยเเต่ก็สะดุ่งเเละร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด "เดวิน คุณโอเคมั้ย"ผมรีบถามเขาเพราะได้ยินเสียงที่เจ็บปวดบวกกับเสียงหายใจที่ไม่มั่งคงเเละสีหน้าอันหล่อ

เหล่าเเต่ซีดเซียว "ผมไม่เป็นอะไรหรอก" อาการของเขามันทำให้ผมไม่สบายใจเป็นอย่างมากเลย

"ถ้าไม่ว่าอะไรผมจะพาคุณไปนั่งตรงนู่น" ผมพูดพลางชี้นิ้วไปที่ม้านั่งไม่ไกลนี่ "ดะ. ได้สิ" เขาพูดเบาๆเเต่ผมก็ได้ยินผมจึงวางนมที่ซื้อมาจากร้านค้าเเละเดินเขาไปใกล้เดวิน "คะ คุณจะทำอะไรนะ"

เดวินถามเเบบกล้าๆกลัวๆ "ผมก็จะพยุงตัวคุณไปนั่งตรงม้านั่งนู่นไงล่ะ" ผมเดินเข้าไปพยุงตัวเดวินไปนั่งตรงม้า "เอ่อ ผมอยากรู้ว่าเเขนของคุณเป็นอะไรน่ะ" สีหน้าของเดวินถอดสีเเต่เขาก็พยักหน้ารับก่อนที่จะเดินตรงไปที่ ที่มีเเสงสว่างมากขึ้นเเละกางเเขนทั้งสองข้างออกไปเผยให้เห็นเลือดที่ซึมออกมาจากเเขนเสื้อ "ทำไมถึงไม่บอกผมว่าคุณมีเเผด

ล่ะ" เดวินทำหน้าหนักใจ "คือว่าผมไม่อยากลบกวนโซระนะ" ผมเริ่มใจคอไม่ดีเป็นอย่างมากเลยล่ะ

"ผมไม่อยากจะตื่นมาเเล้วได้ข่าวว่าคนตาย..."

ผมนิ่งไปนิดนึ่งก่อนจะพูดต่อ "โดยที่คนนั้นคือเดวินนะ" เดวินนิ่งไปก่อนที่จะหน้าเเดง "โซระคุณเป็นห่วงผมหรอ" ผมรีบตอบพร้อมกับน้ำเสียงที่ร้อนใจ

"ก็ใช่นะสิผมต้องรีบโทรหาโรงพยาบาลเเล้ว"

"คือว่าความจริงเเล้วผมโดนสตอล์กเกอร์ตามเเละมันก็ทำร้ายผม" เดวินดูกลัวมากในตอนที่พูด

"อีกอย่างมันคงไปรอที่โรงพยาบาลหรือสถานนีตำรวจอยู่" สีหน้าของเดวินเริ่มซีดจนเกืยบขาวเเละดวงตาเลือนลอย "งั้นคุณก็ไปพักที่บ้านผมก่อนสิ"

ผมพูดพลางพาเดวินมานั่งที่ม้านั่ง "ที่บ้านผมพอมีกล่องปฐมพยาบาลอยู่บ้าง" หน้าตาของเดวินมีรอยยิ้มขึ้นมา "โซระนายให้ชั้นไปบ้านนายได้หรอ" ชั้นรีบตอบทันที "ได้สิเดี้ยวนายไปนอนบ้านชั้นก่อนเเล้วพรุ่งนี้คอยว่ากันเเละชั้นจะทำเเผดให้นะ"

โซระพยุงร่างของเดวินเดินไปทางกลับบ้านร่างสองร่างพยุงไปจนลับเเผนหลัง....

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***