ตอนที่ 4 เว่ยเว่ยซื้อที่ดิน

เมื่อกลับถึงบ้านนางลู่และเว่ยเว่ยก็ไปเตรียมอาหาร หลังอาหารค่ำทุกคนมาปรึกษากันเรื่องจะซื้อที่ดินเพิ่มเติมเพื่อปลูกบ้านทำสวนปลูกพืช ผัก และฟาร์มเลี้ยงสัตว์

“พวกเราแม่ลูกฐานะยากจนคนในหมู่บ้านก็รู้ อยู่ๆก็มีเงินมากมายไปซื้อที่ จะต้องเป็นที่สงสัยของชาวบ้านเป็นแน่”

“เช่นนั้นก็เอาแบบนี้สิ บอกว่าข้าเป็นญาติผู้น้องของท่านมาอยู่ด้วย พ่อแม่ถูกโจรฆ่าตายข้าเหลือตัวคนเดียวหวังจะมาพึ่งพาอาศัยอยู่กับท่านน้าที่นี่ พอจะมีทรัพย์สินติดตัวมาบ้าง เช่นนี้ดีหรือไม่”

“จะดีหรือเจ้าแช่งท่านพ่อท่านแม่เจ้าเช่นนี้”

“ข้าไม่ได้แช่ง อันนี้เรื่องเกิดขึ้นกับพ่อแม่ข้าจริงๆ”

“เช่นนั้นก็พูดตามเว่ยเว่ยบอกก็แล้วกันนะเหยียนเหยียน”

“เช่นนั้นพรุ่งนี้เช้าข้าจะไปหาผู้ใหญ่บ้าน”

“พี่เหยียนท่านลองถามราคาภูเขาลูกนั้นดูว่าเขาจะขายหรือไม่ หากขายท่านตัดสินใจซื้อไว้เลยแล้วค่อยโอนให้ข้าทีหลัง”

“ได้ พี่จะลองถามดู”

เมื่อตกลงกันได้แล้วทุกคนต่างเข้านอนพักผ่อนเพื่อเตรียมตัวทำงานในวันรุ่งขึ้น

ตอนเช้ากินข้าวเสร็จทุกคนก็แยกย้ายกันไปทำภารกิจของตนเอง เว่ยเว่ยและนางลู่ไปขุดถั่งเช่าต่อ ส่วนเหยียนเหยียนไปติดต่อซื้อที่ดิน

“ท่านน้า ท่านขุดตรงนี้ไปก่อนนะ ข้าจะไปดูตรงโขดหินนั้น ข้าว่าข้าเห็นมีดอกโสมขึ้นตรงนั้น”

“ได้ ระวังตัวด้วยนะ”

“เจ้าค่ะ ข้าจะระวังตัว”

เว่ยเว่ยเดินไปตรงโขดหิน สิ่งที่เธอพบนั้น โสมออกดอกบานสะพรั่งเต็มไปหมด ตามหน้าผาก็มี เว่ยเว่ยยืนตะลึงตาค้าง ขาสั่นไปหมด ทำไมมันมีเยอะเช่นนี้ล่ะ โชคดีนะที่ให้เหยียนเหยียนไปขอซื้อที่ภูเขาลูกนี้ไว้ เธอตัดสินใจขุดออกมาเพียง3หัวเท่านั้น แล้วก็กลับมาขุดถั่งเช่าต่อ

“ที่นี่มีถั่งเช่าเยอะมากๆ เราต้องเก็บให้หมดก่อนหน้าหนาวนะเจ้าคะท่านน้า”

“ทำไมเล่าเว่ยเว่ย”

“หน้าหนาวมันจะกลายเป็นหนอนเจ้าค่ะ”

“มันเยอะเช่นนี้เราขุดไม่หมดหรอกเว่ยเว่ย”

“ไม่หมดก็ไม่เป็นไร แต่ขุดให้ได้มากที่สุด ที่เหลือกลายเป็นหนอนมันก็จะมาฝังตัวเป็นหญ้าอีกครั้งในหน้าร้อนปีหน้าเจ้าค่ะ”

เมื่อจบคำพูดของเว่ยเว่ย นางลู่ก็ตั้งหน้าตั้งตาขุดทันที เพื่อครอบครัวของนาง เพื่อลูกชายของนาง และเพื่อลูกสะใภ้ของนางในอนาคต วันนี้นางขอสู้ตาย

ส่วนเหยียนเหยียนไปหาผู้ใหญ่บ้านเพื่อขอซื้อพื้นที่ข้างบ้านเพิ่ม ผู้ใหญ่บ้านเห็นเหยียนเหยียนมาซืัอที่ก็อกแปลกใจไม่ได้

“อาเหยียนเจ้าจะซื้อที่ตรงนั้นข้าก็ไม่ว่าหรอก แต่เจ้าก็รู้ที่ตรงนั้นมันทำประโยชอะไรไม่ได้”

เหยียนเหยียนยิ้ม

"ข้าคิดจะปลูกบ้านให้ท่านแม่น่ะขอรับท่านผู้ใหญ่บ้าน บ้านหลังเก่าทรุดโทรมมากแล้ว"

“สร้างบ้านต้องใช้เงินมากนะอาเหยียน”

“ข้าจะไปตัดต้นไผ่ในป่ามาสร้างเองขอรับ พอได้กันหนาวก่อนที่หน้าหนาวจะมาถึง”

ผู้ใหญ่บ้านพยักหน้า

“เช่นนั้น ข้าจะให้ลูกบ้านไปช่วยเจ้าก็แล้วกันนะ”

“ขอบคุณท่านผู้ใหญ่มากขอรับ”

ผู้ใหญ่บ้านมองดูชายหนุ่มอย่างเสียดาย เขาหน้าตาหล่อเหลา ขยันขันแข็งกตัญญูต่อมารดามากแต่ไม่มีภรรยา ฐานะของเหยียนเหยียนยากจนขนาดนั้นใครจะอยากให้ลูกสาวของตนแต่งไปลำบากเล่า พื้นที่แถวบ้านเหยียนเหยียนไม่มีใครอยากได้เพราะปลูกอะไรไม่ได้เลย ราคาจึงถูกมาก เหยียนเหยียนขอซื้อพื้นที่ยาวไปถึงภูเขาเป็นพื้นที่เขาไปขุดถั่งเช่า เกือบพาดพื้นที่ภูเขาลูกที่สอง ด้วยเงิน1000ตำลึงทองเท่านั้น ผู้ใหญ่บ้านสงสัยยิ่งนักเขาเอาเงินมาจากไหนมากมายขนาดนี้ แต่ถึงจะมีเก็บสะสม ก็น่าจะซื้อที่ดีๆ กว่านี้

“อาเหยียนเจ้าไปร่ำรวยมาจากไหนกันมีเงินมากมายจนซื้อภูเขาทั้งลูกได้”

“ไม่ปิดบังท่านผู้ใหญ่บ้าน ญาติผู้น้องของข้ามาอยู่ด้วยน่ะขอรับ ญาติผู้น้องน่าสงสารบ้านถูกปล้นพ่อแม่ถูกโจรฆ่าตายหมดนางไม่เหลือใครอีกนอกจากท่านแม่ นางจึงเดินทางมาตามหาท่านแม่และอยู่ที่บ้านข้าน้อยได้10วันแล้ว ที่บ้านข้าเล็กคับแคบ นางให้เงินมาซื้อที่เพิ่มขอรับท่านผู้ใหญ่”

ผู้ใหญ่บ้านพยักหน้า

“นางจะย้ายเข้าบ้านเจ้าเหตุใดไม่มาแจ้งข้าเล่า”

“ญาติผู้น้องเดินทางไกลมาแรมเดือน มาถึงก็ป่วยหนักพึ่งจะฟื้นตัวเมื่อวานนี้เองขอรับ”

ผู้ใหญ่บ้านพยักหน้า ผู้ใหญ่บ้านให้คนไปเชิญเจ้าหน้าที่กรมที่ดินมา พร้อมกับออกโฉนดที่ดินให้ ลู่เหวินเหยียนให้ออกโฉน2แผ่น บริเวณบ้าน1แผ่น และภูเขา1แผ่น พอเขาได้โฉนดมาครอบครองก็พับเก็บไว้ในอกเสื้อตนไว้ ยื่นถุงเงินให้เจ้าหน้าที่1ถุงเพื่อเป็นค่าน้ำชา เจ้าหน้าที่คลำดูเล็กน้อยแล้วก็ยิ้มยินดี

เมื่อเสร็จธุระแล้วลู่เหวินเหยียนจึงลากลับ และตามไปช่วยขุดถั่งเช่าทันทีลู่เหวินเหยียนเล่าทุกอย่างให้แม่และเว่ยเว่ยฟังทุกเรื่องที่ตนได้พูดกับผู้ใหญ่ และให้แม่เขาไปแจ้งชื่อเว่ยเว่ยย้ายเข้าบ้าน

“ในเมื่อเรื่องมาเป็นเช่นนี้แล้ว แม่จะคุยกับพวกเจ้าทั้งสองพอดี แม่จะให้เจ้าทั้งสองหมั้นหมายกัน เว่ยเว่ยจะได้ไม่เสื่อมเสียชื่อเสียง”

“แค่กแค่ก”

เว่ยเว่ยที่กำลังดื่มน้ำอยู่ถึงกับสำลัก แต่มาคิดดูดีๆ เป็นเช่นนี้ก็ดี เพราะมีแค่สองแม่ลูกนี้ที่รู้ความลับของเธอ เธอเหลือบมองพี่เหยียนนิดหนึ่ง ตอนนี้เขาหน้าแดงแป๊ดเลย อีกอย่างเธอไม่รู้ว่าจะได้กลับไปยังโลกเดิมรึไม่ อยู่กับครอบครัวนี้ก็มีความสุขดี และทั้งสองก็ดูแลเธออย่างดีมาตลอดจึงตัดสินใจพยักหน้า

“ข้าก็ไม่มีใครที่รู้จักที่นี่ ข้าก็มีแต่ท่านทั้งสองที่ดูแลมาตลอด เป็นอันว่าข้าตกลงก็แล้วกัน ว่าแต่พี่เหยียนจะว่าอย่างไรเล่า แต่ข้ามีข้อแม้ว่าท่านต้องมีข้าเป็นภรรยาเพียงคนเดียวเท่านั้น หากพี่ปฏิเสธข้าก็ไม่ว่าหรอกนะ ข้าอยู่ในฐานะญาติเช่นนี้ได้ไม่มีปัญหา ปลูกเรือนต้องตามใจผู้อยู่”

“ข้าตกลง”

ตอบแล้วก็หน้าแดงอีก เมื่อได้คำตอบทั้งสองฝ่ายและนางลู่ดีใจยิ่งนัก นางลู่ยิ้มอย่างยินดี

‘สวรรค์ในที่สุดก็หาภรรยาให้ลูกชายได้แล้ว’

“เอาล่ะ สรุปตอนนี้ข้าเป็นคู่หมั้นพี่เหยียนแล้วใช่ไหม ทำงานต่อเถอะเรื่องอื่นค่อยว่ากันอีกที อ่อพี่เหยียน ข้าเจอโสมอีก3หัวพรุ่งนี้ท่านก็เอาไปด้วยก็แล้วกัน”

“ได้ อ่อ..นี่โฉนดภูเขาลูกนี้ เจ้าย้ายชื่อเข้ามาในบ้านข้าจะโอนให้เจ้า”

เว่ยเว่ยยิ้มแล้วพยักหน้าแล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาขุดกันต่อ จนบ่ายคล้อยทุกคนจึงวางมือแล้วกลับบ้าน

ระหว่างทางกลับบ้านเว่ยเว่ยเก็บผักป่าและเห็ดไปด้วย วันนี้คงเป็นเมนูผัดผักป่าใส่เห็ดอีก เหยียนเหยียน มาถึงบ้านเอาตระกร้าไปเก็บเรียงไว้กับตระกร้าที่ไปเก็บเมื่อวานนี้ เขาบอกจะออกไปดูปลาที่เขาดักไว้ เผื่อมีมาติดกับดักจะได้มีอาหารเพิ่มเติม สักพักเขากลับมาพร้อมกับปลาตัวใหญ่ เขาเอามาฆ่าควักไส้ออกล้างทำความสะอาดให้ เว่ยเว่ยเอามาล้างด้วยเกลืออีกครั้งแล้วนึ่งซอส

อาหารค่ำวันนี้อร่อยเป็นพิเศษโดยเฉพาะเหยียนเหยียน เขาเติมข้าวจนหมดหม้อเช่นเดิม

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***