ตอนที่3. รอยยิ้ม

(เเอดขอเปลี่ยนชื่อตัวละครโซระให้เป็น 'เค' นะ)

ผมตื่นขึ้นมาตอนเช้าเเละ เมื่อคืนผมฝันเเปลกๆ

ถึงเเม้ว่ามันจะเเปลกก็ตามทีเถอะเเต่มันไม่จำเป็นต้องไปนึกถึงหรอก มันเป็นเช้าที่สดใสเเต่ผมก็รีบจัดการทุกอย่างให้เสร็จไปเร็วๆเดวินที่ตื่นก่อนผมเขานั่งมองท้องฟ้าอันสดใสที่มีนกบินอยู่ทำให้ผืนนภานี้ไร้ที่ติ เส้นผมสีเงินที่ต้องกับเเสงเเดดเเละ

เเววตาอันไร้ชีวิตชีวาที่ทอดมองออกไปด้านนอกได้หันกลับมามองผมเเล้วทันทีที่เขาสบตาเข้ากับผม สายตาที่ทีเเรกนั้นดูไร้ชีวิคชีวาก็กลับมีสีสันในดวง ตาเเละปากของเขามีรอยยิ้มน้อยๆเเต่เปลี่ยนโลกทั้งใบที่อยู่ด้านหลักของเขาให้สีจางลงเหลือเเต่ตัวเขาที่มีสีสันเพียงผู้เดียว เเละใบหน้าของผมก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีเเดงเสียงหัวใจของผมดังตึกตัก

โลกทั้งใบเหมือนเหลือเพียงสองเรารอยยิ้มที่เจิดจ้า

ของเดวินทำให้ผมสับสน ผมจึงหันหน้าไปอีกทางเพราะอะไรกันเเน่ผมก็ไม่รู้ที่เเน่ๆเลยคือร่างกายมันทำงารอย่างอัตโนมัติเอง "เค นายโอเคมั้ยทำไมหน้าเเดงจัง" เดวินถามผมเเละใบหน้าก็เเสดงออกทันทีว่าเป็นห่วงผม ในใจผมลึกๆก็ดีใจเล็กน้อยที่เขาถาม ผมจึงเปลี่ยนสีหน้าให้ดูดีขึ้น "ผม โอเคไม่ได้เป็นอะไรมาก" ผมรีบตอบเขาเเละหันหน้าไปหาเดวินเเละยิ้มกลับไปให้เขา

ผมนึกว่าเคป่วยเป็นไข้เพราะเห็นเขาหน้าเเดงเเต่ก็ไม่นึกว่าเขาจะตอบผมมาพร้อมกับยิ้มที่ทำให้เเทบจะหยุดหายใจเลยในตอนนั้นเขาดูน่ารักมากเลยล่ะ สายตาของเคดูจริงใจไม่เหมือนพวกคนที่ชอบเสเเสร้งเเกล้งทำคนประเภทนั้นช่างเป็นอะไรที่น่าเกลียดสิ้นดี เคในสายตาของผมเเล้วนั้นเป็นคนดี จริงใจ ซื่อสัตย์ เเต่ก็มีพวกที่คิดไม่ซื่อคิดที่จะหลอกใช้เขา...ช่างเถอะเลิกคิดดีกว่าเปล่าประโยค ทำไมถึงเริ่มรู้สึกเจ็บเเปลบๆตรงเเผลที่เเขนกัน ทำไมมันถึงได้เจ็บเเปลบๆเสียงของเคมัน...

เบาลงมากเลยชั้นเเทบไม่ได้ยินเสียงของเคสายตาก็เบลอมากเลยชั้นกำลังหมดสติ เหรอ...

เดวินนายโอเคมั้ย

.............................

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที่2. ทำเเผล