นิทานเรื่องหนึ่ง

หลังการสำรวจป่าสิ้นสุด แต่กลับเป็นจุดเริ่มต้นของอีกเรื่อง ตอนนี้ความรักที่จบลงในอดีตได้หวนกลับคืนมาให้ได้ระลึกถึง ใบหน้าคนอันเป็นที่รักปรากฏตรงหน้า แต่ว่าความเจ็บปวดที่เคยพบเจอทำให้ต้องเก็บความรู้สึกเอาไว้ กลัวจริงๆเลยว่า โชคชะตานำพาเขากลับคืนมาเพื่อสิ่งใด จุดจบของอีกเรื่อง กลับกลายเป็นจุดเริ่มต้นของอีกเรื่อง เรื่องราวความรัก ความแค้นในอดีตกำลังย้อนกลับคืนมาเริ่มต้นอีกครั้ง

....,................................

จบการเล่านิทานของหญิงสาวตอนนี้ทุกคนล้วนตกอยู่ในภวังค์ การเล่าถึงเรื่องราวที่ผ่านมาทำให้ตัวของหญิงสาวพบว่า นี้คือผลกรรมที่ตนต้องยอมรับ คำสาปแช่งของจิตใจที่เต็มไปด้วยความแค้น ทำให้เธอต้องพบเจอกับความเจ็บปวด ถึงแม้อยากตายก็ไม่สามารถทำได้ ชีวิตที่ยืนยาวล้วนเป็นสิ่งที่หลายคนปรารถนา แต่สำหรับเธอแล้ว มันคือการลงทัณฑ์ เธอต้องพลัดพรากจากคนที่ตนรัก เร้นกายภายใต้หุบเขา เพื่อรอคอยการปลดปล่อย จากบ่วงรัก บ่วงแค้น บ่วงนี้

.........................

แมนวาด หญิงสาวที่มีชีวิตอยู่มานานมากกว่าสี่ร้อยปี ตอนนี้เธอตื่นขึ้นมาจากห้วงนิทรา เรื่องราวที่ถูกเล่าขานกันมานั่นล้วนไม่มีเรื่องใดเลยที่กล่าวถึงเธอ หากสิ่งที่เธอเล่าเป็นเพียงนิยายเรื่องหนึ่งมันก็น่าเชื่อแต่นี้มันคือเรื่องจริง ทุกคนล้วนเห็นกับตาถึงสิ่งที่เกิดขึ้น หากมองว่าเธอเสียสติ แล้วจะมีคำอธิบายใด เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ที่น่าสนใจคือ รตี ทำไมเธอถึงยังคงอยู่ทั้งๆที่ผ่านมานานขนาดนี้ หากเรื่องที่เล่าเป็นความจริงนั่นหมายความว่าเธอเองก็มีชีวิตมายาวนานเหมือนกัน เป็นไปได้ยังไง

...............................

นี้มันเรื่องบ้าอะไร คิดว่าเป็นละครหลังข่าวรึไง เมืองตง เมืองน่านกง เมืองพวกนี้มีที่ไหนกัน หากว่ามีอยู่จริงทำไมถึงไม่มีบันทึกในประวัติศาสตร์ นี่ถ้าจะแต่งเรื่องก็ให้มันน่าเชื่อกว่านี้หน่อยน่ะ ใครมันจะไปเชื่อ คนบ้าอะไรจะมีชีวิตอยู่ได้เป็นร้อยๆปี หลังหลุดจากภวังค์ เสียงของสิธาก็ดังขึ้น แน่นอนว่าเขาไม่มีทางเชื่อเรื่องราวที่เธอเล่าแน่

...........................

ใช่ ใครมันจะไปมีชีวิตได้ยาวนานขนาดนั้น ถ้าจะมาหลอกล่ะก็ก็รีบๆไปเลย เราไม่รู้หลอกว่าพวกเธอใช้วิธีไหนมาแสดงให้พวกเราดูแต่เรื่องแบบนี้ใครเชื่อก็บ้าเกินไปแล้ว ชินวุฒิก็คิดเช่นเดียวกันกับ

สิธา

...........................

ตอนนี้ธารรบยังคงนิ่งเงียบด้วยไม่รู้ว่าตอนนี้ตนเองกำลังพบเจอกับอะไรกันแน่ เขารู้แค่เพียงว่าในใจของเขานั่นเจ็บปวดเป็นอย่างมาก ไม่สามารถอธิบายได้อย่างชัดเจน แต่ในส่วนลึกของความรู้สึกกลับดีใจเหมือนอย่างกับว่าเขากำลังเฝ้ารอสิ่งนี้มานานเหลือเกิน ใบหน้านี้ ยิ่งมองยิ่งทำให้หัวใจของเขาทรมาน

...........................

วัณณะ เขามองดูหญิงสาวด้วยความสุขใจ ความรู้สึกคุ้นเคยนี้มาจากไหนทั้งที่ไม่รู้จัก ไม่เคยพบหน้าแต่กลับรู้สึกว่า อยากกอดเธอมากเหลือเกิน คิดถึงจริงๆ

" พี่สาวครับ พี่ชื่อแมนวาดใช่ไหมครับ ผมขอเรียกพี่ว่าพี่ได้ไหม" ห้วงความรู้สึกที่คุ้นเคยทำให้เขาเอยคำพูดเหล่านั้นออกมา

...........................

แมนวาดมองหน้าเด็กหนุ่ม เขาช่างเหมือนกันมากจริงๆ ทั้งหน้าตา และนิสัยหนึ่งความคิดเริ่มผุดขึ้น มา แมนเมืองคงเป็นเจ้าสินะ รอยยิ้มอันอบอุ่น ถูกส่งมอบให้แก่เด็กหนุ่ม "ได้สิ" นั่นคือคำตอบรับของแมนวาด

พวกคุณคงไม่เชื่อในสิ่งที่เราพูด ไม่เป็นไร ยังไงซ่ะมันก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าเชื่อ แต่ว่าเราบอกพวกท่านได้อย่างแน่นอนว่า เราไม่ได้มาหลอกล่วง หากท่านไม่อยากเชื่อ เช่นนั้นก็ถือเสียว่านี้เป็นเพียงนิทานหรือตำนานกล่าวขานอีกหนึ่งเรื่องเท่านั่นก็ได้

........................

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***