EP4.

แคร็ก! เสื้อนักศึกษาของเตโซถูกดึงกระชากจนขาดติดมือของนาคินไปเพียงแค่เขาออกแรงดึงกระชากเพียงแค่ครั้งเดียว

ส่งผลให้ผิวเนื้อสีขาวเนียนละเอียดถึงกับมีรอยริ้วสีแดงขึ้นทั้งยังรู้สึกเจ็บแสบตรงบริเวณผิวและเมื่อไร้ซึ่งเสื้อนักศึกษาปกปิดผิวเนื้อก็เผยให้เห็นแผงอกขาวๆ

จัดได้ว่าเตโซเองก็เป็นผู้ชายที่มีรูปร่างดีคนหนึ่งด้วยส่วนสูงที่ไม่ได้สูงมากแต่ก็ไม่ได้เตี้ยเกณฑ์ส่วนสูงอยู่ในระดับกลางๆ

แถมเจ้าตัวยังมีรูปร่างที่สำพันกับส่วนสูงและยังมีกล้ามเนื้อที่เด่นชัดแถมยังมีลอนซิคแพคที่เกิดจากการดูแลสุขภาพของตัวเองเป็นอย่างดี

ผิวเนื้อขาวละเอียดราวผิวเด็กหน้าอกหน้าใจถึงไม่ได้ใหญ่เหมือนสาวๆแต่ยอดอกเล็กแฟบนั้นกับมีสีชมพูแดงระเรื่อเลยทำให้นาคินถึงกับต้องหยุดมองอย่างหลงใหลและหื่นกระหาย

เขาฝันมาโดยตลอดว่าสักวันเขาจะทำให้เตโซเป็นของเขาให้ได้แต่ด้วยความสำพันทางสายเลือดที่คอยเป็นโซ่ฉุดรั้งความต้องการของเขาเอาไว้มาโดยตลอดเขาเลยได้แต่แอบนึกถึงภาพของเตโซทุกครั้งที่เขามีอะไรกับคนอื่นหรือแม้แต่คอยช่วยตัวเองในยามที่ความปราถนามันสุมรุมในใจ

ถ้าไม่ใช่เพราะความโกรธแค้นที่ท้วมท้นอยู่ในอกโซ่แห่งสายเลือดคงไม่มีวันขาดผึงลงอย่างนี้

เมื่อเห็นอีกฝ่ายมองมาอย่างหื่นกระหายดวงตาคู่สวยถึงกับฉายแววหวาดหวั่นอยู่ในทีแต่กระนั้นก็ทำใจแข็งร้องข่มขู่ออกไป "ไอ้คินมึงปล่อยกูเดี๋ยวนี้นะถ้ามึงไม่ปล่อยมึงไม่ได้ตายดีแน่"

แต่แทนที่อีกฝ่ายจะรู้สึกกลัวกลับส่งยิ้มเยาะมาให้พร้อมกับพูดท้าทายออกมาอย่างคนที่เหนือกว่า "ก็เอาสิพี่ชายถ้าพี่คิดว่าน้องจะยอมให้ทำ"

"ผมขอถามพี่อีกแค่คำเดียวตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาพี่เคยเห็นผมเป็นน้องบ้างใหม" นาคินค่อยๆโน้มหน้าลงมาถามพร้อมกับลมหายใจอุ่นๆเป่ารดแก้มใสจนเตโซรับรู้ได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่มีกลิ่นเหล้าปะปนออกมาด้วยของอีกคน

"ไม่อื้อ" ทันทีที่ได้รับคำตอบริมฝีปากอุ่นร้อนก็ประกบลงมาอย่างป่าเถื่อน ทั้งจูบทั้งดูดดึงอย่างคนเอาแต่ใจจนเตโซรับรู้ได้ถึงกลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งอยู่ในปาก

"โอ้ย!" แต่แล้วนาคินก็ต้องเผลอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเมื่อพยายามสอดแทรกลิ้นเข้าไปดูดกลืนความหวานของอีกคนแต่กลับโดนกัดเข้าอย่างจังแบบไม่ทันตั้งตัว

พลัก! และในทันทีที่อีกคนเผลอเตโซก็ฉวยโอกาสนี้ใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีใช้มือออกแรงพลักนาคินจนตกเตียงแล้วพยายามตะเกียกตะกายพาตัวเองหนีลงจากเตียงอย่างทุลักทุเล

"จะหนีไปไหน" ทันทีที่ลุกขึ้นได้นาคินก็ไล่ตามไปประกบลากตัวของเตโซกับมาไว้บนเตียงดังเดิม

และคราวนี้แค่ขึ้นคร่อมทับอย่างเดียวมันคงจะไม่พอเขาเลยต้องใช้อุ้งมือหนาพันธนาการข้อมือเรียวเล็กทั้งสองข้างเอาไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียวและส่วนมืออีกข้างหนึ่งก็ทำการเอื้อมไปปลดเข็มขัดของตัวเองเพื่อใช้มันเป็นเงื่อนพันธนาการข้อมือทั้งสองข้างของเตโซไว้กับหัวเตียงอย่างแน่นหนาเพื่อป้องกันไม่ให้เตโซสามารถออกแรงเพื่อขัดขืนเขาได้อีก

เตโซที่ไร้ทางหนีจึงได้แต่ส่งสายตาขู่อาฆาตไปให้ปิศาจร้ายในคราบของน้องชายแท้ๆของตนอย่างโกธรแค้น

นาคินจ้องมองกลับมาด้วยสายตาอันสงบนิ่งราวกับคนที่ไร้ความรู้สึกแล้วเอ่ยถามเตโซอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบที่เต็มไปด้วยไฟแห่งโทสะที่กำลังเผาไหม้เขาอยู่ในขณะนี้

"กูจะถามมึงอีกครั้งว่ามึงจะยอมรับได้หรือยังว่ามึงเป็นคนผลักแม่กูตกบันได"

พอเตโซได้ฟังดังนั้นเขาก็รู้สึกโมโหขึ้นมาสุดขีดในเมื่อเขาบอกไปแล้วว่าเขาไม่ได้ทำแต่ทำไมถึงไม่มีใครเชื่อเขาบ้างเลยได้ในเมื่ออยากให้เขายอมรับเขาก็จะยอมรับในเมื่ออยากให้เขาเป็นคนเลวเขาก็จะเป็นคนเลวอย่างที่ถูกกล่าวหา

"เออกูเป็นคนทำเองก็ใครใช้ให้แม่มึงกับมึงมาแย่งทุกอย่างไปจากกูทำไมทั้งพ่อกูก็รักแต่มึงคนเดียวพอใจหรือยัง" เขาตอบออกไปเพื่อบันดาลโทสะแต่ไม่รู้ว่าเขาคิดถูกหรือคิดผิดเมื่อนาคินได้ฟังดังนั้นก็ถึงกับออกอาการโกธรจนหัวฟัดหัวเหวี่ยง

กำปั้นหนักๆถูกทุบลงมาที่ผืนเตียงห่างจากใบหน้าของเตโซไปเพียงแค่นิ้วเดียวเขาจ้องมองมาด้วยสายตาอาฆาตพยาบาทจนคนปากดีถึงกับรู้สึกหนาวสะท้าน

เตโซหลับตาปี๋แต่เขาก็ต้องรู้สึกแปลกใจทันทีที่อีกคนลุกออกไปจากตัวเขาแต่นั่นมันก็ไม่เท่าความรู้สึกโล่งใจเพราะเขาคิดว่านาคินคงจะได้คำตอบที่พอใจแล้วจึงยอมปล่อยเขาไปแต่ปล่าวเลย

และเมื่อเขาลืมตาขึ้นมาอีกครั้งเขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นอีกคนกำลังยืนปลดกระดุมเสื้อของตัวเองอย่างใจเย็นแต่สายตากับจ้องเขม็งมาที่เขาอยู่ตลอดเวลา

"อะอะไอ้คิน ยะอย่านะเว้ยกูเป็นพี่มึงนะเว้ย มะมึงจะทำกับกูอย่างนี้ไม่ได้" พอเห็นดังนั้นเตโซถึงกับต้องพูดออกมาอย่างตะกุกตะกักเพื่อรื้อฝื้นความจำถึงความสำพันธ์ทางสายเลือดของพวกเขาทั้งสองคน

แต่มีหรือที่เสือร้ายในคราบมนุษย์จะยอมหยุดการกระทำอันโหดร้ายของตนทันทีที่กระดุมเม็ดสุดท้ายถูกปลดออกไปก็เผยให้เห็นรูปร่างกำยำที่ประกอบไปด้วยกล้ามเนื้อและซิคแพคสวยๆเรียงประดับอยู่บนเรือนกายอันมีเสน่ห์นั่น

ทันทีที่เสื้อนักศึกษาถูกถอดออกไปจนเหลือแต่แผ่นอกแกร่งนาคินก็รีบหันมาจัดการบันจงถอดปราการชิ้นต่อไปในทันทีจนในที่สุดตัวเขาก็เหลือแค่เพียงร่างกายที่เปลือยปล่าวเผยให้เห็นท่อนลำขนาดใหญ่ที่ผงาดตื่นขึ้นเต็มตัว

พอเห็นดังนั้นเตโซถึงกับตาเบิกโพลงด้วยความกลัวเขาพยายามกระถดตัวถอยหนีแต่จะหนียังไงก็หนีไม่พ้นในเมื่อมือถูกมัดเอาไว้อย่างแน่นหนา

"ยะอย่าเข้ามานะเว้ยถ้ามึงเข้ามากูจะถีบจริงๆด้วย" และในเมื่อหนียังไงก็ไม่พ้นเลยได้แต่ร้องขู่ออกไปอย่างคนอับจนหนทางทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่ายังไงมันก็ไม่ได้ผล

"ทำไมละพี่ชายพอโดนทำร้ายเข้าหน่อยทำมาเป็นพูดพี่น้องอะไรกันละถ้าพี่เห็นผมเป็นน้องตั้งแต่ทีแรกเรื่องแบบนี้ก็คงจะไม่เกิดขึ้นหรอกและในเมื่อพี่ไม่เคยเห็นผมเป็นน้องเลยงั้นพี่ก็เห็นผมเป็นผัวไปเลยแล้วกันนะ" นาคินพูดจาถากถางพลางส่งยิ้มเย็นเยียบมาให้แล้วใช้มือดึงลากร่างของเตโซที่ถอยล่นไปจนชิดหัวเตียงให้ลงมาอยู่ที่ปลายเตียงอีกครั้ง

พอเตโซเห็นท่าไม่ดีจึงใช้เท้าถีบเตะไปอย่างมั่วซั่วถูกบ้างไม่ถูกบ้างจนนาคินชักรู้สึกรำคาญจนต้องออกแรงต่อยเข้าที่ท้องน้อยของเตโซไปทีนึงจนเตโซถึงกับตัวงอด้วยความจุก

ทันทีที่เขาสิ้นฤิทธ์นาคินก็ฉวยโอกาสจู่โจมขึ้นคร่อมทับทั้งจูบทั้งกัดจนเนื้อตัวนวลเนียนเต็มไปด้วยรอยกลีบกุหลาบโดยเฉพาะยอดอกที่ถูกกัดจนซ้ำ

"อะ! อย่า" เตโซถึงกับสะดุ้งเมื่อกางเกงถูกถอดออกไปจนเผยให้เห็นท่อนลำที่ยังคงนอนสงบนิ่งอยู่ตรงกลางกายและยิ่งต้องตกใจเมื่อขาทั้งสองข้างถูกแยกออกจากกันจนเผยให้เห็นช่องทางสีหวานที่ยังปิดสนิทอยู่

และไม่ปล่อยให้เสียเวลานาคินรีบเข้าไปแทรกตัวอยู่ตรงกลางระหว่างเรียวขาทั้งสองทันทีเขารีบเอาแท่งร้อนที่ผงาดอยู่กลางกายเข้าไปจ่อตรงช่องทางอุ่นร้อนแล้วกระแทรกเข้าไปทีเดียวจนมิดลำอย่างป่าเถื่อนโดยไม่มีการเบิกทางหรือเล้าโลมใดๆ

"อ๊าก" เตโชถึงกับร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดราวกับตัวจะระเบิดนำ้ตาไหลรินอาบสองแก้มเมื่อท่อนลำขนาดใหญ่ถูกกระแทรกเข้ามาเลือดที่เกิดจากการฉีกขาดไหลซิบออกมาจนเปื้อนผ้าปูเป็นดวงๆ

แต่ดูเหมือนว่าความป่าเถื่อนมันจะไม่ได้จบลงแค่ตรงนี้เมื่อแท่งร้อนเริ่มขยับเสียดสีผิวเนื้อในทันทีที่มันผ่านเข้ามาในร่างกายของเขา

"อ๊า อือ อะออกไป เอามันออกไป อะไอ้คินกูเจ็บ" ทันทีที่ถูกกระแทกเขาก็ต้องร้องครางออกมาด้วยความเจ็บปวดแต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่สาแก่ใจของอีกคนยิ่งเขาเจ็บปวดมากแค่ใหนแรงกระทำก็มากขึ้นเท่านั้นจนเขาแทบจะสิ้นสติอยู่รอมล่อ

แรงกระแทรกเริ่มรุนแรงมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆราวกับความแค้นความอาฆาตพยาบาทและความเจ็บปวดทั้งหมดถูกระบายออกมาพร้อมกับแรงกระแทกที่ต่อให้รุนแรงแค่ไหนมันก็ไม่สาแก่ใจของผู้กระทำ

เตโซได้แต่ส่ายหน้าเร่าๆร้องครางออกมาแทบขาดใจทั้งเจ็บทั้งจุกแต่ก็แอบแฝงไปด้วยความเสียวซ่านจนเขาแยกไม่ออก

"อะ อือ" ทัันทีที่ได้รับการปลดปล่อยเขาก็เผลอครางออกมาอย่างลืมตัว

นาคินที่เห็นดังนั้นก็เร่งเครื่องจนนำ้รักถูกปลดปล่อยฉีดอัดเข้าไปในช่องทางอุ่นร้อนนั่น

เขาพรมจูบไปจนทั่วใบหน้าของเตโชอย่างหลงใหลและออ่นโยนแต่พอนึกถึงความแค้นที่อีกฝ่ายได้กระทำกับตนจากความออ่นโยนก็กลายเป็นความดิบเถื่อนในทันที

เขาเอื้อมมือไปปลดพันธนาการจากนั้นก็จับตัวของเตโซพลิกควำ้หน้าแอ่นสะโพกแล้วกระแทกแกนกายเข้าออกอย่างบ้าคลั่ง

"อะ อ๊า อือ ฮือๆ พะ พอเถอะขอร้อง" เตโชซบหน้าลงกับเตียงทั้งครางและร้องไห้ไปพร้อมๆกัน

ถ้าให้เขาเลือกระหว่างตายกับต้องถูกกระทำเช่นนี้เขาเลือกที่จะตายมากกว่าเพราะสิ่งที่นาคินทำกับเขาตอนนี้มันแย่ยิ่งกว่าตายทั้งเป็นเสียอีก

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***