ไม่แสร้งโง่แล้วรึ2

หลังจากที่ถูกเคี่ยวรำมานานนางก็หาวิธีเผ่นแนบมาได้อย่างรวดเร็วทันทีพอออกมาได้แล้วนางก็หมกตัวอยู่แต่กับงานไม่สนใจสิ่งใดไม่ว่าจะเป็นอาหารการกินนางเลือกที่จะปรุงเองอยู่ในห้องโซนห้องครัวไม่ยอมกินสิ่งที่ลูกน้องส่งมาเด็ดขาดนางไม่เชื่อใจว่ามีอะไรปะปรนมาด้วยหรือป่าวนางเลือกที่จะทำกินเองอยู่ในห้องและออกไปหาซื้อเองทุกครั้งที่นางออกไปทำภาระกิจนางก็จะแวะซื้อของทำอาหารกลับมาด้วยทุกครั้งส่วนตาองค์ชายเจ้าเล่ห์นั้นก็ปักหลักอยู่ที่หอเดียวกับนางนางย้ายหอทุกครั้งที่ทำภาระกิจตอนนี้นางมาอยู่หออัสนีบาดใกล้เมืองหลวงที่สุดเขาก็ตามมาไม่หยุดหย่อนวันนี้ก็เหมือนกันอีกเช่นกันวันนี้นางออกมาทำภาระกิจต่างแดนรากฐานของนางยั่งรึกทั่วพิภพนางจะไปที่ใดล้วนมีผู้เคารพผู้คนหวาดกลัวกับพยัฆค์สาววันนี้นางเดินทางมาทำภาระกิจแคว้นสุ่ยห่างจากแคว้นที่นางไปทำภาระกิจแล้วเอาทรัพย์สมบัติของมีค่าไปจนหมดไม่เหลือหลออะไรไว้แคว้นนี้ในตอนนี้เป็นแคว้นที่จนที่สุดไปแล้วเพราะนางสั่งริบป้ายหยกดำเขตเข้าออกตลาดมืดของพวกเชื้อพระวงค์ในแคว้นนี้เรียบร้อยแล้วพวกเขาไม่สามารถเข้าไปท่วงสิทธอะไรได้อีก

" วันนี้ขอลองเชิงพวกเขาหน่อยก็แล้วกันพวกเจ้ารอข้าอยู่ตรงนี้อาจื่อไปกับข้าวันนี้ข้าจะทดสอบพวกเขาเล็กๆน้อยก่อนจะลงมือจริง " หลิวชิงชิง วันนี้นางรับภาระกิจรอบสังหารคุณชายตกูลจินนางเป็นประเภทที่แก้ไม่หายในตอนนี้คือชอบเล่นกับเยื่อก่อนที่จะจัดการฆ่าแบบนี้ทุกครั้ง

" ขอรับ " อาจื่อ ข้าหล่ะสงสารพวกที่เป็นเป้าหมายครั้งนี้จริงๆดูท่านายท่านจะโกรธที่ท่านเขยเล่นแรงกับนางไม่น้อยเลยทุกครั้งที่ออกไปทำภาระกิจนายท่านเล่นแรงกับพวกเป้าหมายทุกครั้งก่อนโยนให้พวกเขาจัดการ

" ดูดูสิดูมืดค่ำเช่นนี้ทำไมถึงมีคนมาเดินในป่าเขตแดนของหอข้าได้เช่นนี้กฎของหอข้าว่าอย่างไรนะอาจื่อ " หลิวจินจิน นางมานั่งบนต้นไม้ขนาดไม่ใหญ่มากมองคนที่กำลังเดินเข้ามาตรงนี้แล้วจงใจพูดเสียงดัง

" อ่อ ห้ามคนนอกมาเดินในเขตแดนของหอถ้ายังฝ่าฝืนให้สังหารได้ทันทีเลยขอรับ " อาจื่อ อ้าข้าต้องร่วมแสดงด้วยหรือเนี่ย

" หึที่แท้ตรงนี้เป็นเขตแดนของเจ้าจริงๆสินะหัวหน้าใหญ่สุดโผล่หัวออกมาแล้วรึที่ผ่านมาส่งแต่พวกลูกกระจ่อกออกมาแต่พวกมันก็ตกตายไปไม่ใช่น้อย " คุณชายฉิน กล่าวดูถูก

" ฮา ฮา ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้าคิดหรือว่าลูกน้องของข้าที่ส่งไปตายหมดแล้วป่าวเลยพวกมันไม่ได้รับบาดแผลแม้แต่รอยเดียวในสิ่งที่เจ้าเห็นมันก็แค่ภาพลวงตาเท่านั้นคนที่ตายจริงๆก็คนในบ้านเจ้าอย่างไรเล่า " หลิวชิงชิง นางไปดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้ไม่นานนักด้วยตัวเองนางปล่อยผงพิษที่ทำให้เกิดภาวะภาพหลอนขึ้นมาแล้วสั่งการครอบครัวของตนเองจนสิ้นพวกนางยื่นดูเสืออยู่บนภูที่กัดกันเองจนตายยกครัว

" นี้เจ้าแสดงว่าที่ผ่านมาเจ้าให้คนในตระกูลข้าฆ่ากันเอง " คุณชายเฉิน เขาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

" ฆ่า " หลินชิวชิง พูดจบนางก็หายไปโผล่ตรงหน้าแล้วปริกชีพของเป้าหมายเพียงพริบตา

" เก็บกวาดทำความสะอาดให้ดี " หลิวชิงชิง นางสั่งลูกน้องเก็บกวาดส่วนที่เหลือ

" ขอรับนายท่าน จัดการอย่าให้เหลือ " อาจื่อ เขาส่งสัญญาณให้พวกที่รออยู่ไม่นานก็ไม่เหลือซากให้เห็นรกหูรกตานายของตน

" วันนี้ไม่สนุกเลยสักนิดไปกลับพรุ่งนี้เตรียมจัดเลี้ยงพิธีต้อนรับผู้มาเยี่ยมเยือนให้ดีไป " หลิวชิงชิง เยียดยิ้มอย่างชั่วร้ายเพราะแขกที่มาเยี่ยมในวันพรุ่งนี้เป็นถึงแม่ทัพทั้งแปดแคว้นเชียวนะไม่ต้อนรับให้ดีเขาจะว่านางเอาได้ว่านางต้อนรับไม่ดีไม่มีมารยาทในการต้อนรับแขก

"ขอรับนายท่าน " พวกเขารีบรับคำทันที

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***