บ้านใหม่

นี้คือจุดเริ่มต้นของการเดินทางครั้งใหม่ แมนวาดมองทุกคนที่อยู่ตรงหน้า ยินดีที่ได้พบกัน อีกครั้ง!

ไชโย! เสียงของสิธาตะโกนขึ้นด้วยความดีใจ ในที่สุดก็ได้กลับบ้านแล้ว

บ้านจ๋า !ฉันกลับมาแล้ว

นี่ พวกนายสองคนเกินไปไหม ไปทำงานแค่นี้ ทำเหมือนว่าไปออกรบมา

ทั้งสองมองหน้าธารรบ

การที่ได้ไปทำงานกับนาย มันสาหัสยิ่งกว่าการไปออกรบอีก!

ถูกต้องครับ!

สนุกดีน่ะครับ! นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้ทำงานนอกสถานที่ สนุกจริงน่ะครับ

นี่ นี่ นี่ ลองให้นายได้ทำแบบนี้ไปนานๆก่อนเถอะ จะได้รู้ว่านรกมีจริง

พอเลย พวกนาย คิดถึงบ้านมากไม่ใช่รึไง รีบๆไปเลยไป

ไปแล้วน่ะ บาาาาา

จริงสิ! แล้วนายจะกลับยังไง

อ๋อ เดียวผมเรียกรถกลับได้ครับ

นี่ เปลี่ยนไปมากจริงๆ ทุกวิ่งทุกอย่างเปลี่บนไปหมด ไม่หลงเหลือเคล้าโครงเดิมเลย นี่สิน่ะ ผลของการเพียรพยายามที่จะปกป้องทุกวิ่งทุกอย่างของคนเหล่านั้น ถ้าพวกเขาได้มองเห็นคงรู้สึกถึงความภาคภูมิใจ

พี่สาวครับ เราไปกันเถอะ

แมนวาดมองหน้าเด็กหนุ่มด้วยความสงสัย นี้คือเรื่องจริงสิน่ะ มันจบไปแล้วสิน่ะ

พี่สาวครับ! พี่ครับ !พี่!

อืม !

เดียว รุ่นพี่จะเป็นคนไปส่งพวกเรานะครับ

อืม!รถของธารรบมาจอดตรงหน้า

ไปกันครับ!

....................

ถึงแล้วครับ เด็กหนุ่มรีบเปิดประตูให้พี่สาวทั้งสอง

ที่นี่คือที่พักของเธอหรอ

ใช่ครับ ที่นี่คือบ้านของผมเอง เข้าบ้านกันเถอะ

เดียว ! วัณณะนายแน่ใจน่ะ ว่านายจัดการได้

ได้ครับ ไม่ต้องห่วง พี่เองก็รีบกลับไปพักเถอะ ผมเข้าบ้านก่อนน่ะครับ

......................

ตามสบายน่ะครับ ต่อไปก็คิดเสียว่าที่นี้คือบ้านของพี่น่ะครับ

ขอบคุณน่ะ

พี่แมนวาด พี่คงเหนื่อยใช่ไหมตั้งแต่ฝืนขึ้นมาก็ต้องเดินทางเลย ไม่ได้พักผ่อนร่างกายเลย เอาเป็นว่าคืนนี้พรุ่งนี้ค่อยว่ากันน่ะครับ

แมนวาดพยักหน้าตอบรับเขาทันที

จริงสิ บ้านยังไม่ได้ทำความสะอาด ถ้าพี่ไม่ว่าอะไรพี่นอนในห้องของผมก่อนก็แล้วกันน่ะ

แล้วนายจะนอนไหน

ผมนอนที่โซฟาข้างนอกได้ครับพี่รตี กับพี่แมนวาดนอนในห้องได้เลย

งั้นก็ขอบใจน่ะเจ้าหนู

ใครเป็นเจ้าหนูกันครับ อะไรอ่ะ ผมโตแล้วน่ะครับเรียกผมแบบนี้ก็แย่สิครับ

อะไรกันเรียกแค่นี้ก็โกรธ ที่เมื่อก่อนคอยเดินตามฉันต่อยๆ

รตี แมนวาดสายหน้าบิกเป็นนัยว่าให้หยุด

ก็ได้ๆ ไม่เรียกเจ้าหนูก็ได้ เรียกว่า น้องชายได้ไหม

คร้าาาบ ค่อยดีขึ้นมาหน่อย

แต่ว่าน่ะ น้องชายตอนเนี่ยะ เนี่ยน่ะ พี่สาวรู้สึกว่าพี่สาวหิวมากเลยอ่ะ ไม่ทราบว่าน้องชายพอจะมีอาหารเหลือให้พี่สาวกินบางไหม

อ่าาาาาาา จริงด้วยสิ ผมลืมไปได้ไงเนี่ยะ พี่รอก่อนน่ะ

แมนวาดยิ้มออกมาด้วยความสุข พร้อมกับเสียงหัวเราะเบาๆ ตอนนี้เธอรู้สึกถึงความสุข นี้คงเป็นสิ่งที่เธอตามหามาตลอด

..........................

เสร็จแล้วคร้าบ ตอนนี้มันดึกมากแล้วในห้องเองก็มีของแค่นี้ ทานกันไปก่อนน่ะครับ

นี่มัน?

อาหารไงครับ ทานเลย

เออ ไอนี่มันคืออะไร??????

ม่าม้าครับ ไม่ต้องห่วงมันทานได้ครับ อร่อยมากด้วยน่ะคร้าบ พี่ลองทานดูสิ

???????????

ซูดดดดด อืมมมมมมนี่มัน ท่านหญิง อร่อยจริงด้วยเจ้าค่ะ

เห็นไหมมม ผมบอกแล้วว่าอร่อย

อืมมมมม อร่อยยยยยย

......................

ห่าาาาาาา อิ่มแล้วรอดตายแล้วคืนนี้

รตี เจ้านี่ไม่เคยเปลี่ยนเลยจริงๆ ผ่านมานานขนาดนี้ยังคงเห็นเรื่องกินสำคัญเหมือนเดิม

แฮ่ะ แฮ ท่านหญิงการได้ดื่มดำกับรสชาติอาหาร

เนี่ยะเป็นอะไรที่ทำหม่อมฉันมีความสุขที่สุดแล้วเพคะ

รตี เจ้าควรเลิกเรียกเราเช่นนั้นได้แล้วน่ะ ที่นี้เราไม่ใช่ท่านหญิง ไม่มีฐานันดรใด ควรใช้คำพูดปกติกับเราได้แล้ว

เจ้าค่ะ จะไม่พูดแล้วเจ้าค่ะ

อย่าว่าพี่รตีเลยครับ พี่เขาคงยังไม่ชินน่ะ ถ้าอิ่มแล้วก็รีบอาบน้ำพักผ่อนเถอะครับ

ได้สิ แล้วไหนล่ะที่ที่เจ้าอาบน้ำกัน

นั่นไงครับ

หันหน้าไปที่ห้องน้ำ

....................

ไอ้นี่ ไม่ใช่สิ ไอ้ห้องเล็กๆนี่คืออะไร????

ห้องน้ำครับใช้ทำธุระส่วนตัว ทุกอย่าง

แล้วน้องชายเจ้าจะให้พี่อาบน้ำตรงไหน ในนี้ไม่เห็นจะมีตุ๋ม หรือแม้แต่น้ำเลยสักนิด???????

เอออออ จริงสิพี่เขาไม่รู้จักนี่น้าาา นี่ฉัน........เฮออออ จะไหวไหมเนี่ยะะะะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***