จู่โจม

มีคำหยาบโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

หลังจากที่หมอนั้นวิ่งจ้ำอ้าวมาหาพวกเรา มันก็ได้ยืนหอบสักพัก ก่อนที่จะให้เหตุผลว่ามันพึ่งหาหมวกเจอ

" ไปบอกเหตุผลกับผู้พันเองหล่ะกัน "

" ค..ครับ "

หลังจากที่หมอนั้นตอบผมก็ได้เดินนำลูกๆ ทั้ง 7 คนของผมไปยังรถทันที พอถึงรถผู้พันที่ยืนรอผมได้มองผมด้วยอาการคุ่นเคืองที่เห็นได้ชัด

" ไปๆ ขึ้นรถกันเดี๋ยวนี้ "

" ยูริ หลังจากถึงจุดหมายช่วยมาพบผมด้วย "

" อีกแล้วหรอ- โอเคครับ "

" อื้มดีที่ฟังคำพูดผม "

สิ้นคำพูดของผู้พันผมและลูกๆ ทั้ง 7 คนรวมกันเป็น 8 คนได้พากันนั่งลง หลังจากที่เราทั้งหมดนั่งเสร็จสักพัก รถก็ได้เริ่มเคลื่อนที่ไปยังจุดล่าสุดที่หน่วย 120 ส่งมาให้เรา

ผ่านไป 4 - 5 ชั่วโมงกว่าเราก็ได้ไปถึงจุดล่าสุดของหน่วย 120 อยู่ล่าสุดแต่เราก็ไม่เจอใครเลย

" มิเกล มิเกล ได้ยินไหมทราบแล้วเปลี่ยน "

" นี่มิเกลทรายแล้วเปลี่ยน "

" ช่วยดูตำแหน่งของหน่วย 120 ให้หน่อยสิ "

" ได้พวก "

หลังจากที่ผมรออยู่เกือบ 10 นาที มิเกลก็ได้ตอบกลับมาแบบงงๆ อย่างไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น

" เฮ้- ดูเหมือนว่าจะมีผู้รอดชีวิตอยู่ 14 คนนะ ตำแหน่งของพวกเขาก็อยู่ใกล้ๆ หน่วยนายนั้นแหละลองหาไอ้ 14 คนนั้นดูสิ "

" โอเครู้เรื่อง "

พแผมพูดจบผมก็ได้เก็บวิทยุก่อนจะมองรอบๆ อย่างคาดหวังในสิ่งที่ต้องการและเป็นอย่างที่คิดเอาไว้

" นี่คือทหารจากไอย่าและเรามาหาคนจากหน่วย 120 ที่เหลืออยู่ 14 คน เรามาอย่างสันติท้าพสกนายได้ยินก็ออกมา "

" ไอ้ยูริเองทำห่าไรว่ะ "

อยู่ๆ ไอ้เลย์มันก็ได้ประเคนส้วนเตียนให้กับผมทางด้านหลังเต็มๆ ทำให้ผมล้มลงไปจูบกับพระแม่แผ้นดินทันที หลังจากที่มันประเคนส้วนเตียนให้ผมเสร็จ แล้วพอผมลุกขึ้นมันก็ประเคนส้วนเตียนมาตรงท้องผมแบบจังๆ อีกครั้งบอกเลยว่าครั้งนี้โคตรจุกแม่งผมนอนกุมท้องอยู่อย่างนั้นเกือบ 20 นาทีกว่าๆ ถึงได้มีเสียงเดินจำนวนหนึ่งพร้อมๆ กับเสียงทหารที่ดังขึ้น

ชชช

" ส..สหายพว..กนายมาจากหน่วย 114 ใช่ไหม "

" ใช่แล้ว ใช่ "

พอไอ้เลย์มันพูดจบไอ้พวกลูกทั้ง 5 คนของผมก็เข้ามาพยุงผมทันทีทั้งๆ ที่ผมยังจุกและขาอ่อนที่ท้องอยู่อย่างนั้น

เราได้วางแผนกันอยู่สักพักใหญ่ๆ ก็ได้ไปประจำที่กันเพราะว่าเราได้รู้มาว่าพวกโควเซียมันจะกลับมาทางนี้อีกครั้ง

" มั่นใจใช่ไหมโอเวน "

" ใช่ มันจะมาทางนี้อีกครั้งแน่นอน "

ขอให้จริงเถอะโอเชี่ยเฮ้ย- โอเวน

เราขอกันอยู่สักพักมีเสียงทหารกลุ่มหนึ่งที่มีขนาดใหญ่ แน่นอนว่าพวกนั้นมันมีความระมัดระวังมากขึ้นกว่าเดิม

" เอาเลยไหมยูริ "

" นายถามยูริใหนหล่ะยูริหน่วยเรามี 3 คนเว้ย "

" ก็มึงนั้นแหละไอ้หอก "

" กูพลชี้เป้าเว้ยไอ้หน้าสุนัข "

"ไอ้มินดูลา "

" เอ่อแม่งไปใหนก็ไม่รู้เนี้ย "

" อย่าเพิ่งกัดกันดิไอ้สลัด "

" รอแค่รอถ้ารอไม่ได้เดี๋ยวทุกอย่างก็เป็นใจให้เอง "

ผมได้บอกกับไอ้พวกนั้นไปก่อนที่จะกลับไปสนใจกับทหารโควเซียอีกครั้ง แต่ครั้งนี้พวกมันเลือกที่จะตั้งแคมป์กัน แถมยังส่งคนมาสำรวจบริเวณที่หน่วยผมอยู่อีกแล้วอยู่ๆ ความคิดบ้าๆ ก็ได้เจ้ามาในหัวผมแต่ครั้งนี้แม่งโคตรจะเสี่ยงแต่แน่นอนระหว่างโดนยิงตายกับตายเพราะอดอาหาร

" เฮ้ยไอ้พวกเชี่ย "

ใช่ผมเลือกตัวเลือกที่ 3 ล่อตีนแม่งออกให้ห่างจากหน่วยของผม ทหารโควเซียที่เห็นและได้ยินผม พวกมันก็ได้กรูมาหาผมอย่างไว มีหรอจะให้แม่งมาถึงตัวผม ผมได้วิ่งสับตีนแตกพร้อมกลับด่าเพื่อเพิ่มความกวนส้นตีนและยั่วโมโหพวกมัน ผมหล่ะโคตรฮาขี้แทบแตกเลยเพราะหนึ่งในนั้นแม่งตะโกนด่าผมกลับถึง แม้ผมจะไม่เข้าใจในภาษาของมันก็รู้ได้จากน้ำเสียงของมันที่บ่งบอกได้ว่าพวกมันหัวร้อนอย่างถึงที่สุด

" (ไอ้ห่าแน่จริงก็หยุดดิ) "

มันตะโกนบอกผม แม่งคิดหรอว่าบอกแล้วผมจะหยุดอะ

ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!

วิ่งมาเกือบ 20 นาทีเหมือนแม่งพึ่งนึกได้ว่ามันมีปืนมันจึงได้ส่งกระสุนพระราชทานมาหาผม แม่งรอแดกภาษีประชาชนหรือไงว่ะ

ไอ้เชี่ย- จะโดนจับไหมเนี้ยคงไม่หล่ะมั้ง เฮ้ยไอ้พวกที่มาจากศรีละขังใจเย็นก่อนนะ ผมไม่ได้หมายถึงผู้นำประเทศคุณผมแค่หมายถึงทหารประเทศโควเซีย

ขออภัยไว้ณที่นี่ด้วยนะถ้าตอนนี้สั้นไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***