ตอนที่3 งานเเต่ง1

"งืม...อืมม~"

"คุณหนู..."

"...ฮ้าวว~ ว่า..เช้าเเล้วหรอหนิง อี้.."

ฉันถามด้วยความงัวเงียก่อนจะพยามลุกขึ้นจากที่นอนอย่างไว้เเต่...

"เอ้า!..ทำไมลุกไม่ได้ละ??"

ฉันทำสีหน้าท่าทางตกใจเเต่ถึงไงก็ขยับไม่ได้ทั้งที่พยยามจะดิ้น

"คุณหนูพอเจ้าค่ะ...ถ้าพยยามมากกว่านี้คุณหนูจะหมดเเรงเอานะคะ..ฮึกๆ...คุณหนู~"

หนิงอี้มองฉันที่กำลังพยยามลุกอย่างหนักอย่างสงสาร

อ๊ากกอย่ามองชั้นเเบบนั้นนะเเงงง

"ทำไมล่ะ?!?"

ฉันถามก่อนจะหยุดดิ้นตัวชั้นติดกับเตียงไปเเล้วหรือไงเนี่ยเเงงง

"คุณหนูตอนนี้ท่านถูกจักพรรดิปีศาจเทียนหมิงร่ายมนเอาไว้..."

หนิงอี้พูดไปจะร้องไห้ต่อ...

"เเล้วทำไมถึงทำเเบบนั้นละจะฆ่าชั้นหรออ"

ฉันถามด้วยสีหน้ากังวลจนซีด

"ไม่เจ้าค่ะคุณหนูของข้า...ฮึกๆ ..ท่านต้องเเต่งงานกับปีศาจที่เกลียดหน้ากลัวนั้น..."

หนิงอี้พูดก่อนที่จินตนาการชั้นจะวิ่งตาม

"เขาว่ากันว่าจักพรรดิปีศาจจากเเดนมารนั้นโหดเหี้ยมฆ่าชายาที่ตนเเต่งมานักต่อนักเเล้ว...สาวใช้คนนึงที่ถูกจักพรรดิปีศาจนั้นเรียกเข้าปลนนิบัติเสียงกรีดร้องดังสนั่นทั่ววังเลย...รุ่งเช้าเมื่อทหารยามเข้าไปตามรับสั่งก็นำห่อผ้าที่มีเนื้อของสาวใช้เป็นหมื่นชิ้น...

ออกไป ทิ้ง...ที่หน้ากลัวหัวใจของนางนั้นได้หายไปเขาว่ากันว่าจักพรรดิปีศาจมีงานอดิเรกคือการบีบหัวใจที่ยังเต้นอยู่ให้เเหลกคามือ..."

"เเงงงงพอได้เเล้วชั้นกลัวงื่อ~"

ฉันพูดตัดก่อนที่หนิงอี้จะได้พูดต่อ...

ตอนนี้ฉันขยับไม่ได้อีกอย่างตัวฉันตอนนี้..

"พี่ หนิง อี้...ขอกระจกหน่อยเร็วเข้า!.,.."

หนิงอี้ทันทีที่ได้ยินก็หยิบกระจกส่องหน้ามาให้ก่อนจะช่วยโน้มหน้ากระจกลงมาหาชั้น...

ชุด...นี่มันชุดเเต่งงาน!!...

ทันทีที่ ฉันเห็นตัวเองในเงาสท้อนกระจกก็เเทบร้องโวยออกมา ตอนนี้ฉันใส่เสื้อสีเเดงเเต่งองค์ซะดูหนักหัวหน้าตาทาเเต่งเเป้งซะขาวจั๊ะเขียนคิ้วทรงใบปากเเดงจัดทรงเชอรี่ทาเเก้มซะชมพูเง็บๆ...ม่ายน้าาาตะกั่วกินเเงๆ

"พี่ หนิง อี้..."

ฉันกำลังจะขอให้ช่วยลบการเเต่งหน้าให้เเต่เเล้วก็ต้องตกใจ..

"เอ้าพี่หนิงอี้หายไปไหน!"

ฉันถามอย่างตกใจก่อนที่จะมีเสียงคล้ายจะเย็นชาก็ไม่ใช่ดังมา

"เจ้าฟื้นเเล้วสินะ.."

เสียง ผู้ชาย...มาจากไหน พี่ หนิง อี้ ละ..

"คะ...ใคร! "

"เจ้ากล้าลืมข้าหรือ..."

เสียงที่เคยดังอยู่ไกลตัวตอนนี้กับใกล้เข้ามาก่อนที่จะมีมือปริศนาตรงเข้ามาเชิดคางชั้นให้มองขึ้น

"ลืมตาเจ้าขึ้นมาสิ..."

เขาพูด ก่อนที่ฉันจะรู้สึกได้ว่าตอนนี้เขากลังนั้งลงข้างเตียงชั้น...

อากาศรอบตัวเย็นลงทันที

"..มะ...ไม่!"

ฉัน ปฏิเสธเสียงเเข็งก่อนจะรู้สึกถึงลมหายใจเย็นรดต้นคอ

"เจ้าเเน่ใจหรือฮึๆ.."

เขาพูดก่อนจะเริ่มประทับริมฝีปากลงต้นคอชั้น

จากอากาศที่เคยเย็นจนจะสั่นกลับร้อนขึ้นมา

อ๊ากก! อย่านะเเงงงง

ฉันรีบลืมตาขึ้นทันที

"ยอมเเล้วๆ...อย่านะ.."

"เจ้ายอมสายไปนนะอารมณ์ข้าดันเกิดซะเเล้ว..ฮึๆ"

เขาหัวเราะในลำคอก่อนจะไล่ดูดลงมือไม้กลับขยับเลิกกระโปรงยาวชั้น...

"ฮึกๆ...เเงงงง~ อย่านะ..."

ฉันเริ่มร้องไห้ออกมาทันทีที่มือเเข็งเเละเย็นนั้นรูบไล่อยู่ต้นขาอ่อนฉัน

"...เอาเถอะ..อีกไม่นานเจ้าก็ต้องเป็นของข้า.."

เขาพูดก่อนจะคลายมนให้ฉัน..

เอ๊ะ!

"ฉันลุกได้เเล้ว!!.."

ฉันดีใจระริกก่อนจะหันหน้าไปหาเขา...

นะนี่มันนนนพี่ชายคนนั้นที่ชั้นเคยจะข่มขืนเขานี่

ง่าา! โลกกลมเกินไปแล้วว

ฉันคิดก่อนจะรีบดึงมือปิดหน้าที่กลังเเดงจัดเมื่อนึกถึงเรื่องนั้น...โฮกอายไม่ไหวเเล้วว

"อีกไม่นานเจ้าก็คือชายายของข้า.."

ทันทีที่เขาพูดจบฉันก็นึกถึงคำที่หนิงอี้พูด 'ท่านต้องเเต่งงานกับเขา' นั้น...พี่ชายสองเขาก็!

"ฮึกๆ...ฮึก...ข้า ขอโทษค่ะ...ได้โปรดข้าไม่อร่อยปรนนิบัดใครก็ไม่เป็น..ปล่อยข้าไปเถิดนะคะ..ฮึกๆ"

เเงงงพระเจ้าเกลียดอะไรชั้นกันนน!!!

"ถ้าเจ้าคิดว่าเจ้าไปได้จากรถนี่ก็เชิญเลย"

เขาพูดน้ำเสียงคล้ายกับคนที่กำลังจะยิ้มหัวเราะไงงั้น

เเต่นี้คือความหวังของฉัน..

"ท่านห้ามคืนคำนะ!"

ฉันพูดก่อนจะหันหน้าไปทางประตู

"เดี๋ยวก่อนสิ ฮึๆ...ถ้าเจ้าออกไม่สำเร็จก็ต้องเป็นชายาของข้ารับผิดชอบ ปรนนิบัติรับใช้...อุ่นเตียงให้ข้าเมื่อต้องการ..."

เขากระซิบข้างหูใกล้ๆก่อนจะเป่าหูชั้นเบาๆ...

แอ๊ก! ..ขอเวลาสตั้นเเปบอ๊ากก!

ฉันเขินหน้าเเดงก่อนจะรีบวิ่งไปเปิดประตูก่อนจะร้องจ๊าก! อย่างตกใจ

"สูงงง!"

ฉันมองลงไปด้านล้างซึ่งมองไม่เห็นเเม้เเต่พื้นตอนนี้ฝนฟ้าคนองเปรี้ยงปรั้งท้องฟ้ามืดดำ ...มันน่ากลัวว

ฮึกๆ...พระเจ้า! ไอ้พระเจ้าเฮงซวยเอ้ย!!ฟัคยุ!!

ฉันตะโกนร้องก่นด่าในใจก่อนที่คนด่านหลังจะเดินเข้ามาถามด้วยน้ำเสียงขบขัน

"..ฮึ..ฮึๆเจ้าไม่อยากลงเเล้วหรือ.."

"เเงงงง...ลงข้าก็ตายสิฮึก~ฮือ"

ฉันร้องออกมาเหมือนกับเด็กน้อย

"นั้นเจ้าก็ต้องทำตามข้อสัญญาของเราเเล้วหละ"

เขาพูดน้ำเสียงดูสุขสนุกลึกๆ

"ฮือ~ เเต่ท่านต้องห้ามฆ่าห้ามค้วกหัวใจข้านะ...ฮึก..เเละที่สำคัญต้องให้อาหารการกินที่ดีเเก่ข้าห้ามฆ่าพี่หนิงอี้ของข้า..."

"เเน่นอนสิ่งนั้นเจ้าจะมี"

เขาพูดก่อนจะโน้มตัวลงอุ้มชั้นที่กำลังนั้งลงพื้นรถม้าอสูรคัญใหญ่ไปยังเตียง

เเก็บ!

เสียง ประตูปิดลงเองอย่างเบาก่อนที่เขาจะพูด

"...อีกสักพักสาวใช้ของเจ้าก็เข้ามาได้.."

เขาพูดก่อนจะหายไปทันที...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***