ตอน4

-09:00-

ท้องฟ้าอึมครึมกับฝนที่ตกหนักพยากรณ์อากาศบอกว่าวันนี้ทั้งวันฝนจะตกทั้งวัน

เปลือกตาค่อยๆเปิดออกอย่างยากลำบาก เปียวตื่นขึ้นมาหลังจากหลับสนิทไปหลายชั่วโมงหน้าตาตื่นไม่เต็มที่ และที่เห็นคือเขายังใส่เสื้อผ้าครบสมบูรณ์อยู่แสดงว่าเรื่องเมื่อคืนเขาคงจะฝันร้ายไปเอง..แต่พอเขามองข้างๆเท่านั้นแหละ...

"อ้ากกกกกกกกวรด่ด้ก้กากากยไสกยวหสำ!!!"มองไปที่เตียงฝั่งตรงข้ามเท่านั้น..ชัด! ชัดเลย! กูไม่ได้ฝัน! เมื่อมองเห็นอีกคนนอนอยู่ข้างๆกับสภาพเปลือยท่อนบน เปียวก็ตะโกนออกมาอย่างตกใจ สับสน ชัดเลย โดนมันเอาของแท้แน่นอน!เขาอุส่าดีใจที่มันเป็นแค่ฝันร้ายแล้วเชียว!

"อือใครมาโวยวายไรแต่เช้าวะ"เสียงตะโกนแสนดังของเปียวทำให้อีกฝ่ายนั้นตื่นขึ้นมาดูท่าไอ้หมอนี่มันไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรซักอย่าง

คิมที่เพิ่งแหกขี้ตาตื่นมาได้กำลังตั้งสติอย่างมากเขาว่าเขานอนฝันดีอยู่ในห้องตัวเอง และสงสัยว่าใครมาแหกปากลั่นที่ห้องของเขาแต่ภาพที่เห็นคือเปียวนั่งหน้าตื่นอยู่ข้างๆตน

"นี่..นี่กูไม่ได้ฝัน"คิมมองอีกฝ่ายอย่างอึ้งๆแล้วเมื่อคืนนั้นไม่ได้ฝันไป?

"เปียว..."ไม่มีคำพูดต่อจากนั้นมีเพียงความเงียบที่อยู่ในห้อง คิมจ้องมองอีกฝ่ายหมายเอาคำตอบแต่แล้วเปียวนั้นไม่แม้แน่จะสบตาอีกคนเพียงแต่นั่งนิ่ง หลุบสายตามองผ้าห่ม เลือด..? ไม่ผิดแน่เมื่อคืนไอ้คิมมันทำเขาแน่ๆ

"ถ้าไม่มีอะไรมึงกลับไปได้ละ"คำพูดที่แสนเรียบนิ่งของเปียวนั้นทำเอาคนฟังประหลาดใจทั้งที่เมื่อคืนเป็นแบบนั้นแท้ๆแต่วันนี้กลับยังเหมือนเดิม

คิมไม่ได้ตอบอะไรมาเปียวก็กะจะลุกไปอาบน้ำหน่อย แต่พอเขาลุกเท่านั้นแหละ ล้มลงไปกับพื้นเลย คิมเองเห็นแบบนั้นก็พยุงอีกฝ่ายให้ลุกขึ้น

"อย่าจับกู!"เปียวสะบัดแขนแรงๆให้หลุดจากอีกฝ่ายแล้วพยายามเดินกะแผลกๆไปจนถึงห้องน้ำ..คิมนั้นได้แต่เอาเสื้อมาใส่แล้วนั่งที่เตียงนิ่งๆ คนที่อาบน้ำอยู่คงไม่มีปัญหาอะไรเพราะเมื่อคืนตอนเปียวสลบไปเขาล้างตัวให้แล้ว

.

.

.

แกร๊ก

เปียวเดินออกมาจากห้องน้ำ แต่สิ่งที่พบคืออีกฝ่ายนั้นยังไม่ออกไปจากห้องเขาเลยตัวเขานั้นไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว อยากร้องไห้มากแค่ไหนแต่ก็ทน ไม่รู้เขาจะทนได้แค่ไหนเมื่อยังเห็นหน้าไอ้คิม

"ทำไมไม่ไป"เปียวเพียงถามออกไปอย่างนั้นในใจอยากไล่อีกคนไปมาก

"กู..เอ่อ..กูขอโทษ"คิมอ้ำอึ้งเพราะเขาไม่เคยคิดว่าจะเมาแล้วมาทำเรื่องอย่างว่ากับเปียว นั่นเป็นเพียงความคิดส่วนลึกๆของคิมเพราะเขาอยากทะนุถนอมเปียวแต่สุดท้ายดันไปขืนใจเจ้าตัวคิมนั้นรู้สึกผิดอย่างสุดซึ้ง

"อะไรของ..มึง ทำไมต้องมาพูดแบบนี้..จะหลอกให้กูดีใจหรือไง ฮึก"เปียวนั้นไม่เคยคิมเคยฝันว่าจะได้รับคำขอโทษจากคิมเลยซักนิดพอได้ยินอย่างนั้นความรู้สึกหลายๆอย่างตีตื้นขึ้นสมองน้ำตาอาบแก้ม..ทำไมต้องทรมานเขาด้วยคำขอโทษ มันเจ็บที่ใจยังไงไม่รู้เปียวนั้นเผื่อใจเอาไว้ตลอดแม้แต่กับคิมก็เช่นกัน

"ยังไงกูก็ผิดเอง คือ..กูจะรับผิดชอบ.."คิมเห็นน้ำตาอีกฝ่ายไหลพรากจึงเข้าไปปลอบ

"อย่ามาโกหกกูนะ..มึงจะแกล้งอะไรกูอีก..หรือเพราะมึงได้ไปหมดแล้วทั้งตัวกูใจกูมึงจะทำอะไรของมึงอีก"ถึงคิมจะพูดแบบนั้นความหวาดระแวงของเปียวที่ได้รับผลกระทบจากการกระทำของคิมก็ไม่เปลี่ยนแปลงไป ความเชื่อใจของคนเราไม่ใช่อะไรที่จะมาเปลี่ยนกันง่ายๆเปียวเองก็เช่นกัน

"เปียวที่ผ่านมากูขอโทษ กูจะชดเชยทั้งชีวิตกูเลย"พูดจบคิมกอดอีกฝ่ายอย่างกับเป็นของที่มีมูลค่ามหาศาลทะนุถนอมอย่างดี เขาไม่อยากเสียของสิ่งนี้ของเขาไป

"ตามใจ ถ้ามึงจะแกล้งอะไรอีกกูทำใจไว้แล้ว..."

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***