#3

กริ๊งๆ…กริ๊งๆ เสียงโทรศัพท์มือถือของเกวล์ดังขึ้นมา ขณะที่เกวล์กำลังแต่งตัวอยู่หน้ากระจก เกวล์ชะโงกไปดู ก็ขึ้นชื่อผู้โทรมาเป็นเพื่อนรักของตัวเอง เกวล์ยิ้มออกมาทันที

เกวล์ "ว่าไง ถึงมหาลัยแล้วเหรอ"

เคนี่ "ถึงแล้วย่ะ และ…ยายมิ้นกับพีน่า ก็มารออยู่พร้อมหน้าพร้อมตามากก"

เกวล์ "อ้าว…แกบอกพวกนั้นไปว่ายังไง"

เคนี่ "ยังไม่ได้พูดอะไร รอแกมาก่อน"

เกวล์ "เออๆ…จะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ"

เกวล์รีบคว้ากระเป๋าและหนังสือเรียน วิ่งออกจากห้องมุ่งหน้าไปมหาลัยที่ใช้เวลาเดินเพียงสิบห้านาที เกวล์วิ่งไปก็คิดไปจะพูดแก้ตัวยังไงดี แต่ที่แน่ๆเกวล์เจ็บใจมาก ทั้งๆที่ไปถึงแล้วกลับไม่ได้ถ่ายรูปคู่กับสุสานสักใบ อย่างที่มิ้นกับพีน่าได้ท้าทายเอาไว้ แถมยังต้องโดนผีหลอกฟรีๆอีก เกวล์วิ่งกระหืดกระหอบมาจนถึงมหาลัย

เคนนี่ "เกวล์ทางนี้…"

เกวล์หอบเหนื่อยด้วยเพราะวิ่งมา ยืนหอบแฮ่กยังไม่ทันได้พูดอะไร

มิ้น "ไหนข้อดูรูปที่ถ่ายคู่กับสุสานหน่อยสิ"

พีน่า "หึ…คนไม่กลัวผี มีหลักฐานไหมจ๊ะ"

เคนนี่ "โอ้ย…เกวล์มันเหนื่อยอยู่ ให้มันได้หายใจหายคอก่อนเถอะ"

เกวล์เอามือท้าวที่หัวเข่า ก้มตัวก้มหัวลงด้วยอาการหอบเหนื่อยอยู่ แต่…มันไม่จริงเกวล์ไม่ได้เหนื่อยอะไรขนาดนั้น เกวล์แค่กำลังคิดหาข้อแก้ตัวสวยๆอยู่ สองเท้าที่ดูก็รู้ว่าเป็นผู้ชาย ก้าวเดินเข้ามาตรงหน้าของเกวล์ เกวล์ต้องแหงนหน้าขึ้นมองอย่างเร็ว เพราะเค้าเดินเข้ามาใกล้ประชิดตัวแล้ว การแต่งตัวที่เหมือนกับจะเป็นนักศึกษา แต่หน้าตากับคุ้น เหมือนได้เจอมาในเร็วๆนี้

เกวล์ "อ้าว…คุณเองเหรอคะ"

อามัน "คุณให้ผมถ่ายรูปให้เมื่อคืน ก็เลยพิมพ์เอามาให้ครับ"

เกวล์ "ห๊ะ!!…"

เกวล์แปลกใจ…ว่าตัวเธอขอให้เค้า ถ่ายรูปให้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน แต่ก็รับรูปที่ไม่รู้ที่มานั่นเอาไว้ในมือ มิ้นรีบคว้ารูปในมือของเกวล์ มาดูด้วยมารยาทที่ไม่ดี และก็ต้องหน้าซีดทันที ที่เห็นว่าเกวล์ยืนอยู่ที่สุสานผีดุนั่นจริงๆ

มิ้น "ไม่จริง มันเป็นรูปตัดต่อใช่ไหม"

เกวล์ "ก็ดูดีๆสิ ว่ามันตัดต่อรึป่าว"

ในขณะที่เกวและมิ้นเถียงกันอยู่นั้น สายตาพีน่ากลับจับจ้องอยู่ที่อามันตลอดเวลา

เคนนี่ "เอาหละๆ ที่นี่ก็เป็นคราวสองสองคนไปบ้างแล้วนะย่ะ…อิอิ"

มิ้น "เออ!!…"

มิ้นทำหน้านิวหน้างอที่ได้เห็นรูปนั้น มิ้นรีบเดินลากพีน่าที่ไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่ ออกไปในทันที

เกวล์ "อย่าลืมถ่ายรูปมาให้ดูด้วยนะ…555…"

อามัน "หึหึ…"

อามันแอบหัวเราะเบาๆ ในอาการโหวกโวยวาย อย่างลำพองใจของเกวล์

เกวล์ "คุณถ่ายรูปเกวล์มาตอนไหนคะเนี่ย แล้วรู้ได้ไงว่าเราจะเข้าไปถ่ายรูปกันคะ"

อามัน "คนที่เข้าไปที่นั่นก็เป็นแบบนี้ครับ ผมถูกขอให้ถ่ายรูปแบบนี้ให้บ่อยๆ ก็เลยพอจะเดาได้ครับ"

เคนนี่ "ยังไงก็ขอบคุณมากนะคะ ว่าแต่…คุณอยู่แถวนั้นเหรอคะ"

อามัน "ผมเป็นคนเฝ้าสุสานที่นั่นครับ"

เกวล์ "อ้อ…มิน่าหละ ถึงรู้ว่าต้องถ่ายรูป มีคนไปเยอะเหรอคะ"

อามัน "หึหึ…ก็เรื่อยหนะครับ"

เคนนี่ "แล้วคุณมาที่นี่ แค่เอารูปมาให้เหรอคะ"

อามัน "ผมเรียนที่นี่ครับ อยู่ปีสี่"

เกวล์ "โอ๊ะ…รุ่นพี่เหรอค่ะเนี่ย"

เคนนี่ "ชั้นชื่อเคนนี่ค่ะ อยู่ปีสองค่ะ"

เกวล์ "เกวล์ค่ะ อยู่ปีสองเหมือนกันค่ะ"

อามัน "ผมอามันครับ"

สองสาว "ยินดีที่ได้รู้จักค่ะรุ่นพี่"

เคนนี "เย็นนี้ว่างไหมคะ พวกเราอยากเลี้ยงข้าว ที่รุ่นพี่อุตส่าห์เอารูปมาให้ค่ะ"

อามัน "เกวล์ไปด้วยไหมครับ"

เกวล์ "แน่นอนค่ะ เกวล์ไปอยู่แล้วค่ะ"

เคนนี่ "เรื่องกินยายนี่ไม่พลาดหรอกค่ะ"

อามัน "หึหึ…ครับ ว่างครับ"

เกวล์ "งั้นพวกเราไปเรียนกันก่อนนะคะ เจอกันเลิกเรียนนะคะ"

เคนนี่ "ไว้เจอกันค่ะ"

สองสาวเดินออกไป เพื่อขึ้นไปห้องที่มีคราสเรียนของวิชาตัวเอง แต่แอบเดินหัวร่อต่อกระซิบ ซุบซิบๆกันไป

เคนนี่ "อิอิ…รุ่นพี่หล่ออ่ะ ยิ่งมองยิ่งหล่อมีเสน่ห์ลึกลับน่าค้นหา ชั้นจะจีบให้ได้เลยคอยดู แกต้องช่วยชั้นด้วยนะ"

เกวล์ "โอเคๆ…ได้เลย เพื่อความสุขของเพื่อน…อิอิ"

อามันมองตามเกวล์จนลับหลังไป เค้ายกฝ่ามือขึ้นมาดู แล้วทันใดนั้น แสงสีเขียวก็ปรากฏออกมาจากมือของเค้า เค้าวาดฝ่ามือเบาๆเป็นครึ่งวงกลม ล้อมรอบครึ่งตัวเค้า แสงวิบวับจุดเล็กๆหลายจุด จากระยะครึ่งวงกลม แสงเล็กแสงน้อยนั้นวิ่งเข้ามารวมตัวกัน จนเกิดเป็นร่างนกตัวน้อยบินลอยอยู่กลางอากาศ แล้วแสงวาบทั้งหมดก็หายไป

อามัน "จับตาดูเกวล์ไว้ อย่าให้ผีสางพเนจรข้างทาง ทำอันตรายเกวล์ได้"

นกน้อย "ค่ะ…ท่านเวตาล"

สายตาอามันมองไปรอบๆบริเวณมหาวิทยาลัย ร่างผีเร่รอนเดินพล่าน วิญญาณภูตร้ายเลื้อยคลาน ปีศาจอันธพาลร่องลอยกันทั่วบริเวณ…พอพวกมันมองมาเห็นอามัน กลับลดถดถอย หลบหนีกันออกไป…อามันกางบีกบินหายลับไปในทันที…

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***