วันแรก

แสงแดดกระทบบนใบหน้า นั่นหมายถึงตอนนี้คือเช้าวันใหม่ นี่คือวันแรกของการใช้ชีวิต แมนวาดลุกขึ้นจากที่นอนมองออกไปนอกหน้าต่าง เสียงคนเดินตามท้องถนน เสียงรถวิ่ง ถึงแม้สิ่งต่างที่เห็นเธออาจจะไม่เข้าใจแต่ก็ไม่ได้ตื่นตกใจ ลมโชยเย็นๆกรพทบบนในหน้า ลองหลับตาลงสัมผัสกับสิ่งรอบตัวแล้วมันทำให้รู้สึกถึง

กริ๊ดดดดเดดเด ตามด้วยเสียงสิ่งของตกกระแทก

เสียงหญิงสาวร้องลั่นด้วยความตกใจ แน่ล่ะนั่นคือเสียงของรตี สักพักเสียงของฝีเท้าก็ตามมา

ท่านหญิง ! ท่านหญิง! ช่วยด้วย ช่วยด้วย ข้างล่างนั่นมันมีปีศาจเพค่ะ

เอาอีกแล้วน่ะ เหตุใดเจ้าถึงไม่เคยจำ เราบอกเจ้ากี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียก.....

มีอะไรครับ เกิดเรื่องอะไรขึ้น ร้องทำไมกันครับ ????

เสียงของเด็กหนุ่มที่กำลังวิ่งมาด้วยความตกใจ

นิ น้องชายที่บ้านของเจ้ามันมีปีศาจ มำไมเจ้าถึงยังอยู่ได้ไม่กลัวเลยรึไง

ป่ะป่ะปีศาจ หรอ พี่รตี พี่พูดอะไรเนี่ยะ

ถ้าไม่เชื่อ ก็ลองลงไปดูสิ เมื่อกี้ข้าได้จัดการมันไปด้วยตอนนี้มันนอนอยู่ข้างล่าง

วัณณะมองลงไปยังด้านล่างแล้วรีบวิ่งไปดู แมนวาดและรตีก็เดินตามลงไป

โอ๊ะโฮ้...............มองหน้ารตีเพราะไม่รู้ว่าควรจะตลก หรือโกรธ หรืออะไรกันแน่ เพราะภาพที่เห็นตรงหน้าคือสภาพของทีวีที่ล่วงตกลงมากองอยู่ที่พื้นในสภาพที่แตกละเอียด

ฮึ ฮึ ฮึ ฮึ........เสียงของเด็กหนุ่มคลายจะหัวเราะแต่ก็ไม่ใช่

นั่นไง มันนอนอยู่ตรงนั่นไงเพคะ

รตี เจ้านี่.........

พี่รตีครับพี่ฟังผมน่ะ ไอ้เนี่ยไม่ใช่ปีศาจ แต่มันคือทีวี มีไว้เพื่อดูหนัง ละคร หรือว่าข่าวสารในแต่ละวันครับ

แต่มันจับคนเข้าไปขังไว้ในนั่นนิ เจ้าจะบอกว่ามันไม่ใช่ปีศาจได้ยังไง

ถึงแม้รตี จะใช้ชีวิตอยู่บนโลกนี้ตลอดเวลา แต่เธอก็ไม่เคยออกจากป่าไปไหนเลย จึงทำให้ไม่ได้รับรู้เรื่องราวต่างๆบนโลกแห่งนี้

อืมมมมมม ครับเอาเป็นว่ามันไม่ใช่ก็แล้วกันน่ะครับ

เด็กหนุ่มไม่รู้ว่าควรจะอธิบายยังไงดี

อ่ะ นี่พี่ดูนี้น่ะ เขายกมือถือขึ้นมา แล้วเปิดหนังในมือถือให้รตีดู นี่ไงครับ นี่ไงมันมีไว้เพื่อดูไอ้นี่ แต่ว่าไอ้เนี่ยมันอันเล็กกว่า แต่ไอ้เนี่ยมันอันใหญ่เท่านั่นเอง

รตี ดูด้วยความกลัวๆกล้าๆ

เออออ ก็ข้าไม่รู้นิ ข้าขอโทษเจ้าด้วยล่ะกันที่ทำของของเจ้าเสียหาย

เฮ่ออออ ช่างมันเถอะครับผมผิดเองแหละที่ไม่ได้บอกให้เร็วกว่านี้

เสียงแตร่รถดังขึ้นที่หน้าบ้าน

เอ๊ะ ใครมาแต่เช้าเลย

รตี เจ้านี่ก่อเรื่องแต่เช้าเลยน่ะ รีบเก็บข้าวของเหล่านี่ซ่ะ

เพคะ ท่านหญิง

เข้ามาได้เลยครับ คือว่าเรายังไม่ได้ทำความสะอาด อาจจะยังหลักอยู่น่ะครับ

เอ๊ะ ท่านแม่ทัพ มาที่นี่แต่เช้าเลยน่ะเพคะ

คะ ครับ เมื่อกี้คุณเรียกผมว่าอะไรน่ะ?

ก็.......

รตี เจ้าหยุดพูดได้แล้ว

สวัสดีเจ้าค่ะ พร้อมยกมือไหว้

สวัสดีครับ

ว่าแต่พี่มาทำไมแต่เช้า มีเรื่องอะไรรึเปล่า

ฉันแค่แวะมาดูนายหน่อย เพื่อมีอะไรจะได้ช่วยกันได้ มองดูที่พื้นที่รตีกำลังเก็บกวาด นี่คงมีเรื่องจริงสิน่ะ

คร้าบบบบบ เมื่อกี้พี่รตีเพิ่งจ่าาากำจัดปีศาลที่อยู่ในบ้านผมออกให้น่ะ พร้อมมองไปที่ทีวี

เสียงหัวเราะออกมาเบาๆ

เดี๋ยวค่อยซื้อใหม่ก็ได้ อีกอย่างเราคงต้องสอนอะไรหลายๆอย่างให้พวกเธอด้วย

อันนี้ผมเห็นด้วยครับ ไม่งั้นบ้านผม คงจะต้องมีปีศาจอีกเยอะแน่ๆ

แมนวาดหัวเราะออกมากับคำพูดของเด็กหนุ่มที่จงใจพูดประชดรตี

แต่ว่าย่ะเราคงต้องทำความสะอาดบ้านนี่เสียก่อน และก็ต้องไปซื้อของใช้ที่จำเป็น ที่สำคัญเลยคือ พวกพี่สาวของผมเนี่ยจะให้ใส่ชุดแบบนี่คงไม่ไหว ถ้าเขาไม่คิดว่าไปงานครอสเพล ก็คงคิดว่าบ้า แต่ดูจากพฤติกรรมแล้วผมว่าถ้ามีใครเจอ คงคิดว่าบ้ามากกว่าแน่ๆ

ไอ่เด็กเด็กนี้ ได้ที่เอาใหญ่เลยน่ะ เดียวแม่จะพังให้หมดเลยดีไหม

อ่ะอ่ะ อ่ะอ่ะ อย่าเชียวน่ะครับ แหม่!พูดแค่นี้ก็ไม่ได้

หยุดเถอะครับ ตอนนี่ก็เริ่มจะสายแล้ว

ทานอาหารกันรึยัง พอดีผมซื้อข้าวเช้ามาฝากด้วย ผมว่าเรามาทานกันก่อนดีกว่า ก่อนที่จะเริ่มทำอะไร

.....................

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***