ตอน1

"เห้ย~เห้ย~ วันนี้ก็ไม่ร้องไห้เลยว่ะ"

"นั่นดิ อย่างงี้กูยิ่งอยากเห็นมันทำหน้าเศร้าแล้วคลานเข่ามากราบเลย"ชายหนุ่มอายุ18 สามคนทำหน้าเซ็งเมื่อมีสิ่งที่ไม่ได้ตามต้องการ

"ช่วยไม่ได้...วันนี้เป็นกระสอบทรายของกูต่อไปแล้วกันว่ะ"คิมที่เป็นหัวหน้ากลุ่มพูดขึ้นก่อนใช้มือชกไปที่หน้าสวยของคนร่างสูงโปร่งพอๆกันที่ตอนนี้แทบจะนอนราบไปกับพื้น คนโดนชกเลือดค่อยๆไหลตามมุมปากแต่สีหน้าเรียบนิ่งไม่ไหวติงแต่อย่างใด ทำเอาคนชกไม่สบอารมณ์

"เห้ยไอ้มอส ไอ้นิว วันนี้คงต้องจัดหนักๆละ"คิมหันไปส่งสายตาบอกเพื่อน'พวกมึงก็มาเล่นกับกูดิ'ไปบอกมอสกับนิว มอสเดินไปหยิบกระเป๋าของเปียวที่ตอนนี้โดนคิมกับนิวกระทืบไปโยนลงอ่างล้างหน้าแล้วเปิดน้ำทำให้กระเป๋าที่มีหนังสืออยู่เปียกไปหมด ทำไปได้!

.

.

.

"วันนี้พอแค่นี้แหละ ไม่สนุกอ่ะ"สิ้นสุดคำพูดของคิมทั้งสามเดินออกจากห้องน้ำโรงเรียนทิ้งคนเจ็บตัวสภาพไม่สู้ดีไว้คนเดียว

"เห้อ..."เปียวถอนหายเนือยๆหยิบกระเป๋าที่เปียกน้ำพยุงตัวเองออกจากห้องน้ำและกลับบ้าน..เมื่อจัดการกับกระเป๋าที่เปียกน้ำเสร็จก็อาบน้ำทำแผลแล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนุ่มไม่นานน้ำสีใสก็ไหลอาบแก้ม เปียวที่ทุกคนรู้จักไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็น อดทนเก่ง โดนอะไรก็ไม่ปริปากสักคำ

เป็นแบบนี้เพราะเขานั้นไม่มีญาติเลย พ่อแม่เสียไปตั้งแต่ยังเล็กเหลือไว้ก็แค่เงินที่สามารถอยู่กินได้เกือบทั้งชีวิต แต่ถึงตอบโต้คนที่ทำร้ายเราก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง เปียวรู้ตัวดีว่าสู้เขาไม่ได้ทั้งกำลังทั้งฐานะทางบ้าน เผลอๆถ้าเขาทำตัวมีปัญหาคงโดนไล่ออกจากโรงเรียน ยังไงเปียวก็เจอพวกมันก่อกวนมาทั้งชีวิตแค่นี้จะเป็นอะไรไปอดทนอีกแค่ปีเดียวใน

น้ำตาพรั่งพรูออกมาไม่มีท่าทีจะหยุด..เขาผิดอะไรถึงได้ชอบรังแกเขานัก...แต่ถึงอย่างนั้นเปียวก็ไม่เคยร้องไห้อ้อนวอนอะไรกับพวกคิมแบบนั้น..คงเพราะเจ้าพวกนั่นมันยิ่งสนุกกว่าเดิมมั้ง เห็นไอ้คิมมันพูดบ่อยๆว่าอย่าเห็นเขาร้องไห้อ้อนวอนเหมือนพวกหมาขี้แพ้จนตรอก..

.

.

.

"พวกมึง...คือกูว่า"คิมพูดเสียงขาดหายไม่มั่นใจแบบที่เคยเป็น

"ไรวะคิม"มอสเอ่ยถามเพื่อนสนิทขณะที่นิวนั่งเล่นเกมส์อย่างไม่สนใจอะไร

"คือกู..กู..เอิ่มม"

"อะไรวะไอ้นี่"มอสชักจะทนไม่ไหวกันคนที่พูดจาไม่ปกติของเพื่อนสนิท

"คือ..กูว่ากูชอบเปียว"คิมพูดออกมาหน้าตาจริงจังไม่มีเล่นเลยสักนิดทำเอานิวที่เล่นเกมอยู่หูผึ่งร้องห๊ะกันไปเลยทีเดียว

"ห้ะ! เดี๋ยวๆๆๆๆ! เราแกล้งเปียวมาตลอดแล้วมึงไปชอบเปียวได้ไง ไอ้เปียวมันคงเกลียดเราเข้ากระดูกดำแล้ว"ก็จริงที่ไอ้นิวว่า เปียวคงเกลียดเรามาก มากขนาดที่ไม่อยากอยู่ร่วมโลก แล้วจะทำไงได้ล่ะเขาชอบเปียวไปแล้ว ไม่รู้ทำไมเขาถึงได้ใจสั่นกับเปียว

"กูไม่รู้แต่กูชอบมันจริงๆ กูอยากดูแลมันไม่รู้ทำไมแต่อยากให้มันให้อภัยกูสักนิดก็ได้"คิมพูดเสียงแผ่วทำเอาเพื่อนทั้งสองไปไม่เป็น ไอ้คิมมันบ้าไปแล้วทำกับเค้าไว้ขนาดนั้นไปชอบเค้า เป็นอะไรที่ไม่มีทางเป็นไปได้สุดๆ

"แม่ง...อันนี้พวกกูไม่รู้จะช่วยยังไงดีมันไม่เหมือนสาวน้อยที่มึงเคยจีบแต่เป็นเปียวที่มึงแกล้งมาตลอดอ่ะดิ"

บอกตามตรงกูไม่มั่นใจเลยว่าจะเชียร์ให้เพื่อนคบกับคนที่เราทำร้ายมาตลอดได้มั้ย ในใจนึงเปียวมันน่าสงสารถ้าคบกับไอ้คิมคงแทบอยากตาย...แต่อีกใจนึงก็อยากให้เพื่อนสมหวัง

"เห้อเป็นปัญหาที่คิดไม่ออกจริงๆว่ากูต้องเริ่มแก้จากตรงไหน..."

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***