EP.4 " สงครามเริ่มต้น "

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

ผ่านเวลามาจนถึง2สัปดาห์เนเทยัมกับลูน่าได้หมั้นหมายกันและรวมถึงโลอัคกับศิเรยาก็ได้หมั้นหมายด้วยเช่นกันเพียงแค่ผ่านมา4วันเนเทยัมกับลูน่าก็ได้อยู่ด้วยกันในค่ำคืนนั้น

*

ทั้งสองมานั่งคุยกันที่ริมทะเลในตอนกลางคืนและได้มีการจับมือกันระหว่างคุย

*

*

*

*

*

เนเทยัม " ชื่อของเจ้าแม่เจ้าเป็นคนตั้งหรอ? "

*

ลูน่า " ไม่..คนที่ตั้งให้คือญาติของข้าโทคูล "

*

เนเทยัม " ทำไม.. "

*

ลูน่า " แม่ข้าจากไปตอนที่ให้กำเนิดข้าแล้วข้าก็ได้ชื่อจากญาติของแม่ข้าโทคูลแต่ตอนนี้ยังไม่อพยพกลับมาไว้พวกเขากลับมาข้าจะเจ้าไปรู้จักกับนาง "

*

เนเทยัม " ...พ่อของเจ้า..ที่เจ้าบอกว่าเขาเป็นคนในเผ่าโอมาติกาย่าคือ..เจ้าใจเย็นๆก่อนนะและข้าคงจำเป็นต้องบอก "

*

ลูน่า " อะไรหรอ? "

*

เนเทยัม " พ่อของเจ้าถูกเนรเทศออกมาเพราะเขาฆ่านาวีไปสองคนจึงทำให้ถูกเนรเทศ "

*

ลูน่า " ... "

*

เนเทยัม " ข้าไม่ควรจะบอกเจ้าแต่สักวันเจ้าก็ต้องรู้คือข้ารู้ว่ามันจะทำให้เจ้ารู้สึกแย่หรืออาจจะไม่เชื่อข้า..ข้าได้ถามเขาก่อนจะออกจากเผ่าเขาบอกว่าคนที่ตายยั่วโมโหเขาและยังท้าทายให้เขาต้องฆ่านาวี "

*

ลูน่า " แล้วพ่อข้าพูดความจริงมั้ย? "

*

เนเทยัม " มีนาวีเด็กที่อยู่ใกล้ๆกับพวกเขาได้บอกกับข้าว่าพ่อเจ้ากำลังจะเดินหนีแต่สองคนนั้นก็ยังพูดให้พ่อของเจ้าต้องโมโหทำให้ต้องลงมือฆ่า "

*

ลูน่า " พ่อข้าถูกเนรเทศเพียงแค่ถูกท้าทายและยังต้องมาฆ่านาวีโดยไม่ได้ตั้งใจที่จะฆ่า.. "

*

เนเทยัม " พ่อเจ้าได้บินมาไกลเหมือนกับครอบครัวข้า "

*

ลูน่า " ... "

*

เนเทยัม " ข้าขอโทษนะที่บอกกับเจ้าเรื่องนี้ข้าไม่ควร- "

*

ลูน่า " ขอบคุณ..ที่บอกข้าอย่างน้อยข้าก็ได้รู้แล้วจะได้ไม่คาใจข้าอีกแล้วข้าไม่โกรธเจ้าหรอกเนเทยัม "

*

*

*

*

*

ลูน่าหันมามองเนเทยัมและยิ้มออกมาแล้วเนเทยัมก็หันมามองลูน่าก่อนจะกุมมือลูน่าเอาไว้ก่อนจะจับหัวลูน่ามาใกล้ๆเพื่อให้หน้าผากของทั้งสองติดกันและเนเทยัมก็พาลูน่าไปส่งที่มารุยซาฮิกกับโอโลเอทาน

*

ก่อนจะกลับมารุยของตัวเองแล้วเวลาผ่านมาจนถึงเช้าที่มารุยครอบครัวซัลลี่กำลังเก็บที่นอนกันอยู่แล้วได้ยินเสียงชาวนาวีทะเลดังไปทั่วพวกเขาจึงสงสัยและออกไปดูปรากฏให้เห็นชาวนาวีทะเลกำลังตรงไปที่ไหน

*

เสียงศิเรยาได้ประกาศให้กับชาวนาวีทะเลได้รู็ถึงการกลับมาของเหล่าโทคูล

*

*

*

*

*

ศิเรยา " เหล่าโทคูลได้กลับกันมาแล้ว! ญาติพี่น้องของเราได้กลับมาแล้ว! "

*

*

*

*

*

ครอบครัวซัลลี่ได้ยินแบบนั้นก็ตามไปดูด้วยทันทีเหล่าโทคูลว่ายมายันเผ่าเม็ตคายีน่าโทคูลบางตัวกระโดดขึ้นมาเหนือน้ำและบางตัวได้ม้วนตัวใต้น้ำลูน่ากำลังหาโทคูลญาติของลูเนียแม่ของนางแต่เนเทยัมเรียกนางซะก่อน

*

*

*

*

*

เนเทยัม " ลูน่า! เจ้าคงจะไปหาญาติใช่มั้ย? "

*

ลูน่า " ใช่ ตามข้ามาเถอะ "

*

*

*

*

*

ลูน่ากับเนเทยัมคุมอิลูไปใต้น้ำและตามหาโทคูลญาติของลูเนียเมื่อลูน่าได้เจอโทคูลแล้วนางรีบคุมอิลูตรงไปหาโทคูลทันทีเนเทยัมก็ตามหลังลูน่าไปและลูน่าออกจากอิลูและว่ายไปที่ครีบโทคูล

*

เนเทยัมคอยอยู่ห่างๆแล้วลูน่าได้เริ่มคุยกันด้วยภาษามือทันที

*

*

*

*

*

ลูน่า " ยินดีต้อนรับกลับและดีใจที่ได้พบกัน "

*

โมซูล(โทคูล) " โตขึ้นเยอะเลยลูน่า "

*

โมโน(โทคูลเด็ก) " ลูน่า! "

*

ลูน่า " นั้นคือ? "

*

โมซูล " โมโนลูกของข้า "

*

*

*

*

*

โมโนโผล่ออกมาจากครีบของโมซูลแล้วลูน่ายิ้มออกมาและได้เอ่ยยินดี

*

*

*

*

*

ลูน่า " ข้ายินดีด้วยที่ท่านมีลูก "

*

โมซูล " แล้วนั่นใคร? "

*

ลูน่า " คู่หมั้นของข้า "

*

*

*

*

*

ลูน่าหันไปหาเนเทยัมและกวักมือเพื่อเรียกเนเทยัมแล้วเนเทยัมจึงว่ายไปหาลูน่ากับโมซูล

*

*

*

*

*

ลูน่า " นี่เนเทยัมคู่หมั้นของข้า..เนเทยัมนี่คือญาติของข้า "

*

เนเทยัม " ยินดีที่ได้เจอท่าน "

*

โมซูล " เจ้าเป็นนาวีป่า? "

*

เนเทยัม " ใช่ ข้าจากบ้านมากับครอบครัว "

*

โมซูล " ข้าขอฝากลูน่าด้วยเนเทยัม "

*

เนเทยัม " ข้าจะดูแลนางอย่างดี "

*

*

*

*

*

เนเทยัมกับลูน่าได้หันมามองหน้ากันและยิ้มให้กันจนเวลาผ่านมา3วันเนเทยัมกับลูน่าได้อยู่ด้วยกันตลอดแต่เนเทยัมก็มีไปอยู่กับน้องๆของเขาด้วยลูน่าเองก็อยู่กับครอบครัวเหมือนเดิม

*

แต่ก็มีไปหาโมซูลกับโมโนด้วยเพราะด้วยนางอยากจะอยู่กับทายาทคนสุดท้ายของลูเนียกับซูมาเพียงแค่ครึ่งเดือนก่อนจะออกไปตามฝูงเหล่าโทคูลเพื่อรอวันที่จะต้องมายันเผ่าเม็ตคายีน่าอีกครั้ง

*

และในวันที่ฝนตกปรอยๆเนเทยัมกับลูน่าได้อยู่ด้วยกันเหมือนเดิมยังมีโมซูลกับโมโนแต่ได้มีนาวีได้มาแจ้งข่าวให้กับลูน่าว่ามีเรือปีศาจมาเผาบ้านของพวกเขาและยังตามหาตัวเจคอีกด้วย

*

เมื่อลูน่าได้ยินแบบนั้นก็ได้รีบไปแจ้งข่าวให้กับโตโนวารีเนเทยัมจึงตามลูน่าไปด้วยพอโตโนวารีได้รับข่าวเขาได้ไปบอกเจคกับเนทีรีและเรือปีศาจก็ยังไม่หยุดที่จะออกตามหาเจคแล้วยังเผาบ้านของเม็ตคายีน่า

*

จนกระทั่งพวกเขาเริ่มทำการเลวร้ายกว่าไปนั้นเรือปีศาจได้ตามล่าฝูงเหล่าโทคูลพวกเขายังฆ่าโทคูลอย่างเลือดเย็นแม้กระทั่งแม่ลูกโทคูลแล้วยังปล่อยซากศพของโทคูลให้ลอยน้ำอยู่อย่างนั้น

*

ทำให้เผ่าเม็ตคายีน่าที่ออกไปหาปลานอกปะการังพวกเขาได้เห็นซากศพโทคูลจึงรีบไปแจ้งข่าวทันทีเมื่อเผ่าเม็ตคายีน่าได้มาดูซากศพของโทคูลโรนัลเห็นซากศพพี่น้องของตัวเองก็เสียใจอย่างมาก

*

นางได้แต่ร่ำไห้กับสิ่งที่ต้องเจอพี่น้องของตัวเองต้องตายและโกรธแค้นมากกับสิ่งที่เรือปีศาจนั้นทำให้คนในเผ่าเม็ตคายีน่าโกรธแค้นทั้งเสียใจและยังประชุมกันเพื่อจะออกรบด้วยความวุ่นวายในเผ่า

*

เจคทนไม่ไหวกับที่เห็นคนในเม็ตคายีน่ากำลังวุ่นวายและดูเหมือนไม่มีสติเจคจึงเอาเครื่อติดตามที่ได้จากซากศพของโทคูลมาชูขึ้นสูงเพื่อให้คนในเผ่าได้เห็นเมื่อนั้นคนในเผ่าก็เงียบสนิททันทีแลัเจคก็ได้บอก

*

*

*

*

*

เจค " ข้ารู้ว่าพวกเจ้าแค้นเรือปีศาจแต่พวกมันใช้สิ่งนี้เพื่อตามโทคูลไม่ให้หายไปจากสายตาของพวกมันและมันยังคงทำต่อไปแล้วข้ารู้ว่าพวกเจ้าอยากฆ่าพวกมันเหมือนอย่างพวกมันทำกับโทคูลพี่น้องของเจ้าปกป้องพี่น้องของพวกเจ้าคือสิ่งที่พวกเจ้าจะทำใช่มั้ย?..หากโทคูลได้โดนเจ้าสิ่งนี้ให้รีบมาบอกข้า...ข้าจะปิดมันให้แล้วพี่น้องของเจ้าจะปลอดภัย "

*

โตโนวารี " ไปบอกโทคูล "

*

โรนัล " ไป.. ไป! "

*

*

*

*

*

คนในเผ่าเม็ตคายีน่ารีบไปแจ้งเหล่าโทคูลพี่น้องของตัวเองเนเทยัมได้เห็นโลอัครีบไปหาอิลูเนเทยัมจึงรีบตามโลอัคไปและลูน่าก็ตามโลอัคไปด้วยเหมือนกันแล้วโลอัคส่งเสียงเรียกอิลูให้มาหาแต่เนเทยัมได้พูดขัดเอาไว้

*

*

*

*

*

เนเทยัม " เจ้าจะไปไหนไม่ได้น้องชาย "

*

โลอัค " ต้องมีคนไปเตือนพญาคารว่ามีเครื่องติดตาม "

*

เนเทยัม " ไม่ เจ้าจะต้องเก็บตัวอยู่ที่นี่ "

*

โลอัค " ไม่มีให้เตือนเขานอกจากข้า..เขาคือพี่ชายข้า! "

*

เนเทยัม " หรอ! ข้าต่างหากที่เป็นพี่ชายเจ้าโลอัค "

*

ลูน่า " โลอัคเจ้าควรฟังเนเทยัม "

*

โลอัค " ปล่อยข้านะ! "

*

*

*

*

*

จังหวะนั้นศิเรยากับอาวนุงและร็อตโตเดินขี่อิลูไปหาพวกเขาแล้วศิเรยาพยายามเรียกโลอัค

*

*

*

*

*

ศิเรยา " โลอัค! อย่าไป! "

*

*

*

*

*

โลอัคได้กระโดดลงน้ำไปแล้วเนเทยัมคิดจะตามไปจึงเอ่ยพูด

*

*

*

*

*

เนเทยัม " มาเถอะเขาจะไปหาพญาคารและลูน่าเจ้าอยู่ที่นี่ "

*

*

*

*

*

เมื่อเนเทยัมได้บอกลูน่าก่อนจะเรียกอิลูแล้วกระโดดลงน้ำไปและพวกศิเรยาก็ตามไปด้วยเช่นกันลูน่าจึงจำเป็นต้องอยู่ในเผ่าและเพียงแค่เวลาผ่านไปไม่นานเจคกับเนทีรีก็ตามหาลูกๆของพวกเขา

*

พยายามถามคนที่เป็นเพื่อนอาวนุงเพื่อจะรู้ว่าลูกของพวกเขาไปทางไหนลูน่าเห็นทั้งสองก็รีบวิ่งไปหา

*

*

*

*

*

ลูน่า " พวกเขาไปช่วยพญาคารที่นอกปะการังแต่ไม่รู้ว่าที่ไหน "

*

เจค " โลอัค? "

*

*

*

*

*

และแล้วเจคก็ได้รับการแจ้งมาจากโลอัคเขาจึงฟังทันทีและเนทีรีก็หยิบหูฟังออกมาฟังด้วย

*

*

*

*

*

โลอัค " พ่อเรากำลังช่วยโทคูลแต่เรือสังหารกำลังมา "

*

เจค " มีใครอยู่กับเจ้า? "

*

โลอัค " อยู่ด้วยกันหมดอาวนุงศิเรยาที่หุบผาสามพี่น้อง "

*

เจค " เอาล่ะอย่าเข้าหาศัตรูอย่าเข้าประทะได้ยินมั้ย? "

*

โลอัค " ครับผม "

*

*

*

*

*

เจคกับเนทีรีรีบไปแจ้งโตโนวารีลูน่าเองก็รีบตามไปด้วยเมื่อไปถึงมารุยโอโลเอทานกับซาฮิกเจครีบบอกไปทันที

*

*

*

*

*

เจค " เด็กๆกำลังอยู่ในอันตรายและลูกๆของท่านด้วยพวกเขาไปช่วยโทคูล "

*

โตโนวารี " เรือปีศาจใช่มั้ย?! "

*

เจค " ใช่! เราจ้องไปแล้ว! "

*

โตโนวารี " อาวุธ! ส่งสัญญาณเตือนภัย! "

*

*

*

*

*

คนในเผ่ารีบไปเตรียมตัวรบและโรนัลได้ไปหยิบอาวุธขึ้นเพื่อจะเตรียมไปสู้แต่โตโนวารีได้ห้ามเอาไว้

*

*

*

*

*

โตโนวารี " เจ้าควรอยู่ที่นี่ "

*

โรนัล " ไม่! ข้าจะไปสู้และเจ้าลูน่าเจ้าอยู่ที่นี่ มา! "

*

ลูน่า " แต่ว่า- "

*

โตโนวารี " เจ้าอยู่ที่นี่แหละลูน่าอย่าไปที่สนามรบเด็ดขาด "

*

*

*

*

*

โตโนวารีได้หยิบอาวุธและรีบออกไปทันทีลูน่าลังเลและนางก็ไปหยิบธนูกับลูกธนูของตัวเองมาและเรียกอิลูก่อนจะกระโดดลงไปในน้ำและอิลูได้โผล่มาพอดีลูน่าได้ขี่มันและพุ่งตรงไปทันทีแต่

*

โมซูลกับโมโนได้มาขวางลูน่าเอาไว้และลูน่าได้บอกเป็นภาษามือ

*

*

*

*

*

ลูน่า " เรือปีศาจกำลังจะสังหารโทคูลข้าจะไปช่วยพวกเขา "

*

โมซูล " มันเสี่ยงเกินไปข้าจะไปด้วยเพื่อให้แน่ใจว่าเจ้าปลอดภัย "

*

*

*

*

*

โทคูลสองแม่ลูกกับลูน่าได้ไปด้วยกันและเมื่อมาถึงที่จอดเรือปีศาจนักรบเผ่าเม็ตคายีน่าต้องหยุดอยู่กับที่เพราะคนบนเรือกังเตรียมตัวที่จะยิงพวกเขาเจคได้ส่องจากทางไกลได้เห็นโลอัคกับศิเรยาและอาวนุง

*

กำลังถูกจับเอาไว้อยู่และสองแม่ลูกโทคูลกับลูน่าได้ดูอย่างห่างๆแล้วเจคก็ได้ให้ซูนักว่ายไปข้างหน้าและไม่นานมีร่างโทคูลกระโดดขึ้นมาจากน้ำเพื่อขึ้นไปบนเรือเพื่อที่จัดการคนที่อยู่บนเรือ

*

นักรบเผ่าเม็ตคายีน่าพร้อมที่จะสู้และเรือปีศาจก็ได้มีการสู้กลับเหมือนกันแต่ส่วนใหญ่ถูกนาวีฆ่าไปกันเยอะแต่โมซูลใช้หางปัดเรือลำเล็กๆให้ลอยขึ้นไปกระแทกกับหินและลูน่าได้ขึ้นมาเหนือน้ำ

*

และเล็งธนูไปที่คนในเรือลำเล็กแล้วยิงออกมาโดนคนในเรือจนตายลูน่าจึงให้อิลูว่ายน้ำลงไปทันทีก่อนจะคอยเล็งยิงคนบนเรือเล็กๆและแล้วเรือปีศาจก็ได้แล่นตรงไปข้างหน้าและด้านล่างของเรือไปกระแทกกับหิน

*

ทำให้เรือปีศาจเกิดความเสียหายขึ้นมาและเนเทยัมจึงใช้โอกาสนั้นไปช่วยโลอัคกับศิเรยาและอาวนุงออกจากเรือปีศาจเมื่ออกมาได้แล้วร็อตโตกับคิรีและทู้คได้ขึ้นมาหายใจแค่ไม่นานนักทู้คก็ถูกอีกราน

*

จับตัวไปบนเรือปีศาจลูน่าอยู่เหนือน้ำอยู่นั้นเห็นว่าทู้คถูกจับตัวจึงรีบไปช่วยทู้คโดยมีโมโนตามติดลูน่าไปด้วยสนามรบอยู่ในความเงียบไม่มีใครเหลือรอดทู้คถูกจับมากลางลำเรือลูน่าที่คอยดูอยู่ใต้ล่าง

*

ได้เห็นเด็กมนุษย์กำลังช่วยทู้คลูน่าจึงพูดภาษามือกับโมโน

*

*

*

*

*

ลูน่า " หากข้าช่วยพวกเขาได้แล้วคอยรบพวกเขาไว้ด้วยนะ "

*

โมโน " ระวังัวด้วยลูน่า "

*

*

*

*

*

ลูน่าได้ให้อิลูกระโดดขึ้นไปเหนือน้ำและนางออกจากอิลูทันทีแล้วรีบไปช่วยทู้ค

*

*

*

*

*

ทู้ค " ลูน่า..! "

*

*

*

*

*

ลูน่าได้เอามีดพกออกมาตัดที่ข้อมือของทู้คออกแล้วก่อนจะพูด

*

*

*

*

*

ลูน่า " เอาล่ะตอนนี้รีบกระโดดลงไปเลย "

*

ซีด็อก " ท่านค่ะ! "

*

ลูน่า " โดด! "

*

*

*

*

*

ในระหว่างนั้นมีร่างนาวีมาเจอพวกเขาพอดีทู้คกับเด็กมนุษย์รีบกระโดดลงไปในน้ำทันทีลูน่ากำลังจะโดดอยู่แล้วแต่มีนาวีมาจับมวยผมลูน่าเอาไว้เพื่อไม่ให้หนีไปไหน

*

*

*

*

*

ผู้พัน " จับมันเอาไว้ตรงนี้แหละมันต้องมาช่วยแน่และเรายังมีโอกาสทำสำเร็จ "

*

ไลล์ " ผู้พันดูนี้สิ "

*

*

*

*

*

ไลล์ในร่างอวตารจับหัวลูน่าให้เงยหน้าขึ้นมาเมื่อผู้พันเห็นแบบนั้นก็แปลกใจทันที

*

*

*

*

*

ผู้พัน " ลูกครึ่งนาวีงั้นหรอ? "

*

แมงค์ " ดูเหมือนจะไม่ใช่ลูกของเจคซัลลี่ครับท่าน "

*

ซีด็อก " ฉันว่าน่าจะเป็นคนสำคัญของใครสักคนนะคะท่าน "

*

ผู้พัน " มันต้องมีอยู่แล้วล่ะ "

*

*

*

*

*

หลังจากนั้นฝั่งเนเทยัมกับอาวนุงและศิเรยากับโลอัค,คิรี,ร็อตโต,เจคและเนทีรีกำลังยืนอยู่ที่หินกลางทะเลกำลังคิดจะหาทางไปช่วยทู้คแต่โมโนลูกโทคูลได้พาทู้คกับเด็กมนุษย์มาหาพวกเขา

*

เมื่อเจคกบเนทีรีเห็นทู้คก็รีบไปเอาเข้ากอดทันทีแล้วเนเทยัมก็มองหาลูน่แต่ไม่เจจึงถามเด็กมนุษย์

*

*

*

*

*

เนเทยัม " สไปเดอร์แล้วลูน่าล่ะ? "

*

ทู้ค " ลูน่าไปช่วยข้าและยังไม่เห็นลูน่ากระโดดลงน้ำมาเลยน่าจะโดนจับอยู่ "

*

สไปเดอร์ " ใช่..ใช่ นางอยู่ที่สระวงจันทร์เป็นท่าปล่อยกลางลำเรือ "

*

*

*

*

*

เนเทยัมได้ยินแบบนั้นก็จะไปช่วยลูน่าแต่เจคได้จับแขนของเนเทยัมเอาไว้ก่อนแต่เนเทยัมก็ขัดขืนจนเจคได้ยินสิ่งที่ผู้พันได้พูดออกมาจากเครื่องสื่อสาร

*

*

*

*

*

ผู้พัน " ได้ยินฉันมั้ยคุณทหาร? ใช่..ฉันรู้ว่าแกได้ยินมีนาวีลูกครึ่งอยู่กับฉันและคงเป็นคนสำคัญของแกไม่ก็เป็นใครสักคนที่สำคัญมากและตอนนี้เธออยู่กับฉันเงื่อนไขยังเหมือนเดิมเจค "

*

เจค " ใช่ฉันได้ยินแกและฉันจะไปหาแกเอง "

*

เนทีรี " มาเจค "

*

เจค " เราต้องช่วยนางลูน่าอยู่บนเรือนั้นนางอุสาช่วยลูกสาวเราไว้เราต้องช่วยนาง "

*

เนทีรี " ข้าจะไปด้วยข้าไม่ยอมให้เจ้าไปคนเดียวแน่มาเจค "

*

เนเทยัม " พ่อข้าขอไปด้วยข้าอยากจะไปช่วยคู่หมั้นของข้า "

*

เจค " ไม่ พ่อกับแม่จะไปช่วยเองเจ้าอยู่ดูแลน้องๆซะ "

*

เนเทยัม " แต่ข้า- "

*

เนทีรี " เนเทยัม "

*

เจค " พ่อจะไม่พูดซ้ำนะ "

*

เนเทยัม " ...ครับ "

*

*

*

*

*

เจคไปขี่ซูนักกับสไปเดอร์แล้วดำไปใต้น้ำส่วนเนทีรีก็ขึ้นขี่อีกรานขึ้นไปบนฟ้าโดยมีการจับจ้องสายตาอยู่ที่ไกลๆโดยผู้พันและเตรียมพร้อมที่จะต้องรับมือกับเจคและเนทีรีพวกเขาได้ประจำการในตามจุดของเรือ

*

และเรือกำลังจะจมอีกไม่นานลูน่าพยายามออกจากกุญแจมือแต่ไม่เป็นผลเลยผู้พันที่เห็นว่าลูน่ามีความพยายามผู้พันจึงพูดออกมา

*

*

*

*

*

ผู้พัน " เธอมีความพยายามมากเลยนะและเธอไม่มีวันออกจากตรงนี้ได้หรอกนะเว้นซะว่าถ้าไม่ได้ถูกตัดออกไปซะก่อน "

*

ไลล์ " เธอจะเข้าใจในสิ่งที่พูดรึเปล่า? "

*

ผู้พัน " จะเข้าใจรึเปล่าแต่เธอก็ดูดีอยู่นะเม็ตคายีน่ามันต้องสีเขียวไม่ใช่หรอ? ไม่คิดว่าจะมีสีฟ้าด้วย "

*

ไลล์ " ดวงตาสีเขียวซะด้วยผู้พัน "

*

ผู้พัน " พ่อเธอคงจะเป็นนาวีป่าสินะและแม่เธอเป็นนาวชาวทะเล "

*

*

*

*

*

ลูน่าขู่ออกมาด้วยความโกรธและไม่นานก็มีเสียงดังขึ้นทำให้พื้นที่รอบๆสั่นสะเทือนไปด้วยและมีไฟตกลงมาจากฟ้าด้วยแรงระเบิด

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

ติดตามตอนต่อไป...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***