EP2.

"เดี๋ยวคนเขาอุตส่าห์มาส่งจะไม่ขอบคุณกันหน่อยเหรอ" เสียงทุ่มเอ่ยขึ้นทันทีที่คนตัวเล็กกำลังจะเปิดประตูรถ

เตโซถึงกับหันมามองค้อนเจ้าของเสียงอย่างไม่พอใจ " ใครใช้ให้มึงมาส่งมึงบังคับกูมาเองเปิดประตู" เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจแล้วพยายามจะเปิดประตูรถ ที่ถูกล๊อคอัตโนมัติจากฝั่งคนขับ

"ลืมอะไรหรือเปล่าผมรู้ว่าพี่โกธรที่พ่อพูดแบบนัั้นแต่พี่ก็ไม่ควรจะทำอย่างนั้น พี่ก็รู้ว่าพ่อเป็นโรคหัวใจพี่ไม่ควรทำให้ท่านไม่สบายใจ" นาคินหยิบของที่ถูกวางอยู่ตรงกระจกหน้ารถยื่นให้เตโซ ด้วยสีหน้าที่ดูอ่อนโยนลง

"มึงเป็นหมอมึงก็ดูแลไปสิพ่อมึงไม่ใช่เหรอ" แต่แทนที่เตโชจะรับของแล้วกล่าวขอบคุณ แต่กับพูดเสียดสีทิ่มแทงจนคนฟังถึงกับรู้สึกเอือมระอา อยากจะจับฟาดก้นชะให้เข็ดตามด้วยประกบจูบจนไม่กล้าพูดอย่างนั้นอีกเลย

แต่คงจะทำได้แค่คิดก็ในเมื่อศักของความเป็นพี่น้องมันค้ำคออยู่

นาคินถอดถอนใจไปทีนึง ก่อนจะแสดงสีหน้าเซ็งพี่ชายของตัวเอง " งั้นก็แล้วแต่พี่เถอะ" พูดจบก็ปลดล๊อคประตูรถให้

เตโชรีบเปิดประตูรถแล้วก้าวขาลงจากรถในทันทีโดยไม่ลืมหยิบเอาของจากมือของนาคิน โดยไม่มีแม้แต่คำขอบคุณ แล้วปิดประตูดังลั่นอย่างไม่กลัวว่ารถจะพัง

นาคินมองตามหลังร่างพี่ชายของตนที่เดินหายลับเข้าไปในตัวตึกเขาส่ายหัวเบาๆอย่างรู้สึกเหนื่อยกับพฤติกรรมของพี่ชายตัวเอง

ถ้าไม่ติดตรงที่เป็นพี่น้องกันเขาจะจับคนอวดดีบดขยี้ให้แหลกคาเตียงเลยทีเดียวเพราะความรู้สึกหมั่นไส้

"คิดบ้าอะไรของมึงวะไอ้คิน" ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเองเบาๆเมื่อรู้ตัวว่าคิดอะไรออกไป ถึงอยากจะทำแต่คงทำไม่ได้เพราะเขาคงไม่ไร้จิตสำนึกจนถึงขนาดจับพี่ชายตัวเองมาทำเมีย

ถึงแม้ในบางครั้งเขาจะเผลอคิดถึงใบหน้าพี่ชายตัวเองทุกครั้งที่มีอะไรกับคนอื่น

เขาส่ายหัวเบาๆอีกครั้งเพื่อไล่ความคิดบ้าๆออกจากหัวแล้วรีบขับรถออกไป

เมื่อมาถึงห้องเตโซก็ทิ้งตัวลงนอนอย่างเหนื่อยออ่นความคิดมากมายสุมรุมเข้ามาในหัวภาพที่พ่อชี้หน้าด่าเขาเมื่อตอนหัวค่ำก็พุดเข้ามาในหัวราวกับจะตอกย้ำให้เขารู้สึกเจ็บแต่ที่หนักยิ่งกว่าคือความรู้สึกเกลียดชังน้องชายตัวเองที่มีมากขึ้น

ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้นเพราะทุกครั้งที่เขาโดนด่าโดนดุมันก็ต้องเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับน้องชายของเขาตลอด

ตั้งแต่ตอนเด็กๆพ่อมักจะให้ความสำคัญกับนาคินก่อนเสมอจนเขาคิดว่าพ่อไม่เคยรักเขาเลย

พลันจู่ๆนำ้ตามันก็ไหลออกมาเองอย่างไม่รู้ตัวเขานอนสะอื้นอยู่อย่างนั้นจนเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้

🎶🎶🎶 เสียงโทรศัพท์ดังปลุกให้ชายหนุ่มที่กำลังนอนอยู่บนเตียงตกใจตื่นขึ้นมางัวเงียควานหาโทรศัพท์กดรับโดยไม่ทันได้ดูเบอร์

(เตโซ\=ว่า)

(ปลายสาย\=เฮ้ยไอ้เตแกอยู่ใหนแล้วเนี้ยวันนี้มีสอบเก็บคะแนนมึงจะเบี้ยวอีกหรือไงวะ)

(เตโซ\=สอบเ_ี้ยละเออๆเดี่ยวกูไป)

(ปลายสาย\=เ_ี้ยมึงจะตะโกนหาพระแสงอะไรวะหูกูแทบแตก ตู๊ดดด)

ปลายสายยังพูดไม่จบสายก็ถูกตัดไปในทันทีชายหนุ่มรีบพุดลุกขึ้นจากเตียงกุลีกุจอรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ

สิบนาทีต่อมาเขาก็นั่งวินรีบบึ่งตรงไปยังมหาลัยที่อยู่ใกล้ๆในทันทีโชคยังดีที่รถไม่ค่อยติดเขาจึงมาถึงมหาลัยทันเข้าห้องสอบพอดี

เนื่องจากรถยังจอดอยู่ที่บ้านวันนี้เลยต้องนั่งวินมา

พอสอบเสร็จก็มานั่งสุมหัวกันอยู่ใต้อาคารเรียนคณะศิลปะที่เป็นสายที่เขาเลือกเรียนต่างจากน้องชายที่เลือกเรียนคณะแพทย์ที่อยู่อาคารถัดไปอีกสองอาคารตอนนี้เขาก็เรียนอยู่ปีสามแล้วอันที่จริงถ้าไม่ติดว่าเรียนชำ้ชั้นตอนอยู่ประถมตอนนี้เขาคงได้ขึ้นปีสี่ไปแล้ว

ส่วนนาคินก็พึ่งขึ้นปีสองเนื่องจากปีนี้เขาต้องย้ายออกจากหอในตามกฏของทางมหาวิทยาลัยเลยขอพ่อไปอยู่กับพี่ชายเลยเป็นเหตุให้เตโซต้องทะเลาะกันกับพ่ออันที่จริงนาคินเองก็ไม่คิดว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้

"เฮ้ยไอ้เตเป็นอะไรของมึงวะตั้งแต่อยู่ในห้องสอบละมีอะไรก็บอกพวกกูได้นะเว้ย" ชินกรเอ่ยถามขึ้นหลังจากที่สังเกตเห็นเพื่อนรักดูท่าทางเหม่อลอยราวกับคนกำลังคิดมาก

"เรื่องของกู" คนอวดดีพูดกระแทรกเสียงใส่อย่างไม่พอใจ

"เ_ี้ยไรของมึงวะกูถามดีๆ" ชินกรพูดพร้อมทำหน้าเซ็งๆกับคนนิสัยเสีย ถ้าไม่ใช่ว่ารู้ใจกันดีและคบกันมานานคงได้มีเรื่องกันแน่ๆ

"ไอ้ชินมึงก็รู้ว่ามันนิสัยไม่ดีแล้วมึงจะไปสนใจมันทำไมหว้านี่สนใจนี่ดีกว่า" สุทินเพื่อนอีกคนในกลุ่มพูดขึ้นพร้อมกับโชว์คลิปโป๊ในโทรศัพท์ให้ชินกรดู ชายหนุ่มถึงกับตาลุกวาวรีบเข้าไปแย่งโทรศัพท์จากมือสุทินในทันที

"โอ้ว้าวไอ้ทินสุดยอดไปเลยวะแชร์เลยแชร์ให้กูด้วย" แล้วพวกมันก็นั่งดูคลิปโป๊เปิดเสียงลั่นลานม้าหินออ่นที่อยู่ใต้อาคารเรียนจนคนที่ผ่านไปผ่านมามองด้วยสายตารังเกียจ

เตโชเห็นดังนั้นก็ได้แต่ฟุบหน้าหนีรู้สึกอายกับการกระทำของสองเพื่อนชี้

"เ_ี้ยดูอะไรก็เปิดเสียงเบาๆหน่อยดิวะพวกมึงกลัวคนอื่นเขาไม่รู้รึไง" เตโซพูดพลางเหลือบมองโต๊ะรอบๆที่หันมามองพวกเขาเป็นตาเดียวกัน พอไอ้สองเพื่อนเกลอได้ยินดังนั้นก็หันไปส่งยิ้มแหยๆให้กับโต๊ะรอบข้างแล้วรีบลดเสียงลงในทันที

แล้วก็หันมาสนใจกับคลิปหวิวในโทรศัพท์ต่อแบบไม่สนใจสิ่งรอบข้างอีก เตโซได้แต่ส่ายหัวเอือมระอากับพฤติกรรมของพวกมันแล้วก็ทำเป็นฟุบหน้าลงกับโต๊ะเพื่อหลบสายตาของคนรอบข้าง

"เฮ้ยไอ้คินมองดูอะไรวะ" อีกด้านหนึ่งของตัวอาคารนาคินที่เดินผ่านมาแอบหันไปมองพี่ชายตัวเองที่นั่งหมอบอยู่ในกลุ่มเพื่อนถึงกับสะดุ้งเมื่อเสียงตะโกนดังขึ้นใกล้ๆหู

"เ_ี้ยกูตกใจหมดพูดเบาๆก็ได้" พูดพลางเอามือกุมหน้าอกมองค้อนเพื่อนอย่างไม่พอใจ

"ก็กูเรียกมึงหลายรอบแล้วมึงก็ไม่ขานรับกูเลยต้องตะโกนเนี๊ยะ" บาสถึงกับเกาหัวแกรกๆงงกับพฤติกรรมของเพื่อนแต่แล้วเขาก็ถึงกับตาลุกวาวเมื่อหันมองไปยังจุดที่เพื่อนจ้องมองอยู่เมื่อครู่

"เฮ้ยนั่นพี่ชายมึงไม่ใช่เหรอวะโคตรน่ารักเลยวะแต่เสียอย่างเดียวนิสัยแย่ไปหน่อย" บาสพูดพลางเอามือขึ้นมาเกาคางแกรกๆอย่างคนกำลังใช้ความคิด

พอได้ยินดังนั้นชายหนุ่มถึงกับหันไปมองค้อนอย่างไม่พอใจ

ส่งผลให้บาสถึงกับหน้าถอดสีส่งยิ้มเจื่อนๆมาให้ในทันที "เออกูลืมไปว่ามึงรักพี่มึงยังกับอะไรดีเอ้ยคินรอกูก่อน"

นาคินรีบเดินหนีไปยังอาคารเรียนด้วยความไม่พอใจจนบาสต้องรีบวิ่งตามไป

"แฮกกก กูขอโทษก็พี่มึงนิสัยเสียจริงๆนี่หว่าโอ้ย" ทันทีที่มาถึงเขาก็ต้องหอบหายใจด้วยความเหนื่อยหอบแต่ปากก็ยังไม่หยุดพูดเลยโดนบาทาหนักๆประเคนเข้าให้เต็มรักบาสถึงกับลงไปกองอยู่กับพื้นถึงมันจะไม่แรงมากแต่มันก็ทำให้เขาเจ็บอยู่เหมือนกัน

"เฮ้ยไอ้บาสทำไมลงไปนอนอยู่ตรงนั้นวะ" นิวเพื่อนอีกคนในกลุ่มร้องทักขึ้นทันทีที่มาถึงแล้วเห็นเพื่อนรักลงไปนอนกลิ้งเกือกอยู่บนพื้น

"คุณมึงก็ถามไอ้คินดูสิ" เขาพยุงตัวลุกขึ้นได้ก็รีบปัดฝุ่นออกจากเสื้อผ้าแล้วหันไปมองค้อนตัวต้นเหตุที่ทำเป็นนั่งอ่านตำราแพทย์ไม่รู้ไม่ชี้อยู่บนโต๊ะข้างๆ

"มึงไปพูดถึงพี่มันอีกแล้วละสิ" นิวกระชิบถามบาสเพราะเขารู้ดีว่ามีอยู่อย่างเดียวที่ทำให้เจ้าชายที่แสนเย็นชาไร้ความรู้สึกปี๊ดแตกได้ถึงขนาดลงไม้ลงมือกับเพื่อนได้ถึงขนาดนี้

"นิดเดียวเอง" บาสเอ่ยออกมาอย่างเซ็งๆ แต่ก็ต้องรีบหุบปากในทันทีเมื่อสายตาพิฆาตมองมาทางตนสองคน เขาจึงส่งยิ้มเจื่อนไปให้แล้วรีบพากันเข้าไปนั่งบนโต๊ะเรียนข้างๆกันเพื่อรอเรียนคาบต่อไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***