ตอนที่3 ไว้ใจผมเถอะ

"คุณไว้ใจผมเถอะ ผมเข้ามาเพื่อแก้ไขปัญหาที่เคยพลาดไปนี้โดยตรง จะไม่ทำให้คุณเสียหายอีกแน่นอน ตราบใดที่ผมยังรับผิดชอบโปรเจคนี้ ขอให้ผมได้พิสุจน์ และขอบคุณที่คุณให้โอกาสกับทางเราอีกครั้ง"

อะตอมพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นพร้อมฉายแววตาจริงใจอย่างชัดเจน จนฝ่ายตรงข้ามรับรู้ แค่ไม่ได้แสดงออกมาตามความรู้สึกที่แท้จริงก็เท่านั้น

อะตอมเป็นคนฉลาด ขี้สงสัย และแก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ดี เอาตัวลอดเก่ง ถึงบางเรื่องเขาจะคิดไม่ทันบ้างก็เถอะ นั่นเป็นแค่เรื่องที่เขาไม่ถนัด

"ผลงานของคุณมันประจักชัดเจนอยู่แล้วล่ะครับ คุณเป็นคนมีฝีมืออยู่แล้ว ถึงประสบการณ์คุณยังน้อย แต่ผลงานของคุณที่ผ่านมา มันทำให้เราคิดว่า เราเลือกคนไม่ผิด ถือซะว่ามาเก็บเกี่ยวประสบการณ์เพิ่มจากที่นี่ก็แล้วกันนะครับ ทางเราเชื่อใจคุณ"

เชนเป็นฝ่ายพูดและชื่นชมในความสามรถของอะตอมเพื่อยืนยันให้อีกฝ่ายสบายใจ ในการร่วมงานกันต่อไปจนจบโปรเจคนี้

และเป็นเหตุผลหนึ่งที่แท้จริง ที่ท่านประธานของเขารับข้อเสนอนี้ เพราะทุกฝ่ายเห็นตรงกันกับความสามารถของอะตอมจริงๆ

และเหตุผลที่สำคัญจริงๆคงจะมีแต่ริวเท่านั่นที่รู้มัน แต่เขาเลือกที่จะเก็บมันไว้ใต้ก้นบึ้งของหัวใจที่ลึกที่สุด

ริวยังคงมองหน้าอะตอมอยู่ตลอดเวลา แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่รู้ตัว เพราะเขาไม่เคยจ้องใครนานขนาดนี้มาก่อน แต่อะตอมไม่ได้สนใจ เพราะเอาแต่กังวลเรื่องแก้ไขงาน ที่มันสำคัญมากที่สุดกับเขาในตอนนี้

"งั้นผมสรุปจุดประสงค์ที่ผมเชิญคุณมาคุยในครั้งนี้เลยนะครับ"

ริวบอกกับอีกฝ่าย คนทั้งสองพยักหน้ารับทราบและตั้งใจฟังสิ่งที่ท่านประธานจะพูดต่อไปนี้

"ต่อจากนี้ไปจนจบโปรเจค คุณต้องอยู่ในการดูแลของผม ไม่ว่าจะเรื่องแก้ไขงาน หรือออกแบบเพิ่มเติม คุณต้องอยู่ในการควบคุมของผมทั้งหมด ไม่ว่าจะเรื่องที่พักหรือการเดินทางไปทำงาน ผมจะจัดการทั้งหมดเอง ยกเว้นเรื่องส่วนตัวของคุณ ผมจะไม่ยุ่ง ที่ผมทำไปเพื่อกันพลาด"

ริวอธิบายให้อีกฝ่ายเข้าใจในจุดประสงค์ของตัวเอง ซึ่งอะตอมเข้าใจดีว่าเขาก็ไม่ไว้ใจตนอยู่ดีนั่นแหล่ะ และเขายังพูดออกตัวก่อนอีก

"ผมไว้ใจคุณนะ แต่กันไว้ก่อน เพราะผมต้องมั่นใจว่างานต้องเสร็จทันส่งตามกำหนด หวังว่าคุณคงเข้าใจผมนะครับ"

ถึงริวจะพูดแบบนั้นอะตอมก็เข้าใจว่าเขาห่วงเรื่องงานกว่าอย่างอื่นอยู่ดี จึงได้แต่ทำใจและยอมรับมัน พร้อมทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด เพื่อพิสุจน์ให้เขารู้ว่าตนก็ไม่ได้มาเล่นๆ

"ครับ ผมไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ต้องรบกวนคุณแล้วล่ะครับ จัดการตามที่คุณต้องการได้เลย"

อะตอมกัดฟันพูดกับอีกคน ในประโยคสุดท้าย พร้อมยิ้มแห้ง

"อีกสามวัน คุณต้องเข้าหน้างานเพื่อแก้ไขงาน เพื่อให้รู้จุดที่ต้องแก้และเพิ่มเติมส่วนไหน และผมต้องอยู่กับคุณตลอด ส่วนที่พักผมจัดหาไว้ให้แล้ว รอแค่คุณย้ายเข้า พร้อมวันไหนก็บอกเดี๋ยวผมให้คนไปรับ เพราะเราต้องอยู่ด้วยกันอีกยาว"

ริวพูดพร้อมกอดอก มองคนตรงหน้าด้วยคนที่ถือไพ่เหนือกว่า เหมือนชนะคนตรงหน้าไปกว่าครึ่งแล้ว

'ดูสิจะเก่งซะแค่ไหนกัน จะอึดได้สักกี่น้ำ จะเอาคืนนายได้ก็ตรงนี้แหละ'

ริวคิดในใจพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ ซึ่งเขาไม่เคยเป็นมาก่อน แค่นึกสนุกอยากแกล้งคนตรงหน้าเฉยๆก็เท่านั้น

"เอ่อ งั้นต้องรบกวนคุณริวแล้วล่ะครับ ฝากดูแลน้องผมด้วยนะครับ ขอบคุณที่เป็นฝ่ายรับผิดชอบในการดูแลนักออกแบบในครั้งนี้ ทางเราจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอนครับ"

เสกกล่าวขอบคุณและฝากฝังให้เขาดูแลอะตอมตามมารยาท แต่อะตอมกับสะกิดพร้อมส่งสายตาให้กับเสกรับรู้ว่า เขาเหมือนถูกส่งให้ไปอยู่ในกำมือของอีกคนชัดๆ เขาจะคลายหรือกำ ตนก็ไม่รอด ยังพูดเหมือนเขาจะหวังดีกับตนอย่างนั้นแหล่ะ

"ตกลงตามนั้นล่ะครับ ผมไม่อะไรอยู่แล้ว ถ้าไม่ถือเป็นการรบกวนคุณ เชิญคุณติดตามผมทุกฝีก้าวได้ตามสบายเลย"

อะตอมพูดประชดอีกคน แต่เขากับทำตัวเย็นชาใส่เหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไร จนอะตอมรู้สึกหมั่นไส้เขาโดยไม่รู้ตัวซะแล้ว

"งั้นตกลงตามนี้นะครับ ภายในสามวันนี้ คุณพร้อมเมื่อไหร่ ติดต่อผมมาโดยตรงได้เลย ผมจะให้คนไปรับ"

เชนบอกกับอะตอมด้วยรอยยิ้มหวาน เพราะทั้งหมดได้แลกไอดีไลน์กันไว้เรียบร้อยตั้งแต่แรกแล้ว เพื่อติดต่องาน

"ครับพรุ้งนี้เลย ผมจะได้เตรียมพร้อมได้เต็มที่ จะได้มีเวลาเตรียมตัวเยอะหน่อย"

อะตอมบอกอย่างมั่นใจ

"ครับ ตามนั้นพรุ้งนี้สี่โมงเย็น ผมจะให้คนไปรับ"

เชนกล่าว พร้อมชื่นชมความเลือดร้อนในตัวเขาในใจ

"ดี ขยันดีนี่ ผมชอบ หวังว่าเราจะร่วมงานกันได้ด้วยดีนะครับ"

ริวพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาใบหน้านิ่งตามเคย พร้อมลุกขึ้นยืนแล้วยื่นมือออกไปเพื่อทำความยินดี ที่ได้ร่วมงานกัน อะตอมก็ทำตาม

"ยินดีที่ได้ร่วมงานกับคุณนะ ทำให้เต็มที่ พรุ้งนี้เจอกัน"

"ครับ ยินดีเช่นกัน"

อะตอมเอ่ยเสียงเรียบ

ระหว่างที่ริวจับมือกับอะตอม เขาก็รู้สึกแปลกๆ และจ้องนัยตาหวานคมนั้นอยู่นาน จนเชนต้องกะแอมเตือนสติ แล้วทั้งหมดก็จับมือกันทำความเข้าใจตรงกันเรียบร้อย แล้วก็แยกย้าย

/////

"ผมว่าล่ะ มันต้องมีอะไร งานเข้าผมเต็มๆเลยเนี่ย"

อะตอมบ่นเมื่อขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว เพื่อให้เสกไปส่งที่คอนโดของตัวเอง

"เอาหน่า คงไม่มีไรหรอก เขาคงไม่กล้าทำไรเราหรอกหน่า อย่าคิดมากสิ"

ยิ้มล้อเลียนอีกคน

"แค่เตรียมตัวให้พร้อมก็พอ ทำให้เขาเห็น ว่าเราเจ็งแค่ไหน"

เสกพูดปรอบใจอีกคนแต่ไม่เป็นผล

"พี่ก็พูดได้ดิ ไม่ได้ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกับผมนี่ เหมือนถูกส่งให้ไปตายชัดๆ ดูก็รู้เขารอเล่นงานผมอยู่ ดูยังไงก็เหมือนหมูรอเชือดชัดๆ"

อะตอมบอกเสียงขุ่น พร้อมทำหน้าคิดหนัก

"ใจเย็นๆ มันไม่ขนาดนั้นหรอกหน่า เขาก็ดูเป็นผู้ใหญ่มีเหตุผลออก ไม่แกล้งเราด้วยเรื่องงานหรอก มักเด็กน้อยไป"

"เรื่องงานผมไม่กลัวหรอก กลัวแต่เขาจะเล่นสกปกกับงานที่ผมทำนี่แหล่ะ เขาดูไม่ชอบขี้หน้าผมอยู่ด้วย"

อะตอมพูดแล้วถอนหายใจยาว บ่งบอกว่าเขากังวลมากกับเรื่องนี้ เสกได้แต่ตบบ่าให้กำลังใจเจ้านายหนุ่ม

ต่อไปนี้เขาคงไม่เป็นอิจสะระแน่

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***