Episode 3 III

พิพิธภัณฑ์แห่งหนึ่งในกรุงโตเกียวได้มีการจัดเตรียมอัญมณีสีครามที่มาจากฝรั่งเศสได้มาจัดแสดงให้เห็นในญี่ปุ่น วันนี้เป็นวันที่จอมโจรคิดจะมาขโมยอัญมณีล่ำค่านี้ไปห้องตัดแสดงเต็มไปด้วยตำรวจหลากหลายนายมายืนคุมอยู่อีกเพียงไม่กี่นาทีก็จะถึงเวลาแล้ว

1

2

3

4

พรึ่บ!

ไฟทุกดวงในห้องสีเหลี่ยมดับสนิทเหมือนทุกครั้งที่คิดจะปรากฎตัวและเหมือนกับเมื่อไม่กี่วันที่แล้ว

"นี้พวกนายรีบเปิดไฟสำรองเส้! "เสียงของสารวัตรนากาโมริเอ่ยขึ้นเสียงเพื่อเรียกสติของตำรวจกลายนายตากภวังความเคลียด

"ครับ สารวัตร! "

พรึ่บ!

ไฟในห้องที่เมื่อกี้ดับสนิทกลับมาสว่างอีกครั้งพร้อมกับคนคนนึงที่ยืนอยู่ข้างหลังกล่องอัญมณีที่ในมือถือมันเอาไว้

เสื้อคลุมสีขาว หมวกทรงสูง แว่นตาขาเดียวที่เป็นเอกลักษณ์ของจอมโจรปรากฎขึ้นในสายตาของตำรวจที่อยู่ในห้องและมีสายตาของผู้ปองร้ายอยู่ด้วย

"สวัสดีครับ สารวัตรนากาโมริ"จอมโจรคิดเอ่ยขึ้นก่อนที่จะวิ่งออกไป

"ไปตามจับมันมาให้ได้!! "

ตำรวจหลากหลายนายวิ่งออกไปตามคิดกลุ่มนึงส่วนอีกกลุ่มนึงก็ออกไปรายงานผู้คนข้างนอก

ร่างโปร่งของจอมโจรคิดวิ่งขึ้นไปบนดานฟ้าโดยที่ตอนนี้มีตำรวจเพียงแค่นายเดียวที่ตามเขามาติดๆ แต่ก็คงจะไม่ใช่พ่อยอดนักสืบคนนั้นเพราะเขาสัมผัสได้ว่ามันเป็นสายตาที่อาฆาตมากกว่า

"หา~มีปืนด้วยเหรอเนี่ยเดี๋ยวนี้สารวัตรนากาโมริอนุญาตด้วยเหรอ"สายตาของเขาเหลือบไปมองคนข้างหลังที่ข้างตัวถือปืน

ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่กลัวหรอกคงจะเป็นแค่ตำรวจที่สารวัตรนากาโมริอีกนั้นแหละ

อะเด้? ร่างสูงในสายตาของจอมโจรคิดคือชินอิจิอีกแล้วเหรอไอหมอนี้ทำให้เขาชะงักได้ตลอดเวลาเลยแหะชอบโผ่ลมาตลอดเมื่อไม่กี่วันก็เจอไปแล้วหนิ

"มาพอดีเลยหนิ จอมโจรคิด"ร่างสูงของชินอิจิที่หันมามองผู้มาเยือนใหม่

"นี้ยังไม่เข็ดเรื่องยาสลบรึไง"

"ฉันไม่กลัวหรอกน่า ของแบบนั้นนะ"

"งั้นเหรอ—"

ปัง!!

เสียงปืนดังลั่นบนดานฟ้ายิ่งเฉียดแขนของจอมโจรคิดอย่างจัง มือบางเอื่อมไปปิดแขนของตนเองเพื่อไม่ให้เลือดไหลออกมาเยอะแต่ก็คงได้แค่คิดเพราะว่าเลือดมันไหลออกมาเยอะมาก

ชินอิจิเห็นภาพนั้นแล้วไม่รีรอวิ่งไปรับร่างโปร่งของคิดทันที'สารวัตรให้ใช้ปืนด้วยหรอ มันมากเกินไปแล้วนะ'ร่างสูงมองผู้มาเยือนใหม่อีกคนด้วยสายตาที่โกรธมากในตอนนี้

"เอาอัญมณีมันมาให้ฉันเดี๋ยวนี้"เสียงทุ้มของตำรวจรายหนึ่งเอ่ยขึ้นมา

"..."ชินอิจิเงียบ

"ถ้าไม่ให้แกก็ตายไปพร้อมมันเลยก็แล้วกัน"ผู้คิดร้ายเอ่ยขึ้นพร้อมกับชี้ปืนไปที่ร่างสูงที่กำลังเงียบอยู่

"ทำไมต้องให้แกด้วยล่ะ มีเหตุผลหรอ"ชินอิจิเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นอีกฝ่ายอยากจะได้ตัวอีกคนที่ตอนนี้ยืนนิ่งอยู่เพราะความเจ็บที่ไม่สามารถขยับตัวได้

"ก็ฉันบอกมันไปหลายครั้งแล้วอย่ามายุ่งกับอัญมณีพวกนี้เมื่อ8ปีก่อนก็ไม่นึกว่าจะรอดมาได้ตอนแรกก็นึกว่าตายไปแล้ว"เมื่อ8ปีก่อนทำไมมันคุ้นๆ เหมือนมีอะไรเหมือนกันสักสองอย่างฟะ

ปัง!!

เสียงเปิดประตูเสียงดังลั่นจากสารวัตรนากาโมริพร้อมกับตำรวจอีกหลายนายที่ขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงปืนที่ดังมาจากบนดานฟ้า

"คุโด้คุงเมื่อกี้เสียงอะไร! "เสียงของสารวัตรนากาโมริเอ่ยขึ้นเมื่อขึ้นมาถึงจุดหมายที่ว่าคิดน่าจะอยู่ที่นี้ด้วย

"สารวัตรรู้จักคนคนนี้ไหมครับ"ชินอิจิเอ่ยพร้อมกับชี้ไปทางผู้ชายร่างหนาที่ถือปืนชายคนไหวตัวทันเลยวิ่งไปตามที่ขอบดานฟ้าและปืนโดยเชือกที่เตรียมไว้ลงไปข้างล่างที่มีตำรวจรออยู่ที่จริงเขาโทรไปบอกตำรวจนายอื่นๆ เรียบร้อยแล้วเพราะรู้สึกว่าวันนี้เจ้าหมอนี้ไม่รอดแน่ๆ

"อ เอ๋ไปจับตัวคนที่ไม่ได้รับเชิญไว้เส้! "

ทุกคนที่อยู่บนดานฟ้ารีบวิ่งลงไปข้างล่างตึกเหลือไว้เพียงสองคนที่อยู่มาก่อนแล้วอย่างชินอิจิกับจอมโจรคิดที่คงจะลืม แค่คนคนนั้นก็เป็นตัวล่อเหมือนกันแหะ

ร่างสูงมองคนที่อยู่ในอ้อมแขนก่อนที่จะได้ยินเสียงหอบหายใจถี่ๆ เพราะความเจ็บแป๊ปๆ ที่ไม่ยอมหายไปสักที

"ไหวไหม"ชินอิจิเอ่ยขึ้นเพราะความเป็นห่วงแต่ก็คงสื่อไปไม่ถึงอีกฝ่ายหรอก

"ป ปล่อยเถอะ"คิดเอ่ยเสียงแผ่วเบาพร้อมกับใช้มือดันให้อีกคนห่างออกไปเพื่อไม่ให้โดนเลือดของเขา

"เฮ้อ ดื้อจริงๆ นะนายเนี่ย นอนหลับไปสักพักก็แล่วกัน"ชินอิจิเอ่ยเสร็จก็ใช้เข็มนาฬิกายาสลบที่ด็อกเตอร์อากาสะทำเขาเมื่อตอนยังอยู่ในร่างของเอโดงาว่าโคนัน

"ห ห๊า—"เสียงของจอมโจรคิดเอ่ยเสียงตัดแล้วสลบไผในอ้อมกอดของร่างสูง สลบไปแล้วคงจะตื่นมาอีกครั้งก็พรุ่งนี้เช้าล่ะมั้ง

ร่างสูงอุ้มคนที่อยู่ในอ้อมกอดเมื่อครู่ในท่าเจ้าสาวที่ตอนนี้สลบไปแล้วก่อนที่จะใช้กระเป๋าเป้แถวๆ นั้นก่อนที่จะเขากดสวิทกระเป๋าเป้แล้วร่อนกลับไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง

ต้องรีบกลับไปก่อนที่เลือดของเจ้าหมอนี้จะหมดตัวซะก่อน

ร่างสูงมองคนที่อยู่ในอ้อมกอดเขาไม่เห็นหน้าอีกคนเพราะหมวกเจ้านี้มันบังอยู่นะสิจะใช้มือเปิดตอนนี้ก็ไม่ได้เดี๋ยวเจ้านี้ก็หลนลงพื้นเสียก่อน

ตี๊ด!

เสียงของสัณญาณบลูทูดที่เหมือนคิดจะใข้ในการจรรกรรมในหลายๆ ครั้งดังขึ้นมาอยู่ข้างหูของคนในอ้อมกอด

[คุณหนูครับ ตอนนี้อยู่ที่ไหนหรอครับ] เสียงของผู้ชายที่อายุเท่ากับด็อกเตอร์เอ่ยขึ้นทำให้เขาได้ยิน คุณหนูหรอใช้คำนี้น่าจะรวยอยู่หนิแล้วทำไมมาขโมยอย่างงี้ว่ะ

[คุณหนูครับไม่คิดที่จะตอบข้าน้อยคนนี้เลยหรอครับ ถ้าคุณหนูหายไปแล้วผมจะไปขอโทษทานโทอิจิยังไงล่ะครับท่านโทอิจิอุส่าห์ฝากฝั่งไว้กับผมนะขอรับ] นี้ลุงเค้าจะไม่เอ่ยชื่อตัวเองหรือคุณหนูคนนี้เลยรึยังไงเนี่ยแต่ชื่อโทอิจิงั้นหรอเหมือนเคยได้ยินที่ไหนแหะ'ไม่ยอมฟังที่เค้าพูดก็แบบนี้'

เสียงของคุณลุงเงียบลงแล้วเหรอเนี่ย ทำไมไม่พูดต่อล่ะหรือว่าจะรู้แล้วเหรอหรือว่าอยู่แถวนี้

ไม่หรอกเรารีบกลับที่หมายก่อนดีกว่า

|\\|

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***