บทที่ 3 ศพ ลวง ฆ่า

"ถ้างั้นพวกเราคงต้องไปสำรวเเล้วเเหละ"

"คงงั้นนะพี่มาย"

"เมย์ มันมีอะไรอีกหรือเปล่า"

"ไม่มีนะมิน"

"อืมๆ"

หลังจากนั้นพวกเขาทั้ง 4 เขาก็ขึ้นไปบันไดไปยันบริเวณนั้น

"ฉันไม่ได้ขึ้นมาตั้งเเต่มันมีคดีฆาตกรรมล่ะ"

"มันคงไม่น่ามีเงาไรเเล้วล่ะ ป่ะลงเถอะ"

"ก็ดีนะ"

จากนั้นพวกเขามั้ง 4 ก็ได้กำลังจะลงไป

"เมย์ฉันเห็นเงาอ่ะ"

"ตรงไหนหรอพี่มาย"

"ตรงห้องเเม่บ้าน...เอ้าหายไปเเล้ว"

"ลองไปดูไหม เเละอีกอย่างคือโทรหาวันไม่ติดอาจจะลืมโทรศัพท์ไว้ก็ได้นะ"

"อืมๆ"

จากนั้นพวกเขาก็เปิดประตูไปเเต่

"เห้ย! วันนน"

"วรรณิศา เสียชีวิตเเล้วเเละน่าจะเสียไม่เกิน 5 ชั่วโมงนะ"

"มันมีคดีฆาตกรรมอีกเเล้วหรอ"

"ใช่วิน"

"มันเป็นไรหนักนาเเน่เเล่วเรื่อเงาอีก"

"บางทีคนตายต้องการจะสือสารไรหรือเปล่า" เมย์มองมา

"มันเป็นไปไม่ได้หรอก ที่จะมีอะไรเเบบนั้ได้เพราะความบังเอิงอ่ะ"

"ก็จริงนะ"

"อ้าวพวกคุณมาเเล้วหรอ ช่วยเกือบศพไปด้วยเเละก็เดื่ยวจะสอบปากคำคนในโรงเเรมเอง"

"หรือมันมีอะไรกันเเน่ที่นี่นะ" มินคิดในใจ

"เเกมันเกิดไรขึ้นหรอ" รินมองอย่างสงสัย

"คดีฆาตกรรมอ่ะ ว่าเเต่เเกเห็นเเม่บ้านครั้งสุดท้ายตอนไหน"

"ฉันจะไปรู้ได้ไงล่ะ ก็อยู่ในห้องนี้ทั้งวัน"

"อืมๆ"

หลังจากนั้นเมย์ได้ลงมายังล็อบบี้

"เมย์ มีเกิดไรขึ้นอ่ะ"

"คดีฆาตกรรมอ่ะพี่ดา เดื่ยวตำรวจก็สอบปากคำอีก"

"เมื่อช่วงบ่ายๆ พี่เห็นมีคนเดินเเล้วคุมฮู้ดเดินอยู่ที่ดาดฟ้าอ่ะ"

"หรอ"

"ใช่"

"ไม่น่ามีคนปกติทีไหนทำกันนะ"

"ฆาตกรรมไม่หยุดจริงๆ" มิลค์คิดอย่างรู้สึกเเปลก

หลังจากที่ตำรวจได้สอบปากคำเสร็จเมย์ได้เดินออกมา

"หรือฆาตกรคือใครกันเเน่"

"มีไรหรือเปล่าเมย์"

"กำลังคำว่าใครฆาตกรเเต่คิดว่าน่าจะเป็นคนเดียวกันนะ"

"เเต่เอาเป็นว่าเดื่ยวเรารอเเขก VIP มาล่ะกัน"

"อืมๆ"

"นั้นไงมาเเล้ว"

"ใช่คุณรามิล คุณรวิวรรณ เเละ รชานนท์หรือเปล่าค่ะ"

"ใช่ครับ"

"ห้องของคุณจะอยู่ชั้น 4 นะคะ"

"โอเคครับ"

"อืมว่าเเต่มีเเขกที่จองเเต่ยังไม่มาไหม"

"ไม่มีนะคะ"

"โอเคๆ"

"มีห้องว่างเหลือไหมครับ"

"มีนะคะ คุณ?"

"ผมทัศนัยครับของจองห้องปกติ 1"

"ได้ค่ะ"

"งั้นเดี่ยวกลับห้องนะ"

"โอเคค่ะ บอส"

"ได้พักซะที เอ๊ะเดี่ยวใครโทรมาเนี่ย"

"ฮัลโหล เมย์ใช่ป่ะ"

"ใช่ซิ"

"จำฉันได้ป่ะ"

"ได้ซิ เพลงไม่เจอกันนานเลยนะ"

"คิดอยากจะไปเเถวนั้นพอดีอ่ะขอจองห้องพักได้ไหมล่ะ"

"ได้ซิ เเล้วเจอกันนะ"

"อืม" เพลงได้วางสายไป

"ห้องพักใกล้เต็มเเล้วซินะ"

"ก็ดีนะถ้าห้องพักใกล้เต็มอ่ะ"

"ใช่"

"จะว่าไปก็จะสองทุ่มลงไปหาไรกินเถอะ"

"ก็กำลังจะทักเลย"

"รามมีอาหารไรเหลือบ้างไหม"

"มีอยู่นะบอสเอาไหมล่ะ ล็อบสเอตร์เเละก็ซูชิ"

"โอเคได้ๆ"

"ป่ะเราว่าเดื่ยวไปโรงหนังไหมล่ะ เเล้วค่อยกลับไปนอน"

"ได้ซิ เเต่เเม่เราสร้างโรงเเรมในชั้นใต้ดินซะสับส้อนเลย"

"อืม"

เช้าวันต่อมา

"เมย์เดื่ยววันนี้พี่ต้องรีบนะ นัดคนไว้อ่ะ"

"ได้ซิเเล้วเจอกันนะพี่"

"อืม"

"คุณเมย์ค่ะ วันนี้หุ้นส่วนโรงเเรมมา"

"คุณภาสกรหุ้นส่วนคุณเเม่อ่ะนะ"

"ใช่ค่ะ"

"อ้าวคุณภาสไม่เจอกันนานเลยนะ"

"ครับคุณเมย์ใช่ไหมครับ"

"ใช่ค่ะ"

"เดื่ยวผมดูเเลเองคุณไปพักก่อนก็ได้นะครับคุณดูเหนื่อยมากนะตั้งเเต่มีคดีไรต่างในโรงเเรมเนี่ย"

"โอเคค่ะ"

"เดื่ยวต้องเข้าเมืองหน่อยล่ะ"

จากนั้นเมย์ก็ขับรถเข้าเมืองไป

"จะว่าไป..ไปหาโมดีไหมล่ะ"

"เเล้วเเต่พี่เลย"

"อัญงั้นป่ะไปสนามบินโมล่ะกัน"

ณ สนามบินของโม

"โมอยู่ไหม"

"บอส อ่ะหรอครับ"

"ใช่ค่ะ"

"รอซักครู่นะครับว่าเเต่คุณคือใครครับถึงจะมาพบบอส"

"ฉัน เมทินี พัฒนกุลค่ะ"

"อ้าวคุณเมย์นี้เอง รอเดื่ยวนะครับ" จากนั้นยามก็ได้วิ่งไปหาโม

"อ้าวพี่ไม่เจอกันนานเลยนะ"

"ไงโมว่าเเต่ธุรกิจสนามบินเป็นไงบ้าง"

"ก็ดีนะ ว่าเเต่ธุรกิจโรงเเรมพี่ล่ะ เเต่เดื่ยวนะพี่มายกับพี่ตาไปไหนล่ะ"

"มายไปคุยสัญญาที่โรงบาล ส่วนตาก็ว่าจะไปหาอยู่ ส่วนธุรกิจโรงเเรมช่วงนี้เเปลกๆอ่ะมีเเต่คดีฆาตกรรมเกิดขึ้น"

"งั้นเดื่ยวผมไปด้วยล่ะกันไม่เจอพี่ตากับพี่มายนานล่ะ"

"ได้ซิ"

จากนั้นพวกเขาก็ไปหาตา

"ตา อยู่ไหมอ่ะ"

"คุณตายหรอค่ะ?"

"ใช่ค่ะ"

"ซักครู่นะคะ"

"อ่ะนั้นไง"

"อ้าวพี่ไม่เจอกันตั้งนานเลย"

"ไงตา"

"ว่าเเต่มาหานี่มีอะไรหรอ"

"คือพี่อยากให้พวกเธอช่วยมาอยู่กันในโรงเเรมพี่เเล้วจับผิดดูว่สใครคือฆาตกร ส่วนธุรกิจเดื่ยวพี่ส่งคยดูเเลให้"

"งั้นก็ได้ค่ะ"

"โอเคๆ ต้องไปหามายเเล้วบอกด้วยล่ะ"

จากนั้นที่โรงพยาบาลของมาย

"คุณสัญญาจะเสนออะไรมาล่ะ"

"คือ..ผมจะเอาร้านนี้มาเป็นในโรงพยาบาลของคุณได้ไหมล่ะ"

"ได้ซิ งั้นก็เซ็นสัญญาเเล้วก็มาเป็นได้นะ"

"โอเค"

จากนั้นเมย์เเละคนอื่นๆ ก็เดิยทางมาถึงพอดี

"พี่มาย ตอนนี้มีไรจะบอก"

"ว่า"

"คือเราจะให้ทุกคนในครอบครัวมารงมกันที่โรงเเรม เพื่อสืบคดีเรื่องเงาปริศนาเเละคดีการฆาตกรรมอ่ะ"

"ถ้างั้นก็ดีนะเพราะความเชื่อของตระกูลเรานี้เเหละมี่สำคัญ"

"ป่ะ งั้นกลับโรงเเรมกัน"

"อืม คุยกับลูกค้าเสร็จพอดี"

"เเต่จะว่าไปโรงเเรมเต็มพอดีเลย 2 ห้องสุดท้ายจบล่ะ"

"ถ้างั้นตอนนี้โรลเเรมกองมีจองไว้ หลายคนเเต่ที่มาพรุ่งนีคือ เพลงเพื่อนเรา เเละก็อีก 2 คนที่ชื่อว่า ภัณฑิราเเละก็อีกคนที่ชื่อรชตะ"

"อืมเราต้องเช้าไปดูโรงเเรมเเล้วล่ะ"

ในเย็นวันนั้นเอง

"จะว่าไปเราต้องเจอกันเงาในห้องเเม่บ้านเเน่ๆ"

"งั้นมินเราจะลองไปดูไหมล่ะ"

"ก็ดีนะ"

"เเต่ฉันว่าไม่ใช่เเค่เงาหล่ะซิ"

"ทำไมล่ะเมย์"

"ลองหันไปดูซิ"

"เชิ้ย"

ติดตามบทที่ 4 ได้พรุ่งนี้ขอบคุณที่อ่านจนจบนะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***