บทที่5 เกิดอะไรขึ้น!

นางจ้องมองเขาด้วยสายตาที่เจ็บปวดรวดร้าว  ม่านน้ำตาเออล้นปิดบังดวงตาทั้งสองข้างจนพร่ามัวก่อนจะไหลรินลงอาบข้างแก้มนวลของนางทั้งสองข้าง  การกระทำและคำพูดที่เขาแสดงออกมา  หัวใจของนางที่เคยรักและเทิดทูลเขา  พลันแตกสลายไปราวกับแก้วที่ทุบให้ละเอียด  ทันทีที่เขาสะบัดมือแล้วผละตัวออกจากนาง  เพียงเสี้ยวนาทีที่เขาหันหลังเดินออกจากนางเพื่อเดินไปหาคนรัก  นางก็กระอักเลือดออกมาคำโตแล้วจ้องมองแผ่นหลังกว้างของเขาด้วยสายตาเจ็บปวดปนผิดหวัง  นี่เขารังเกลียดนางจนคิดฆ่านางเยี่ยงนี้เลยหรือ  เขาช่างเป็นบุรุษที่โหดร้ายยิ่งนัก

นางค่อยๆ หลับตาลงนึกย้อนไปถึงอดีตครั้งที่นางอายุได้เพียงสี่หนาว  ด้วยเพราะช่วงนั้นกำลังจะเกิดศึกแย่งชิงบันลังก์ฮ่องเต้  บิดาของนางที่อยู่ฝั่งองค์รัชทายาทหรือเสวียนลี่หยางฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน  ด้วยกลัวบุตรสาวจะได้รับความเดือดร้อนไปด้วย  จึงจำต้องส่งนางมาอยู่กับท่านปู่ในเขตชนบทตอนเหนือของแคว้น  ด้วยวัยซุกซนของนางจึงได้แอบหนีออกจากเรือนไปปีนต้นอิงเถาข้างหนองน้ำเล่นจนผลัดตกลงมา  ด้วยที่นางรู้สึกระบมไปทั้งตัวจึงไม่มีแรงลุกขึ้นมา  ได้แต่นอนร่ำไห้ด้วยความเจ็บปวดอยู่ข้างต้นอิงเถา  เมื่อตะวันเริ่มคล้อยจึงได้พบเด็กชายผู้หนึ่งที่มีรอยยิ้มที่แสนอบอุ่นเข้ามาช่วยปลอบโยนนางจนเลิกร่ำไห้  ก่อนจะพานางขี่หลังไปส่งถึงที่เรือนท่านทวดแล้วจากไปด้วยรอยยิ้มที่แสนอบอุ่นอีกครั้ง  ทำให้นางปักใจรักเด็กชายผู้นั้นเป็นต้นมา  จนเมื่อนางกลับเมืองหลวงเพื่อเข้าทดสอบพลังปราณ  จึงได้กลับมาพบเขาอีกครั้งในฐานะคู่หมั้นของตนยิ่งทำให้นางปลูกใจรักเขาหนักขึ้นไปอีก  แต่ตอนนี้นางเชื่อสนิทใจแล้วว่าเขาไม่ใช่เด็กชายผู้นั้นอีกแล้ว  เพราะเขาไม่มีทางมอบรอยยิ้มอบอุ่นให้นางเหมือนครั้งก่อนและคงไม่มอบความตายให้นางเยี่ยงนี้  นางผิดเองที่รักเขามาเนิ่นนานเช่นนี้  ผิดเองที่คิดว่ารอยยิ้มอบอุ่นของเขาจะมีไว้เพื่อนางคนเดียว

ตอนนี้ร่างกายของนางลงไปแนบนอนกับพื้นที่เย็นเฉียบหลังแทบเท้าของเขาเพียงไม่กี่ก้าวและแน่นิ่งนอนหายใจรวยรินที่เริ่มขาดช่วง  สุดท้ายนางก็สิ้นใจจากไปกับชะตารักที่แสนอาภัพของตนเอง

อย่าถามถึงฉันเลย  ฉันพยายามช่วยแย่งถ้วยยาแล้วแต่ก็คว้าอะไรไม่ได้เลย  นี่คงเป็นชะตากรรมของนางแล้วแหละ  นางคงหมดเวรหมดกรรมแล้วจริงๆ

พลั้ก!!

“ท่านอ๋อง! พระองค์ทรงทำอะไรนาง  ไม่รักนางแล้วทำไมต้องทำกับนางเยี่ยงนี้ด้วย  ถ้าหากนางเป็นอะไรไป  กระหม่อมจะไม่ยอมเพียงแค่นี้แน่” ไป๋เยว่ซานพูดออกมาด้วยความกรุ่นโกรธ  เขาไม่คิดว่าญาติผู้พี่จะลงมือกับนางรุนแรงเช่นนี้  เขาเร่งรีบเดินทางมาตำหนักจวิ้นอ๋องด้วยความกังวลใจเพราะสายของเขาที่ติดตามนางเข้ามารายงานว่านางเกิดเรื่องอยู่ที่ตำหนักจวิ้นอ๋อง  เมื่อทราบเรื่องจึงรีบไปที่เรือนแม่ทัพเฟิ่ง  แต่ก็มาทราบทีหลังว่าพ่อของนางเข้าเฝ้าฝ่าบาทอยู่ที่วัง  จึงแจ้งเรื่องไปที่พี่ชายของนางแทน  ด้วยความร้อนรนใจจึงไม่ได้รอมาพร้อมพี่ชายของนาง  แต่เมื่อมาถึงสิ่งที่ตัวเองเห็น  สองเข่าของเขาแทบจะทรุดลงกับพื้น  หัวใจเหมือนหยุดเต้นเมื่อเห็นนางนอนจมกองเลือดในขณะที่ญาติผู้พี่ของตนเองหันไปกอดคนรัก  บุรุษผู้นี้ไม่สมควรนับเป็นญาติหรือต้องเคารพยำเกรงเพราะความสูงศักดิ์ของเขาอีกแล้ว

ผัวะ!!

ตุ๊บ!!

“โอ้ยย!” จวิ้นอ๋องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและตกใจ  เขากำลังมึนงงกับเหตุการณ์ที่โดนญาติผู้น้องผลักเขาจนแทบล้มลงกับพื้น  ขณะที่กำลังหันมายืนประจันหน้ากับญาติผู้น้อง  อยู่ๆ ก็โดนดึงเข้าไปโดนกำปั้นจากไหนไม่รู้เข้ากระแทกปากข้างซ้ายอย่างจังจนรู้สึกกลิ่นคาวเลือดในปาก

“ว้ายยย! ท่านอ๋อง” เซี่ยชินฮวาร้องเสียงหลงด้วยความตกใจแล้ววิ่งเข้าไปหาคนรัก

ตั๊บ ตั๊บ ผัวะ!!!

เฟิ่งเยี่ยฉีพี่ชายของนาง  เมื่อทราบเรื่องจากไป๋เยว่ซานก็รีบเข้าไปที่จวนเพื่อนำหินวิญญาณพกติดตัวหมายเตรียมไว้ใช้ในยามสำคัญ  ก่อนจะตามไป๋เยว่ซานมาถึงที่ตำหนักจวิ้นอ๋องห่างเพียงไม่ถึงหนึ่งเค่อ  จึงทำให้เขาได้ยินที่ไป๋เยว่ซานพูดออกมาและมองไปที่น้องสาวที่ถูกไป๋เยว่ซานอุ้มไว้อยู่ เมื่อเห็นน้องสาวเลือดท่วมตัวด้วยความที่รักน้องสาวมาก  ก็รีบสาวเท้าเข้าไปต่อยจวิ้นอ๋องอย่างไม่ยั้งมือว่าเขาจะสูงศักดิ์เพียงใดก็ตาม  ตอนนี้เขาพร้อมเข้าแลกด้วยชีวิตเมื่อชายผู้นี้คิดทำร้ายน้องสาวของเขา

“ท่านกุนซือ ออกไป! ข้าบอกให้ออกไปยังไงล่ะ อย่าทำท่านอ๋องนะ ฮึก...ข้าบอกให้ออกไปไงเจ้าค่ะ” เซี่ยชินฮวาทั้งตกใจและเป็นห่วง  ยิ่งเห็นคนรักเจ็บตัวยิ่งร่ำไห้เข้าไปขัดขวางพูดทั้งน้ำตาไม่ให้กุนซือหนุ่มพี่ชายนางร้ายมาทำร้ายคนรัก

ฟรึ้บ!!

เฟิ่งเยี่ยฉีหลังจากเข้าไปรัวหมัดใส่จวิ้นอ๋องแต่ด้วยมีหญิงสาวเข้ามาขวางจึงปล่อยหมัดไม่ถนัดจึงผละออกมาหวังใช้พลังธาตุแทน  เขาส่งพลังไปที่มือขวาแล้วจึงมีเปลวไฟออกมาจากฝ่ามือ  เปลวไฟค่อยๆ ขยายเป็นเหมือนดวงไฟขนาดใหญ่เท่าลูกบอลและส่งเปลวไฟไปที่จวิ้นอ๋องทันที

“นี่คือสิ่งที่ท่านสมควรได้รับเมื่อทำร้ายนาง” เฟ่งเยี่ยฉีพูดออกไปไม่สนแล้วว่าเขาจะเป็นใครเมื่อทำร้ายน้องสาวเขา  ความตายเท่านั้นที่สมควรได้รับ

และแล้วเหตุการณ์ชุลมุนก็เกิดขึ้น กุนซือหนุ่มปล่อยลูกบอลไฟใส่จวิ้นอ๋องแต่เซี่ยชินฮวาใช้พลังสีฟ้าปัดออกไปได้ทัน  จวิ้นอ๋องก็ไม่ยอมแพ้  เรียกสายฟ้าฟาดลงไปที่กุนซือ  ทั้งสามคนสู้รบตบมือสาดพลังกันไปมาไม่มีใครยอมใคร  ฉันที่ยืนตกใจที่พวกเขามีพลังธาตุแล้วซัดพลังใส่กันอย่างกับเกมส์ต่อสู้  นี่หรอพลังธาตุอย่างที่ในนิยายกล่าวไว้  แต่แล้วอยู่ๆ ฉันก็เหมือนมีอะไรมาดูดร่างของฉัน

“เฮ้ย!!! เกิดอะไรขึ้นเนี่ย  พายุงวงช้างหรืออะไรว่ะเนี่ย ทำไมมาดูดฉันเข้ามาอยู่ในนี้คนเดียวล่ะ  ไปดูดพวกเขาที่ตีกันนู้น  โอ้ยเวียนหัวมองอะไรก็ไม่เห็นเลย  โอ้ยยย!”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***