บทที่ 4 วันแรกที่แมนฮัตตัน

สนามบินแมนฮัตตัน

ทันทีที่เครื่องประกาศให้คาดเข็มขัดเพื่อจะนำเครื่องลงหญิงสาวที่กำลังปิดตาอยู่ลืมตาขึ้นทันทีเพื่อที่จะชมความงามของบรรยากาศมุมสูงเมืองแมนฮัตตันอันขึ้นชื่อเรื่องความเจริญรุ่งเรือง

ภาพที่หญิงสาวเห็นคือภาพที่น่าตื่นตาตื่นใจมาก ในเมืองเต็มไปด้วยตึกสูงระฟ้ามากมาย

ตัดกับภาพพื้นน้ำที่ตัดผ่านเมืองอย่างสวยงาม ภาพที่เห็นทำให้ปลายฟ้าตื่นเต้นอยู่ไม่น้อย

‘นี่ฉันได้มาอยู่ตรงนี้จริงๆ ใช่ไหม

นี่เธอไม่ได้กำลังฝันไป’

ปลายฟ้าที่เพิ่งได้มาต่างประเทศครั้งแรกตื่นเต้นกับทุกอย่างของที่นี่ตั้งแต่ก้าวออกจากเครื่องบินมันดูช่างน่าตื่นตาตื่นใจสำหรับเธอไปหมด

และก็อีกนั่นแหละเธอรู้สึกตื่นเต้นเมื่อนึกถึงเจ้านายใหม่ที่นัดว่าจะมารับเธอที่สนามบินด้วยตัวเองวันนี้

เพราะตลอดระยะเวลาที่ติดต่อกันก็ใช้เพียงโทรศัพท์จึงได้ยินแต่เสียงและพิมพ์ผ่านข้อความเท่านั้น

‘เจ้านายใหม่เธอจะเป็นคนยังกันนะ ขอให้ใจดี

ไม่ใช้งานโขกสับ เร่งต้นฉบับเหมือนเจ้านายคนก่อนแล้วกัน’

ปลายฟ้าที่กำลังตื่นตาตื่นใจกับสนามบินใหญ่โต

หันซ้ายหันขวาเพื่อจะหาที่ไปรับกระเป๋า เพราะผู้คนในเมืองนี้ดูจะสูงใหญ่กว่าเธอ แค่เธอชะโงกมองดูป้ายยังลำบาก

“ขอโทษค่ะ” ปลายฟ้ากล่าวขึ้นเป็นภาษาอังกฤษเมื่อเธอดันซุ่มซ่ามเดินชนชายร่างใหญ่คนหนึ่งเข้าอย่างจัง

“ไม่เป็นไรครับ” เสียงหนุ่มต่างชาติในตาสีฟ้าใสเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มหวานๆ

บนใบหน้า

 “แล้วคุณเป็นอะไรหรือป่าว” หนุ่มในตาสีฟ้าใสเอ่ยขึ้น

“ไม่ค่ะ ฉันไม่เป็นไร” ปลายฟ้ารีบตอบออกไปก่อนที่จะสอดส่ายสายตาหาสายพานกระเป๋าต่อไปด้วยเพราะกลัวจะไปไม่ทันกระเป๋าที่กำลังโหลดลง

“เหมือนคุณกำลังมองหาอะไรอยู่นะครับ” หนุ่มในตาสีฟ้ายังคงปักหลั่นอยู่ที่เดิมจ้องมาที่หญิงสาวเอเชียตัวเล็ก

“ใช่ค่ะ ฉันกำลังหาสายพานรับกระเป๋า

พอดีมัวตื่นเต้นกับที่นี่เกินไป จนเลยเวลามามากแล้วค่ะ”

“ดีเลยครับ ผมก็กำลังจะไปรับกระเป๋าด้วยเหมือนกัน ไปด้วยกันก็ได้นะครับ”

“ขอบคุณนะค่ะ” หญิงสาวรับคำและมองหน้าหนุ่มชาวต่างชาติที่ยืนอยู่ที่เดิม

จนปลายฟ้ายิ้มขึ้น จากนั้นชายหนุ่มจึงได้หันหลังเดินนำปลายฟ้าไปยังสายพานรับกระเป๋า

        ท่ามกลางผู้คนที่อยู่รอบด้านมากมายที่รอรับกระเป๋าอยู่เช่นกัน

ปลายฟ้าเป็นสาวเอเชียเธอจึงได้เปรียบทางด้านรูปร่างที่ค่อนข้างเล็ก เธอแทรกตัวเข้าไปท่ามกลางชาวต่างชาติร่างใหญ่จนถึงสายพาน

เมื่อหญิงสาวเห็นกระเป๋า เธอรีบวิ่งเข้าไปหยิบอย่างรวดเร็วและพยามแทรกผู้คนมากมายออกมาอีกครั้ง

จนมาถึงที่จอดรถเข็นกระเป๋า เธอนำกระเป๋าใบขนาดกลางขึ้นรถเข็นและเข็นออกไปทันทีเพราะกลัวว่าเจ้านายคนใหม่ของเธอยืนรอนาน

จนทำให้ปลายฟ้าลืมชายชาวต่างชาติอีกคนที่อุตส่าห์ช่วยเธอเมื่อครู่

        ติ๊ด ติ๊ด

        ‘ปลายฟ้า

ฉันคงจะไปรับเธอไม่ได้แล้วล่ะ ยังไงเธอมาเองนะ

ฉันจะส่งที่อยู่ที่เป็นอพาร์ตเม้นของเธอไปให้ ขอโทษด้วย จาก แดน’ ปลายฟ้ายืนรอเจ้านายอยู่สักพักก็มีเสียงข้อความเข้า หญิงสาวจึงรีบเปิดอ่าน

ก่อนจะหายใจเข้าลึกๆ และถอนหายใจออกมาแรงๆ

        ‘อ้าว

แล้วนี่เธอจะหาทางไปยังไงกันเนี่ย เมืองก็ตั้งกว้างใหญ่ เอาว่ะ!  แท็กซี่คงเป็นวิธีการที่ดีที่สุดที่จะช่วยเธอได้’

        ปลายฟ้าสูดหายใจเข้าปอดลึก

จากนั้นก็ยกกระเป๋าใบขนาดกลางขึ้นสะพายทันที

ก่อนตัดสินใจเดินออกไปทางประตูหน้าเพื่อไปเรียกแท็กซี่

        “คุณ

คุณครับ สาวเอเชีย เดี๋ยวก่อน” เสียงเรียกดังขึ้นจากทางด้านหลังของปลายฟ้า

ปลายฟ้าได้ยินคำสุดท้าย

เธอจึงมั่นใจว่าเสียงใครสักคนข้างหลังน่าจะเรียกเธออย่างแน่นอน

‘แม่เจ้า เธอลืมคนหล่อๆ แบบนั้นได้ยังไงกัน’ ปลายฟ้าหันไปตามเสียงเรียกเห็นใบหน้าหล่อเหลาตาสีฟ้าใสถึงกับทำให้เธอนึกขึ้นมาได้

“เอ่อ ขอโทษนะ

ฉันลืมขอบคุณคุณไปเลยแถมยังเดินหนีคุณมาอีก” ปลายฟ้าเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นหนุ่มตาสีฟ้าใสเดินเข้ามาพร้อมยิ้มละลายใจ

“ไม่เป็นไรครับ ผมแค่เห็นคุณกำลังจะเดินออกไป ผมเดาว่าคุณกำลังจะขึ้นรถแท็กซี่เพื่อไปที่ไหนสักที่ในแมนฮัตตันใช่มั้ยครับ” หนุ่มตาสีฟ้าใสถามขึ้นพร้อมรอยยิ้ม

“ใช่ค่ะ”

“งั้นผมขออนุญาตไปส่งคุณได้มั้ยครับ” ชายหนุ่มถามด้วยแววตาหวังดี แต่หลังจากที่เขามองไปที่แววตาปลายฟ้าเขาก็หัวเราะขึ้นอย่างดัง

“นี่คุณคงคิดว่าผมเป็นพวกลักลอบนำสาวเอเชียออกไปขายอะไรทำนองนั้นใช่มั้ยครับ” หนุ่มตาสีฟ้าใสยังเอ่ยถามขึ้นด้วยแววตาเปื้อนยิ้ม

“หรือไม่จริง” ปลายฟ้าก็สวนกลับให้เช่นกัน

ตอนนี้ท่าทางปลายฟ้าเริ่มระแวงชายหนุ่มที่เดินตามเธอมากขึ้น

“อืม จริงๆ ก็เป็นธุรกิจที่น่าสนใจไม่น้อยเลยครับ” หนุ่มตาสีฟ้าใสเริ่มมีสีหน้าเข้มขึ้น

แต่เพียงแค่แวบเดียวเขาก็กลับมายิ้มเหมือนเดิม

“เอาเป็นว่าฉันขอบคุณนะค่ะที่คุณอุตส่าห์จะไปส่ง

แต่ฉันว่าฉันไปเองดีกว่า” ปลายฟ้ารีบตัดบทพูดขึ้นเพราะไม่อยากให้ชายตาสีฟ้าใสคอยเซ้าซี้เธออีก

“แล้วคุณรู้เหรอครับว่าที่ๆ

คุณจะไปอยู่ที่ไหนแล้วคุณจะไปที่นั่นได้ยังไง” หนุ่มตาสีฟ้าใสยังรบเร้าเธออยู่

“ฉันไม่รู้หรอกค่ะ

แต่ฉันคิดว่าด้วยวิวัฒนาการสมัยนี้จะทำให้ฉันรู้ได้ว่าฉันจะไปที่ไหนและสามารถไปได้ยังไงนะค่ะ

แต่ยังไงฉันก็ขอบคุณคุณอีกครั้งนะค่ะ” ปลายฟ้าพยายามพูดให้รักษาน้ำใจที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

ก็ดันเจอคนหล่อที่อยากมาช่วยแต่ในใจก็ยังคงระแวงอยู่ไม่น้อย

มีที่ไหนเจอกันครั้งแรกก็จะอาสาไปส่งซะแล้ว

แล้วถ้าเกิดเขาไว้ใจไม่ได้ขึ้นมานี่เธอต้องกลายเป็นปุ๋ยโดยไม่มีใครรู้เหรอ

ยิ่งต่างบ้านต่างเมืองด้วย

สิบนาทีต่อมา

“ผมบอกให้คุณมากับผมดีๆ แต่แรกคุณก็ไม่เชื่อ

ยังไงผมก็ต้องขอโทษด้วยนะครับที่ต้องใช้วิธีนี้” เสียงหนุ่มตาสีฟ้าใสเอ่ยขึ้น

ขณะที่สายตาก็จ้องมองไปยังปลายฟ้าที่ได้แต่มองออกไปหน้าต่าง เธอไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว

‘คนอะไรหล่อซะไม่มีแต่ดันทำตัวห่าม ป่าเถื่อน คนบอกว่าไม่เป็นไรก็ไม่ฟัง

แล้วยังให้บอดี้การ์ดล้อมหน้าหลังกันอีก ให้ตายเถอะชาตินี้ทั้งชาติก็ไม่ยกโทษให้เลย’ แต่เหตุการณ์เมื่อครู่ก็ทำหญิงสาวตกใจอยู่ไม่ใช่น้อย

เมื่อเขาเห็นปลายฟ้าไม่มีท่าทีโอนอ่อน เขาจึงให้บอดี้การ์ดมาประชิดตัวปลายฟ้าทันทีแถมยังขู่อีกว่า

ถ้าไม่ไปตามที่เขาบอกเธอจะได้นอนเป็นศพอยู่หลังสนามบินแทน

พอขึ้นรถมาแทนที่จะรีบอธิบายกลับนั่งเฉย

 “คุณไม่ได้กำลังนินทาผมอยู่ในใจใช่มั้ย” เสียงชายหนุ่มในตาสีฟ้าใสดังขึ้นเมื่อเห็นหญิงสาวข้างๆ

นั่งทำหน้ายู่ยี่อยู่ใกล้ๆ

หญิงสาวที่นั่งข้างๆ ยังคงเงียบอยู่

ไม่มีแม้แต่เสียงตอบรับอะไรสักอย่าง แม้จะได้ยินชายหนุ่มข้างๆ พูดกับเธอ

ชายหนุ่มที่ไม่รู้จะคุยอะไรก็ได้แต่จนปัญญาจะว่าเขาผิดเขาก็ผิดจริงๆ นั่นแหละ

แล้วยังไงในเมื่อเขาหวังดีจริงๆ ซึ่งแน่นอนว่าปกติเขาไม่ค่อยจะหวังดีกับใครสักเท่าไหร่

 “ถึงแล้วครับคุณคนสวย” เสียงชายหนุ่มที่นั่งข้างๆ

ดังขึ้น เขายอมรับว่าเขาชอบเธอเพราะเธอดูสวยหวานดี

แต่ถ้าเทียบกับผู้หญิงร้อนแรงอีกคนช่างต่างกันลิบลับ

“ขอบคุณค่ะ” ปลายฟ้าพูดด้วยน้ำเสียงกระแทกกระทั้นอย่างตั้งใจแค่นั้นแล้วก็รีบลงจากรถทันที

“เดี๋ยวคุณชื่ออะไร” ชายหนุ่มรีบถามทันที

“ปลายฟ้า” เธอตอบเขาแค่นั้น

และเสียงชายหนุ่มตอบเธอกลับมาก่อนที่เธอจะปิดประตูรถว่า

“แคว”

‘ใครอยากรู้ชื่อนายกัน’

 “น่าสนใจ!” แควเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม ต่อมาเขาต้องหุบยิ้มลงทันทีเมื่อถึงใครบางคนที่นี่

และเหตุผลที่เขาต้องมาแมนฮัตตันเพื่อเธอคนนั้น

......................................................

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***