ตอน2

เปียวล็อคประตูบ้านก่อนจะเดินไปโรงเรียนระหว่างทางดันเจอคนจ้องเขม่นเขาอยู่อีก ใช่แล้วเปียวไม่ได้โดนแค่พวกคิมแกล้งในแต่ละวันแต่เปียวโดนพวกที่คิดว่าตัวเองเก่งแกล้งอีก..แค่พวกที่คิดว่าถ้าไอ้นี่เป็นเบ๊คนอื่นแกล้งไปคงไม่เป็นไร

"เห้ยหยุดก่อนดิ มาเล่นด้วยกันก่อนมั้ยวะเปียว"มือหนากอดคอเปียวพรางกระชากให้อีกคนนั้นตามไปโดยดี

ทำไมเจอแต่เรื่องแบบนี้ในชีวิต...

"พวกมึงทำอะไร!"ไม่รู้โชคดีหรือโชคร้ายอยู่ๆไอ้คิมก็โผล่มาผลักไอ้คนที่จะพาเขาไปและตะหวาดดังลั่น..พวกที่นั่งอยู่แถวนั้นถึงกับเหวอไปไม่เป็นไม่คิดว่าไอ้คิมจะมาดุที่พวกมันรังแกเบ๊มันมั้ง?

"เปล่าหนิ แค่จะชวนเปียวมันมาเล่นเกมส์ด้วยกันแค่นั้นเอง"ไม่รอช้าปากพวกมันรีบแถทันควันมองหน้ากันเลิ่กลัก

"พวกมึงจำไว้นะ ใครยุ่งกับไอ้นี่มึงเจอกูแน่"คิมเอ็ดพวกมันนิดหน่อยแล้วมองหน้าพวกมันแบบ'ของกูอย่าแตะ'เหมือนมีคำติดไว้กลางหน้าผากและลากผมออกไปจากตรงนั้น

"เป็นไรป่ะ.."คำที่ไม่คิดว่าชาตินี้จะได้ยินจากปากไอ้คิม

มันผีเข้าป่ะเนี่ยอยู่ๆถึงมาดีกับเค้า หรือเป็นการแกล้งกันแบบใหม่นะ

เปียวเพียงส่ายหัวเล็กน้อยเป็นการบอกว่าไม่ และปัดมือคิมออกก่อนจะเดินออกไป

เครื่องหมายคำถามถาถมมาเต็มหัว 'เป็นไรป่ะ..เป็นไรป่ะ..เป็นไรป่ะ..'อยู่ดีๆอะไรไปสิงไอ้คิมวะ คิดไปก็เปล่าประโยชน์เพราะจะหาความแน่นอนจากไอ้คุณคิมไม่ได้สักนิด

ช่วงนี้ไอ้คิมดูแปลกไปมากนอกจากจะดูแลอย่างดียังเหมือนจะถนอมเขามากด้วยเปียวถึงกับงงกับการกระทำของคนอีกคน

"เปียวกูเอาขนมมาให้อ่ะ"ไม่ทันไรคิมก็ขยับตัวลุกยื่นถุงขนมให้

"ไม่.."คำตอบห้วนๆสั้นๆของเปียวทำให้คนตรงหน้าหยุดการกระทำ..ไอ้คิมมันแปก!

"เคงั้นวันนี้ไปกินเหล้ากันแทนดีป่ะ"

"ไม่เอา"น้ำเสียงปฏิเสธทำทีไม่มีท่าทีตอบรับแต่อย่างใด ไม่รู้ไอ้คิมบ้าหรือปัญญาอ่อนคนตรงหน้ามาทำดีด้วยไม่กี่วันคงกลับไปเป็นเหมือนเดิม

"อืมก็ได้"แล้วทำไมไอ้คิมมันทำหน้าหมาหงอยตกใจหนักมาก สงสัยมันประสาทกลับละมั้งเนี่ย

"งั้นขอไปเที่ยวบ้านมึง"ห้ะห้ะห้ะ..อะไรของมันเนี่ย

"มึงจะมาเที่ยวบ้านกูเพื่อ"เออมันจะมาเที่ยวบ้านกูทำไมเนี่ย

"แค่อยากไป..."

"คิมกูว่าเดี๋ยวนี้ทำไมมึงทำตัวแปลกๆนะ...หรือมึงกำลังแกล้งกู?"ผมถามออกไปตามตรง ผมว่าไอ้คิมมันแปลกๆจริงมากอะไรเนี่ย

"กูไม่ได้แกล้งนะ..."จะว่าไงดีสีหน้ามันโครตจริงจัง...

อ้าวอยู่ดีๆก็เดินออกไปซะงั้น...!?