ดวงดาว

"คุณน้าแกไม่ว่าหรอเที่ยวทุกอาทิตย์แบบนี้" ชิปปี้เพื่อนสนิทลิษาถามขึ้น

"คุณน้าฤดีรักฉันจะตาย จะไปไหนมาไหนไม่เคยว่าขอแค่ให้บอกว่าจะกลับเมื่อไหร่"

"คุณน้าแกนี่ใจดีจังนะ"

"ใช่ แถมคุณน้ายังสวยและรวยมากด้วย"

"แล้วยัยม่านฟ้าอะไรนั่นล่ะ"

"ก็ยังตามประจบคุณน้าฉันอยู่ ฉันละหมั่นไส้มันมากเลยยัยชิป ยัยม่านฟ้านะต่อหน้าคุณน้ากับคุณอาทำเป็นใสซื่อเดียงสา แต่พอลับหลังปากดี" ลิษาพูดถึงบุคคลที่สามแสดงสีหน้าที่รังเกียจอีกคน

"โฮ่!!! ยัยนี่มันร้ายดีนะ แต่ฉันว่ายังไงเธอก็จัดการยัยนั่นได้อยู่แล้ว"

"แน่นนอน ฉันจะทำให้ยัยม่านฟ้ามันอยู่ที่บ้านของฉันไม่ได้เลยคอยดู ฉันจะกลั่นแกล้งทำให้คุณน้าฤดีเข้าใจผิดมันให้ได้" ลิษาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"แกมีแผนอะไรอีกแล้วใช่ไหมเนี่ย"

"อื้มมันแน่อยู่แล้ว เช้าแบบนี้ไปเดินเล่นที่หาดกันเถอะ"

แสงทองตะวันส่องผ่านผ้าม่านกระทบเปลือกตาของคนที่หลับอยู่บนเตียงนุ่มให้รู้สึกตัว หญิงสาวลุกขึ้นลงไปดื่มน้ำจากทางด้านล่าง

"ม่านฟ้า วันนี้วันเสาร์หนูจะไปไหนหรือเปล่าอาจะไปทำงานเดี๋ยวอาทิ้งรถของอาไว้ให้"

"แล้วคุณอาจะไปทำงานยังไงคะ"

"เดี๋ยวอาให้คนขับรถไปส่ง"

"ไม่เป็นไรค่ะคุณอา ฟ้าไม่ได้จะไปไหนหรอกค่ะ"

"หนูจะไม่เหงาหรอฟ้า อยากจะไปที่บริษัทกับอาไหมจะได้ไม่เหงา"

"ฟ้าสามารถไปได้หรอคะ"

"ได้สิทำไมจะไม่ได้ล่ะ ฟ้าเป็นหลานของอา"

"งั้นวันนี้ฟ้าขออนุญาตไปกับคุณอานะคะ"

"งั้นก็ขึ้นไปอาบน้ำ เดี๋ยวอารออยู่ตรงนี้"

"ค่ะคุณอา" ม่านฟ้ารีบขึ้นไปจัดการธุระส่วนตัวของเธอทันที หญิงสาวสวมชุดสูตรสีชมพูอ่อนให้เหมาะกับการไปบริษัทในฐานะหลานของท่านประธาน เธอมีชุดพวกนี้อยู่มากโขหากแต่ทว่าเมื่อก่อนเธอเองก็ขึ้นชื่อว่าเป็นเศรษฐี

รถยนต์สีดำคันหรูถูกจอดที่หน้าบริษัทมีพนักงานชายคนหนึ่งคอยเปิดประตูและยังขับรถของฤดีไปจอด ณ ที่ลานจอดรถ

ฤดีใส่ชุดเดรสรัดรูปกะอกสีแดงกระโปรงยาวเลยเข่า ส้นสูงยาว 3 นิ้วกระทบกระเบื้องดังตึกๆตามจังหวะที่เธอก้าวเดิน พนักงานต่างหันมามองความสง่าของท่านประธานทุกคนต่างยกมือไหว้ทำความเคารพ ฤดีถอดเเว่นสีดำออกก้มศีรษะให้กับพนักงานทุกคนเป็นการเคารพตอบ

"บริษัทคุณอาใหญ่จังเลยค่ะ"

"อีกหน่อยม่านฟ้าเรียนจบ อาจะให้ฟ้ามาช่วยงานของอาด้วยนะ"

"มันจะดีหรอคะคุณอา"

"ดีสิ ไปห้องทำงานของอาเถอะ" ฤดีจับมือหญิงสาวให้เดินตามเธอ ม่านฟ้าก้มมองที่มองของตนเองก็ต้องแอบอมยิ้ม "คุณอาน่ารักจัง" เธอพูดในใจ

"นั่งที่โซฟาเลยนะม่านฟ้า เดี๋ยวอาทำงานก่อน" ฤดีพูดขณะนั่งลงที่โต๊ะทำงานตัวโปรด

"ฟ้าขออ่านหนังสือของคุณอาได้รึเปล่าคะ" ม่านฟ้าพูดพร้อมกับชี้ไปทางด้านหลังโต๊ะทำงานของฤดีที่มีชั้นหนังสืออยู่

"เอาสิ อยากอ่านเล่มไหนเลือกอ่านได้เลยนะ" ฤดีพูดพร้อมกับหันไปมองชั้นหนังสือที่ด้านหลังของตน

"คุณอาอ่านนวนิยายด้วยหรอคะ"

"อ่านบ้างค่ะ เวลาว่างๆน่ะมีหลายเล่มเลยนะ ลองหาดูสิ"

"มีเยอะจริงด้วยค่ะ ฟ้าคิดว่ามีแต่หนังสือที่เกี่ยวกับการทำงานซ้ะอีก"

"นิตยาสาร สารคดี อะไรแบบนั้นก็มีค่ะ"

"แต่มีนวนิยายเยอะกว่าใช่มั้ยคะ ทำไมมีแต่นวนิยายพีเรียดละคะ"

"อาชอบอ่านค่ะ ชอบอ่านกลอนแล้วก็ชอบภาษาที่เขาเขียน"

"งั้นฟ้าขออ่านสักเล่มนะคะ"

"ได้สิ หยิบอ่านได้เลย" ภายในห้องทำงานก็มีแค่ฤดีกับม่านฟ้าเท่านั้น ฤดีแอบมองม่านฟ้าเป็นบางครั้งชวนให้นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน เธอสลัดความคิดนั้นออกและหันมาสนใจงานต่อทันที

"คุณอาคะ ห้องครัวที่บริษัทคุณอามีไหมคะ"

"มีจ้ะ ฟ้าจะทานอะไรหรอ? เดี๋ยวอาบอกให้พนักงานเอามาเสิร์ฟให้" ฤดีละจากสิ่งตรงหน้าเงยหน้าขึ้นมาสบตาหญิงสาว

"ไม่เป็นอะไรค่ะคุณอาเดี๋ยวฟ้าไปเองดีกว่า"

"ออกจากห้องนี้เดินไปทางซ้ายมือจะมีซอยเล็กๆตรงนั้นแหละจ้ะห้องครัว"

"เดี๋ยวฟ้ามานะคะ"

"จ้า" เจ้าตัวยิ้มให้หญิงสาวก่อนจะหันมาสนใจงานตรงหน้าต่อทันที ฤดีนึกอะไรขึ้นได้บางอย่างจึงบอกให้ข้าวทิพย์นั้นมาหาตนที่ห้องทำงาน

"พี่ฤดีมีอะไรหรือเปล่าคะ ข้าวกำลังสรุปยอดให้พี่อยู่พอดี"

"วันนี้พี่ไม่มีประชุมอะไรใช่ไหม"

"ใช่ค่ะ"

"วันนี้พี่พาหลานมาด้วย ไม่สะดวกให้ใครเข้ามาที่ห้องนี้ หากลูกค้ามีเรื่องด่วนหรือสำคัญเดี๋ยวพี่ติดต่อกลับไปเอง ฝากด้วยนะเดี๋ยวพี่ต้องอยู่ที่บริษัทแค่ครึ่งวัน"

"ได้ค่ะพี่ฤดีเดี๋ยวข้าวจัดการให้ค่ะ ขอตัวนะคะ"

"ขอบใจมาก" ฤดีมองออกไปยังหน้าต่างบรรยากาศตอนนี้มันช่างดีจัง เธอพิงเก้าอี้แล้วหลับตาเพื่อผ่อนคลายสมอง ไม่นานประตูก็ถูกเปิดเจ้าตัวรู้ว่านั่นก็คงเป็นม่านฟ้าหลานของเธอ

ม่านฟ้ายกแก้วกาแฟแล้วนำไปวางบนโต๊ะของฤดี หญิงสาวมองคุณอาของเธอด้วยสายตาห่วงใย

"มาแล้วหรอ"

"ค่ะ คุณอาง่วงหรอคะหลับก่อนก็ได้ค่ะ ฟ้าจะอยู่เงียบๆไม่รบกวนคุณอาแน่นอน"

"อาไม่ได้ง่วงหรอกค่ะ แค่พักสายตาอีกอย่างเมื่อครู่แดดมันแรงด้วยอาเลยแสบตานิดหน่อย" 

"หรอคะ งั้นฟ้าไปปิดม่านให้คุณอานะคะ" หญิงสาวพูดพร้อมกับดึงมู่ลี่ลงทันที

"ขอบใจมากนะฟ้า" ฤดีพูดพร้อมกับยกแก้วกาแฟขึ้นมาดื่ม

"ค่ะ อร่อยไหมคะฟ้าตั้งใจชงมาให้คุณอาเลยค่ะ"

"หอมดีนะ อร่อยมากด้วย"

"ดีใจที่คุณอาชอบนะคะ"

"อยู่แบบนี้เบื่อหรือเปล่า ที่บริษัทมันไม่มีอะไรตื่นเต้นหรอกนะออกจะน่าเบื่อด้วยซ้ำ" ฤดีวางแก้วกาแฟลงก่อนจะหันไปสบตาคนตรงหน้า

"ฟ้าชอบอยู่เงียบๆอยู่แล้วค่ะ ไม่เบื่อ"

"แปลกนะเรา ส่วนใหญ่คนเป็นวัยรุ่นไม่ชอบอยู่กับที่หรอกชอบอยู่กับเพื่อนซ้ะมากกว่า"

"เว้นฟ้าไว้สักคนนะคะคุณอา"

"แหม่!!จ้า"

"ขออนุญาตนะคะคุณอา" ม่านฟ้าเดินอ้อมไปหลังเก้าอี้ของฤดีมือนุ่มนวดไปที่ไหล่มนของคนโต

"อื้อออ!!! สบายจัง"

"ชอบไหมคะ"

"อาชอบค่ะ" ฤดีหลับตาพริ้มไปด้วยความเคลิ้ม

"คุณอาจะได้ผ่อนคลาย แค่คุณอาชอบฟ้าก็ดีใจแล้วค่ะ"

"ทำไมฟ้าเป็นเด็กดีจัง"

"ฟ้าอยากเป็นเด็กดีของคุณอาค่ะ เพราะคุณอาใจดีกับฟ้า"

"ช่างพูดช่างจานักนะ พอแล้วล่ะอาหายเหนื่อยแล้ว"

"ทำไมละคะ ฟ้าเพิ่งจะนวดให้คุณอาเองหรือว่าคุณอาไม่ชอบ" จากเสียงเล็กที่สดใสเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงที่ผิดหวัง

"เปล่าหรอกค่ะ อาแค่กลัวฟ้าจะเหนื่อยไม่ทำหน้าแบบนั้นสิคะ" ฤดีลุกจากเก้าอี้เชยคางคนเล็กให้มองหน้าตนที่บัดนี้ก้มมองแต่พื้น

"แต่ฟ้าไม่เหนื่อยเลยนะคะคุณอา"

"อาไม่ชอบเลยที่ฟ้าหลานอาไม่ยิ้มสดใส ดูทำหน้าเข้าสิไม่สวยแล้วนะ"

"ฟ้าแค่น้อยใจที่คุณอาพูดแบบนั้น"

"อาแค่เป็นห่วงหนูนะฟ้า เพราะอารักหนูไงเลยไม่อยากให้เหนื่อยแต่หลานมาเข้าใจอาผิดซ้ะงั้น"

"เปล่านะคะ ฟ้าก็แค่อยากทำอะไรให้คุณอาบ้างก็เท่านั้นค่ะ"

"งั้นก็ยิ้มให้อาหน่อยสิ"

"ค่ะ" ม่านฟ้ายกยิ้มให้ฤดี คนโตยิ้มกว้างด้วยความดีใจที่ม่านฟ้านั้นไม่ได้หน้างอเหมือนเมื่อครู่

"คุณอาใส่ชุดแบบนี้มาทำงานทุกวันเลยหรอคะ" ม่านฟ้ามองตั้งแต่หัวจรดเท้า เพราะชุดที่ฤดีใส่ไม่ค่อยจะเรียบร้อยสักเท่าไหร่

"ใส่ชุดแบบนี้บางวันค่ะ วันที่ไม่มีประชุมหรือไม่ได้คุยงานกับลูกค้า ทำไมหรอ"

"ก็ชุดคุณอามันโป๊น่ะสิคะ แบบนี้หนุ่มๆมาติดคุณอาเยอะแน่เลยเดี๋ยวฟ้าจะฟ้องคุณลุงนะคะ"

"ไม่มีใครมาจีบหรอกค่ะ ใครจะกล้ามาจีบท่านประธานจริงไหม มีหวังโดนไล่ออกแน่"

"คุณอาก็มีมุมโหดๆด้วยหรอคะเนี่ย ฟ้าก็คิดว่าคุณอาจะมีแค่มุมอ่อนโยน"

"หื้ม.. เป็นถึงประธานถ้าทำตัวแบบที่ฟ้าว่าใครจะกลัวอาละคะ"

"ก็จริงนะคะ ห้องคุณอามืดไปหรือเปล่าคะ ฟ้าว่าฟ้าไปเปิดม่านดีกว่าแดดน่าจะไม่ค่อยแรงแล้วล่ะค่ะ"

"ไม่หรอก อยู่มืดๆบ้างก็ดี"

"แล้วคุณอาจะไม่ทำงานหรอคะ"

"ไม่แล้วล่ะ วันนี้อาอยากจะพักบ้างเหนื่อยมาหลายวันแล้ว"

"คุณอากลับบ้านไปนอนพักไหมคะ"

"ไม่อยากนอนการพักผ่อนของอาคือไปไหนก็ได้ที่ไม่ใช่อยู่ที่บ้าน ฟ้าอยากไปไหนหรือเปล่า"

"ไปไหนก็ได้ค่ะที่มีคุณอา"

"พูดเอาใจอาหรอคะ"

"เปล่านะคะฟ้าพูดจริงๆ"

"งั้นไปหาอะไรทานกันไหม เมื่อเช้าฟ้ายังไม่ได้ทานอะไรเลย" ฤดีเดินไปกอดม่านฟ้าจากทางด้านหลัง

"ค่ะ ฟ้าไม่เคยเห็นมุมคุณอาแบบนี้เลยค่ะ"

"แบบไหนหรอ"

"ก็ตอนนี้คุณอากอดฟ้า เหมือนคุณอาอ้อนอะไรสักอย่างน่ารักดีนะคะ"

"อาอ้อนฟ้าได้มั้ยคะ วันนี้อาเหนื่อย"

"ค่ะ เดี๋ยวฟ้าขับรถให้คุณอานะคะว่าแต่คุณอาจะไปร้านไหนดีคะ"

"นั่นสิ!! ฟ้ามีที่แนะนำไหมคะ"

"ไปที่ห้างสรรพสินค้าง่ายกว่าค่ะ ไม่จำเป็นต้องไปร้านหรูๆหรอกนะคะ รีบทานรีบกลับบ้านคุณอาจะได้พักผ่อน"

"วันนี้อาไม่ได้นอนบ้านนะ ฟ้านอนคนเดียวได้หรือเปล่า"

"แล้วคุณอาจะไปนอนที่ไหนหรอคะ" ฤดีปล่อยกอดจากหญิงสาวเธอเดินไปตรงหน้าต่างอีกบานมองดูทิวทัศน์ในเมืองกรุง

"คืนนี้อาจะนอนที่คอนโดนะ"

"หรอคะ" สีหน้าของม่านฟ้ารู้สึกผิดหวังอยู่เล็กๆ เธอไม่รู้ตัวเองเหมือนกันทำไมต้องน้อยใจคุณอา ทั้งๆที่ฤดีจะนอนที่ไหนมันก็ไม่เกี่ยวกับเธอ

"อาคงไม่ปล่อยให้เราอยู่บ้านคนเดียวหรอก คืนนี้มานอนกับอาที่คอนโดนะ"

"คะ?" สีหน้าของม่านฟ้าเปลี่ยนทันทีเธอยิ้มจนเห็นหันครบสามสิบสองซี่

"คืนนี้จะมานอนคอนโดกับอาไหม"

"ค่ะ นอนกับคุณอาแต่ว่าฟ้าต้องกลับไปเอาชุดก่อนนะคะ"

"เดี๋ยวไปทานข้าวก็ซื้อที่ห้างเลย อาจะพาฟ้าไปเดินเล่นด้วยอยู่แบบนี้ออกจะน่าเบื่อ"

"ค่ะ" ทั้งสองเดินออกจากบริษัทและไปยังห้างสรรพสินค้าทันที

"จะทานอะไรฟ้าสั่งเลยนะ เดี๋ยวอามาขอไปห้องน้ำก่อน" ม่านฟ้าทำตามที่ฤดีสั่ง หากแต่ว่าฤดีนั้นไม่ได้ไปห้องน้ำอย่างที่ตนว่า ระหว่างเดินเข้ามาภายในห้างสรรพสินค้า ฤดีแอบเห็นม่านฟ้ามองสร้อยคอที่ทั้งสองคนเดินผ่านเป็นสร้อยเงินแท้จี้รูปพระจันทร์

"รับเส้นนี้ค่ะ จ่ายผ่านบัตรนะคะ" ฤดียื่นบัตรเครดิตให้พนักงานที่ขายสินค้า เธอยิ้มอย่างดีใจไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกรักและเอ็นดูม่านฟ้าเป็นพิเศษ มันเกิดอะไรขึ้นกับใจเธอกันแน่นะ

"มาแล้วค่ะ รอนานหรือเปล่าอาแวะซื้อเสื้อผ้าให้เราด้วยขอโทษที่ไม่ได้พาไปเลือกนะ อาเห็นว่ามันน่ารักดี"

"ไม่เป็นไรค่ะ ทานข้าวเถอะค่ะคุณอากำลังร้อนๆเลย" ม่านฟ้าพูดจบก็ตักอาหารใส่ปากของเธออย่างเอร็ดอร่อยเพราะเมื่อเช้านั้นหญิงสาวยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยก็ว่าได้

"หิวล่ะสิ ทานไม่หยุดเลย" ฤดีมองคนตรงหน้ากินก็พลอยมีความสุขไปด้วย

"ฟ้าหิวมากค่ะ" ม่านฟ้าทำหน้าจริงจังและหันไปกินอย่างไม่ใยดี

"ไม่ต้องรีบเดี๋ยวข้าวก็ติดคอหรอก" ฤดีพูดไม่ทันขาดคำม่านฟ้าก็สำลักโดยทันที

"อ้าว.. อาพูดยังไม่ทันขาดคำเลย" ฤดียื่นแก้วน้ำให้หญิงสาว "ดีขึ้นไหม"

"ดีขึ้นแล้วค่ะ ขอบคุณค่ะคุณอา"

"จะรีบไปไหน อาไม่ได้จะแย่งเราทานสักหน่อย"

"ขอโทษที่เสียมารยาทนะคะ" น้ำเสียงของคนเล็กแผ่วลงเธอคิดว่าฤดีนั้นดุเธอ

"อาไม่ได้ว่าอะไรฟ้านะ อาเป็นห่วงน้อยใจอีกแล้วนะคะ"

"ฟ้าขอโทษนะคะ ฟ้าค่อนข้างเซนซิทีฟโดยเฉพาะคนที่ฟ้ารู้สึกว่าอยู่ด้วยแล้วปลอดภัย เวลาพูดดุฟ้ามักจะเป็นแบบนี้ค่ะ"

"อาขอโทษนะ ไม่คิดว่าฟ้าจะเซนซิทีฟ"

"แต่ไม่ได้เป็นกับทุกคนนะคะ เป็นกับครอบครัว เพื่อนสนิทและก็คุณอา"

"จริงหรอ ต่อไปอาจะพูดนิ่มๆกับฟ้านะทานต่อเถอะ"

"ฟ้าอิ่มแล้วค่ะคุณอา ดูสิฟ้าทานเกือบหมดเลย"

"ทานเก่งนะเนี่ย กลับเลยมั้ยนี่จะ 6 โมงเย็นแล้วฟ้าจะแวะซื้ออะไรหรือเปล่า"

"ไม่ค่ะ อยากไปคอนโดคุณอาแล้วค่ะ"

"งั้นไปกันเถอะ" สองสาวกลับคอนโดยเร็วพลันภายในคอนโดของฤดีตกแต่งด้วยสไตล์โมเดิร์นโทนสีเทาขาว ดูเรียบหรู

"ห้องกว้างจังเลยค่ะ"

"ชอบไหมคะ"

"สวยดีค่ะ ฟ้าไม่คิดว่าคุณอาจะมีคอนโด"

"อาซื้อไว้นานแล้ว แต่ไม่ค่อยได้มาหรอกค่ะส่วนใหญ่นอนที่บ้าน มานอนที่คอนโดนานๆทีเวลาอยู่บ้านคนเดียวหรือเวลาไปปาร์ตี้กับเพื่อน"

"คุณอาดื่มด้วยหรอคะ"

"นานๆทีน่ะ ไม่ได้บ่อยมากแล้วเราล่ะดื่มไหม"

"ไม่ค่อยค่ะ จะดื่มก็ต่อเมื่อมีเรื่องเครียดๆมากกว่า"

"ดีแล้ว ถ้าอยากดื่มซื้อมาดื่มที่บ้านเรานะ ชวนเพื่อนมาด้วยก็ได้อาเป็นห่วงถ้าไปดื่มตามสถานที่มันอันตราย"

"คุณอาดูเป็นห่วงทุกคนจังเลยนะคะ"

"เป็นห่วงสิ สำหรับฟ้าอาก็เป็นห่วงนะ อย่าคิดว่าไม่ใช่หลานอา ฟ้าเป็นหลานของอาเข้าใจไหม"

"ค่ะ คุณอาดีกับฟ้าจังเลยค่ะ"

"ไม่รู้สิ อารู้สึกถูกชะตากับฟ้าอย่างบอกไม่ถูก"

"ฟ้าก็เหมือนกันค่ะ"

"ไปอาบน้ำนะ อามีของจะให้"

"คะ..เอ่อค่ะ" หญิงสาวเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายทันทีเมื่อม่านฟ้าอาบเสร็จฤดีก็เข้าไปอาบน้ำต่อ

"หื้ม... ใส่ชุดที่อาซื้อให้ใส่สวยจังเลย"

"เพราะคุณอาใส่ใจเลือกให้ฟ้ามากกว่าค่ะ ขอบคุณนะคะ ฟ้าไม่รู้จะตอบแทนบุญคุณให้คุณอาอย่างไรดีทั้งเมตตาเลี้ยงดูฟ้า "

"อาบอกเราแล้วไงว่าเป็นหลานอา"

"แต่ฟ้าไม่ใช่หลานแท้ๆของคุณอานะคะ" ม่านฟ้าพูดด้วยน้ำเสียงเบานัยน์ตา​หลุบต่ำมองที่พื้น

"อาไม่รู้มันคืออะไร อารักและอยากดูแลม่านฟ้านะ อามองว่าฟ้าคือคนในครอบครัวคือคนที่อารัก"

"ยังไงหรอคะ"

"ก็รู้สึกดีที่อยู่ใกล้ๆฟ้าไงคะ"

"ฟ้าก็เหมือนกันค่ะ อยู่ใกล้คุณอาฟ้ารู้สึกปลอดภัยมากเลยค่ะ

"มาใกล้ๆอาหน่อยสิ" ม่านฟ้าเดินตรงไปหยุดตรงหน้าของฤดีอย่างว่าง่าย

"อาสังเกตเห็นว่าเราอยากได้สร้อยเส้นนี้ อาเลยซื้อให้" ฤดีสวมใส่ให้หญิงสาวตรงหน้าเธอ

"แต่ว่ามันแพง ฟ้าเกรงใจค่ะ"

"แค่นี้เอง มันไม่แพงสำหรับฟ้าหรอกนะ เพราะฟ้าเป็นเด็กดีเป็นเด็กน่ารักของอา"

"ขอบคุณค่ะ" ม่านฟ้ายิ้มให้ฤดีเธอเผลอหอมแก้มคนที่อายุมากกว่าอย่างลืมตัว

"ชอบไหมคะ"

"ชอบมากค่ะ"

"แค่ฟ้าชอบอาก็มีความสุขแล้ว มานี่สิมาดูดาวบนท้องฟ้าไหมคืนนี้ท้องฟ้าเปิดเห็นดาวชัดดี"

"จริงด้วยค่ะ ถึงว่าคุณอามีคอนโดที่นี่เพราะวิวสวยนี่เอง แต่สู้คุณอาของฟ้าไม่ได้เลยสักนิดคุณอาของฟ้าสวยมากค่ะ"

"ปากหวานจริงๆนะเราเนี่ย"

"หนาวไหมคะ" ม่านฟ้าเห็นคุณอาของเธอลูบแขนตนเองถือจึงถือวิสาสะโอบกอด

"ขออนุญาตนะคะคุณอา เขาบอกว่าการกอดคือการสร้างความอบอุ่นให้แก่ร่างกาย"

"อาอนุญาตค่ะ แต่มันอุ่นอย่างที่ฟ้าบอกเลยนะ"

"ตัวคุณอาหอมมากเลยค่ะ"

"จริงหรอ อาเพิ่งอาบน้ำมาไง"

"ช่วงเวลานี้ฟ้าที่อยู่กับคุณอา ฟ้ามีความสุขมากค่ะลืมไปเลยว่ามีเรื่องไม่สบายใจ"

" อาดีใจที่อาทำให้ฟ้าลืมเรื่องไม่สบายใจไปได้ เวลาฟ้ายิ้มดูสดใสน่ารักมากนะ"

"หรอคะ เวลาที่คุณอาอ่อนโยนกับฟ้า คุณอาดูน่ารักมากเหมือนกันค่ะ"

"จริงหรอ"

"ค่ะ ฟ้าอยากกอดคุณอาทั้งคืนเลยค่ะ ฟ้ามีความสุขที่สุดเลย" ม่านฟ้ากระชับกอดให้แน่นขึ้น

"อาก็เหมือนกัน อามีความสุขมากนะ" ฤดีหันมาหอมแก้มม่านฟ้า ทำเอาคนเล็กเขินตัวบิดม้วนเป็นเลขแปด

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***