แม่วัว

.../Cow’s milk doesn’t always have to be fishy/...

“พี่เร็น อันนี้อาไรหรอ” ผมมองเด็กน้อยที่วิ่งหน้าตั้งมาหาผมพร้อมกับกล่องเพลง

“อันนี้เขาเรียกว่ากล่องเพลง”

“กล่องเพลงคือไร”

“ถ้าหมุนกุญแจตรงนี้ไปเรื่อยๆจนสุดแล้วปล่อยมันก็จะมีเพลงขึ้นมา เห็นมั้ย”

“หูวววววว”

เด็กน้อยจ้องกล่องเพลงที่กำลังเล่นอย่างตื่นเต้นก่อนจะรับมันมาเอาไว้ในมือแล้วเดินจากไป ผมมองถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปสนใจงานตัวเองต่อ วันนี้เป็นวันหยุดไม่ได้เปิดคาเฟ่โดยปกติผมก็จะใช้เวลานี้ในการเคลีย์บิลหรือเคลียร์สต็อคแต่โชคดันไม่เข้าข้างญาติสนิทติดต่อมาบอกว่าต้องไปดูงานาต่างจังหวัดดูแลลูกไม่ได้เลยอยากจะฝากให้ผมดูแลแทน ตอนแรกก็อยากจะปฏิเสธอยู่หรอกแต่เอาจริงๆผมก็ไม่ได้ยุ่งขนาดนั้น เพราต่อให้ทำงานผมก็ดูแลได้อยู่เลยตัดสินใจรับมา

“พี่เร็นนนน มาเล่นกัน”

“หือ? อ่าโอเคๆ เดี๋ยวพี่ไป”

ผมอกกับจิมมี่ที่ยืนโผล่หน้าอยู่ที่หน้าประตูห้องรอคนพี่ ดีที่ผมจัดการเคลียร์งานเสร็จ เสร็จตั้งแต่ที่รู้ว่าจะต้องเลี้ยงจิมมี่แล้ว เพราะผมรู้ว่าถ้ารับจิมมี่มาเลี้ยงงานคงไม่ได้ทำหรอก เล่นทั้งวัน

ผมเดินไปอุ้มเจ้าตัวแสบขึ้นอกจะว่าไปไม่ได้เจอกันนานหลานผมดูอ้วนขึ้นะเนี่ย เดินพากันลงมาชั้นล่างสายตาเห็นหลายสิ่งที่วางกระจัดกระจายทั้งบนพื้นบนโต๊ะบนโซฟหน้าทีวี

เวร ทำไมมันรกอย่างนี้วะ

“จิมมี่ พี่บอกกี่ครั้งแล้วว่าเล่นเสร็จให้เก็บของ”

”หนูยังเล่นไม่เสร็จเลย”

“จิม”

“งือ”

ทำเสียงงอแงอีกแล้วรู้เลยได้ใครมาคงไม่เป็นจาที่สอน บ่นไปงั้นสุดท้ายก็ผมนี่แหละที่เป็นคนเก็บให้ เสียงมือถือดังขึ้นผมหยิบขึ้นมาเช็คก่อนจะรับ

“ฮัลโหล”

\[เร็น เครื่องชงกาแฟให้เอาไปให้เลยมั้ย\]

“ได้แล้วหรอ”

\[ใช่ พึ่งได้เลย\]

“เอาไปให้ที่ร้านพรุ่งนี้ได้มั้ย”

\[พรุ่งนี้ไม่ว่างอ่ะ มีนัดสัมภาษณ์กับทีวีต่างประเทศ\]

“งั้นเอามาเลยก็ได้”

\[เคๆ ให้ซื้ออะไรเข้าไปมั้ย\]

“เอาข้าวกล่องกับโจ๊ก”

\[เค\]

“ย๊ากกกกกกกกกก นี่แหนะ”

ยังไม่ทันที่จะวางสายดีเลยเจ้าตัวแสบก็วิ่งเอาหัวมาชนขา ผมก้มมองคนตัวเล็กก่อนจะย่อตัวลงที่ใส่ชุดวัวตัวน้อย

“เล่นเป็นลูกวัวหรอ”

“ใช่ พี่เร็นเป็นแม่วัว”

“พี่ไม่มีชุดนะ จะเป็นได้ไง”

“นี่ไง”

จิมมี่วิ่งไปหยิบบางอย่างในที่ในถุงไม่นานก็กลับมาพร้อมกับถุงผ้าบางอย่าง ผมว่าลางสังหรผมแม่นนะ จิมมี่วิ่งมายื่นใส่มือผมรับมันมองอย่างพินิจชุดวัวที่ยังไม่แกะผมมองสลับกับเจ้าเล็ก

สรุปต้องใส่ใช่มั้ย จิมมี่มองกลับด้วยสายตาแป๋วเหมือนรอให้ผมใส่

อ่ะโอเค กูใส่ก็ได้

ผมจัดการแกะมันกางชุดมองมันอย่างพินิจขนาดชุดพอเอามาทาบกลับพอดีอย่างน่าเหลือเชื่อ เอาเถอะมาถึงขนาดนี้มันคงถอยไม่ได้แล้วล่ะนะ

“แม่วัว”

จิมมี่โผเข้ากอดผมที่ตอนนี้อยู่ในชุดวัวเรียบร้อย ผมเหลือบมองตัวเองในทีวี แม่งโคตรจะมุ้งมิ้ง บอกตามตรงไม่ได้อยากใส่มันเลยแม้แต่น้อยแต่เพื่อหลานใส่มันหน่อยก็ได้ มันคงไม่เสียหายอะไรหรอกมั้ง

“เราต้องมีพ่อวัวด้วย”

“แค่แม่วัวคนเดียวไม่ได้หรอ”

“ไม่ได้ ต้องมีพ่อวัวด้วย”

อ่า เรื่องเยอะชิบ

เสียงกดออดหน้าบ้านให้ผมหันไปมอง ผมเดินออกไปหน้าบ้านเปิดจะทำการเปิดรั้วสงสัยจาคงมาแล้วแหละ เปิดประตูออกเผยให้เห็นใครบางคนที่ยืนอยู่หน้าประตู คิ้วขมวดมองอีกคนเพราะคนตรงหน้ามันต้องเป็นจาไม่ใช่…

“ไง วันนี้เป็นแม่วัวหรอ”

…เวย์

เสียงแจ้วๆของจิมมี่ยังคงดังเรื่อยๆ และจะดังมากกว่านี้ ภาพที่เห็นเรียกได้ว่าปวดหัวยิ่งกว่าเก่าก็เพราะตอนนี้เวย์พาเจ้าตัวแสบเล่นเล่นพิเรนทร์เลยล่ะ ทั้งหกสูง เครื่องบินหรือแม้กระทั่งปาดป้ายเอาเมจิกมาเขียนตามตัว เละเทะยิ่งกว่าเดิมอีก

“พี่เร็น มาเล่นด้วยกันจิ”

“พี่เหนื่อยอ่ะ ขอพักก่อนได้มั้ย”

“ง่า ก็ได้”

ปกติจิมมี่จะไม่ยอมง่ายขนาดหรอก เขาจะตื้อจนกว่ามีคนเล่นด้วยแต่ครั้งนี้ที่ยอมคงเป็นเพราะมีเวย์เล่นเป็นเพื่อนเลยยอมง่ายๆ หรือไม่ก็คงโดนอีกคนหลอก

ผมเอนกายพิงกับโซฟาด้วยความหนื่อยล้าจากงานก็ไม่ใช่ปวดหัวก็ไม่เชิง ไม่คิดว่าการเลี้ยงเด็กคนหนึ่งจะสามารถสูบพลังกายมากขนาดนี้ ปิดตาลงปรับลมหายใจให้คงที่ในเมื่อเจ้าตัวแสบมีเพื่อนเล่นแล้วงั้นผมก็คงของีบก่อนพักเอาแรงก่อนละกัน แต่คงหวังว่าตื่นมาจะไม่เจออะไรที่ทำให้ผมตกใจนะ

way part

เกมกระดานเศรษฐียังคงดำเนินเรื่อยๆแต่อีกไม่นานก็คงจบแล้วล่ะ ผมนั่งจ้องกระดานเกมเศรษฐีก่อนจะหยิบลูกเต๋าขึ้นทอยผลออกมาเป็นเลข 12 ผมจัดการเดินหมากเมื่อถึงที่หมายผมก็จัดการยึดทรัพย์ของจิมมี่ทันที

“พี่เวย์ขี้โกงงงงง”

“พี่ขี้โกงตรงไหน”

“ไม่รู้ แต่พี่โกง”

เด็กหนอเด็กแพ้ก็ยังไม่ยอมรับอีก

จบเกมเกมกระดานก็คงต้องเก็บผมจัดการเก็บทุกอย่างให้เข้ากล่องเหมือนเดิมโดยมีจิมมี่ช่วยเก็บด้วย

“พี่เวย์ เป็นเพื่อนพี่เร็นหรอ” เสียงแจ้วเอ่ยถามผมเงยหน้าจากเกมกระดานมองเด็กน้อยตาแป๋วก่อนจะหันไปมองอีกคนที่ตอนนี้เหมือนจะหลับไปแล้วที่โซฟาพยักหน้าเป็นคำตอบให้เขา

“ใช่ พี่เป็นเพื่อน”

“รู้จักกันได้ไงอ่ะ”

“พี่เป็นเพื่อนของจาน่ะ ญาติเรานั่นแหละ”

ผมตอบเด็กอีกคนไป ผมรู้จักเร็นผ่านจาเราเจอกันตอนงานรับปริญญาของจา นั่นเป็นครั้งแรกที่พวกเขารู้จักกันแบบรู้จักจริงๆ รู้จักชื่อรู้จักว่าใครเป็นใคร แต่ถ้าถามว่าเจอกันครั้งแรกที่ไหนก็คงตอบว่าเป็นตอนวันเกิดของเพื่อน เราเจอกันที่ผับแล้วเราก็เจอกันในห้องน้ำ ผมจำได้อย่างดีวันนั้นเร็นเมาและเหมือนจะโดนลวมลามแล้วก็เป็นผมที่ไปช่วยจากนั้นด้วยความเมาจากฤทธิ์แอลกอฮอล์มันเลยทำให้เราพลาดมีเซ็กส์กัน

แต่เชื่อมั้ยว่ามันดีมากเลย ผมยังจดจำได้ทุกท่วงท่า กลิ่นของและความหวานนั่น มันดีจนผมลืมมันไม่ลงเลย

“แล้วพี่จาไปไหน”

“พี่จาไปทำธุระมาไม่ได้”

“งือ อดเจอเลย”

เด็กน้อยอวดครวญจะว่าไปนิสัยของจิมมี่ก็เหมือนจาเด๊ะๆนะ ไม่รู้ว่าจิมมี่ติดนิสัยจากจาหรือจาที่ติดนิสัยน้องมาแน่ ผมหยิบมือถือเพื่อดูเวลาเลขขึ้นโชว์ว่าตอนนี้เป็นเวลาบ่ายกว่า สายตามองไปรอบๆจะว่าไปก็พึ่งสังเกตว่าทั้งจิมมี่และเร็นต่างก็ใส่ชุดเหมือนกัน ตอนแรกที่ผมเห็นเร็นในชุดนี้ก็แอบตกใจเหมือนกัน ไม่คิดว่าคนนิ่งๆจะใส่ชุดมุ้งมิ้งค์แบบนี้ได้

“จิมมี่ ทำไมเรากับพี่เร็นถึงใส่ชุดนี้ล่ะ”

“เราเล่นแม่วัวลูกวัวกัน”

“แล้วพ่อวัวล่ะ”

“ไม่มี”

จิมมี่เอ่ยเสียงอ่อย แสดงว่ายังไม่มีพ่อวัวล่ะสิท่าหน้าหงอยเชียว

“พี่เป็นได้นะ พ่อวัวอ่ะ”

“ไม่ให้” จิมมี่ตอบเสียงแข็ง

“ทำไมอ่ะ พี่อยากเป็นนะ”

“พี่จาบอกว่าห้ามใครเล่นเป็นพ่อคู่กับพี่เร็นเด็ดขาด”

พอได้ยินคำตอบผมนี่แทบจะวิ่งไปทุบหัวคนที่น้องเอ่ยทันที หวงจังนะพี่ชายคนนี้เนี่ยขนาดตัวไม่ได้อยู่ยังมีฝากคนอื่นอีก

“แต่พี่อยากเป็นอ่ะ

“งื้ออออ ไม่ได้”

“ไม่สน พี่จะเป็น”

จิมมี่เริ่มงอแงทำปากเบะก่อนจะลุกวิ่งไปหาเร็นที่กำลังนอนอยู่โผเข้ากอดราวกับเด็กหวงของ ผมเห็นดังนั้นเดินตามไปก่อนจะแกล้งแหย่เจ้าตัวเล็กโดยการดึงจิมมี่อออกก่อนจะจับคนที่นอนหลับพิงอกแกร่ง แน่นอนว่าเด็กหวงของอย่างจิมมี่ไม่ยอมแน่ๆเขาพยามแกะมือหนาของผมออกแต่ด้วยแรงเด็กอันน้อยนิดไม่สามารถแงะมือผมออกจากอีกคนได้ แต่ดูเหมือนว่าจิมมี่ยังไม่ยอมแพ้จัดการปีข้ามตัวเร็นผลักด้านผมจนสุดแรงเกิดกลายเป็นว่าตอนนี้เราตีกันไปแล้ว

“ขี้โกงอ่ะ อย่าดันพี่ดิ”

“ออกไปนะ”

เหมือนการตีกันครั้งนี้จะทำให้อีกคนตื่น เร็นเริ่มขยับตัวหรี่ตามองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความงงและใบหน้าที่ยุ่งเหยิง เหมือนได้โอกาสที่คนพี่ตื่นคนน้องก็ทำการฟ้องทันที

“พี่เวย์แย่งหนู”

“แย่งอะไร”

“แย่งพี่เร็น”

เร็นฟังแล้วพร้อมกับขมวดคิ้วเหมือนจะยังงงกับเหตุการณ์อยู่ผมไม่รีรอให้อีกคนได้เอ่ยตอบจัดการรวบเอวแล้วซุกหน้าลงไล่เพื่อแกล้งเจ้าตัวเล็ก แน่นอนแหละการทำแบบนี้ผมได้กำไรและชนะเห็นๆ จิมมี่ร้องแงเสียงดังลั่นส่วนผมก็ได้สูดดมกลิ่นหอมจากตัวของอีกคน

เห็นป่ะ ผมชนะใสๆ

“จิมได้เวลานอนกลางวันแล้วนะ”

“งึ โป้ง”

พอเร็นทักเท่านั้นหน้าก็ง่วงขึ้นมาทันที จิมมี่หันมายกโป้งให้ผมกับหน้าง่วงนั่นพร้อมกับทำปากเบะ ผมยีหัวจิมมี่ด้วยความหมั่นเขี้ยวเด็กหนอเด็ก

ไม่นานเร็นก็เดินลงมาจากชั้นสองแต่ยังคงอยู่ในชุดแม่วัว?

“ภาพเมื่อกี้น่าจะถ่ายรูปเก็บไว้นะ”

“เพื่ออะไร”

“ป่าว ก็แค่ไม่เคยเห็นมุมนี้”อีกคนไม่ตอบดันอกผมให้ถอยห่าง

“เขินหรอแม่วัว”

ประโยคเรียกทำให้เร็นหันไปมองด้วยใบหน้าที่หงุดหงิดจะว่าไปก็นึกขึ้นได้ว่าเขาใส่ชุดวัวนี่อยู่ เร็นยกมือขึ้นรูดซิบเพื่อจะจัดการถอดผมเห็นดังนั้นจู่ๆมือมันก็ไปรั้งแขนของอีกคนอย่างอัตโนมัติ ความรู้สึกด้านในมันบอกว่ายังแยากเห็นเขาใส่ชุดนี้ต่อ ไม่อยากให้ถอดเพราะมันออกจะน่ารัก

“ปล่อย” เร็นเงยหน้ามองผมเราสบตานิ่งก่อนจะไล่สายตามองตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะยกยิ้มออกมา

เชี่ย น่ารักสัส

“ยิ้มอะไร”

“อยากกินนมวัว”

คำตอบที่ออกจากปากผมเหมือนจะทำให้อีกคนไปไม่เป็น ผมไม่รอให้อีกฝ่ายได้แย้งจัดการออุ้มอีกคนขึ้นวางที่เคาน์เตอร์ครัวทันที จัดการรูดซิปชุดวัวออกเผยให้เห็นชุดด้านในผมไม่ได้ถอดมันหมดแต่แค่แหวกมันออกเฉยๆ อ้อมมือสอดเข้าใต้กลุ่มผมฉกฉวยริมฝีปากของอีกคนไม่ให้ตั้งตัว ดันลิ้นหนาเข้าไปในโพรปากเพื่อสำรวจความหวาน ให้ตายเถอะพอเร็นในร่างแม่วัวแม่งโคตรจะน่ารักเลย ผมเปลี่ยนเป้าหมายไล่บรรจงจูบจากคอขาวไล่มาจนถึงหน้าท้องขาวที่ถกขึ้นโดยไม่ให้อีกคนรู้ก่อนจะขบลงไปเบาๆ

“อึก-”

แม่วัวที่ไม่ได้ทันตั้งตัวเผลอเปล่งเสียงร้องที่น่าอายออกมาประสานกับเสียงของน้ำลายที่กระทบของผิวหนังจนได้ยินได้อย่างชัดเจน มือหนาจัดปลดกางเกงด้านในออกโชคดีที่เป็นกางเกงยีนส์ทำให้สามารถปลดออกได้อย่างง่ายแม้จะมีชุดวัวบังอยู่ภายนอก

“อย่า-เดี๋ยวน้องได้ยิน”

“อืม พ่อวัวจะพยายามแล้วกัน”

ส่งมือซุกซนสอดเข้าไปใต้กางเกงที่อยู่ด้านใน ทันทีที่มือสัมผัสแม่วัวเผลอเปล่งเสียงน่าอายออกมาอีกครั้งเมื่อถูกเร่งเร้าอารมณ์ ความเร็วถี่ขึ้นเรื่อยๆไม่นานนมวัวที่ต้องการออกมา

“นมวัวออกมาเยอะแฮะ”

ผมจัดการยกขาของอีกคนก่อนจะเฉดชิมนมวัวที่ตัวเองรีดออกมา เสียงน่าอายคราวนี้ถูกเปล่งออกมาเรื่อยๆมือเรียวยกกุมผมของด้วยอารมณ์ที่มากมาย

มันทั้งดีและเยี่ยมยอดจนอธิบายไม่ถูก แม้เขาจะเคยมาหลายครั้งก็ตามแต่เหมือนนับวันมันจะยิ่งรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ

หรือเขาเสพติดมันไปแล้วนะ

ผมเงยหน้าขึ้นช้อนมองที่คนที่นั่งอยู่ที่สูงกว่าไม่รู้ทำไมรู้สึกว่าวันนี้อีกคนน่ารักก็ไม่รู้หรือเป็นเพราะชุดแม่วัวมันถึงทำให้เขาน่ารัก ปากหนาจัดการรีดนมวัวที่ทะลักออกมาเรื่อยๆความหวานที่แอบคาวแต่กลับลงตัวกันอย่างพอดิบพอดีมันอร่อยจนหยุดไม่ได้เลย

“พ-พอ อื้อ!”

น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยแต่ร่างกายกับทำสวนทาง คงจะเป็นเพราะอารมณ์ที่ตอนนี้ห้ามยังไงมันก็ไม่หยุดแล้ว มือเรียวขยุ้มกลุ่มผมเอวบางขยับรับให้ผมสามารถรีดนมวัวได้ง่าย ไม่นานนมวัวล็อตใหม่ก็ออกมาอีกครั้งผมจัดการกลืนมันลงคอไปอย่างง่ายดายอย่างไม่รังเกียจ

“อย่ากลืน…มันสกปรก”

เคยมีคนบอกผมว่านมวัวถ้ากินจากตอนรีดสดๆมันจะอันตรายและอาจทำให้ท้องเสีย แต่ไม่ใช่กลับวัวตัวนี้…

“นมวัวตัวนี้แม่งโคตรอร่อยเลย”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***